คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [FIC]I'm SORRY.~ Chapter 1
Chapter 1
;; อีไก่เหินฟ้า
10 ปีที่แล้ว
“อ๊ากกกกกกกกก !! ~~”เสียงของเด็กน้อยหน้าตาน่ารักดังขึ้น
“ฮ่าๆๆๆๆ ว่าไงๆ ไอ้ไก่น้อย ฮ่าๆ”แล้วก็ตามด้วยเสียงหัวเราะของคนขี้แกล้ง เด็กชายหน้าตาหล่อเหลาที่ยืนกุมท้องตัวเองแล้วดิ้นไปมาๆ
“ไอ้โรคจิต! ไอ้ผีจีน! แก๊~”
“เรียกชื่อตัวเองไม่ดีน๊า ^O^~”
“จะหยุด ไม่หยุด!”
“หยุดไรอ่า~ ฮ่าๆๆ”
“จะนับหนึ่งถึงสาม ฉันเตือนแกแล้วด้วย !!”
“โอ๋ ไก่น้อย~ นับเลขไม่เป็นหรอ ฮ่าๆๆ”
“ไม่นับมันแล้วโว้ย !!! ไอ้ฮัน แกตายซะเถอะ !”
“หะ เห้ย! เห๊ยย! บรรลัยแล้วกู อีไก่เหินฟ้ามาแล้ว อ๊ากกก ~”
“ย๊ากกกกกกก >{~}<”
บรั๊ก !!!!
ตุบ !!
“ไปนอนให้นอนแคะตูดไป๊! เชอะ!!”
แล้วเด็กชาย’ลี ฮยอกแจ’ก็เดินออกมา ปล่อยให้เพื่อนชายข้างบ้าน’ฮันกยอง’นอนจับคออยู่ที่เดิม หึ!สม! ชอบมาหาว่าเค้าเป็น ‘เด็กสาวน้อยน่ารัก’ดีนัก รู้ก็รู้ว่าไม่ชอบยังจะมา... ฮึ๋ย!! ไปนอนให้หนอนเลียก้นให้สบายเถ๊อะ !!
วันต่อมา
“อ้าวฮัน ! ไปทำไรมาหรอ? ใส่เฝือกที่คอทำไม? O.O”ลี ดงเฮ เพื่อนสนิทของฮยอกแจถามขึ้นอย่างสงสัย
“โอ้ว! นั้นน่ะเซ่~ ฮันใส่เฝือกทำไมหรอ? คิกๆ> <”ฮยอกแจเดินเข้าไปใกล้ แล้วเอียงคอถามอย่างน่ารัก แต่สำหรับฮันกยอง’อยากกินไก่ต้ทยำโว้ยยย !~ =___=++’
“อ่ะ! อย่าจับเซ่ อะ โอ๊ยยยT^T+”
หลังจากนั้นฮันกยองก็กลายเป็นตุ๊กตาปล่อยให้เด็กน้อยน่ารักลี ฮยอกแจ จิ้มเล่นต่อไป เฮ้อ~ ช่างน่าอนาถแท้ ไอ้ฮันกยอง=^=++
“อะไรน่ะฮะม๊า! ฮันจะไปจีนหรอ !!? ”
“ม๊าบอกว่าไง ทำตัวให้สมกับหน้าตาหน่อย กุลสตรีรู้จักไหมยะ!!”ลี แทฮีแม่ของลี ฮยอกแจ ลี แทฮีเกิดมาในตระกูลใหญ่โต ซึ่งตอนเธอท้องเธอก็เคยพูดกับสามีไว้ว่าเธออยากมีลูกสาว แต่ผลออกมาดันเป็นลูกชายแถมหน้าตายังน่ารักซะจนระบุเพศไม่ได้
“อ่า=^=! ตัวเล็กขอโทษฮะม๊า ตัวเล็กผิดไปแล้วT^T”ฮยอกแจพูดแล้วเดินไปเกาะขาของมารดา ฮันกยองจะไปจีน จะกลับมาเมื่อไหร่น่ะ ทำไมรู้สึกใจหายแบบนี้
“พรุ้งนี้ตื่นแต่เช้าน่ะ เราจะไปส่งคนบ้านฮันกยองกัน^^”
“เอ่อ...ฮะม๊า”
“ไอ้ก๊ายยยยยยยย =O=”เสียงของฮันกยองดังขึ้น ซึ่งฮยอกแจคนนี้ก็จำมันได้ดี
“อะไรของแก- -+”
“เห้! พรุ่งนี้ฉันจะไปจีนอยู่แล้วพูดกับฉันให้มันดีๆไม่ได้รึไง=^=”อืม นั่นสิเน๊อะ เราจะไม่ได้เจอกันแล้วนิ ไอ้ฮยอกแจแกเป็นอะไรของแกเนี้ย~
“อืม ขอโทดน่ะ”
“หะ ห๊ะ!! O.O”
“อะไร~”ฮยอกแจพูดเสียงหวานที่สุดเท่าที่ฮันกยองเคยได้ยินมา อดรู้สึกแปลกไม่ได้เลย
“เอ่อ ฉันฝากอะไรหน่อยได้ไหม พอฉันกลับมาฉันจะมาเอามันคืน”
“อืม”
สิ้นเสียงฮยอกแจ ฮันกยองก็จับใบหน้าที่น่ารักราวตุ๊กตาให้หันมาทางตน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปให้ริมฝีปากของทั้งคู่แตะกัน จูบแบบธรรมดาไม่มีการลุกล้ำ จูบแบบเด็กๆแต่มันมีความหมายลึกซึ้งสำหรับทั้งคู่
“ฉันฝากจูบแรกไว้กับนาย แล้วฉันจะมาเอาคืนน่ะ ฮยอกแจ~”
“อืม !-///-”
วันถัดมา
“ตัวเล็ก ตัวเล็ก เอ๊ะ! ลูกฮยอกตื่นได้แล้วน่ะ ลูก ลูกก~”ลี แทฮีพยายามปลุกลูกสาว(?)สุดน่ารักแสนขี้เซาของตัวเอง แต่ลี ฮยอกแจก็ไม่ตื่นจากภวังค์สักที สงสัยมันกำลังรำแก้บนพระอิทร์อยู่แหง่ๆ- -
“นี่คุณ ปล่อยตัวเล็กนอนต่อไปเถอะ เดี่ยวเราไปกันสองคนก็ได้”สามีลี แทฮีเอ่ยขึ้น
“แต่ว่าตัวเล็กต้องไปส่งลูกฮันกยองน่ะค่ะ”
“เดี่ยวตอนโตสองคนนี้ก็ต้องเจอกันอีกอยู่ดีแหละคุณ- -”สามีของลี แทฮีพูดกับภรรยาของตนอย่างเอือม มันจะยัดเยียดลูกชาวหน้าหวานให้คนอื่นทำไมว่ะ !
“แต่...เฮ้อ ก็ได้ค่ะ”
ปัจจุบัน
ตึก ตึก ตึก
เฮ้อ~ คิดถึงบ้านหลังนี้จัง ยังเหมือนเดิมซิน่ะ ผมมองสำรวจรอบๆบ้าน แล้วสายตาผมก็เหลือบไปมองบ้านหลังข้างๆ อ๊า~ความทรงจำสมัยก่อน คิดถึงจังเลยแห๊ะ คนตัวเล็ก ผิวขาว ปากแดง หึ! จะยังอยู่ไหมน๊ะ?
“อะไรของแก !!”เสียงของคนข้างบ้านผมดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏกายของชายเอ๊ะ! หรือหญิง(?)หน้าขาว ปากแดง แหม๊ะ! น่ารักชิบหาย-.-เดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทางหงุดหงิดใส่คนในโทรศัพท์
“ไอ้ด๊องโว๊ย!! อย่าเรื่องมากเซ่~”
“เอ๊ะ! แกนี่!! อย่าให้ฉันเจอแกน่ะ โดนอีไก่เหินฟ้าแน่!! เอ๊ะ เอ๋!?”เหมือนคนนั้นเค้าจะรู้ตัวว่าผมมองเค้าอยู่ หน้าตาแบบนี้...
ลี ฮยอกแจ...รึป่าวน่ะ ?
ความคิดเห็น