เจ้าชายเกเร

       ในนครแห่งหนึ่งมีเจ้าชายชอบแกล้งสัตว์ต่างๆ ในป่า เวลาเจอมดก็เหยียบ จนมดบางตัวล้มตายบาดเจ็บกันทั่วหน้า ไม่ว่าจะเป็นนก ถ้าเห็นบินบนฟ้าก็ ใช้ก้อนหินขว้างปา จนนานวันเข้า เวลาเจ้าชายเสด็จเข้าไปในป่า แทบจะไม่ได้ยินเสียงสัตว์ป่าเลยเพราะทุกตัวกลัวว่าเจ้าชายจะไปทำร้ายตน จนวันหนึ่ง มีทหาร อีกนครหนึ่งต้องเดินทางผ่านป่า แห่งนี้เพื่อมาทำศึก กับ เจ้าชาย โดยได้ส่งนายทหารมาหน่วย หนึ่งว่า ปราสาทของเจ้าชายปกป้องแข็งแรงแค่ไหน เจ้าชายทรงทราบเรื่องได้ ปรึกษากับที่ประชุมว่าจะทำอย่างไรดี องค์มนตรี คนนึ่งเลยแนะนำว่าที่ปราสาทแห่งนี้ไม่เคยมีผู้ใดจะสามารถ ผ่านป่าจนเข้าถึงตัวปราสาทได้หรอกแต่ต้องให้เจ้าชาย ผู้ครองปราสาทไปข้อร้องให้สัตว์ป่านั้น หลอกล่อ ทหาร ให้ออกไป พอเจ้าชายได้ฟังก็รู้สึกสำนักผิดและได้ตอบกลับไปว่า ข้าคงไม่ได้ความช่วยเหลือ จากพวกสัตว์ๆ หรอก เพราะข้า แกล้งพวกสัตว์ทั้งหลายไว้มากเหลือเกิน องค์มนตรีก็แนะนำว่าถ้าท่าน สำนึกผิดจริง ท่านยิ่งต้องไปด้วยตัวเองและกล่าว ขอโทษกับสัตว์ทั้งหลาย และท่านต้องให้คำมั่นว่าจะไม่รังแกสัตว์อีก เจ้าชายยินยอมและเข้าไปขอโทษสัตว์ป่า สัตว์ป่าบางตัวที่โดนพระองค์กลั่นแกล้งต่างไม่เห็นด้วยกับการให้ความช่วยเหลือ เจ้าชาย แต่ในที่ประชุมของเหล่าสัตว์ ต่างต้องการให้พระองค์พิสูจน์ ตนเองอีกครั้งเลย ช่วยเหลือพระองค์เพราะเห็นแก่พระองค์ และ ประชาชนที่อยู่ในปราสาท จึงได้หลอกล่อ ทหารหน่วยข้าศึกออกไปจากป่า ตั้งแต่นั้นมาพระองค์ทรงเห็นแก่น้ำใจที่สัตว์ป่ามีให้ จึงเลิกรังแกสัตว์ป่า และเมื่อเจอสัตว์ป่าตัวไหนบาดเจ็บพระองค์ก็ทรงรักษาจนหายดี และปล่อยไป จนพระองค์เป็นที่รักของทั้งสัตว์ป่าและประชาชนของพระองค์เป็นยิ่งนัก