+Short Fic Kamichama Karin+ Love Forever รักเธอชั่วนิรันดร์

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องนี้เกิดมาจากความมโนและว่างจัดของนางะเนะ ด้วยความที่เห็นว่าแฟนฟิคเรื่องนี้หาอ่านได้อยากมากกกกกกกก เลยได้ทำการแต่งออกมาเป็น short fic เป็นเรื่องราวหลังจากที่คาซึเนะคุงกับคารินจังเรียนจบแล้ว >< เอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันเลย >< ♥ ♥ ♥

 

                           


STAR THEME

เนื้อเรื่อง

+Short Fic Kamichama Karin+

“อืม...”ร่างบางเจ้าของดวงตาคู่สีมรกตลืมตาตื่น เธอนั่งก้มหน้าบนเตียงสักพักก่อนที่จะเงยหน้าแล้วตกใจกับใบหน้าร่างสูงที่ยื่นเข้ามา

O_O! OoO! O[]O!

“กรี๊ด!!!! =[]=”

“จะกรี๊ดอะไรนักหนาเนี่ย!!!!!”

“คาซึเนะคุงเข้าห้องฉันมาทำไม! =[]=”ฉันชี้หน้าเขา คาซึเนะคุงยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะมานั่งชิดตักฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามา O//////O

“ก็ไม่อะไรมาก แค่...”

“O/////////O”

“จะมาขอความบริสุทธิ์จากปากเธอ J”พูดจบเขาก็โน้มหน้ามาลงมาจะจูบฉัน!

พรึ่ก!!

“กรี๊ด!!!!”

ฉันผลักเขาออกไปเต็มที่!

“จะอะไรกันนักกันหนา แค่นี้ก็ให้ไม่ได้รึไง! ฉันก็เรียนจบแล้ว! เราโตแล้วนะ! เรื่องแค่นี้ทำไมต้องทำเหมือนเรื่องใหญ่ด้วย!”คาซึเนะคุงพูดอย่างหัวเสีย จ๋อยเลยเรา O^O

“คือ...”

“พอกันที ฉันหมดอารมณ์กับเธอแล้วจริงๆ ถ้าเกลียดฉันก็บอก ไม่ใช่มาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวแล้วเชิดใส่ รำคาญ!”

“ฉัน...”

“ฉันจะไปทำงาน คืนนี้กลับดึก ไม่ต้องรอ”

ตึ่ก!

เสียงปิดประตูดังกระแทกหัวใจฉัน คาซึเนะคุงดูโกรธมากเลย ทำไงดี

“...”

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ฉันก็เดินออกมาซื้อของใช้ที่จำเป็น ตามความเป็นจริงฉันคงต้องไปทำงานเหมือนคาซึเนะคุงนั้นแหละ เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนซากุระโคจิ โรงเรียนที่แม่แท้ๆสร้างไว้ให้เป็นมรดกตกทอด แต่ตอนนี้มันช่วงปิดเทอมเลยไม่ต้องไปทำทุกวัน

“อ้าว! คุณฮานาโซโนะ ^^”ฉันหันไปตามเสียงเรียก

“อ้าว! อามาคาวะคุง!”ฉันตะโกนเรียกชื่อเขา อามาคาวะ ซึคาสะ ผู้อำนวยการโรงเรียนเซโยะ สงสัยมาทำงานในเมืองแน่เลย

“ว่าแต่วันนี้มาทำอะไรหรอ ^^”เขาถามแล้วมองของที่ฉันหอบของพะรุงพะรัง

“มาซื้อของใช้นิดหน่อย ว่าแต่อามาคาวะคุงล่ะ ^^”

“อ๋อ มาประสานงานกับทางโรงเรียนในเมืองนี้นิดหน่อยนะ ^^”เขาพูดแล้วมาช่วยถือของ“ช่วยนะ เที่ยงนี้เราทานข้าวกันมั๊ย ^^”

“ถ้าอามาคาวะคุงเลี้ยงฉันยินดีเสมอ >_<”

“เลี้ยงก็เลี้ยง ^^”

“โอเค >.O แต่ว่าไปซื้อของก่อนนะ ^^”

“อืม”

ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

“ต่อไปก็... ขนมขบเคี้ยว ^^”ฉันเดินไปหยุดอยู่หน้าโซนขนม โอ้โห *O* น่ากินทั้งนั้นเลย >^<

“โซนขนมหรอ โตแล้วนึกว่าจะกินแต่ผลไม้ซะอีก ตอนอยู่โรงเรียนดูสง่าแต่เอาเข้าจริงๆก็นิสัยเด็กเหมือนกันนะเนี่ย ^^”อามาคาวะคุงร่ายยาว ก็นะ _ _ ติดขนมจนคาซึเนะคุงด่าหูชาทุกวัน >^< จริงสิ วันนี้คาซึเนะคุงโกรธเราอยู่ ซื้อไปน้อยๆดีกว่า >_<

“ก็ของโปรดนิ >_<”ฉันเอื้อมมือขึ้นไปหยิบถุงคุกกี้กับมันฝรั่งทอด 2 ถุง แต่ว่าหิวข้าวอ่ะ O^O

“ไปหาอะไรทานกันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะไปมากกว่านี้ ^^”พูดจบอามาคาวะคุงก็หิ้วตะกร้าแล้วจับมือฉันจูงไปจ่ายเงินก่อนที่จะไปร้านอาหารหรูหราแห่งหนึ่ง ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากให้คาซึเนะคุงทำแบบนี้บ้างจัง...

“...”

“เป็นอะไรไปหรอ คุณฮานาโซโนะ ^^”เสียงอามาคาวะคุงดังจนฉันตื่นจากภวังค์

“ป่าวจ๊ะ ^^”

“อ้าว! นางฟ้า!”

ขวับ!

ฉันหันไปมองหาต้นเสียง เพราะคนที่เรียกฉันแบบนี้มีคนเดียวเท่านั้น!

“จินคุง!!!”

“นางฟ้าจริงๆด้วย >O<”เขาพูดแล้วชี้ลงบนที่นั่ง“มาทานด้วยกันสิ ^^”

“ไปเถอะ อามาคาวะคุง ^^”ฉันลากเขามานั่งที่โต๊ะจินคุง

“นี่ใครหรอ O_O”

“อ๋อ คุณอามาคาวะ ซึคาสะ ผู้อำนวยการโรงเรียนเซโยะนะ ^^”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ >_<”

“เช่นกันครับ ^^”

“ว่าแต่จินคุงนะ วันนี้ไม่มีงานหรอ O_o”ฉันถามเขาพลางดูดน้ำส้มที่พนักงานเอามาเสิร์ฟ เขายิ้มนิดๆแล้วตอบ

“วันนี้ว่างนะ ^^”

กริ๊งๆ

“ยินดีต้อนรับค่ะ ^^”เสียงพนักงานพูดต้อนรับคนที่เขามาใหม่ หน้าหันไปมองตามสัญชาตญาณจนสบสายตากับดวงตาคู่สีฟ้าน้ำทะเลทันที!

“...”

คาซึเนะคุงเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง สายตาฉันกับเขาสบกันพอดี ฉันกำลังจะอ้าปากชวนเขามานั่งด้วยกัน แต่...

“นานาโอะ ไปนั่งโต๊ะในสุดเถอะ”

“ก็ได้จ๊ะ คุโจคุง ^-^”

คาซึเนะคุงหันหน้าไปคุยกับผู้หญิงที่น่าจะชื่อนานาโอะแล้วก็เดินผ่านฉันไปอย่างไม่พูดอะไร

เมินหรอ...

คาซึเนะคุง เขาเมินฉันหรอ...

“ทะเลาะกันหรอ นางฟ้า”เสียงจินคุงถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ ฉันพยักหน้าเบาๆ

“ก็นิดหน่อยนะ”

“คนนั้นนะหรอ คุโจ คาซึเนะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้เนื้อหอม ^^”อามาคาวะคุงหันมายิ้มให้ ฉันเลยฝืนยิ้มตอบ

หลังจากทานข้าวเสร็จฉันกับอามาคาวะคุงก็ไปทำธุระที่โรงเรียนนิดหน่อย แล้วก็มาเดินเล่นที่สวนสาธารณะ

“เฮ๊ย... เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนเนี่ยก็เหนื่อยเหมือนกันนะ”อามาคาวะคุงพูดทำท่าปาดเหงื่อ เว่อร์ค่ะ เว่อร์ >_<

“อะไรกัน นิดเดียวเอง >_<”

“อ่ะ! ได้ยิ้มแล้วหรอ เมื่อกี้ยังฝืนยิ้มอยู่เลย ^^”คำพูดของเขาทำเอาฉันหุบยิ้มทันที“ล้อเล่น อย่าคิดจริงจังสิ ^^”

“งั้นขอไปซื้อน้ำเย็นๆมากินให้ชื่นใจก่อนนะ *-*”

“อืม ^^”

ฉันเดินแยกออกมาจากเขา ก่อนที่มุ่งหน้าไปร้านสะดวกซื้อข้างๆ ฉันมองไปรอบๆ วันนี้ดอกไม้บานสวยมากเลย แต่สายตาฉันก็หยุดนิ่งกับภาพที่กรีดหัวใจฉัน!!!!

“…”

คาซึเนะคุงกำลังจูบกับผู้หญิงคนเดิมที่เจอในร้าน สายตาเราสองคนสบกันพอดี ดวงตาเขาเบิกกว้างที่เห็นฉัน…

“...”

ฉันหันหลังให้เขาก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากที่นั้น ฉันรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ไหลออกมาจากดวงตา...

“อ้าว! คุณฮานาโซะโนะ! ร้องไห้ทำไม!”

“!”ฉันเงยหน้ามองคนตรงหน้า อามาคาวะคุงดูท่าทางตกใจมาก

“จะบอกได้รึยัง?”

“ฝุ่นเข้าตานะ ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ”

“งั้นไปส่งนะ”

ฉันเปิดประตูรั้วแล้วตรงเข้าไปเปิดประตูบ้านก่อนที่จะพูดกับอามาคาวะคุง

“เข้ามาก่อนสิ”

“ไม่ล่ะ วันนี้ต้องรีบกลับนะ ^^ แล้วเจอกันนะ ^^”

“จ๊ะ”

ฉันปิดประตูบ้านแล้วจัดข้าวของที่ซื้อมาให้เรียบร้อย แล้วจัดการทำอาหารเย็นไว้จนเสร็จ ก่อนที่จะขึ้นไปบนห้อง

พรึ่ก…

ฉันนั่งลงบนเตียง สมองของฉันเริ่มคิดไปถึงภาพบาดใจที่เห็นเมื่อตอนบ่าย จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา

“อย่าโง่ไปหน่อยเลย ยัยบ้า คาซึเนะคุงเขาไม่รักเธอจริงหรอก”ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วเผลอหลับไป...

.

.

.

.

“...”ดวงตาฉันลืมขึ้นท่ามกลางความสว่างจากหลอดไฟ บรรยากาศนอกหน้าต่างบ่งบอกว่าตอนนี้ค่ำแล้ว แต่เสียงๆหนึ่งกำลังพูดคุยทางโทรศัพท์ ฉันเลยทำเป็นหลับ...

“อยู่ไหน”

‘.....’

“อืม”

‘…’

“โอเค เดี๋ยวลงไป ตอนนี้คารินหลับอยู่”

เสียงตัดสายพร้อมกับประตูที่ปิดลงทำให้ฉันรู้ว่าเขาไปแล้ว ฉันลุกขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนที่จะมองไปรอบๆตัว ผู้หญิงคนนั้นต้องมาหาคาซึเนะคุงแน่เลย ฉันลงจากเตียงแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานห้องใต้ดิน

พรึ่บ...

ฉันเริ่มเก็บข้าวของเล็กๆน้อยๆของฉัน

พรึ่บ...

“...”

เสียงเปิดประตูทำให้ฉันรู้ดีว่าเป็นใคร ฉันเก็บของไปเรื่อยๆ...

หมับ!

“ทำอะไร”เสียงที่เต็มด้วยความเย็นชาดังขึ้นมา ฉันเก็บของต่อโดยไม่สนใจมือที่เขาจับแขนฉัน

“เก็บของ”

“เก็บทำไม”

“ฉันจะกลับบ้าน”

“กลับบ้าน? ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอรึไง!!!!”เขาตะคอกใส่ฉัน ฉันหันหน้าไปเผชิญหน้ากับเขา

“ฉันจะอยู่ที่นี่ทำไม!!! ในเมื่อคาซึเนะคุงก็ไม่ได้รักฉันแล้ว!!!”

“!!!”ฉันหันหน้ากลับไป น้ำตาเอ่อล้นจนไหลออกมา เขาบีบแขนฉันอย่างแรง!

“แล้วทีเธอ! ไปกินข้าวกับผู้ชายไม่รู้กี่คน!”เขาพูดกระแทกฉัน ฉันรีบหันกลับไป!

“แล้วทีคาซึเนะคุงล่ะ! ปากบอกไปทำงาน! แต่กลับไปกับผู้หญิงคนนั้น!”

“อย่างน้อยฉันก็ดีกว่าเธอที่ไม่ได้ไปทีเดียวควบสอง!”

“!!!!!!”คำพูดของฉันกรีดลึกลงไปถึงก้นบึ้งหัวใจ ฉันร้องไห้โฮ้ออกมาต่อหน้าเขา

“!!!!”เขายืนแข็งทื่อไม่ขยับ ฉันผลักเขาแล้วออกไป แต่เมื่อถึงประตู คาซึเนะคุงก็เข้ามากอดฉันทางด้านหลัง...

“...”

“ขอโทษ...”

“...”

“ที่จริงแล้ว ฉันวางแผนกับนิคิชิโอริไว้ว่าจะหาเรื่องทะเลาะกับเธอในตอนเช้าเพื่อที่จะเซอร์ไพร์สอะไรบางอย่าง...”พูดจบ เขาก็สวมแหวนสีเงินลงบนนิ้วนางข้างซ้ายเบาๆ เขาจับมือฉันขึ้นมาพรมจูบเบาๆ

“ทำไม...”

“ฉันไม่รู้ว่าเธอชอบแหวนแบบไหน ก็เลยชวนนานาโอะไปช่วยเลือกแหวนที่ห้างด้วยกัน แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นั้น ฉันต้องทนแค่ไหนที่เห็นไอ้หมอนั้นจับมือเธอเข้าร้านอาหาร”คำพูดของเขาทำเอาฉันชะงัก

“คาซึเนะคุง... เห็น...”

“แน่นอนสิ ฉันต้องอดทนแค่ไหน ระหว่างกินข้าว ฉันกำแก้วแตกคามือไปไม่รู้กี่ใบ แล้วฉันเลยตัดสินใจไปสวนสาธารณะไปวางแผนว่าจะทำไงต่อ พอถึงใต้ต้นไม้ นานาโอะสะดุดเข้ากับรากไม้ ฉันตกใจเลยไปรับ แล้วเธอก็มาเห็นเข้าพอดี และฉันมั่นใจว่าเธอต้องคิดว่าฉันจูบเขา ใช่มั๊ย”คาซึเนะคุงถาม

“อืม แต่ไม่ได้จูบกันหรอ”

“ฉันมีผู้หญิงคนนี้ทั้งคน ทำไมต้องไปหาคนอื่นด้วยล่ะ”คาซึเนะคุงกระซิบข้างหู อ๊ายยย >//////< เขินจัง ^////////^

“ฉันรักคาซึเนะจังที่สุดเลย >////////<”ฉันหันไปหาเขาแล้วกอดเบาๆ“ว่าแต่เมื่อกี้คาซึเนะคุงคุยกับใครหรอ”

“นิคิชิโอรินะ”พูดจบ คาซึเนะคุงก็ยิ้มอ่อนโยน“แต่งงานกับฉันนะ คาริน”

“เมื่อกี้ คาซึเนะคุงพูดว่าอะไรนะ O_O”ฉันพูดอย่างไม่เชื่อหู

“แต่ง-งาน-กัน-นะ”คาซึเนะคุงพูดเน้นทีละคำ เขาขอฉันแต่งงาน  O////////O กรี๊ด!!!!!! >///////////<

“ก็ได้ค่ะ ^////////^”ฉันกอดเขาเบาๆ ก่อนที่จะซบอกเขาที่เป็นของฉันเพียงคนเดียว...

“งั้นวันนี้นอนแบบผู้ใหญ่ J”คำพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา ทำให้ฉันรู้ความหมายทันที

“ไม่เอา ให้เราแต่งงานกันก่อน แต่ความบริสุทธิ์ที่ปากให้ได้ทุกวันค่ะ >/////////<”ฉันพูดแก้มแดง คาซึเนะคุงยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้ามา

“งั้นวันนี้ขอนะ”พูดจบ คาซึเนะคุงก็ประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากฉันเบาๆ

ป๊อก!

เสียงจากประตู ฉันกับคาซึเนะคุงหันไปมองพร้อมกัน

“ยินดีด้วยนะ คาซึเนะคุง คุณฮานาโซโนะ >O<”

“ทั้งสองคนจะแต่งงานกันแล้ว ดีจัง >_<”

“คุโจ เอานางฟ้าฉันคืนมานะ =[]=”

“ยินดีด้วยนะ ^^”

“ยินดีด้วย ><”

“พวกนายมากันตั้งแต่เมื่อไหร่”น้ำเสียงคาซึเนะคุงต่ำลงแปลกๆ

“เมื่อกี้ ^^+”

“เมื่อกี้เห็นอะไร”เสียงที่ฟังราวกับซาตานพูดดังขึ้น ทุกคนเริ่มรู้สึก

“ก็... ^^+”

“มาตอนคาซึเนะจังกับคารินจังจูบกัน ^^ อุ๊บ! OXO”ฮิเมกะจังพูดก่อนที่จะถูกมิยงจังกับยูกิคุงปิดปาก แต่ไม่ทันแล้ว!!!!

“เอ่อ คาซึเนะคุงไม่ทำอะไรใช่มั๊ย”

“ไม่ทำหรอก”

“เฮ๊ย…”

“ไม่ทำฮิเมกะ แต่จะจัดการพวกแกทุกตัวเดี๋ยวนี้!!!!”

“ว๊าก!!!!”ทุกคนวิ่งไปรอบห้องพร้อมใจกันหนีคาซึเนะคุงทันที ฉันกับฮิเมกะจังยืนยิ้มอยู่

ถึงจะเจ็บปวดแค่ไหน... แต่ตอนนี้ฉันก็มีความสุขที่สุด...

ฉันก้มหน้ามองข้อความที่สลักบนแหวน

‘Love Forever…’

ฉันจะรักเธอชั่วนิรันดร์...

STAR THEME