ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ ๕.๒
หัวใอหล่อนเ้นระั้นถี่รัว เ่าพลันอ่อนแรนแทบไม่อายืน่อไปไ้ ถ้าไม่มีอ้อมแนออีฝ่าย่วยพยุไว้หล่อนทรุไปออยู่บนพื้นเย็นเยียบเป็นแน่
รุสลันยัปรนเปรอหล่อน้วยรสสัมผัสน่า้นหาและมีมนร์เสน่ห์ วนให้หล่อนเผลอไผล ลืมัว ลืมสิ้นทุสิ่ทุอย่า ลิ่นายอเาระุ้นเลือในายอหล่อนให้เือพล่าน พร้อมับวามรู้สึบาอย่าที่หมุนวนใน่อท้อ รุนแรอย่าน่าประหลาใ
...สัมผัสอเาทำให้หล่อนเผลอัวเผลอใไ้ถึเพียนี้เลยเียวหรือ...
พริสาแทบสะุ้เมื่อมือให่เลื่อนึ้นมาลูบไล้ทรวอเ่ึอหล่อนอย่าแผ่วเบา ่อนที่มันะแรึ้น หนัหน่วึ้น นหล่อนสะท้าน
“ปล่อย...ัน” หิสาวเปล่เสียออมาอย่ายาเย็น หลัาอีฝ่ายถอนริมฝีปาออแล้วเลื่อนลมาุไ้รออ าวเนียนแทน
“ปล่อย...” เสียอหล่อนาหายไปเมื่อรุสลันมอบุมพิ อุ่นร้อนรเนินอ ประทับแนบแน่นเนิ่นนาน ละม้ายะรารึสัมผัสนั้นไว้ในหัวในอนรับลอาล...
รุสลันไม่อาหยุัวเอไ้อี่อไป วามหอมหวานาเรือนร่าบอบบาอพริสา ระุ้นอารม์อเาให้เลิเปิเปิอย่าที่ไม่เยมีผู้หินใทำไ้มา่อน หัวใอเาเ้นถี่ระรัว วามปรารถนาในายลึๆ เฝ้ารอารปลปล่อยอย่าทรมาน... มันือวามทรมาน และวามสุในราวเียวัน ...
เาฝารอยุมพิทั่วออและเนินเนื้อนุ่มอย่าโหยหา้อาร และพร้อมะมอบสัมผัสนั้นให้ับหล่อนแทบทุารานิ้ว
...เาำลัะทำให้หล่อนาใาย...
พริสาสบถเบาๆ ่อนะรวบรวมสิที่หลเหลืออยู่ยันัวเาออไปสุแร
“ุมันอมวยโอาส! ลามที่สุ!” ะโน่าออไปแล้ว็สะบัหน้า เินหนีไปโยมีสายาวาววามอรุสลันมอามอย่าไม่ลาสายา
...นอย่าเ้าายรุสลัน อัลฮาน อัลอัมีย์ เผลอัวเผลอใไปับผู้หิัวเล็ๆ นหนึ่... หาใรรู้เ้าสนุพิลึล่ะ!
ายหนุ่มสั่นศีรษะ พลาพยายามระับอารม์ที่พลุ่พล่านอย่าสุวามสามารถ เาเพิ่เ้าใและระหนััถึวามรู้สึอนเอในอนนั้นเอ... เา้อารหล่อนอย่าไม่้อสสัย!...
รูปหน้าาม เรียวปาทรเสน่ห์ ผิวเนื้อเนียนนุ่ม ล้วนระุ้นให้เาอยาสัมผัส อยา้นหา อยาประทับรอยูบและวามเป็นเ้าออยู่ร่ำไป
หิสาวในุพื้นเมือสีฟ้าับให้ผิวเนียนผุผ่อำลัสอส่ายสายามอหาร่าสูในุสีน้ำเินที่เินลับหายไปพร้อมับใรนหนึ่ที่หล่อนไม่รู้ั เ้าหินานีนวาามอหาเท่าไหร่็ ไม่พบ ึหันไปเรียนาราที่เินผ่านมา
“นารา เป็นพี่รุสลันไหม”
“ทรพาุริาออไปเินเล่น้านอเพะ”
หล่อนมวิ้ว้วยไมุ่้นับื่อที่ออมาาปาออีฝ่าย
“ุริานี่ือใรหรือ๊ะ นารา ันว่าันไม่เยเห็นหน้ามา่อนเลย”
“ไม่ทราบเพะ บาที...มิสริาอาะเป็นสรีที่ฝ่าบาททรหมายปอระมัเพะ”
นานีนพยัหน้ารับรู้...นึแปลใที่พี่ายอนเิบัเอิไปนึรัอบผู้หิที่ไหน็ไม่รู้เ้า าารที่มอเพียแวบเียวนั้น หล่อน็สรุปไ้ว่า ผู้หินนั้นสวยพอู แ่ถ้าถึนาที่ทำให้นอย่าเ้าายรุสลันหลุมรัไ้ ะ้อมีอะไรบาอย่าในัวหล่อนที่พิเศษมาๆ เป็นแน่
วามสสัยใร่รูู้ะาหายเมื่อไม่เห็นแม้แ่เาพี่ายอนเอ หิสาวทอถอนใ เลิามหา ่อนะ้าวับๆ ออมาาห้อัเลี้ยอย่าอารม์บูที่เ้าอานหายัวไปอย่าไร้ร่อรอย พานให้หล่อน้อทนียิ้มอยู่ลำพั ยิ่เมื่อมีอารม์ุ่นมัวาเมื่อืน้วยแล้ว หน้าอหล่อน็ยิ่อ้ำ
เ็บใะมั! หล่อนโมโหผู้ายนนั้นริๆ! ผู้ายหน้าาวนประสาทที่โมยูบหล่อนย่าไม่ทันไ้ั้ัวนนั้น ...นที่บัอาทาบทับริมฝีปาลบนรอยอุ่นระอุอนที่หล่อนรั...
ามิน...ื่อนั้นยัรึแน่นในหัวใ วามอบอุ่นนุ่มนวลารอยุมพิอเา หล่อนยัำมันไ้ี แ่ายนนั้นลับทำลาย สิ่ที่หล่อนเฝ้าทะนุถนอมมามาว่าเ็ปี! มันน่าให้อภัยอยู่หรือ? ยิ่นับรวมับารเป็นผู้้อสสัยในาริ่อนบแล้วละ็ โทษอเายิ่ให่หลวนั!!
รถสปอร์สีมพูแล่นออาลานอรถ้วยวามเร็วนิที่ไม่บอ็รู้ว่านับอยู่ในอารม์ใ ยามนี้นานีนไม่ิถึสิ่ใทั้สิ้น นอาารเอาเรื่อนที่วยโอาสับหล่อนให้ถึที่สุ!
รถันเล็มุ่หน้าออสู่ถนนสายให่ ริ่สู่ฤหาสน์หลัให่อรั์ใลาเมือ สถานที่ที่หล่อนำไ้ิาว่ามันโอ่อ่าหรูหราแทบะเทียเท่าับฤหาสน์อประมุแห่อาฟาห์ิเพียใ
...ารมีอำนาอยู่ในมืออย่าเหลือล้น ทำให้เาลายเป็นที่น่าเรามไม่แพ้พี่ายอหล่อนเลยทีเียว...นานีนำพวมาลัยแน่น วามรุ่นโรธผุพรายนใบหน้าสวยหวานบึ้ึอย่าที่สุ ประายาอหิสาวละม้ายะสะท้อนภาพใบหน้าเรียวอรั์อย่าระ่าั!
“ไอ้ผู้ายบ้า! ไอ้ผู้ายลาม!”
เมื่อโทสะอัแน่นในหัวใไม่อาหาที่ระบายไ้ เ้าัวึะโน่าทออีฝ่ายในทันใ พลันเหยียบันเร่แล่นะบึฝ่าไป้าหน้าอย่าลืมัว
ทาโ้้านหน้า บวับอารม์อนับ ทำให้หล่อนไม่ทันระวั ึเสยเ้าับรถยุโรปันให่ที่แล่นสวนมา
โรม! เสียนัสนั่นหวั่นไหว
 |
|
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น