คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 (รีไรท์)
“อึก ทะ ทำบ้าอะไรของนายนะ”นัตสึร้องโวยวายทันที่ที่ตนถูกผลักติดกับกำแพง
มือทั้งสองข้างถูกมือของเกรย์เพียงข้างเดียวรวบไว้เหนือหัว
“ก็นายบอกเองไม่หรอว่าถ้าแน่จริงก็ทำสิ”เกรย์พูดเสียงนิ่งพร้อมกับโน้มหน้าลงมาที่ต้นคอนัตสึช้าๆ
“ปะ ปล่อยฉันนะ!!”แต่ยิ่งดิ้นยิ่งทำให้เกรย์บีบมือของเขาแรงขึ้น
“ไม่!”เกรย์ค่อยๆก้มลงพรหมจูบบนต้นคอนนัตสึช้าๆไล่ลงมาจนถึงแผงอกบาง
ฝ่ามือที่เริ่มอยู่ไม่สุขของเกรย์ลูบไล้หน้าท้องลอนสวยของคนตรงหนเา
“….”แต่คราวนี้ไม่มีเสียงร้องห้ามของนัตสึออกมาทำให้เกรย์สงสัยจนต้องเงยหน้ามอง
“….”ภาพที่เห็นทำให้เรี่ยวแรงเขาหมดทันที นัตสึตาแดงก่ำ น้ำตาคลอ
“ยะ อย่าทำอะไรฉันนะ ปล่อยฉันเถอะ ฉันเจ็บ”นัตสึพูดเสียงสั่นสะอื้นพร้อมกับตัวที่สั่นเทาแสดงความกลัวออกมา
นี่ไม่สมกับเป็นนัตสึเลย เกรย์กลืนน้ำลายลงคอก่อนเอ่ยออกไปอย่างลำบาก
“ฉัน…ขอโทษ”เกรย์พูดพร้อมกับปล่อยมือออกจากข้อมือของนัตสึ ทันที่ที่ปล่อยมือออกนัตสึก็วิ่งเข้าไปในห้อง ปิดประตู
ปัง!!!
“นัตสึ…”
……………………………………………………………………………..
ในห้องของนัตสึ
“อุ๊บ ฮ่าๆๆๆๆ ดีนะที่ลูซี่สอนลูกไม้อ้อนมาให้ไม่คิดว่าจะได้ใช้กับผีโรคจิต”นัตสึแอบหัวเราะพูดกับตัวเองเบาๆ
“เจ็บใช่เล่นนะเนี่ย”นัตสึบ่นพึมพำเมื่อเห็นรอยแดงที่ข้อมือของตน
“ผีจับคนแรงแบบนี้ได้ด้วยหรอ ในหนังมันทะลุนี่นา แต่ช่างเหอะ”นัตสึพูดกับตัวเองก่อนจะนอนกลิ้งไปบนเตียงนุ่มสายตามองจ้องไปที่ประตู
“ทำไมไม่เข้ามาง้อ”นัตสึคิดในใจ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เวลาผ่านไป
“เฮ้อ…”นัตสึถอนหายใจก่อนจะเดินไปเปิดประตู
แอ๊ดดดดดด
“อ้าว”นัตสึอุทานออกมาเมื่อไม่เห็นผีนามว่าเกรย์อยู่หน้าห้อง
“เกรย์! นายอยู่ไหน”นัตสึมองหารอบๆก็ไม่พบ จิตใจเริ่มร้อนรน
“เกรย์ อย่าเล่นสิ ออกมานะ ฉันไม่โกรธนายแล้วออกมาเถอะ”
และแล้วก็ไม่พบ…..
“แฮ่กๆๆ นายอยู่ไหนเนี่ย”นัตสึพูดเหนื่อยหอบพร้อมกับทรุดลงไปนั่งกับพื้น
บึม!
“เฮือก! เสียงไรอ่ะ”นัตสึตกใจทันทีรีบมองหาต้นเสียง
“ในครัว”นัตสึคิดได้ดังนั้นจึงรียลบวิ่งไปในครัวและเมื่อนั้น
“แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แกทำอะไร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”นัตสึถึงกับร้องลั่นเมื่อเห็นสภาพของห้องครัวตัวเอง
“ก็ฉันจะทำกับข้าวให้นาย แล้วทีนี้มันบึ้มอ่ะ “
“ทำไมได้แล้วทำทำไม!!”
.
.
.
หลังจากเคลียห้องครัว
“เอ้า กินซะ ฉันอุส่าทำให้กินให้หมดนะ”นัตสึพูดพร้อมกับวางข้าวต้มไว้ตรงหน้าเกรย์
“กินยังไง ฉันเป็นผี”
“ขนาดจับฉันยังจับได้แลย แค่กินข้าวก็ต้องกินได้สิ”
“นายกินด้วยสิ”เกรย์พูดพร้อมกับดึงนัตสึให้นั่งลงมาบนเก้าอี้
“ไม่เอาอ่ะ เดี่ยวฉันไปหาน้ำให้ก่อนก็แล้วกัน”นัตสึพูดจบก็ลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปในครัวในขณะที่เกรย์ก้มหน้าก้มตากินข้าว
“ทำไรต่อดีนะ”นัตสึหยิบน้ำเทใส่แก้วแล้วนึกถึงสิ่งที่จะจำต่อ
.
.
.
“มาแล้วววว”นัตสึยกแก้วมาเมื่อเกรย์เห็นก็รับน้ำมาและรีบดื่มเข้าปากและทันใดนั้น
พรวด!!!
“ใส่ไรมาเนี่ย เค็มปี๋เลย!!”
“ตาย! สงสัยปัดเกลือตกลงไปอ่ะ”นัตสึพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนตีนใส่เกรย์
“นี่เอาคืนรึไง!”
“เดี๋ยวฉันไปเอามาให้ใหม่ละกัน” นัตสึขำลั่นออกมาเมื่อแกล้งเจ้าโรคจิตนี่ได้
.
.
.
.
.
“คราวนี้เค็มมั้ยเนี่ย”
“ไม่หรอกๆ ไม่ได้ปัดเกลือลงไป อะ กินๆๆๆๆ”เกรย์มองหน้านัตสึอย่างหวั่นๆก่อนจะกระดกน้ำในแก้วเข้าปาก
พรวดด!!
“หวานจี๊ดเลย!!!!!!!!!! ใส่อะไรเนี่ยยย”
“ตาย ลืมไป เมื่อวานนู้นน เอาน้ำตาลใส่ขวดไว้ อยากกินหวานๆ ลืมซะสนิทเลย โฮะๆๆ”
“ดูมัน…แถไปได้.”
ความคิดเห็น