คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่19(ไอ)
ไอ
ผมตื่นขึ้นมาแล้วพบว่ามีวัตถุบางอย่างที่แข็งมากๆอยู่ครงหน้าผม ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปดู
.....เอ็ม ใช่แล้วครับไอ้เอ็มเอง มันก็กำลังนอนกอดผมอยู่เลย ผมอยากหยุดเวลานี้ไว้จัง....เวลาที่มีมันอยู่เคียงข้างผม เวลาที่มันไม่จากไปไหนยังอยู่กับผมตอนนี้ ผมไม่ได้ขอห้มันรักผมกลับ แค่มันไม่รังเกียจผมก็พอแล้วครับ...
ผมเอื้อมมือไปกอดมันอย่างแน่นๆเพื่อให้ได้รู้ว่ามันไม่ไปไหนไม่ได้อยู่กับคนอื่น....มันยังอยู่กับผมตรงนี้...ไม่ใช่ความฝัน
ขยุกขยิก
“หืม...อ้าวไอ้ไอมึงตื่นแล้วหรอ”
ผมรีบคลายมืออกจากตัวมัน ไม่ๆผมต้องวางฟอร์มก่อน ถ้ามันรู้นะขำผมตายแน่เลย
“อืม...ตื่นนานแล้ว”
“อ้อ...มะกี้กูฝันด้วยว่างูมารัดตัวกูด้วย”
ชะอุ่ย-_-; เอาไปฝันเลยหรอ
“เอ่อ...แหะๆ กูไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”
ฟึ่บ!
“เดี๋ยวก่อนดิ วันนี้ก็ไม่มีเรียนจะรีบไปไหน นอนก่อนก็ได้”
“-/////-ปล่อยกูเลย กูจะไปหาพี่น้ำพุ”
ไอ้เอ็มค่อยๆคลาย อ้อมกอดลง
“จะไปไหนก็ไปเหอะ”
อ้าว...มะกี้ยัง...ช่างเหอะ ไม่คุยกับมันแล้วก็ได้
ผมเดินไปด้วยท่าทางที่งุนงง แล้วไปเข้าห้องน้ำ
สงสัยไอ้เอ็มมันคงใกล้ที่จะมารอบเดือนเลยหงุดหงิดน่ะ ช่างเหอะ....ผมว่าวันนี้ไปช่วยพี่น้ำพุทำวสนดีกว่า ผมว่าไม่ได้คุยกับพี่น้ำพุมาตั้งนานและ
ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ณ ตอนนี้กำลังอยู่ในสวนอยู่ครับ
“พี่น้ำพุ...”
“อ้าวไอ วันนี้มาช่วยพี่ทำสวนหรอ”
“ครับ”
“งั้นมาๆ กำลังเหนื่อยพอดี”
“โห พอไอมาก็รีบใช้งานเลยนะ”
“ฮ่าๆ ล้อเล่น ก็ทำด้วยกันแหละ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปเอาอุปกรณ์ก่อนนะครับ”
ผมเดินเข้าไปข้างในห้องของพวกคนสวน ที่บ้านหลังนี้มันมีนะครับ ผมว่าก็ดีเหมือนกันที่มีห้องไว้ให้ ผมเดินเข้าไปแล้วหยิบหมวกกับกรรไกรตัดหญ้ามา แล้วก็ออกไปหาพี่น้ำพุข้างนอก
เอาล่ะตอนนี้ผมพร้อมที่จะเป็นคนสวนแล้ว
“ไอมาช่วยพี่ตรงนี้หน่อย เดี๋ยวพี่ว่าจะไปเอาบัวรดน้ำต้นไม้น่ะ มาช่วยพี่ทำต่อด้วย”
“คร้าบบบบ”
ผมเดินไปแล้วเริ่มตัดหญ้า จะว่าไปวันนี้มันร้อนจังแฮะผมก็ไม่ได้ทาครีมกันแดดซะด้วยสิ
“พี่มาแล้ว...อ้าวไอทำไมเหงื่อออกขนาดนั้นน่ะ มาๆเดี๋ยวพี่เช็ดให้”
ผมก็ว่างั้นเหงื่อผมออกเต็มเลย
ผมยื่นหน้าไปให้พี่น้ำพุเช็ด พี่น้ำพุเช็ดเบามือมากๆเลยทำเอาตอนนี้ผมเคลิ้มไปแล้วนะเนี่ย
“ไอนี่..จะว่าไปสวยดีนะ ผิวก็ขาวปากก็แดง”
“พี่น้ำพุมาพูดอะไรเนี่ย”
“ใครเห็นใครก็ชอบ”
“พี่น้ำพุว่าไงนะ”
ผมไม่ได้ยินเลยคำมะกี้พี่น้ำพุพูดเบามากๆ
“พี่...”
ปัง!
“หึ...กูนึกว่ามึงมาทำงานที่ไหนได้ ก็มายืนจูบกับมัน”
ไอ้เอ็มเองครับ อยู่ดีๆมายืนอยู่นี่ได้ไงเนี่ย
“กูไม่ได้...”
“กูขอบอกไว้ก่อนนะว่ามันทุเรทลูกตา”
----------------ต่อค่ะ---------------
อึก..
ทุเรทงั้นหรอ....หึ
“แล้วที่มึงจูบกับกูล่ะ มึงไม่รู้สึกทุเรทตัวเองมั่งหรอ”
“กูก็ว่างั้น...”
“พอทีเถอะครับ คุณเอ็มผมไม่ได้...”
“มึงหุบปากไป! กูไม่ได้สั่งให้มึงพูด”
“ผมหุบปากไม่ได้หรอกครับ ก็ไอไม่ผิด”
“อ้อ...ออกตัวปกป้องเมียขนาดนี้เลยหรอ สงสัยตอนได้กันคงถึงใจมึงน่าดูเลยสิ”
“มึงนั่นแหละหุบปากไอ้เอ็ม กูกับพี่น้ำพุไม่เคยได้กัน...มึงหยุดได้ไหมที่จะชวนกูทะเลาะกูก็เบื่อเหมือนกันนะที่ต้องมาเถียงกับมึง มึงเป็นอะไรกันแน่วะไอ้เอ็ม ไหนมึงบอกไงว่าจะไม่ทำตัวอย่างนี้อีก”
ผมระเบิดออกไปเลยเต็มที่ ดูดิอยู่ดีๆก็มาด่าผม แล้วก็สัญญาว่าจะไม่ทำตัวอย่างนี้อีก แล้วทำไมมันก็ยัง....
“หึ...อีกสามนาทีขึ้นไปจัดห้องให้กูด้วย”
“กูไม่ทำ มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกู”
“ก็สิทธิ์ของเจ้าของบ้านไง”
“งั้นกูจะไปจากบ้านหลังนี้”
“กูไม่ได้สั่งให้มึงไป ส่วนมึงไอ้น้ำพุ...มึงบอกใช่ไหมว่าแม่มึงป่วย นี่เงินแล้วรีบกลับไปหาแม่มึงตอนนี้เลย”
“ผมไม่ไป ผมจะอยู่ช่วยไอ”
“ถ้ามึงไม่ไป ระวังแม่มึงไว้ให้ดีๆเหอะ”
แม่พี่น้ำพุหรอ เอ็มจะทำอะไร
“มึงจะทำอะไร”
“ก็...ถ้าอยากรู้ก็ลองให้ไอ้น้ำพุอยู่ต่อสิ”
เอ็มพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย และผมก็รู้ถ้ามันพูดด้วยน้ำเสียงอย่างนี้มันเอาจริงแน่
“พี่น้ำพุ...ไปเถอะครับไอ้เอ็มมันทำจริงแน่”
“พี่จะอยู่ช่วยไอ”
“แม่พี่สำคัญกว่า ถ้าแม่พี่น้ำพุเป็นอะไรไปผมต้องเสียใจไปชั่วชีวิตแน่ๆ”
“ไอ...”
“ไอรับมือได้”
พี่น้ำพุมองผมด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแววตาที่ดูมาความชื่นใจหน่อย
“พี่จะรีบกลับนะ”
พี่น้ำพุวิ่งออกไปแล้วทีนี้เหลือคดีสุดท้าย
“กูจะไม่อยู่ที่นี่”
“กูเป็นเจ้าของบ้านไม่มีสิทธิ์ให้มึงออกจากบ้านนี้”
“...มึงมันบ้าไปแล้วไอ้เอ็ม”
“ใช่กูมันบ้า แล้วคนบ้าๆอย่างกูก็จะทำให้มึงบ้าตามกูไปเอง”
“....”
“ในไม่ช้า...อีกสามนาทีขึ้นไปจัดห้องกูด้วยเดี๋ยวะมีแขกสำคัญมา”
ไอ้เอ็มหันมามองหน้าผม แล้วก็เดินจากไปแล้ว
แขกหรอ...ใครล่ะ หรือว่าอาจจะเพื่อน
ผมเดินขึ้นไปแล้วเริ่มจัดห้อง อืม...จะว่าจัดตรงไหนดีล่ะ ในเมื่อไม่มีไรให้จัด ห้องก็สะอาดอยู่แล้ว งั้นดึงๆแค่ผ้าปูที่นอนให้ตึงก็พอแล้ว
อืมเสร็จละ เฮ้อ ผมต้องไปเคลียร์กับไอ้เอ็มอีกใช่ไหม มันอารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลย ก็เลยมาทุ่มลงใส่ผมแน่ๆเลย สงสัยคงจะพาเพื่อนมาที่ห้องคลายเครียดล่ะมั้ง...ก็ดีหลังจากนั้นมันคงหายเครียดแล้วผมกับมันก็คงคุยกันเข้าใจแหละ
ผมเดินออกไปนอกห้องจะบอกไอ้เอ็มว่าจัดเสร็จแล้ว
อ๊ะ! คนนั้น ผู้หญิงคนนั้นนั่นมันคนในร้านเค้กที่เป็นคนเสริฟนี่ เอสาว่าจะชื่อครีมมั้ง
“แหมครีมดีใจจังเลยที่พี่เอ็มเรียกครีมมาเป็นเพื่อนแก้เหงา”
สองคนนั้นคุยกันกะหนุงกะหนิงก่อนจะผ่านผมไป
เกิดอะไรขึ้นแล้วผู้หญิงคนนี้มาอยู่นี่ได้ไง
ฟึ่บ!
ผมคว้าข้อมือไอ้เอ็มไว้กะจะให้มันอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น
“เอ็ม พาผู้หญิงคนนี้มาทำไม”
“อ้อ...โทษทีไอกูมองไม่เห็น ว่าไงจัดห้องเสร็จแล้วใช่ไหม”
“เดี๋ยว! เอ็ม”
“ไปกันเถอะค่ะพี่เอ็ม ตอนนี้ครีมอยากเข้าห้องพี่เอ็มจะแย่อยู่แล้ว”
“งั้นก็ไปสิ”
ไอ้เอ็มสลัดข้อมือผมออก แล้วก็เดินไปเข้าห้อง แถมด้วยผู้หญิงคนนั้นหันมามองผมด้วยแววตาเยาะเย้ย
เอ็ม..จะทำอะไร ในตอนนี้ในหัวผมมันตีกันไปหมดแล้ว ความคิดและจินตนาการของผมในตอนนี้ทำให้น้ำตาของผมไหลออกมาทั่วแก้ม
ผมแอบแง้มประตูห้องดู มันก็ยิ่งทำให้ผมแทบสะอึก นี่น่ะหรอที่ผมบอกรักมันไปแล้วมันกลับมาทำลายความรักของผมทำให้ผมเจ็บปวด
ภาพข้างหน้า เอ็มกับผู้หญิงคนนันกำลังจูบแบบดูดดื่มอยู่บนเตียง ผมรู้ตัวแล้วว่าไม่ไหวเลยวิ่งออกไปแล้วรีบลงไปข้างล่างอยากไปห้พ้นภาพแบบนี้จัง ถ้าพี่น้ำพุอยู่ตรงนี้ก็ดีน่ะสิ
ผมวิ่งลงไปถึงสวนแล้ว และก็ดูเหมือนคำขอของผมเป็นจริงพี่น้ำพุมาอยู่ตรงนี้ได้ไง
“พี่น้ำพุ....”
“ไอ!ไอเป็นไงบ้างคุณเอ็มทำอะไรไอไหม”
“ไม่ครับ”
“แล้วไอร้องไห้ทำไม”
พี่น้ำพุเอามือมาเช็ดน้ำตาผม นั่นยิ่งทำให้ผมร้องให้หนักไปใหญ่
“ฮือ..พี่น้ำพุเอ็ม..เอ็มมันพาผู้หญิงขึ้นห้อง ฮึก”
“ไอ...”
ผมรีบปาดน้ำตาออกแล้วก็ถามคำถามกะจะเปลี่ยนเรื่องมะกี้ผมเล่นพูดไปเฉยเลย
“พี่น้ำพุมาอยู่นี่ได้ไงไหนกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ”
“อืมพี่กลับมาหาไอไง กลัวไอโดนคุณเอ็มทำอะไรพี่เลยยังอยู่ตรงนี้ แล้วไอ...รักเอ็มหรอ”
“...”
ผมเงียบเลี่ยงที่จะไม่พูด พี่น้ำพุดูออกงั้นหรอ
“ไอรักเขาหรอ”
พี่น้ำพุมองผมด้วยแววตาที่ผมอ่านไม่ออกเลย...ทำไม หรือผมต้องการระบายให้ใครคนใดคนนึงฟังก็ได้
“ครับ...”
“ไอรักจริงหรอ”
ฟึ่บ!
ผมสวมกอดพี่น้ำพุ แล้วตอนนี้น้ำตาผมมันกลับมาอีกแล้ว
“ครับรักมาก..รักแบบที่ไม่เคยรักใครมาก่อนด้วย”
จบไปแฟ้วววว บอกใบ้นิดหน่อยตอนหน้ามีnc
ปล.รักรีดเดอร์นะ
ความคิดเห็น