ภารกิจลับ สะดุดรักเธอ [SS X HG]

ลำดับตอนที่ #16 : ✎SnapexHermione} SP#1: ชายหนุ่มสลิธีรินกับเด็กสาวกริฟฟินดอร์]

Music: Wizard Love (Original) by.HeyHiHello (feat.Meekakitty)


I never thought you’d be in my life.
Two different worlds that we let collide.
and it will never be the way it was before.
Cause baby I’m a Slytherin and girl you are a Gryffindor.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





ชื่อของผมคือ ‘เซเวอร์รัส…เซเวอร์รัส สเนป’
แต่ทุกวันนี้ใครต่อใครต่างก็รู้จักและเรียกขานผมว่า ‘ศาสตราจารย์สเนป’


ผมเคยศึกษาอยู่ ณ โรงเรียนคาถาและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอร์ตแห่งนี้เป็นเวลานานจนผมเองจำแทบจะไม่ได้
หลังจากที่ผมสำเร็จการศึกษา… มันน่าแปลกที่ผมกลับตัดสินใจที่จะกลับมายังปราสาทแห่งนี้อีกครั้ง
ผมยื่นความจำนงสมัครเป็นอาจารย์ประจำวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด แต่!!
‘ดัมเบิลดอร์กลับแกล้งผมโดยการส่งให้ผมไปสอนวิชาปรุงยาแทนนี่สิ ( TT )’



จะว่าไปตัวผมในตอนนี้กับตัวผมในตอนสมัยเรียนเรามีอะไรที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง ‘เราทั้งคู่ไม่มีเพื่อนเลยสักคน’
เดี๋ยวก่อนนะ.. ไม่สิ! ผมเคยมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งซึ่งเธอเป็นคนที่รู้ใจผมมากที่สุดในทุกเรื่อง ( O _ O )
‘ลิลี่ เอฟเวนส์’ คือชื่อของเธอคนนั้น เธอผู้เป็นดั่งเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผม เธอทำให้โลกของผมสว่างไสว
เธอมีผมสีแดงเพลิงอันเย้ายวนชวนให้หลงใหลและนัยน์ตาสีเขียวมรกตอันแสนอ่อนโยนคู่นั้น

เมื่อครั้นยังเป็นเพียงเด็กไร้เดียงสา…พวกเราสองคนให้คำสัญญากันไว้ว่าเราจะไม่มีวันแยกจากกัน
ผมรู้ว่าลิลี่รักตัวผม ผมรู้ว่าลิลี่รักเจมส์ และผมรู้ว่าลิลี่ได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมายังโลกใบนี้
สิ่งที่ผมพอจะทำให้เธอได้เพื่อเป็นการชดเชยความผิดในอดีตเห็นจะเป็นการรักษาสัญญาในวัยเด็กของเรา
‘ฉันขอให้คำมั่นสัญญากับเธอว่า.. เธอคือคนที่ฉันจะรักตลอดไป ลิลี่’

…จนกระทั่งวันนั้น วันที่ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป
‘วันนั้นคือวันที่ผมได้เจอกับเด็กสาวกริฟฟินดอร์เป็นครั้งแรก’








- ณ ห้องโถงประชุมใหญ่โรงเรียนคาถาและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอร์ต -

ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนแรกของพวกเด็กนักเรียนปีหนึ่ง พวกเขาแต่ละคนกำลังจะต้องถูกคัดสรรไปประจำยังบ้านต่างต่าง
ให้ดิ้นตาย! ผมล่ะชื่นใจเลยเกินในทุกครั้งที่หมวกคัดสรรเอ่ยชื่อบ้านสลิธีริน บ้านภายใต้การปกครองของผมน่ะนะ
ผมใช้สายตาอันเฉียบคมสอดส่องมองดูเหล่านักเรียนใหม่ทั้งเหล่า… และแล้วในตอนนั้นเอง

…ในตอนนั้นเองที่ผมได้พบและสบตากับเธอเป็นครั้งแรก ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตของเธอและดวงตาสีดำของผม
สายตาประสานต่อสายตาทำเอาผมไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้ เธอมีผมหยักศกสีน้ำตาลที่ชี้ฟูราวกับเป็นเอกลักษณ์
ดวงตากลมโตรับกับนัยน์ตาสีน้ำตาลที่ซ่อนอยู่หลังเปลือกตา รอยยิ้มกว้างและเสียงหัวเราะอันไพเราะเสนาะหู


“เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์!” ศาสตราจารย์มักกอลนากัลขานชื่อนักเรียนคนต่อไปอย่างดังและชัดเจน
เอ่อออ…และนั่นล่ะครับ! นั่นแหละครับคือชื่อของเด็กสาวกริฟฟินดอร์คนที่ผมกำลังจะพูดถึง




“กริฟฟินดอร์!!” หมวกคัดสรรเอ่ยคำตอบขึ้นด้วยเสียงอันดังกึกก้อง
ผมมองดูเธอเดินพาร่างเล็กกระจิ๋วหลิวไปยังโต๊ะประจำบ้านกริฟฟินดอร์… ผมล่ะเสียดายเหลือเกิน






- ณ ห้องเรียนวิชาปรุงยา / คุกใต้ดิน -

เสียงปากกาขนนกของเหล่านักเรียนทั้งสองบ้านร่วมกว่าห้าสิบชีวิตทำเอาผมแทบจะประสาทเสียและเม้งแตกเสียให้ได้
ผมเลือกที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองด้วยการก้มหน้าก้มตาจดจ้องจับเจ่าอยู่กับหนังสือปรุงยาตรงหน้า

อันที่จริงแล้ว! อีกสิ่งหนึ่งที่ดึงความสนใจของผมออกจากสูตรปรุงยาโบราณก็เห็นจะเป็นเด็กสาวกริฟฟินดอร์คนเดิม
ผมแอบเหลือบตาชำเลืองมองดูเธอเป็นระยะ แต่ก็ต้องรีบหลบสายตาทุกครั้งที่เธอเงยหน้าขึ้นจากสมุดจดงานสีแดง
…แรกทีผมคิดว่าเธอก็คงจะเหมือนกับเด็กสาวทั่วไปเป็นคนที่ไม่พิเศษอะไร จนกระทั่งวันนั้น




จนกระทั่งวันนั้นที่ผมสังเกตเห็นถึงความแตกต่างของเธอ…




“เอ่อ…ศาสตราจารย์สเนปคะ” เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย
“…” ผมเงยหน้าขึ้นจากกองม้วนรายงานบนโต๊ะ ผมแปลกใจมากที่เธอมายืนอยู่ตรงหน้าผม “ธะ เธอชื่ออะไรนะ?”
“เกรนเจอร์ค่ะ… หนูชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์”
“เธอมีอะไรให้ฉันช่วยงั้นหรือ? คุณเกรนเจอร์” ผมเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบซึ่งเป็นเอกลักษณ์(?)
“เปล่าค่ะ! คือว่าหนูทำงานเสร็จแล้วก็เลย…” เธอเอ่ยตอบผมพร้อมกับยื่นสมุดจดงานในมือเล็กอันสั่นเทามาให้



นี่เป็นครั้งแรก… ครั้งแรกที่ผมได้เห็นรายละเอียดของเธออย่างใกล้ชิด



ผมตัดสินใจเงยหน้ามองเธอและ… และผมกลับเห็นใบหน้าของเธอคนนั้นซ้อนขึ้นมาราวกับเป็นภาพเดจาวู
ผมเห็นใบหน้าอันสดใสของลิลี่ เอฟเวนส์ซ้อนทับขึ้นมากับใบหน้าของเกรนเจอร์ตรงหน้านี้



เหตุการณ์ภาพหลอนนี้ทำให้ผมนึกถึงสิ่งที่ล่องลอยอยู่ในความคิดของผมเมื่อคืนวันก่อน…
บางครั้งเกรนเจอร์ก็เหมือนกับลิลี่มากไม่ว่าจะเป็นเรื่องของรูปร่างหน้าตาหรือแม้แต่เรื่องของความเฉลียวสติปัญญา
…ราวกับว่าเธอคือลิลี่ เอฟเวนส์ที่กลับชาติมาเกิดแล้วเรียบร้อย



ผมมองดูใบหน้าเรียวของเธอสลับไปมากับตัวอักษรลายมืออันละเอียดลออของเธอที่นอนเรียงรายอยู่บนสมุดจดงาน
เธอมีใบหน้าเรียวเล็กอันคมคาย ผมหยักศกสีน้ำตาลที่ดูเหมือนจะชี้ฟูอยู่ตลอดเวลา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวเล็ก
รอยยิ้มอันสดใสและร่าเริง กิริยามารยาทที่อบรมมาเป็นอย่างดีพร้อมด้วยสติปัญญาอันหลักแหลม



“เอ่อ…มีอะไรติดที่หน้าของหนูหรือเปล่าคะ? ศาสตราจารย์สเนป” เด็กสาวเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
ผมส่ายหน้าให้กับเธอแทนคำตอบ “ไม่มี..แต่เดี๋ยวฉันจะรีบตรวจงานของเธอเดี๋ยวนี้ล่ะ”
ผมใช้มือใหญ่ทั้งสองข้างคลี่กระดาษบางของหน้าสมุดไปมาอย่างช่ำชอง แน่ล่ะ! ก็ผมเป็นอาจารย์มาตั้งกี่ปีกันแล้ว?
แต่สุดท้ายสายตานกเหยี่ยวของผมก็สะดุดเข้ากับหน้ากระดาษหน้าหนึ่งที่มีรูปวาดด้วยดินสอนอนราบอยู่




ผมลองพินิจรูปวาดนั้นด้วยดุลยพินิจแห่งโลกจินตนาการภายในหัวสมอง เอ่อ.. หัวสมองอันเย็นชาของผม
หากผมไม่เข้าข้างตัวเอง… ผมคิดว่าตัวละครนี้คือตัวผม แบบว่า ตัวของผมเองเลยทั้งรูปร่างและการแต่งกาย
สิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะทำให้รูปวาดนี้ดูสวยงามเห็นจะหนีไม่พ้น รอยยิ้มกว้างที่เธอแต่งเติมลงไปบนหน้าของผมก็เป็นได้แฮะ!


“หึ! เธอไปได้แล้วล่ะคุณกรนเจอร์” ผมเอ่ยตอบเธอพร้อมรอยยิ้มที่พยายามเค้นออกมาอย่างสุดฤทธิ์
เธอไม่เอ่ยตอบอะไร เธอเพียงแค่ส่งรอยยิ้มหวานให้กับผมเป็นเวลาสามวินาทีก่อนที่จะหมุนตัวเดินกลับไปที่โต๊ะไม้ยาว
มือเรียวของเธอกวาดของใช้ประจำตัวลงกระเป๋าถือใบใหญ่อย่างรวดเร็วและแล้วเธอก็เดินออกจากคุกใต้ดินของผมไป



…ผมกลับมามองดูรูปวาดดินสอของเธออีกครั้ง แต่ในคราวนี้ผมปล่อยให้รอยยิ้มเล็กเล็กผุดขึ้นบนใบหน้าของตัวเอง
ก็แหมถ้าคุณมีนักเรียนที่น่า-รักขนาดนี้ คุณจะหักห้ามใจอดใจไม่ให้รักเธอได้อย่างไรกันล่ะ?

สเนปมองดูรูปวาดดินสอของนักเรียนสาวบ้านกริฟฟินดอร์พร้อมด้วยรอยยิ้ม ตัวละครที่นอนราบอยู่บนหน้ากระดาษนั้น
คือตัวละครที่ถอดแบบมาจากตัวของเขาเอง เด็กสาวไม่ลืมที่จะแต่งเติมรอยยิ้มกว้างลงไปบนหน้าอันเฉยชาของเขา
พร้อมด้วยข้อความเรียกรอยยิ้มที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก…




“…คุณยิ้มแฉ่ง! ( ^ O ^ )”




© Tenpoints!