ฉันก็เหงาเป็นนะ..

ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่ผ่านเข้ามา ..

ฉันนั่งพับหัวใจกระดาษ

พับมันด้วยใจ

หวังว่าจะเอาไปให้ใครสักคน

ทั้ง ๆ ที่ฉันคิดว่าจะทำแบบนั้น

แต่พอเอาเข้าจริง

ทำไมไม่มีใครมารับมันไปสักที

ฉันได้แต่รอ รอจนท้อ

แล้วเธอก็เข้ามา

เข้ามาทำให้หัวใจมันเริ่มสั่นไหว

แค่นั้น แล้วเธอก็ไป

ทิ้งฉันให้อยู่กับความรู้สึกนั้น

ความรู้สึกที่เธอสร้างมา แล้วก็ทิ้งมัน

ฉันคิดว่าเธอจะเป็นคนรับหัวใจกระดาษนั้นไป

แต่มันกลับไม่ใช่

อีกครั้งที่ฉันต้องคิด คิดว่า

'มันยังไม่ถึงเวลาของฉัน'

คำถามที่ฉันไม่สามารถตอบได้
ก็เกิดขึ้นมา..
'แล้วเมื่อไหร่หละ ฉันต้องรออีกนานแค่ไหน ??'

บางเวลาฉันก็เหงาเหลือเกินรู้ไหม  . . .

ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง 
แม้ภายนอกของฉันจะเข้มแข็งเพียงใด
แต่ใครจะรู้บ้างหละ ว่าภายในใจของฉันมันเหงาแค่ไหน


                            
                                                       แค่ไหนที่เรียกว่ารักกัน ..