คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [FIC]I'm SORRY.~ Chapter 6[re]
Chapter 6
;; ถ้ากล้าก็ลอง
“ลี ฮยอกแจ !!!”เสียงของฮันกยองดังขึ้น ซึ่งเจ้าของชื่อก็หันไปมองก่อนจะยิ้มให้ลูกค้าหน้าใหม่ซึ่งเคยมาที่แห่งนี้เป็นครั้งแรก
“เสียงดัง ไม่มีมารยาท!”ฮยอกแจหันไปว่าฮันกยองเสียงเบาแต่หนักแน่นให้ได้ยินกันแค่สองคน ถ้าเสียงดังเองก็โนคุณลูกค้าหาว่าไม่มีมารยาทน่ะซิ ใครจะยอมล่ะ
“ก็ไอ้นี้...”
“หุบปาก ไอ้ผีจีน!!”ฮยอกแจที่พอเดาออกว่าคำที่จะหลุดออกจากปากฮันกยองคืออะไร จึงสั่งให้ร่างสูงเงียบ
ฮันกยองมองฮยอกแจอย่างน้อยใจนิดๆ ก่อนจะหันสายตาไปให้กับผู้ชายอีกคนอย่างดุดัน พลางเอามือหนาไปรวบเอวบางของฮยอกแจให้เข้ามาชิดตน
ส่วนร่างบางที่ถูกกระทำก็อยู่ในสถาวะอึ้งปนตกใจ ไอ้ผีจีนมือไม่นิ่ง! ไอ้ผีจีนหื่น! ฮยอกแจพยายามผลัก ดัน เหยียบเท้าให้ฮันกยองปล่อยแต่มือที่คล้องเอวฮยอกแจไว้กลับแน่นมากขึ้นกว่าเดิม จนฮยอกแจอยากจะเอาน่องขาตัวเองไปฝาดคอฮันกยองสักสองสามรอบ
ก็มือมันไม่หยุดนิ่งสักที
สงสัยต้องเอายัญมาแปะจะได้อยู่นิ่งๆ...แปะให้ทั่วตัวไปเลยยยยย!!!
ฮันกยองที่เห็นชายหนุ่มลูกค้าคนนั้นยังยืนมองฮยอกแจแบบยิ้มๆ แววตาลุกวาว ทำไมจะไม่รู้ว่ะว่ามันคิดอะไรอยู่ ร่างสูงดึงร่างบางเข้ามาใกล้กว้าเดิม แล้วเอาคางของตนเกยไว้ที่ไหล่ก่อนจะ ยักคิ้วไปให้อย่างผู้คว้าชัยชนะ
ถ้ามึงยังไม่เลิกมองฮยอกแจ
กุจับกดโชว์แม่ งตรงนี้แหละว่ะ!!!
“อ๊ะ! เอ่อเดี่ยวผมเรียกคนมาดูแลให้คุณดีกว่าน่ะฮะ”
“แทยอน!!”ฮยอกแจเรียกฝ่ายดูแลลูกค้าในแกลรอลีแห่งนี้ให้ชายตรงหน้าก่อนจะหันหลังไปแงะมือซุกซนและใบหน้าอันหล่อเหลาของฮันกยองออกตัวเอง
“ไอ้บ้า !! ไม่มีมารยาท!! นายเห็นไหมห๊ะ!! ว่าฉันคุยกับลูกค้าอยู่ ยังมาทำบัดสีบัดเถล่ออีก ไอ้บ้า หน้าไม่อาย ไอ้ฮันกยองหน้าด้าน !! คอยดูฉันจะเอายัญกันความหื่นมาแปะหน้านายจะได้เลิกแทะโลมฉันสักที สงสัยต้องแปะมันทั้งตัวนานนั่นแหละจะได้เลิกเจ๊าะแจ๊ะ ไอ้เจ๊กหื่น!!!”
ฮยอกแจเมื่อหลุดพ้นจากพันฐนากานของร่างสูง ก็ต่อว่าฮันกยองไม่หยุดทันที ต่อว่าด่าทอฮันกยองจนไม่รู้สึกเหมื่อยปากตัวเอง ส่วนในใจของร่างบางลึกๆ นั่นกำลังใจเต้นกับสัมผัสที่ใกล้ชิดของร่างสูง
ก็มันหล่อนิหว่า...แล้วยังยิ้มเท่อีก ไหนจะหุ่นแมนๆอีก โฮกกกกก!! ลีฮยอกแจคนนี้อิจฉา!!!!!
ส่วนคนที่โดนด่านั่นเหมือนไม่ได้นำหูมาด้วย ยืนยิ้มและหัวเราะเบาๆกับปฏิกิริยาตอบสนองของร่างบาง พลันคิดถึงเรื่องที่ได้สัมผัสฮยอกแจอย่างใกล้ชิดเอวบาง กลิ่นผมหอมยากจะละจมูกออกจาก ตัวเล็กๆน่ากอด พอได้สัมผัสก็อยากจะสัมผัสมากกว่านั้น
ส่วนเรื่องที่โดนฮยอกแจด่าไม่หยุดยันตอนนี้ ร่างสูงก็รู้ดีว่ามันเป็นเพราะเหตุใด
ก็มันเป็นอย่างงี้ทุกครั้งเลยนิ
ด่ากลบเกลื่อนอาการเขินอาย...
.....................................
คลืน คลืน
ติ๊ดด.
“ยอบอเซโย”
[สวสัดี ลีดงเฮ]เพียงได้ยินประโยคสั้นๆ ร่างบางก็จำได้ทันทีว่าปริศนาปลายสายเป็นใคร
“นายรู้เบอร์ฉันได้ไง คิมคิบอม”
[อย่าลืมซิ ฉันรู้จักฮันกยอง ฉันรู้จักฮยอกแจ]
“มีอะไรก็ว่ามาซิ”
[พรุ่งนี้มาบ้านฉันสิ แล้วนายจะได้บัตรประชาชนคืน]
“ได้! นายเตรียมตัวไว้ให้ดีหล่ะ!!”
[หึ พาฮยอกแจมาด้วยน่ะ ฉันกับไอ้ฮันจะรออยู่ที่บ้าน]
“ไม่ต้องบอก ฉันก็ต้องลากมันไปด้วยอยู่แล้ว”
[ครับ แล้วเจอกัน น้องหมวย]
“ไอ้บ้า!!!!!”
“หึ ลีดงเฮหนอ ลีดงเฮ”คิบอมมองโทรศัพท์ที่เพิ่งวางสายไปแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
นายมันตัวสร้างสีสันให้ฉันจริงๆ
“ไอ้คิบอม! ไอ้น้องเวร!!! แกออกมาหาฉันเดี่ยวนี้เลยน่ะ!!!!”เสียงหวานหูที่ตอนนี้อยู่ในอารมณ์โมโห ตะโกนเรียกน้องชายอยู่ข้างนอก
กูทำอะไรผิดไปป่าวว่ะวันนี้ รู้สึกตงิดๆแปลกๆ
“ไอ้น้องชั่ว!! แกทำอะไรกับงานฉันห๊า!! ฉันบอกให้แกช่วยออกแบบสร้อยใส่กระดาษ ไม่ใช่ให้เอากระดาษไปทดเลข!!!”
คิมฮีชอล พี่ชายหน้าหวานของคิบอม ตะโกนใส่หน้าน้องชายตัวเอง พลันหยิบผลงานของคิบอมวางที่โต๊ะ ให้ไปทำงานเห็นว่าช่วยบริษัทออกแบบสร้อยทอง แหวนทองสวยก็กะจะให้ช่วยสะหน่อย แต่น้องชายตัวดีดันเอากระดาษที่ให้ไปทดเลข โอ๊ย!!คิมฮีเศษกระดาษยัดหูตัวเองให้ตายจังเลยยยย !
“อ้าว!! พี่เรียนออกแบบไม่ใช่หรอ ทำไมพี่ไม่คิดเองล่ะ พี่อะขี้โกง ผมยังงอนไม่หายเลยน่ะ!!”
“งอนอะไรไม่ทราบ !”
“ก็พี่อ่ะเป็นพี่ทำไมไม่เสียสละให้น้องเลย พี่เลือกเรียนคณะที่ตัวเองชอบ แต่กับผมพี่บังคับให้ไปเรียนบริหารเพื่อที่จะช่วยธุริกิจป๊า ผมก็อยากเรียนวิศวะเหมือนไอ้ฮันมันน่ะ”
คิบอมที่ถูกบังคับเรียนบิหารธุรกิจ เนื่องจากเหตุผลที่ว่า พี่ชายคนโตตระกูลคิมเลือกเรียนสถาปัตไปแล้ว หน้าที่ที่จะต้องเรียนบริหารจึงตกไปอยู่ที่ลูกชายคนเล็กแทน
“ไอ้น้องโง่ พี่เสียสละให้น้องมันเชยแล้ว นี่ยุค2009 น้องเสียสละให้พี่ เคยได้ยินไหม อ่อพี่ไม่โกรธแกก็ได้นะ เรื่องงานน่ะเดี่ยวคิดเอง แต่เอามาสองพันก่อน คิคิ ”ฮีชอลได้โอกาสที่คิบอมเกาหัวตัวเองด้วยอาการงง หยิบบัตรเครดิตคิบอมมาแล้ววิ่งออกไปนอกคฤหาสตระกูลคิมทันที
ไปเที่ยวกับคุณเพื่อนทึกกี้สุดที่รักดีกว่า จะรูดบัตรไอ้น้องชายสุดหล่อให้หมดไปเลย ได้มากกว่าสองพันอีก คิมฮีชอลฉลาดที่สุด ส่วนบัตรเครดิตตัวเองน่ะหรอ
ก็เก็บไว้น่ะสิ ใครจะเอาออกมาใช้ ใช้ของคิบอมนี้แหละ ประหยัด เศรษฐกิจพอเพียง
ส่วนน้องชายสุดหล่อกว่าจะรู้ตัวก็พบกับความว่างเปล่าตรงหน้า แถมรถสปอร์ตสีแดงที่เพิ่งถอยมาก็หายไปจากโรงรถเสียด้วยไม่ต้องบอกก็รู้ใครเอาไป
นี่กูโดนพี่ไถ่ตรังอีกแล้วหรอว่ะ เงินพี่ก็มีเยอะแยะ มาเอาที่ผมทำไมมมม ~
________________________
แอบไปรีมาอีกรอบ ฮ่าๆ คิมฮีออกแล้ว ถูกใจกันล่ะสิ แต่ยังดูแปลกๆ กับบทอยู่ = =;; มีคิมฮีก็ต้อง มี คุณชายชเว ฮ่าๆ รอไปก่อนเน๊อะ เอาเจ๊ไปส่องก่อนละกัน ฮ่าๆๆ ^^
G.Ging :)
ความคิดเห็น