นกกาเหว่ากับแม่กา

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่ามีนกกาเหว่า จอมขี้เกียจ และชอบแย่งไข่ของนกตัวอื่นๆมากิน เป็นอาหาร เมื่อแม่นกกาเหว่า ได้เวลาออกไข่ก็จะแอบไปกิน ไข่ ใน รังของแม่กา แล้ว ออกไข่ของตัวเอง ให้แม่กาฟัก แม่กา ก็ฟักไข่ของแม่นกกาเหว่า กับไข่ของตน จนถึงเวลาไข่ฟักออกจากไข่ แม่กา ก็ยังคงเลี้ยงดูเจ้าลูกนกกาเหว่า ส่วนแม่นกกาเหว่า เมื่อเห็นว่าถึงเวลาที่ลูกของตนนั้นน่าจะโตพอแล้ว ก็กลับมาทวง ลูกนกของตัวเองคืน แต่แม่กาให้ลูกนกกาเหว่าเป็นผู้เลือก ลูกนก ก็พูดว่า 'ลูกไม่สามารถ ทิ้งแม่กา ที่ฟูมฟักเลี้ยงดู ไปหาแม่นกกาเหว่า ซึ่ง ทอดทิ้งตัวเอง และไม่เคยเลี้ยงดูได้ หรอก' ฝ่ายแม่นกกาเหว่า เสียใจในการกระทำของตัวมาก แต่ ก็ไม่สามารถ จะทนกับปัญหาการฟัก ไข่ และเลี้ยงดู ลูกน้อยได้ แม่กา เลยเอ๋ยปาก ว่า ไม่เป็นไร ถ้า เจ้าออกไข่ ข้าจะเป็นผู้ช่วยดูแล และ คอยบอกวิธีให้ แม่นกกาเหว่า ก็พยายาม ฟักไข่ของตนเอง โดยมีแม่กา เป็นผู้คอยให้กำลังใจ และ ลูกนกกาเหว่า ก็คอย ดูแล เรื่องอาหารการกิน และพูดให้กำลังใจ จน แม่นกกาเหว่าสามารถ กกไข่ ของตนเอง สำเร็จและสอนให้ ลูกนก บินเองได้ ทำให้ ตัวเอง ปลีมใจ ในความสำเร็จ และได้กล่าวขอบคุณแม่กา และให้สัญญาว่า ในครั้งต่อไป ตนเอง จะพยายามทำให้สำเร็จ แม่กาก็บอกว่า ถ้าไม่ไหวหรือเหนื่อยใจเรืองใด ก็อย่าลืม แม่กาล่ะ เพราะแม่กาพร้อมจะอยู่ ให้กำลังใจ เพราะ เด็ก ๆ ทุกคน ต้องการอยู่กับแม่ของตนเอง อยู่แล้ว ตั้งแต่นั้นมา ทั้งแม่นกกาเหว่า และแม่กา ก็ไปมาหาสู่ เป็นเพื่อนกัน ตลอดไป