คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นางสาวแสนดี
รถเอสยูวีสีบรอน์เินำลัแล่นเ้ามาในอย สอ้าทาเป็นสวนส้มโอ
แสนีมอออไปนอระรถเห็น้นส้มโอที่ปลูเป็นแถวสลับับท้อร่อที่มีระไร้สีเียวปลุมเ็มผืนน้ำ
หล่อนอยาเปิระออไปเพื่อรับอาาศ้านอิที่วามเรในับนั้นมีมาว่าึทำไ้เพียแ่แะปลายนิ้วับระรถราวับำลัพยายามะให้อาาศ้านนอแพร่เ้ามาหาหล่อน
แสนีลั้นหายใเมื่อเห็นหลัาสีม่วเ้ม
รู้สึปั่นป่วนในท้อึ้นมาเสียื้อๆ หล่อนเลียริมฝีปาที่แห้แล้วถอนหายใ
พอเหลือบมอน้าๆ ายหนุ่มในุสูทสีน้ำเินเ้มับรถยน์้วยใบหน้าเรียบเย
แทบไม่สนใวามระวนระวายอหล่อนแม้แ่น้อย ไม่นานรถยน์็แล่น้าลระทั่อสนิทเทียบทาเท้า
หิสาวปลเ็มันิรภัยออพยายามะอ้อยอิ่อยู่ในรถในนานึ้นสัวินาทีเียว็ยัี
แู่ท่าน้าๆ ะไม่ิอย่านั้น พอเปิประูรถไ้็เินอ้อมมาระาประู้าน้าที่หล่อนนั่ให้เปิออ
สายามริบั่นเหยี่ยว้อมอหล่อน
“ทำไมถึไ้ั้านัล่ะ
แสนี” น้ำเสียทุ้มแฝไป้วยอำนาอเาทำให้หล่อนใฝ่อล้ายำลัะถูุ
“ุรามะ
แสนว่าเอาไว้พบันวันหลั็ไ้”
ายหนุ่มเลิิ้วึ้นริมฝีปาเม้มสนิท
เห็นท่าทาแบบนี้อรราม แสนี็รู้ว่าัวเอไ้เผลอพูเรื่อที่ไม่น่าพูออไปเสียแล้ว
ท่าทีอที่ำลัอทน่อบาสิ่อรราม
แสนีเห็นนินาเมื่ออยู่ในที่ทำานและเมื่อใ็ามที่เาพบว่าลูวามอัวเอไ้แสท่าทีไม่เื่อฟั
ายหนุ่มะมีอาารเ่นนี้
“เราไม่ไ้มาที่นี่เพราะเธออยาะมา”เาเอ่ย้าๆ
เว้นัหวะให้หล่อนระทึ “แ่เพราะ....พวเานัเธอมา่าหา”
วามเียบแทรลาระหว่าหล่อนและเา
รรามยืนอออยู่้านนอ ะที่หล่อนยันั่นิ่อยู่ภายในรถ หล่อนสูลมหายใเ้าเบาๆ่อนะเอ่ย
“ถ้าอนนี้.......แสนะเปลี่ยนใ”หล่อนหยั่เิ
ไม่ทันั้ัวรรามยืัวึ้นและึหล่อนลมาทันที
แสนีรีบหยิบระเป๋าเป้มาอไว้้วย เาึหล่อนให้ห่าาัวรถและใ้มืออี้าปิประูพร้อมรีโมทล็อรถยน์เรียบร้อย
เ้านายอหล่อนไม่่อยพูแ่มัะทำทุอย่าที่ัวเอ้อารไ้ในพริบารั้นี้็เ่นัน
แสนียืนสบสายาับเา
ายหนุ่มปล่อยมือหล่อนให้เป็นอิสระและถอยหลัห่าออมาเล็น้อย
เายมุมปาเหมือนะยิ้ม ถ้าหาเายิ้ม็ะเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันในวามพ่ายแพ้อหล่อน
“อืม...เปลี่ยนใะเ้าไป้าใน้วยันแล้วใ่ไหมถึลมายืน้านอไ้”
แสนีหน้าอ
“แสนถูุรามลาลมานะะ”
เาหัวเราะในลำอพร้อมยัไหล่่อนะเอื้อมมือมาับไหล่อหล่อนทั้สอ้า
สีหน้าอเาเร่รึมึ้น
“ยืนัวรๆ
หน้าเิๆ เ้าไว้” เาสั่
และหล่อนยอมทำามแ่โยี
าที่ยืนหลั่อม หล่อนยืัวึ้น เยหน้าึ้นมาอีเล็น้อย
ะที่อ้อมแนยัอระเป๋าสะพายสีำเ่นเียวับุระโปรสีใส่
“แสนะทำยัไีะ
ถ้าเอพวเา” หล่อนถาม นปัาะหลีหนีแล้วริๆ
รรามปล่อยมือาไหล่อหล่อนและเปลี่ยนมาเยาหล่อนแทน
แสนีลืนน้ำลายรออยำอบ เายิ้ม
“อย่าพูอะไรโ่ๆ
ออมา็พอ”
ความคิดเห็น