[Fanfic Bleach]Sweet Winter [Byaren]

เนื้อเรื่อง

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--.-.-.--.-.-.

ข้าเคยสงสัยว่าทำไมถึงต้องมีฤดูหนาว...

ทั้งๆที่มันเป็นฤดูที่แสนจะหนาวเหน็บ เงียบเหงา หดหู่ น้อยคนนักที่อยากจะให้ฤดูกาลนี้มาถึง...

แต่ท่านผู้นั้นกลับบอกว่า...

.............

.......................

เดือนนี้ยังคงเป็นฤดูหนาว แถมวันนี้ยังเป็นวันที่หนาวที่สุดในรอบปีอีกด้วย แม้ว่าหิมะจะหยุดตกแล้ว แต่ลมหนาวก็ยังพัดมาไม่ขาดสาย

“อูย...หนาวชะมัด” เสียงบ่นของเด็กหนุ่มผมแดงดังออกมาจากภายในห้องนอนส่วนตัวของรองหัวหน้าหน่วย 6 ผมสีแดงสดที่เคยมัดรวบไว้ลวกๆกลับถูกถักเปียจนเรียบร้อย กำลังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความหนาว เมื่อมองไปยังประตูที่เลื่อนเปิดอยู่ สายตาคู่เรียวสวยก็เห็นร่างสูงผมดำกำลังนั่งชมหิมะในบริเวณสวนหย่อมที่อาบแสงจันทร์เป็นสีเงินยวงงดงาม บ้างก็มีหยดน้ำแข็งเกาะเกี่ยวกับกิ่งสนราวกับลูกแก้ว ส่องประกายระยิบระยับน่าดู

“ตื่นขึ้นมาก็บ่นเลยนะ เร็นจิ” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงบริเวณชานเรือนพักที่สังเกตเห็นอาการทั้งหมดเอ่ยขึ้นเรียบๆ ก่อนมองตามร่างที่เดินเข้ามาหาแล้วทรุดกายลงนั่งข้างๆเขา

“ข้าไม่เห็นจะชอบหน้าหนาวเลย หนาวก็หนาว...” เร็นจิพูดพลางดึงผ้าห่มที่กองอยู่ใกล้ๆตัวขึ้นมา ห่มเขาพร้อมกับร่างของผู้เป็นนายที่ตัวเองรักไว้ด้วย “ไม่ดีเลย”

“แล้วเมื่อคืน...” เบียคุยะลอบยิ้มบางๆ ก่อนก้มลงกระซิบข้างหู “ยังไม่หายหนาวอีกเหรอ?”

“....” เร็นจิหน้าแดงก่ำ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

ก็อุ่น...อยู่หรอก...

แต่มัน...อุ่นจนร้อนมากกว่า -////-

“หัวหน้า...ยังจะพูดเรื่องแบบนี้อีกเหรอครับ...”

“หึ...” ร่างโปร่งผมดำยิ้มด้วยนึกเอ็นดู พร้อมกับไล้นิ้วมือสัมผัสเกลียวผมเปียไปมาเบาๆ “แต่ว่าข้าชอบหน้าหนาวนะ”

“เอ๋?” เร็นจิเลิกคิ้วอย่างงุนงง

“เพราะมีฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ...จึงมีฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่นให้รอคอย”

“...จริงสินะ...” เร็นจิหันมามองด้วยรอยยิ้ม “เพราะมันเป็นสิ่งที่คู่กันมานานมากแล้ว”

“แล้วเจ้าล่ะ เร็นจิ” เบียคุยะผละนิ้วมือจากผมเปียนั้นไปที่แก้ม “มีคนบอกบ่อยๆว่าข้าเป็นคนที่เยือกเย็นเหมือนกับเหมันตฤดู เจ้าจะ...”

“ข้าจะเป็นฤดูใบไม้ผลิไงครับ” เร็นจิจับมือของชายหนุ่มอายุมากกว่า แล้วบีบมันไว้เบาๆ “เป็นฤดูใบไม้ผลิที่จะคอยอยู่เคียงคู่กับฤดูหนาวตลอดไป...ไม่มีวันจากท่านไปไหน...”

“ข้ารักท่านครับ หัวหน้าคุจิกิ”

“...งั้นรึ?” ร่างโปร่งผมดำยิ้มพึงใจ ก่อนดึงร่างนั้นเข้าหา ไล้นิ้วมือไปตามริมฝีปากบางเฉียบนั้น แล้วประทับจูบอ่อนหวานลึกล้ำ ปลายลิ้นรัดรึงแลกเปลี่ยนความต้องการของแต่ละฝ่ายอย่างร้อนแรง เสื้อนอนของร่างผมแดงถูกปลดออกอย่างลวกๆ เผยให้เห็นรอยสักสีดำสนิท ริมฝีปากของเบียคุยะผละจากอีกฝ่าย ก่อนไล้วนไปยังยอดอกแดงเรื่อ

...............

...........................

“อึก...อ๊ะ...หัว..หน้า...” เร็นจิเอ่ยเสียงสั่น เมื่ออีกฝ่ายวางมือลงบนสะโพกของเขาโดยที่ตัวตนของคนตรงหน้ายังอยู่ในตัวเขา แล้วกดเพิ่มแรงกระแทกหนักหน่วงขึ้น ผมเปียหลุดลุ่ยปรกใบหน้าที่กดอยู่กับไหล่ขาวนั้นอย่างหาที่พึ่งพิง หายใจหอบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“เร็นจิ...” ยิ่งได้ยินเสียงหอบหายใจ ยิ่งเป็นการกระตุ้นเร้าอารมณ์อีกฝ่ายมากขึ้น เขาเพิ่มน้ำหนักมือลงบนสะโพกนั้นมากขึ้น ก่อนดึงเข้าหาตัวอย่างแรง ทั้งคู่กอดกันแน่น ก่อนที่จะปลดปล่อยจนล้นจากช่องทางคับแคบนั้น เร็นจิหอบแรง เม็ดเหงื่อเย็นไหลอาบทั่วร่าง ก่อนผล็อยหลับในอ้อมแขนนั้น เบียคุยะถอนตัวออกอย่างนุ่มนวล ก่อนดึงเสื้อนอนที่ถอดทิ้งไว้มาคลุมร่างที่หลับใหลนั้น สายตาที่เคยเย็นชากลับอบอุ่นราวกับจ้องมองสมบัติล้ำค่า

.................

ถ้าในโลกเรานั้น....

หยินคู่กับหยาง

ฤดูใบไม้ผลิคู่กับฤดูหนาว

ถ้าข้าคือ “คำถามสีขาว”

เจ้าก็คือ “คำตอบสีแดง”

ข้ารักเจ้า เร็นจิ...

………………………

-จบ-

จบแหล่ว... - - เครียดสอบ...

ที่จริง...ชื่อพี่เบียคุยะ แปลว่า “คำถามสีขาว”

ส่วน คำตอบสีแดงนั้น....

เป็นความหมายของชื่อ ฮิซานะ ภรรยาท่านเบียค่ะ