คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ...ครูโซราตะ...100%
ยามเช้าของวันใหม่เริ่มทอแสงเหล่าบุบผาเริ่มผลิบานรับอรุณ ซึ่งในขณะนั้นหญิงสาวสองคนในชุดสบายๆใส่ผ้ากันเปื่อน มีตราประจำร้านเป็นรูปดอกทานตะวันดอกใหญ่ กำลังช่วยกันจัดตกแต่งร้านขายดอกไม้ของตนเองอย่างแข็งขัน.../แอ็ด/... เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมเด็กสาวน่าตาน่ารัก ผมม็อบดำขลำเดินออกมาพร้อมผ้ากันเปื้อนสีชมพู่สดใส (ชมรมผ้ากันเปื้อนรึไงท่าน:เจ็B) ในมือถือตะหลิวพลางยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี
"พี่อาราชิพี่คาเลนกับข้าวเสร็จแล้วค่า~" เสียงใสๆ บอกสองสาวที่กำลังจัดของอยู่นั้น"จ้ายูสึริฮะเดี้ยวพวกพี่จัดของเสร็จแล้วจะตามไปนะ" เสียงตอบกลับจากหญิงสาวผมลอนชมพู่บานเย็น เด็กสาวรับรู้พร้อมหันตัวกลับเข้าบ้านพัหหลังใหม่ของพวกเค้า แต่ต้องหยุดกึกเมื่อสาวผมตรงดำขลับถูกมัดเป็นหางม้าอย่างหลวมๆ ถามขึ้น
"จ้ายูสึริฮะเดี้ยวพวกพี่จัดของเสร็จแล้วจะตามไปนะ" เสียงตอบกลับจากหญิงสาวผมลอนชมพู่บานเย็น เด็กสาวรับรู้พร้อมหันตัวกลับเข้าบ้านพักหลังใหม่ของพวกเค้า แต่ต้องหยุดกึกเมื่อสาวผมตรงดำขลับถูกมัดเป็นหางม้าอย่างหลวมๆ ถามขึ้น
"แล้วพวกคามุยล่ะจ๊ะ"
"อ๋อกำลังแต่งตัวกันอยู่เดี้ยวลงมาค่ะ" เมื่อรายงานจบก็กลับเค้าไปในที่พัก ส่วนสองสาวต่างช่วยกันคนละม้ายละมือจนจัดของเสร็จ
"อาราชิจ๊ะตรงใกล้เสร็จแล้วถ้าไงช่วยเอายกป้ายไปวางหน้าร้านที่ซิจ๊ะ" หญิงสาวดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเล็กน้อยพูดขึ้นพลางชี้ไปที่ป้ายตรงมุมประตู หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนเดินไปยกออกไปอย่างทุลักทุเลพอพ้นประตูไปได้เล็กน้อยขาเรียวงามก็ไปสะดุดเข้ากับขาตั้ง
"ว้าย!!".../โครม!!/...ป้ายล้มลงไปนอนกับพื้น ส่วนตัวหญิงสาวนั้นกลัวจนหลับตาปี้ แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บมีเพียงความอบอุ่นเท่านั้น
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ" คำถามถูกยิงมา หญิงสาวรูปร่างผอมบางค่อยๆ เปิดตามองขึ้นไปพบกับบุรุษรูปร่างแลดูกำยำผิวคล้ำเล็กน้อยในชุดเสื้อวอมสีขาวตัดกับแถบสียาวสีเขียว ผมทรงสกรีนเฮดสีน้ำตาลเข้มเช่นเดียวกับดวงตาที่ดุอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความเข้มแข็งดูน่าหลงใหลจนหัวใจเต้นระทึกอย่างที่เจ้าตัวไม่เคยเป็นมาก่อน ทางชายหนุ่มเองก็เช่นกันหญิงสาวในอ้อมกอดสวยสง่าผมตรงดำขลับเช่นเดียวกับดวงตาดูน่าค้นหารูปร่างผอมเพรียวเข้ากับชุดวันพืชแขนยาวสีม่วงอ่อนเข้ากับกระโปรงสีน้ำเงินเข้มตัดกับผ้ากันเปื้อนสแดงสดใส ทำให้ดูอ่อนโยนใจดี น่าถนุถนอมดวงตาทั้งสองประสานกันราวกับถูกดึงดูดซึ่งกันและกัน
"เอาจะอยู่ท่านี้อีกนานไหมจ๊ะ" เสียงทักของหญิงสาวผมลอนดังขึ้น ด้วยความตกใจหญิงสาวปล่อยมัดขวาตรงใส่ผู้มีพระคุณทันใดไม่ทันได้คิด
//ผัวะ...อุ๊ฟ...โครม//
หญิงสาวก้มหน้าก้มตาปิดใบหน้าแดงๆ เดินเร็วเข้าไปตัวบ้านทันใด ปล่อยชายหนุ่มนอนคว่ำอยู่ ส่วนหญิงสาวที่เห็นเหตุการณ์นั้นยิ้มน้อยๆ กับความน่ารักของหญิงสาวผมดำขลับ ก่อนหันมาสนใจชายหนุ่มผมน้ำตาลเข้มที่ลูบแก้มไปมา
"เอาโซราจังไม่เป็นไรใช้ไหมจ๊ะ" พลางหัวเราะในลำคอพลางเดินมายกป้ายตั้งให้เรียบร้อย
"ไม่เป็นไรครับ...เอ่อคาเลนซังพี่สาวแสนงามนั้นใครเหลอครับ" ชายหนุ่มถามบ้าง พลางปัดฝุ่นตามตัว
"คึกๆ ถูกใจเธอเหลอจ๊ะ"
"ครับ!!คนนี้แหละใช้เลย...แล้วสองหนุ่มที่จะให้ผมดูแลละครับ" ชายหนุ่มพูดไปก้มองซ้ายมองขวา
"งั้นเลยตามมาสิจะแนะนำให้รู้จัก" คาเลนเดินมาเปิดประตู พลางผายมือเป็นการเชิญ ชายหนุ่มพยักหน้าขอบคุณก่อนเดินเข้าไปในร้าน เมื่อเข้ามาได้หน่อยก็เดินไปทางห้องครัวก็พบสองสาว คนหนึ่งผมม็อบสั้นเดินมาพร้อมกับข้าวเช้าในมือเมื่อวางบนโต๊ะเรียบร้อย ส่วนอีกคนที่คุ้นตาเป็นอย่างดีกำลังงวนทำอะไรบางอย่างตรงที่ทำกับข้าว ด้วยความอย่างรู้จึงเดินเข้าไปในห้องครัวทันที ซึ่งคาเลนมองชายหมุ่นอย่างรู้ทัน
"นี้ๆพี่อาราชิค่ะไม่ต้องหันผักมากไปรึเปล่า" เด็กสาวเรียกทักเมื่อจัดโต๊ะกับข้าวเสร็จ คนถูกทักสะดุ้งตกใจมองดูผลงานของตนเอง ผักชีที่กองใหญ่และผักกาดที่ซอยถี่กองอยู่ข้างๆ กับในมือที่กำลังหันหัวใช้เถ้าจนเละ หญิงสาวถึงกับมืดหลุดจากมือด้วยความตกใจ ยังดีที่ตกลงไปเขียงที่วางอยู่
"พี่อาราชิเป็นอะไรไปค่ะดูแปลกไปนะค่ะ" สาวน้อยถอนหายใจ
"อาราชิเค้าไม่เคยเจอชายหนุ่มกอดนะเลยเขิน" เสียงหญิงสาวทักบอกพลางหัวเราะ อาราชิถึงกับหน้าขึ้นสีจนตำลึงเรียกพี่ มะเขือเรียกแม่ พอหันมาจะเถียง แต่ไม่กล้าพูดเมื่อเจอชายหนุ่มคู่กรณียื่นอยู่ด้วย จึงหันหลังให้ทันที่ ยิ่งทำให้หญิงสาวอดขำกับความน่ารักของอาราชิไม่ได้
"คุณคาเลนค่ะคุณคนนี้คือ" หญิงสาวผมม็อบส่งยิ้มให้กับแขก
"ผมโซราตะ...ฮิงิซาวะ โซราตะเป็นครูสอนพละที่โรงเรียน X ครับเรียกโซราจังก็ได้" พลางส่งอย่างเป็นกันเองให้
"ฉันยูสึริฮะค่ะ เด็กมหาลัยวันนี้ค่ะ" หญิงสาวผมม็อบแนะนำตัวเองบ้าง
"เหลอแล้วพี่สาวชื่ออะไรครับ" คำถามถูกยิงมา คนถูกถามสะดุ้งตัวเล็กน้อย
"อะ...อาราชิค่ะ" คำตอบที่ดังออกมาแสนเบา ใบหน้าดูแดงเล็กน้อย ชวนมองเป็นที่สุด
"โซราตะเค้าเคยเป็นเด็กทำงานพิเศษที่นี้นะและก็เห็นยังงี้ก็เถอะเป็นเด็กวัดที่พลัง
วิณญาณสูงมากพอสมควร" คาเลนอธิบายยาว แต่สองสาวอึ่งไปแล้วเพราะทั้งบุคลิกขี้เล่นเอาใจเก่ง หน้าตาดูดีหนุ่มแน่น
"ไม่เชื่อใช้ไหมล่ะเห็นยังงี้เป็นพระจากเขาโคยะเชียวนะ" โซราตะว่าพลางส่งยิ้มให้
"เขาโคยะเหลอ!?ที่นั้นขึ้นชื่อเรื่องพลังจิตและวิณญาณสามารถทำนายดวงชะตาจากหมู่ดาวได้" อาราชิเอ๋ยขึ้นบ้างอย่างไม่เชื่อสายตนเอง
"ถูกต้องแล้วคร้าบพี่สาว!!" พลางยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง แต่ก่อนจะได้พูดอะไรต่อเด็กหนุ่มสองคนเดินเข้ามาห้องทานอาหารพอดี
"ขอโทษครับที่ลงมาช้า...แล้วนั้นใครเหลอครับ" เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลรวมทั้งดวงตาในชุดเสื้อเชิตสีขาว เนคไทและกางเกงขายาวสีดำรัดรูปเล็กน้อย ทำให้ดูทรงภูมิและ เด็กหนุ่มอีกคนที่ยืนด้านหลังในเครื่องแบบเดียวกัน แต่ให้ความรู้สึกต่างออกไปเล็กน้อยตรงที่ดูมีความสง่าดังมาดราชินี(-0-)
"เคอิจิคุงกับคามุยจังคนนี้คือครูที่ปรึกษาของพวกเธอเวลาอยู่โรงเรียน" คาเลนอธิบายพลางส่งยิ้มให้
"ชั้นชื่อโซราตะ ฮิอิซาวะ โซราตะ สอนพละและที่ปรึกษาห้องXยินดีที่ได้รู้จัก" โซราตะแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"ผมเคอิจิส่วนนี้คามุยครับ" เคอิจิว่าพลางผายมือไปทางคามุยที่ยื่นอยุ่ข้างๆ เด้กหนุ่มร่างบางก้มหัวน้อยๆ เป็นการทักทาย ชายหนุ่มยิ้มอย่างเป็นมิตร โดยมีสายมองสองหนุ่มในชุดเครื่องแบบนักเรียน ตั้งแต่หัวจรดเท้า ...เคอิจิคุงใส่แล้วดูเป็นคนดูมีภูมิฐาน เรียบร้อยรูปหล่อคงเรียกสาวได้ไม่ยากส่วน คามุยรายนี้ออกแนวน่ารักใส่แว่นเรียบร้อย ขัดกับมาดราชินีแฮะ อืม... คาเลนคิดไปก้อไปหยุดตรงหน้าคามุยก่อนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร่างบางตรงหน้า ทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนมืองามยกขึ้นถอดแว่นตาอย่างถือวิสาสะ
"อ้า!!คุณคาเลนทำอะไรครับ" คามุยว่า เพราะภาพตรงหน้าเบลอไปหมดจนแทบมองไม่เห็นอะไรเลย
"ก้อเปลี่ยนแว่นตาไง" ว่าจบก้อเอาแว่นตาอันใหม่ใส่กลับเข้าไปเหมือนเดิม รูปทรงกลมไม่กรอบเลนท์ออกสีฟ้าอ่อนๆ ดูเข้ากันอย่างลงตัวจนทุกคนต่างเห็นด้วยเป็นเสียงเดียวกัน หลังจากตกลงกันได้แล้ว พวกเค้าต่างนั่งกินอาหารไปพร้อมกับเรื่องที่เกี่ยวกับโรงเรียนที่พวกคามุยอยู่จากปากของดซราตะ เป็นที่สนใจของพวกเขาเป็นอย่างมาก เนื่องจากพวกคายไม่เคยได้ไปโรงเรียนที่มีคนพลุกพร่าน จะที่เรียนก้อแค่ที่บ้านท่านผู้ใหญ่เท่านั้น หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วคามุยกับยูสึริฮะต่างช่วยกันเก็บโต๊ะ ส่วนอาราชิล้างจานอยู่
"พี่สาวนี้เก่งจังนะล้างซะคล่องเชียว" โซราตะเอ๋ยด้านหลังจนหยิงสาวตกใจจนทำจานหล่อนจากมือ ด้วยความไวพอกันจึงรับได้พอดี
"เฮ้ย~เกือบไปแล้วนะพี่สาว" ว่าแล้วก็ยิ้มร่าพลางเก็บจานเข้าที่ ส่วนอาราชิก็พยายามไม่สนใจ แต่ใจเจ้ากรรมกับเต้นแรงอย่างไม่เคยมีมาก่อน โซราตะเห็นว่าหญิงสาวไม่สนใจจึงถอนหายใจยาวก่อนเอ๋ยประโยชน์หนึ่ง
"ชั้นเลือกพี่สาวนี้ดีที่สุดแล้ว" โซราตะว่าแล้วยิ้มให้อาราชิก่อนเดินออกจากห้องไปปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียวในห้องครัว กับประโยคที่เป็นปริษนาในของหญิงสาว เมื่อชายหนุ่มเดินออกมาจากบ้านก็พบสองหนุ่มกับอีกสองสาว กำลังสอนการใช้จักรยานอยู่
"เอ้าไปกันยังเดี้ยวสายนะ" โซราตะว่าพลางเดินไปเข็นจักรยานของตนมาตรงหน้าสองหนุ่ม
"ครับพร้อมแล้ว" เคอิจิว่า
"งันก้อไปกันเตอะ" ว่าโซราตะชกท้องฟ้าก็ขี่นนำทางไปพร้อมสองหนุ่ม ที่กำลังไปเจออีกโลกที่เข้าไม่เคยได้พบเห็นมาก่อนในโลกมนุษย์
//โปรดติดตามตอนต่อไป//
-----------------------------------------------------------------------------------------
ส่งท้าย...ต่อไปจะอัพทุกสิ้นเดือนนะค่ะ ทุกท่านใครอ่านแล้วก้อย่าลืมเม้นกันนะค่ะ
ความคิดเห็น