จากวันนั้น... ถึงวันนี้

อยู่ ๆ ก็อยากเขียนบันทึกขึ้นมา หลังจากหายหน้าหายตาไปนานหลายเดือน...

กำลังหาข้อมูลเขียนหนังสือ ไปพร้อม ๆ กับการเปิดเพลงฟัง

คลิกเข้าไปหาเพลงโปรด และต้องเป็นเพลงนี้ทุกทีสิน่า ถ้าคิดชื่อเพลงไม่ออก

“เราจะข้ามเวลามาพบกัน”

เปิดฟังทีไรก็อดคิดถึง คนพิเศษ ที่ทำให้รู้จักเพลงนี้ไม่ได้

คิดถึงใบหน้าตอนที่คนพิเศษเอาหนังสือ E-book มาให้อ่าน ต้องอมยิ้มอย่างมีความสุข

คงเพราะคนพิเศษคุยไม่เก่งด้วย แต่เขาใส่ใจทุกอย่างในเรื่องของเรา

เพราะเห็นว่าเราชอบอ่านหนังสือ จึงโหลดไฟล์มาให้

ทำให้ความสัมพันธ์ดี ๆ เริ่มต้นขึ้น…

พอหวนกลับไปนึกถึงรอยยิ้มในวันนั้น ใบหน้านิ่งเรียบ ดูสงบ แต่แฝงความเขินอายและอบอุ่นเอาไว้

ก็ทำให้เราอมยิ้มได้ทุกทีสิน่า

ฉันกลับมาอ่านหนังสือ ‘เราจะข้ามเวลามาพบกัน - Only love is real’ รู้สึก และสัมผัสได้จริง ๆ

ว่าหนังสือเล่มนี้ที่เขียนโดย ดร. ไบร์อัน แอร์. ไวล์

แปลโดย คุณมณฑานี ตันตีสุข  เป็นอะไรที่มากกว่าหนังสือ...

ฉันพบหนึ่งคำในหนังสือ คือคำว่า Soul mates  ที่แปลว่า คู่แท้

ตอนนั้นยังไม่ลึกซึ้ง และเข้าใจความหมายของมันเลย

แต่หลังจากที่ข้ามผ่านเวลามา... ฉันลึกซึ้งกับคำนี้แล้วล่ะ

ไม่ว่าวันไหน ช่วงเวลาไหน ๆ ที่เหนื่อย ท้อแท้ และได้คิดถึงแววตาอันอบอุ่นของเขาคนนั้น

ฉันรู้สึกว่า ความรัก ถูกเติมเต็มในหัวใจให้เต็มทุกที ความเหนื่อยล้า จากเหตุการณ์รอบตัวเหมือนจะถูกทอนลง

ณ วินาทีนี้ ฉัน รัก และ คิดถึงเธอจังเลย...