Anything that can't kill me
Make me Stronger!
สำหรับผมแล้ว เรื่องบางเรื่องที่ไม่อยากเก็บมานั่งคิดคนเดียวก็ไม่อาจที่จะโพสเพ้อลงหน้ากระดานเฟสบุ๊คให้ใครต่อใครสาวความยาวเข้ามาถามเซ้าซี้เกี่ยวกับมันได้ แต่แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องปกติของโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค ที่ไม่ว่าจะคิดอะไร จะบ่นจะเพ้ออะไร ก็ต้องมีหลายคนให้ความสนใจอยู่แล้ว ฉะนั้นผมจึงเลือกหลบมุมมาเพ้อที่นี่ที่เป็นเหมือนบล็อคส่วนตัวลับๆ ที่ไม่ว่าเพื่อนตัวไหนก็ไม่อาจตามเข้ามาเ.สื.อกได้ (ถึงจะมีอยู่คนหนึ่ง แต่ยังไงแม่งก็ไม่ได้เข้ามาแล้ว) ผมเคยปฏิญานหลายต่อหลายครั้งว่า จะไม่เข้ามาละ แต่พอมีเรื่องอะไรก็ตามที่สำหรับผม ผมจะเรียกมันว่า การดิ่งลง หรือ พุ่งทะยาน ผมก็มักจะนึกถึงที่นี่ ที่ที่สามารถมาเขียนความปิติยินดีแบบโคตรน่าหมั่นไส้ และระบายความหดหู่สุดน่าเวทนาที่ถ้าไปเพ้อให้ใครฟังคงไม้พ้นโดนล้อไว้ก่อนเสมอ แต่เอาจริงๆ ผมยังรู้สึกขัดเขินว่าอายุกูแม่งก็ปาไปยี่สิบกลางๆ ยังเข้ามาทำแป๊ะอะไรในที่แบบนี้ มาเพ้อแบบเด็กๆ นี่มันใช่เรื่องไหมมม? แต่เอาจริงๆ ชีวิตคนเรามันก็ไม่ต้องไปจบที่วงเหล้าเสมอใช่มั๊ยปะวะครับ? การสนทนาในวงเมรัยยกให้เป็นเรื่องที่ปัจจุบัน หรืออะไรก็ตามที่ไม่ได้อยู่ในส่วนลึกจิตใจพวกนั้นซะดีกว่า
เอาล่ะ เมนหลักของบล็อควันนี้ เป็นเรื่องของ การดิ่งลง ครับ อะไรที่ดิ่งลงน่ะเหรอ? ทุกๆ อย่าง อารมณ์ ดวง ความสุข การงาน ทุกๆ อย่างที่เป็นปัจจัยของคนวัยทำงานนั่นแหละครับ แต่มันไม่ได้ดิ่งลงเหวอะไรขนาดนั้นนะครับ มันก็เหมือนหุ้นแหละ ขึ้นๆ ลงๆ ติดลบตัวแดง เขียวสว่างสวยใสเลยก็มี (แต่ผมมักจะเป็นตัวแดงซะส่วนใหญ่ 55555) ช่วงนี้การงานผมมีภาระให้รับผิดชอบเยอะขึ้น งานหนัก เหนื่อย ต้องเด็ดขาดในการตัดสินใจ เจอความเสี่ยงอีกต่างหาก รวมๆ แล้วมันก็สนุกดีนะครับ มันท้าทาย แต่เผอิญช่วงนี้เท่านั้นแหละที่มันวุ่นวาย อะไรๆ เลยค่อนข้างดิ่งลง 5555555 เรื่องดวงก็เหมือนกัน ช่วงนี้ซวยชิบหายยยย ไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไมบ่นว่างานหนัก งานเหนื่อยแล้วยังว่างมาเขียนบล็อค บอกเลย ผมใช้สิทธิลา 2 วัน 5555 มันเกี่ยวพันกับดวงครับ ไอที่บอกว่าดิ่งลงนั่นไง ผมรถคว่ำ ได้แผลมาประดับความเท่เล็กน้อย (จริงๆ ไม่น้อยเท่าไหร่555) ปกติขับรถไปทำงานไม่เคยเจออุบัติเหตุ วันศุกร์เ.สือกห้าวยืมนินจาเฮียขับ เป็นไงละมึ.งง (เฮียโบกสิครับ!) จับมอไซต์แล้ววิญญานแว๊นสิงบิดโคตรมันส์ เจอตอ accord สีขาวแม่งเบียดมา (จำแม่น!) เวร! เสียหลักหลบ ล้มหล่อๆ ลุกยืนได้กะไฝว้เต็มที่ แต่ให้อภัยคนขับสวย เคลียร์กันนุ่มๆ คู่กรณีรับผิด ผมจบ เรื่องราวจบ แต่เฮียแม่งไม่จบ ครับ ก็นั่นแหละฮะท่านผู้ชม หยุดยาวสมใจเลย (แต่พรุ่งนี้ก็กลับไปทำงานแล้วครับ หมดโควต้า555)
อีกเรื่องที่เกี่ยวพันกันคือ ความสุข แล้วก็ อารมณ์ ครับ จริงๆ มันเกี่ยวกันหมดลิงค์ติดกัน ประหนึ่งเชื่อมสายแลนแชร์ความซวยมาให้ผมในทุกๆ ปัจจัย ช่วงนี้ผมมีความสุขน้อยครับ หาความสุขได้มากขึ้นหน่อยก็ที่บ้าน แต่ที่ไหนความสุขมันดิ่งลงก็ที่ทำงาน คือเอาไรกะกูนักหนาครับบอสสสส งานกูยังเยอะไม่พอหรือออ นี่ขนาดวันลาหัวหน้าที่รักยังโทรมาถามงาน ผมก็ดันจำไม่ได้ แต่พ่อคุณจะเอาให้ได้วันนั้น ที่นี้เดือนร้อนเปิดแล็ปท็อปเข้าอีเมล cc งานให้แม่งอีก ที่น่าโมโหแม่งตอบกลับมา อ้าว ผมมีแล้วนี่ โทษที ผมนี่ ไอเ้............!!! ไฝ้วกะกูมั้ยบอส (ห้าวได้ตอนวางโทรศัพท์นะครับ แหม่) หงุดหงิดมากเมื่อวาน cc งานให้คุณท่านเสร็จเปิดเกมส์เล่นต่อระบายอารมณ์ 5555555555 อีกอย่างพรุ่งนี้มีลางสังหรณ์ว่าจะมีบางสิ่งเกี่ยวกับงานที่ผมอาจจะลืมๆ แม่งไปแล้ว มาให้บันเทิงเล่นอีกก็ได้ แค่คิดก็อยากจะลาต่ออีกสักสองสามวัน แอ๊บอาการปวดแขนขาให้หมออกใบรับรองแพทย์ให้อีกสักรอบเลยจริงๆ
แล้วขอปิดท้ายเรื่องอารมณ์อีกมุมนึงแล้วกันครับ เมื่อวานวาเลนไทน์เห็นใครเขาโพสรูปคู่ ผมนี่ยกพวกแก๊งค์โสดแล้วพาลกดสแปมไอพวกเพื่อนที่แม่งหวานกับแฟนออกหน้าออกตาจนโคตรน่าหมั่นไส้ด้วยการกดรายงานด้วยข้อหาอนาจารกันให้หมดทุกตัว 555555 ไม่มีผลไรหรอครับ แค่เวลามันแคปข้อความรายงานที่ส่งไปให้เฟสมัน พวกผมก็ได้แค่ความสะใจเต็มๆ เท่านั้นเอง55555 แต่เวลาโดนมันตั้งแคปชั่นว่าน่าสงสารพวกขี้อิจฉานี่ก็มีขึ้น ลุกฮือปลุกระดมความพาลของพวกผมอีกครั้งกันเลยทีเดียว อีเว้นท์มากครับเมื่อวาน 55555555555555555555 อย่างว่าวัยทำงานหาแฟนยาก แต่หากิ๊กง่าย กิ๊กผมมีครบทั้ง 3 ห้องหัวใจ ไม่ต้องแก้ให้ผมหรอกว่าหัวใจมีสี่ห้อง ของผมมีสามห้องจริงๆ เพียงแต่ห้องที่สี่มันปิดตายไปแล้ว ห้องนี้มอบให้คนๆ หนึ่งไปตลอดแล้วครับ และก็คิดว่าใครคงเข้ามายึดส่วนนี้ไม่ได้หรอก มันเป็นเพียงแค่ส่วนเล็กๆ แต่เป็นส่วนเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอัดแน่นซึ่งไม่ว่าจะสลัดทิ้งยังไงก็ไม่พ้นสักที มันเหมือนแผลเป็นนั่นแหละครับ ร่องรอยไม่หายไปง่ายๆ มันไม่หายไปหรือผมไม่เคยคิดที่จะรักษามันให้หายไปจริงๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ 555555 รู้เพียงแต่ที่ตรงนี้ ส่วนลึกๆ ตรงนี้ ผมมอบให้เขาไปแล้วครับ ที่ตรงนี้มีแค่เขาเท่านั้น ใครก็เข้ามาซ้อนทับไม่ได้ แค่นั้นเอง :)
โอเช จบบล็อคเท่านี้นะครับ เรื่องที่เป็นเรื่องของตัวเองผมมักเขียนไม่ยาวเท่าไหร่ (รึเปล่า555) ไว้มีโอกาสหาวันลาได้อีก จะเข้ามาร่ายยาวๆ แล้วกันครับ see you!
ปล. ถึงอารมณ์คนเราจะเหมือนหุ้นที่ขึ้นๆ ลงๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือตอนนี้ แมนยูยังคงยึดอันดับ 6 อย่างเหนียวแน่น!!! ภูมิใจในความคงที่ของผีตรงนี้จริงๆ!!!
ความคิดเห็น