[FicExoHunHan ft.Chanbaek] Rainbow boy ขออยู่ในใจพี่ชายคนแมน

ลำดับตอนที่ #1 : ไอ้ผมรุ้ง...

ตอนที่ 1 'ไอ้ผมรุ้ง'

'เฮ้ยย ไอ้ผมรุ้ง!'

'กรี๊ดดดด แกดูพี่คนนั้นสิ ผมสีรุ้งเท่สุดๆ'

'เฮ้ยแก นั่นพี่ชายแบคป่ะวะ เท่ชะมัด ><'

'ฮุนนน สีผมแกเก๋ว่ะ'
 

    ดูเหมือนผมชักจะฮอตละตั้งแต่ทำสีผมมาใหม่ แหมก็นะ...ปิดเทอมไปก็ต้องมีตงมีแต่งกันบ้างแหละ เมื่อคืนเผลอหลับหน้าร้านตัดผม เลยยังไม่ได้แก้ต่างหาก :( แต่ผมไม่ค่อยแคร์นะ เรื่องเข้าห้องปกครองเนี่ย เข้าบ่อยแล้วล่ะ

'โอ เซฮุน เข้าพบอาจารย์ที่ห้องปกครองด่วน!' นั่นไง อาจารย์ปกครองเรียกผมซะแล้ว เอ.....จะโดนอะไรบ้างนะ สงสัยจะให้เข้าไปรับพรจากสวรรค์แน่ๆ  555
 

"เฮ้ยพี่ฮุน พี่โดนเรียกเข้าห้องปกครองอีกแล้วนะ พี่ไม่เบื่อเหรอ ฟังเทศน์เช้าสายบ่ายเย็น -.-"  แบคฮยอน ลูกพี่ลูกน้องของผมถามขึ้นหลังจากที่เสียงประกาศ ไอ้นี่นี่เซ้าซี้จริงๆเลย!

"เออน่าไอ้แบค มาอยู่กับกู มึงก็ต้องเจอเรื่องนี้บ่อยๆเป็นธรรมดา ถ้ามึงทนไม่ได้ก็กลับบ้านไป" 

"หูยย ถามแค่นี้ต้องไล่กลับบ้าน อย่านอยด์น่าาา " 

"นอยด์บ้าอะไร กูไม่ใช่ผู้หญิงนะ ไปเลยไป กูจะไปรับพรจากสวรรค์แล้ว "

"อย่าลืมเอาพรจากสวรรค์มาแบ่งให้ผมบ้างน้าาา >,<" 
 

    โอยโอยโอย ผมละปวดหัวกับน้องคนนี้ พูดจากวนประสาทตลอดเว คนหล่อเซ๊งเซ็ง :( 
 

    แบคมาอยู่กับผมตั้งแต่ตอนมันอยู่ม.4 เราอายุห่างกันแค่ปีเดียว ผมอยู่ ม.6 มันอยู่ ม.5 เลยสนิทกันง่าย คุยกันได้ทุกเรื่อง เห็นซื่อๆอย่างนี้ ฟาดหญิงมาเรียบ ไปไหนด้วยกันทีไร แทนที่สาวจะจ้องผม กลับไปเต๊าะไอ้ตี๋นี่แทน -.-
 

     หลังจากที่ผมไปรับพรมาจากสวรรค์ในห้องปกครองมาเรียบร้อยแล้ว ผู้ชายหน้าตาดีติดเทอร์โบอย่างเซฮุนคนนี้น่ะนะ ก็ต้องมีนัดสาวๆไปตื๊ดตือดึดตือดือกันหน่อยยย 
 

     เฮ้ย! อย่าเพิ่งคิดลึกกันนะ ผมแค่จะพาสาวไปเที่ยว ไม่ได้ไปอย่างว่า.....ซะหน่อย -.- เอาเป็นว่าเย็นนี้ผมเลยทิ้งให้น้องชายสุดหล่อหมาตายควายตะลึงตึ่งโป๊ะไว้ที่คอนโดคนเดียว เพื่อที่ว่าผมจะได้เป็นฝ่ายที่ฮอตที่สุด สาวๆจะได้ไม่เบี่ยงเบนความสนใจไปหาไอ้ตี๋นั่น วะฮะฮ่าาาา
 

    ผมใช้ชีวิตเที่ยวไปเรียนไปเล่นไปอย่างนี้ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา ช่วงม.4 เนี่ยจัดว่าเที่ยวหนักสุดๆ แต่พอม.5 มาก็เริ่มมีไอ้ตี๋แบคมาอยู่ด้วย ผมเลยต้องสวมวิญญาณพี่ชายแสนดีคอยดูแลน้อง แต่ก็ยังเที่ยวอยู่ดีจนถึงตอนนี้ 
 

    ผมเคยพาแบคออกไปเปิดหูเปิดตานอกคอนโดไม่บ่อยนัก เพราะรำคาญมัน เวลาเมานี่เป๋ไปเป๋มา ภาระผมต้องพามันกลับบ้าน แต่กว่าจะพากลับได้แต่ละที ชุดหล่อที่ผมใส่ไปเพื่อโชว์สาวๆกลับเปื้อนกลับบ้านด้วยอ้วกของมันทุกที -.-
 

"ฮู้วววว วันนี้ไอ้ฮุนคนหล่อทำไมรู้สึกสบายจังวะ สาวสวยล้อมรอบ ไม่มีไอ้ตี๋มาด้วยอีก เอ้าชนนนน! " 
 

    ผมดื่มจนเริ่มเมากรึ่มๆ เวลานี่ก็ช่างผ่านไปเร็วซะเหลือเกิน หรือว่าผมรู้สึกสบายจนสนุกลืมเวลาไปเลยวะเนี่ย 
 

    เอ...แต่ทำไมผมรู้สึกว่าเหมือนลืมอะไรบางอย่างไปแฮะ ? มันติดอยู่ในหัวคิดอะไรไม่ออก มันเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญซะด้วยซิ อะไรวะเนี่ยย ทำไมคิดไม่ออกเลยนะ !
 

"ไอ้ฮุน เป็นอะไรหรือเปล่าวะ เห็นนั่งหน้ามุ่ยตั้งนานแล้ว มีอะไรบอกกูได้นะเว้ย " ไอ้โช เพื่อนสนิทของผมถามขึ้น

"โช กูเหมือนลืมทำอะไรซักอย่างวะ แต่กูก็เหมือนทำเรียบร้อยทุกอย่างเลยนะเว้ย กุญแจห้องก็ให้แบคมันไว้แล้ว นัดใครไว้กูก็ไม่ได้นัดนะนอกจากมากับมึง มีแพลนไปเที่ยวก็ไม่หนิวะมึงช่วยกูคิดหน่อยดิ"

"มึงบ้าหรือเปล่า กูจะไปรู้กับมึงไหมเนี่ย นี่มึงบ้าหรือมึงบ้าหรือมึงบ้าห้ะ!"

"เดี๋ยวๆ สรุปยังไงของมึงเนี่ยย ว่ากูบ้ารอบเดียวกูก็รู้เรื่องแล้วเหอะไอ้ห่า!"

"เออว่ะ กูก็งงตัวเองเหมือนกัน ช่างมันเหอะว่ะ มึงก็ลองคิดดีละกันว่ามึงลืมอะไร เออนี่ก็ดึกแล้ว กูกลับบ้านก่อนละกัน เดี๋ยวได้ฟังแม่กูบ่นอีก มึงกลับเองได้ใช่ไหมวะ กูจะได้กลับ"

"เออๆกูกลับเองได้ เดี๋ยวซักพักกูก็กลับแล้วล่ะวะ เริ่มเมาแล้ว เดี๋ยวเจอตำรวจจะวุ่นวาย ไปดีมาดีเพื่อน"

"เดี๋ยวมีอะไรเดี๋ยวกูโทรหาละกัน บาย"
 

    ซักพักหลังจากที่ไอ้โชกลับไปไม่นาน ไลน์ก็เด้งเข้ามา ขึ้นว่าจากแบค ผมเลยเอะใจว่าทำไมไอ้ตี๋มันยังไม่นอนอีกว่ะ เลยโทรกลับไปหามันแทนการส่งไลน์ เพราะ 3G เร็วม๊ากกกกกก -.-
 

'ว่าไงวะไอ้ตี๋ มึงมีอะไรหรือเปล่า?'

'(เฮ้ยพี่ฮุน เมื่อไหร่จะกลับเนี่ย พี่ลืมงานสำคัญไปแล้วเหรอไงเนี่ย!)'

'งานสำคัญอะไรของมึงวะไอ้ตี๋ กูว่ากูไม่มีอะไรสำคัญยกเว้นสาวๆของกูแล้วนะ'

'(เลิกคิดถึงสาวๆของพี่ก่อนละกัน เพราะพรีเซนต์โปรเจคจบ ม.6 ของพี่มันยังไม่เสร็จเลยนะเว้ย!)'

'เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงกับกูเหรอ.....เฮ้ยเดี๋ยวๆ โปรเจคจบ.......เฮ้ย ิบหายแล้ว กูยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ ซวยแล้วกู ขอบใจมากไอ้น้องรัก น้องแบคฮยอนคนหล่อที่มาเตือนพี่เซฮุนคนหล่อกว่า หาไฟล์งาน ตัวอย่าง แล้วก็รายละเอียดเตรียมไว้ให้พร้อมนะแบคน้องรัก เดี๋ยวกูจะรีบกลับ'

'(ได้พี่ แล้วไฟล์งานมันอยู่....ตู๊ดดดดด...)' 
 

     ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นรีบเช็คบิลที่โต๊ะแล้วรีบวิ่งออกไปจากร้าน ปลีกตัววิ่งไปที่รถ แต่แล้ว.....

'ปึก!'

"เฮ้ยอะไรเนี่ย คนยิ่งรีบๆ.....อยู่  เป็นอะไรหรือเปล่าครับพี่คนสวย :)" เปลี่ยนน้ำเสียงในการพูดทันทีหลังจากคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นผู้ชาย....ผู้ชายหน้าสวยที่ทำให้ผมใจเต้นผิดจังหวะ
 

'ตึกตักตึกตักตึกตักตึกตัก' เสียงหัวใจของผมเต้นรัวผิดจังหวะ มันดังเกิน 120 เดซิเบลที่ทุกคนจะรับไหว นี่มันเกิดอะไรกับผมเนี่ย ผมชอบผู้ชายงั้นเหรอ........แต่เดี๋ยว นี่ผมรีบอยู่นะ!
 

"ไอ้ผมรุ้ง! กลับมาขอโทษฉันเดียวนี้นะ แล้วนี่จะทำยังไงเนี่ย ชาเขียวที่เพิ่งซื้อ กว่าฉันจะได้กินนะ ไอ้เด็กบ้า!!!" 
 

แล้วผมก็หาปากกาเมจิกที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง รีบหยิบมันขึ้นมาจับมือผู้ชายที่กำลังคิดมากเรื่องชาเขียวที่หกอยู่ตรงหน้า เขียนเบอร์โทรของตัวเองลงไป ผมนี่มันเจ้าเล่ห์แม้กระทั่งกับผู้ชายจริงๆเลยนะ -.-!
 

"ผมขอโทษพี่คนสวย เดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่เลยสิบแก้ว ตอนนี้ไปก่อนนะพี่ คะแนนผมสำคัญกว่าชาเขียวพี่อีกก "

"ไอ้เด็กเ_ร เห็นอย่างนี้ฉันก็โคตรแมนนะเว้ย กลับมาชดใช้เดี๋ยวนี้!"
  

เขาคงจะไม่รู้ตัวสินะว่าผมเขียนอะไรลงในมือเขา .....ผู้ชายอะไรน่ารักชะมัด :)

 

CR.SHL