คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ยอดชีวัน ภาคพิเศษ บทที่ ๗ - เรือนหอของเราสอง ๒
‘อินไม่แ่ไ้ไหมเพะ’
เสียนั้นมีทั้วามริ่เรและเป็นัวล ไม่ใ่น้ำเสียสใสเริร่าแบบที่อินทุอรเยใ้เป็นประำ
‘หนูอินไม่อยาให้อานัยมารับผิอบ อานัยเอ็ไม่ไ้รัหนูอิน’
‘หมายวามว่าเ้าฤรัหนูอิน หนูอิน็รัเ้าฤเหมือนัน’
นพูือพลรีหม่อมเ้าเนิพิ บิาอหล่อน ทรวามือาารัปืน แล้วเยพัร์มอธอาที่ยืนประสานมือไว้้านหน้า และทำอราวับทำวามผิให่หลวมา่อนหน้านี้
‘ไม่ใ่เพะ’
‘ถ้ายัั้น ะแ่ับเ้าฤหรือแ่ับไอ้นัยมัน็เหมือนัน ไม่ใ่หรือ’ ทรผุลุ สาวบาทเ้าไปใล้ธิาพลาทอถอนพระทัย
‘สำหรับพ่อ ให้เลือระหว่าเ้าฤับไอ้นัย’ ทรนิ่ไปพัให่ หล่อนึเยหน้ามอ รอฟัำอบอย่าใใ่อ
‘พ่ออเลืออานัยอลู’
ำอบที่ทำให้แ้มอหล่อนแ่าน และใวูบโหว้วยวามหวาหวั่นว่าผู้เป็นบิาะรู้วามนัย
‘สำหรับพ่อ ไอ้นัยมันเป็นผู้ให่แล้ว มันผ่าน่วีวิโลโผนมามา มีประสบาร์ีวิพอที่รู้ว่าอะไรีอะไรไม่ี และพ่อเื่อว่ามันะูแลหนูอินไ้ีว่าเ้าฤ’ ทรรั้ธิาเ้าไปอ ุมพิลาระหม่อม่อนรัส
‘แ่ถ้าหนูอินไม่อยาแ่ พ่อ็ะไม่บัับ หัวใอลูเป็นอลู ลูเลือไ้’
อินทุอรยแนโอบรอบายบิา พึมพำเรีย้วยวามาบึ้
‘ท่านพ่อ’
หล่อนบใบหน้าลบนอุระว้า ึมับลิ่นอายอันอบอุ่น
‘ิถึพี่เหรือ’
อนแริว่าอบิา แ่เมื่อเสียอันุ้นหูแทรเ้ามาในโสประสาท หล่อนึรู้ว่าไม่ใ่
ฝัน! หล่อนแ่ฝันถึท่านพ่อ หรือบาทีอาเป็นวามทรำที่่อยๆ ลับืนมา
แ่อนนี้ เวลานี้ ไม่ใ่วามทรำ ไม่ใ่วามฝัน แ่เป็นเรื่อริที่หล่อนำลัอ...สามี
อินทุอรลืมาโพล ผลัอีฝ่ายออเ็มแร แล้วระเถิบหนี
“หนูอิน!”
นเพราะใเินไป หล่อนึไม่รู้ัวว่าระเถิบหนีนแทบะเีย อานัยึ้อรีบึัวหล่อนไว้ แรที่ึทำให้หล่อนเถลามาบลบนอุระว้าอีรั้
วามอบอุ่นที่ร้อนัราวับไฟสุม อาบไปทั่วร่าหล่อน โยเพาะบนพวแ้ม
“ระวัหน่อยสิ ใอะไรัน”
“็...อินอ...” หล่อนพูไ้แ่นั้น็นิ่เียบไป ะที่สามีลับหัวเราะร่วน
“ภรรยาอสามี ผิรไหน” ทรอหล่อนไว้ทั้สอแน รั้ัวหล่อนแนบิับเรือนายอันแ็แร่ “อาอยาให้หนูอินอบ่อยๆ นานๆ ทุวัน”
“อานัย...”
หล่อนราแผ่ว พยายามิ้นรนให้รอพ้นาอ้อมอนั้น แ่เรี่ยวแรผู้หิที่ำลัป่วยะสู้เรี่ยวแรผู้ายไ้อย่าไร หล่อนสู้ไม่ไหว ึยอมเป็นฝ่ายแพ้
เอนศีรษะพิบอุระว้า สอมือทิ้ลบนั และหอบหายใเหนื่อยอย่าหมสภาพ
“ีึ้นหรือยั”
“ไม่ปวหัวแล้วเพะ แ่...ำลัะาใายแล้วเพะ”
“โอ๊ะ” นัวโอุทาน รีบลายมือออ “อาอโทษ อาอแรไปใ่ไหม”
นถูถามทำปายื่นเล็น้อย พยัหน้าหึหั ้มมอรอยแบนแนที่อานัยอรั ึี้ให้เาู
“นี่ไเพะ เป็นรอยเลย”
รอยแาๆ ทำให้สามีหน้าเื่อน ท่านาย่อยๆ วามือลบนผิวรนั้นอย่าอ่อนโยน
“อโทษ่ะ เี๋ยวอาทายาให้”
ยา...ไม่ใ่ยาแบบที่ใรเาใ้ัน แ่เป็นาเรียวปา ร้อนั
ท่านายทรุมพิลบนผิวเนื้อ ส่ระแสวามร้อนและวาบหวามพุ่รสู่หัวใ อินทุอรสะุ้เฮือ รีบระุแนออราวับโนไฟ็อ
“ให้อาูบบ่อยๆ เี๋ยว็หาย”
อินทุอรัริมฝีปา เยหน้ามอเาอย่าัเินระน เือแ้น
นบ้า! เล่นอะไร็ไม่รู้ หัวใหล่อนะวายเสียให้ไ้!
“โรธอาหรือะ”
ทรยื่นหน้าเ้ามาใล้ วาวิบวับ เปี่ยมสุและเริรื่น เสมือนารแล้หล่อนือวามรื่นรมย์อย่าหนึ่!
ทรเป็นแบบนี้มานานแ่ไหนแล้ว หยอเย้าภรรยาและ...แล้เ็!
“อานัยทำให้แนออินเป็นรอยนะเพะ ยัะมาแล้ อินอี”
ทรรั้หล่อนไปอ ราวนี้อเพียหลวมๆ
“อนนี้อามีรอยแ่นิเียว แ่อีหน่อยรอยบนัวหนูอินะมาว่านี้”
“ะ?”
หล่อนุนนลืมวามุ่นเือใที่มี วาลมโมอ้อสามีอย่าสสัยใรรู้
“อานัยหมายวามว่า...”
“หมายวามว่า รอยนั้นะไม่ไ้อยู่แ่ที่แนน่ะสิ” ทรเลื่อยริมโอษ์มาใล้หูอหล่อน แล้วระิบ้วยเสียแหบพร่า
“อาะประทับราเป็นเ้าอหนูอินนทั่วทั้ัวเลย!”
ความคิดเห็น