คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : OS : Final Score (Johnny x Taeyong)
Title: Final Score
Pairing: Johnny x Taeyong
Rate: PG-13
Author: raining-sahara
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ในบรรดาคนทั้งโลก อีแทยงเกลียดคนแบบซอยองโฮที่สุด ..
สาบานว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำเขาหัวร้อนได้เท่าหมอนี่เลย ซอยองโฮเป็นคนที่ไม่แม้แต่จะพยายามทำอะไรสักนิดแต่ก็ได้สิ่งที่ดีที่สุดไปครอบครองเสมอ คนประเภทที่ใช้เวลาหลังเลิกเรียนไปกับเรื่องไร้สาระอย่างการเที่ยวเล่นแอลกอฮอล์และเกมไม่สมควรที่จะได้รับเกียรติบัตรนักเรียนดีเด่น รายงานที่เพิ่งปั่นเอาคืนก่อนส่งก็ไม่ควรได้รับคำชมจากอาจารย์ เขาเกลียดที่คนอย่างยองโฮถึงจะไม่อ่านหนังสือสักหน้าก็ยังทำข้อสอบได้
.. ในขณะที่เขาพยายามแทบตาย แต่ก็ไม่เคยชนะคนๆนี้เลยสักครั้ง
"ไงจอห์นนี่ สอบวันนี้ฟิตมาเต็มร้อยเหมือนเดิมอ่ะดิ" เสียงของใครบางคนดังขึ้นอยู่ด้านหลัง เอ่ยทักทายใครอีกคนที่แทยงไม่อยากแม้แต่จะได้ยินชื่อ ร่างโปร่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเมื่อได้ยินบทสนทนาที่ดูจะเกิดขึ้นในทุกครั้งของการสอบ เขาได้ยินเจ้าของชื่อหัวเราะร่า ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายๆ
"บ้าแล้ว ฟิตอะไรกันเล่า เราเพิ่งได้อ่านเมื่อเช้านี้เองอะ พอดีเมื่อคืนเล่นเกมเพลินไปหน่อย ตอนแรกกะว่าจะเล่นสักสองชั่วโมง แต่รู้ตัวอีกทีก็ฟ้าสว่างแล้วนี่ดิ" แม้ว่าแทยงจะไม่ได้หันกลับไปมองอีกฝ่าย แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าหมอนั่นจะต้องกำลังยิ้มจนปากฉีก พร้อมกับโบกมือไปมาเป็นเชิงปฏิเสธอย่างแน่นอน
ว่ากันตามตรงว่าถ้าเป็นคนอื่นพูดประโยคเมื่อครู่ออกมา ใครๆก็คงคิดว่าอีกฝ่ายแอบซุ่มอ่านไม่บอกเพื่อน แกล้งทำเป็นเรียนไม่รู้เรื่องแต่ก็สอบได้คะแนนดีทุกที แต่เมื่อมันออกมาจากปากของผู้ชายร่างสูงโย่งที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ข้างหลังเขาแล้ว แทยงค่อนข้างมั่นใจว่าอีกฝ่ายเล่นเกมจนลืมอ่านอย่างที่พูดจริงๆ
"ไม่พูดด้วยละ นายก็พูดแบบนี้ทุกที ก็เห็นท็อปทุกที"
ยิ่งได้ยินความเป็นจริงแทยงก็ยิ่งรู้สึกเหมือนโดนค้อนหนักๆทุบลงบนหัว ถึงอย่างนั้นใจมันก็ไม่เคยอยากจะยอมรับความพ่ายแพ้ของตัวเองสักที
ที่สอง .. คือลำดับคะแนนของอีแทยงในทุกวิชาสอบ
มันน่าหงุดหงิดก็ตรงที่ทำไมคนที่อ่านหนังสือก่อนสอบเป็นเดือนอย่างแทยง ถึงได้แพ้คนไร้แก่นสารที่เพิ่งมาอ่านเอาสองชั่วโมงก่อนสอบทุกครั้งด้วยวะ !
"เหย อย่าเครียดดิวะเพื่อน นายชนะมันไม่ได้ก็ไม่ได้หมายความว่านายโง่นะเว้ย ดูอย่างเราดิ ได้คะแนนเกือบน้อยสุดมาแล้วยังไม่เครียดเลยเนี่ย" คำปลอบใจที่ได้รับจากเพื่อนสนิทอย่างยูตะ ไม่ได้ทำให้อารมณ์บูดๆของแทยงดีขึ้นเลยสักนิดเดียว
พูดแล้วก็เจ็บใจตัวเอง ที่สอบคราวที่แล้วดันไปพลาดข้อง่ายๆ ไม่อย่างนั้นเขาก็คงได้เต็มไปแล้ว ทั้งๆที่ทวนซ้ำแล้วซ้ำอีกจนมั่นใจว่าถูกหมด สุดท้ายก็ยังผิดอีกจนได้ แทยงนึกโกรธตัวเองที่เอาแต่สมองฟุ้งซ่านในห้องสอบอยู่ตลอด .. มัวแต่เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ที่เขาจะชนะหมอนี่ได้สักทีล่ะ
'คนที่ได้ที่หนึ่งไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดครับ แต่เป็นคนที่ใช้โอกาสได้คุ้มค่าที่สุด' คำพูดเกือบจะเท่ของซอยองโฮหรือจอห์นนี่ซอที่เคยให้สัมภาษณ์ลงนิตยสารมหาวิทยาลัยในฐานะนักเรียนผลการเรียนดีเด่นลอยเข้ามาในความคิด แทยงจำได้ว่ากลอกตาวนอยู่สิบรอบตอนที่ได้ยิน เขาอยากจะแก้รูปประโยคให้ใหม่เสียเหลือเกิน 'คนที่ได้ที่หนึ่งไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดครับ แต่เป็นคนที่เหยียบคนอื่นได้มากที่สุด' แบบนี้ดูจะเข้ากับหมอนั่นมากกว่า
นัยน์ตาคู่สวยมองกระดาษจดโน้ตย่อในมืออย่างเลื่อนลอย ในใจได้หวังว่าคราวนี้เขาคงไม่ทำอะไรพลาดอีก เขาจะต้องมีสติกับการทำข้อสอบและคว้าเอาคะแนนท็อปมาให้ได้ เหลือเวลาอีกไม่ถึงห้านาที ถึงจะอ่านเพิ่มเติมไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนี้ คือตั้งสติและภาวนาให้คู่แข่งตลอดกาลของเขาพลาดข้อง่ายๆ ให้เขากลับไปซ้ำเติมได้บ้างก็พอ
กลิ่นน้ำหอมผู้ชายแบบที่คุ้นเคยลอยมา .. และแทยงมั่นใจมากว่าในบรรดาคนที่เขารู้จัก มีคนที่ใช้น้ำหอมโทนอบอุ่นแบบนี้แค่คนเดียว
"ถอยออกไปเลยซอยองโฮ" เขาพูดพลางหันควับไปเผชิญหน้ากับคนที่เพิ่งเดินเข้ามาประชิดตัว เสียงกริ่งบอกเวลาดังขึ้นแล้ว และแทยงก็คิดว่าตัวเองควรเดินเข้าห้องสอบมากกว่าที่จะมาเสียเวลากับหมอนี่ .. ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตั้งใจมาทำลายสมาธิเขาชัดๆ
"ทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้น โมโหอะไรใครมาหรือไง" น้ำเสียงติดจะกวนที่ได้ยินประจำทำให้แทยงเริ่มจะประสาทเสีย ยิ่งเมื่อมือคู่นั้นยกขึ้นมาขยี้หัวเขาเล่น ยิ่งทำให้เขาอยากจะหยิบมีดขึ้นมาคว้านไส้คนตรงหน้าให้ตายๆไปซะ
"อย่ามายุ่ง" ร่างโปร่งตวาดใส่คนตรงหน้า พร้อมๆกับปัดมือที่เริ่มวุ่นวายกับร่างกายเขาออก นัยน์ตาที่ขวางอยู่เป็นทุนเดิมจ้องยองโฮจนแทบจะทะลุ แต่คนถูกปัดมือทิ้งก็ยังคงยิ้มร่า ไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งสิ้น
“อวยพรให้ฉันหน่อยสิ เพิ่งอ่านเมื่อเช้าไม่มั่นใจเลยอะ ..”
ตอแหลมาก .. ตอแหลทั้งเพ คนอย่างซอยองโฮเนี่ยนะจะไม่มั่นใจ บอกว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกยังน่าเชื่อกว่าเลย
"นี่มันถึงเวลาเข้าห้องสอบแล้ว .." อีแทยงพยายามสะบัดตัวออก พลางหันไปมองคนหน้าห้องสอบที่เบาบางลงจนแทบไม่เหลือ แต่ดูเหมือนคนฟังจะไม่ได้สนใจเวลาสอบที่ล่วงเลยไป กว่าแทยงจะรู้ตัว ก็ถูกมือคู่นั้นตวัดเอาร่างของเขาเข้ามาอยู่ด้วยกันที่มุมตึกเสียแล้ว
ริมฝีปากร้อนๆทาบลงมาโดยที่ร่างบางไม่ทันตั้งตัว ลิ้นเรียวกวาดเข้าหาความหอมหวานในโพรงปาก น้ำหอมกลิ่นเฮเซลนัทผสมไม้หอมที่เขาชอบลอยเข้ามาปะทะจมูก จูบของอีกฝ่ายเหมือนล่อลวงให้เขาตกลงไปในกับดักที่เขาเต็มใจก้าวลงไป แทยงรู้สึกว่าในสมองนั้นขาวโพลนไปหมด ขาทั้งสองข้างเริ่มอ่อนแรงจนแทบจะร่วงลงไปกับพื้น เรี่ยวแรงที่เคยใช้ผลักอีกฝ่ายทิ้งกลับหายไปไหนก็ไม่รู้ ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือมือที่ยกขึ้นคล้องคออีกฝ่ายอย่างลืมตัว
.. กว่าแทยงจะรู้ตัวอีกที ก็เมื่อตอนที่ยองโฮยัดกระเป๋าดินสอใส่มือของเขา แล้วดันหลังให้ก้าวเข้าไปในห้องสอบ
"รีบเข้าไปเถอะ สายมากแล้วนะ" เสียงทุ้มต่ำที่กระซิบอยู่ข้างหู ตอกย้ำความรู้สึกที่ยังไม่เลือนหายไปให้ชัดเจนขึ้นอีก เนื้อหาความรู้ที่เพียรพยายามอ่านมาทั้งคืนนั้นแตกกระเจิงไปหมด
แม้ว่าข้อสอบจะวางอยู่ตรงหน้า แต่สิ่งเดียวที่อีแทยงคนนี้ยังรับรู้ ก็คือจูบของซอยองโฮ ..
.. I've become a loser since I loved you
END
---------------------------------------------------------------------------------------------------
มาเสิร์ฟเป็นคู่ที่สอง คราวนี้เป็นของจอห์นยงค่ะ !
ตอนนี้อาจจะสั้นสักหน่อย เพราะเป็น OS แต่ก็หวังว่าผู้อ่านทุกๆคนจะชอบ
อย่าลืมคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กับผู้แต่งด้วยนะคะ
ความคิดเห็น