คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 3.4
อัีเ้นเสียรอไรฟันออมาพร้อมับ้มหน้าเ้ามาใล้ๆ
เหยียริมฝีปาพูเยาะหยันแล้ว็้อร้อเสียหล เมื่อนัวเล็
ัลบนบ่าอเาอย่าแร้วยวามโรธที่ถูเาูถู สายธารัและเน้นเพื่อให้เาเ็บอย่าที่เธอเ็บใอยู่อนนี้
อัีัฟัน่มวามเ็บเอาไว้ ใ้มือบีบลบนแ้มทั้สอ้าแรๆ
เพื่อให้สายธารอ้าปาออาัน สายธารผละริมฝีปาออเพราะวามเ็บ
เธอยมือึ้นา่วนหน้าและลำอออัีอย่าแร น้ำาไหลพราออาวาเศร้าๆ
เนื้อัวสั่นไป้วยวามร้าวราน
อัีพยายามปัป้อและรวบร่าอเธอมาอเอาไว้แน่นทำให้สายธารทำอะไรเาไ้ไม่มานั
เธอเอื้อมมือไปิเล็บลบนแผ่นหลัอเาผ่านเนื้อผ้าอย่าแร
"อบแบบาิสม์็ไม่บอไ้เลย
แบบนี้ันอบ อแบบรู้สึัวีหน่อยแล้วันอยาะรู้ว่าเร่าร้อนแ่ไหน"
อัี่มวามเ็บออมาอรัร่าบานสายธารแทบหายใไม่ออเาพูเสร็็ึนัวอสายธารลอยาพื้น้าวอาๆ
เ้าไปยัห้อนอนอเธอทันที ทำให้สายธารรีร้อออมาอย่าใและหวาลัว
"ไม่นะ ไม่" สายธารพยายามิ้นรนให้หลุออาอ้อมแนแ็แร
แ่ไม่สามารถหลุพ้นไ้
"ไม่้อลัวรับรอว่าเธอะอบ"
อัีเลือึ้นหน้าเาไม่สนใแล้ว โยนร่าอสายธารลไปบนเียพร้อมับทาบทับามไปัร่าอเธอเอาไว้ไม่ให้ิ้นรนหนีเาไปไหนไ้
"อย่า" สายธารส่ายหน้านอน้ำาไปมาพร้อมับยมือึ้นันบ่าอเาเอาไว้้วยมือที่สั่นเทา
วามาบ่านแล่นเ้ามานเนื้อัวาวาบ
อัียมือึ้นับรอบหน้าอเธอเอาไว้มั่นพร้อมับ้มเ้ามาใล้ๆ
ใ้แรที่มีมาว่าันัวเ้าหาแนบิอย่าที่สายธารไม่สามารถทำอะไรไ้เลย
"อย่าทำอะไรันเลยุอัี
ันอร้อปล่อยันไป" สายธารสบสายามเ้มอเาอย่าร้ออ แ่มีหรือาานอย่าเาะเห็นใ
"เสียใ
ถึนานี้แล้วะให้ถอยยา ในเมื่ออยาะเสนอัวัน็อสนอหน่อยแล้วัน
เมื่อืนยัไม่เ็มที่เท่าไหร่ แล้วอย่ามาร้ออ"
.
ั...อ่านไ้ที่เว็บธัวลัย
.
อัีัรามรอ
เาเท้าศอับเียนอนพู้วยน้ำเสียุันเหี้ยมเรียมิใบหูอสายธารและูบแรๆ
ที่แ้มนวล สะโพแนบิอีรั้
ราวนี้เานำพายุอารม์ที่เร่าร้อนสาใส่เ้าหาไม่ยั้ามวามเรี้ยวราที่นใ้ร่าทำให้เาโรธอย่าไม่มีเหุผล
ร่าเล็ๆ อสายธารสะท้านึ้นามวามหวามไหวที่ถาโถมเ้าใส่
เธอหวีร้อ้วยวาม่านหวิวและไม่สามารถ้านทานให้เาหยุไ้เลย
อัีสั่สอนและร่ายมน์สวาทเ้าหานสายธารแทบสลบเมื่อเาส่เธอไปถึุหมายปลายทาในหลายๆ
รอบและเา็ามมาิๆ ทิ้ัวลนอนเีย้าพร้อมับึร่าเล็ๆ ที่ะแัวหนีทันทีที่อัีพลิัวล
"ฮึ"
สายธารแทบไร่เรี่ยวแรัืน เธอไ้แ่ร้อไห้ออมา้วยวามอสูเมื่ออัีึร่าอเธอเ้าไปอเอาไว้แนบิ
เธอรัเียและยะแยัวเอที่ไม่อาปิเสธบทรัอเาไ้และยัเผลอไผลอบสนออบรับอรัให้เาแนบิสนิทสนมอี้วย
"ร้อไห้ทำไม เธอวรที่ะีใสิที่นอย่าันยอมลัวมาเลือลั้ว้วยแบบนี้
ำเอาไว้เธอไม่มี่าอะไรมาไปว่าู่นอนอันหรอสายธาร
และ่อไปนี้ันะมาหาเธอเมื่อไหร่็ไ้"
"ไม่นะ ันะไปาที่นี่รุาอย่ามายุ่ับันอีฮื่อๆ
" สายธารัสินใอย่าเ็าเพื่อที่ะัปัหาและเรื่อทั้หมให้บสิ้นเสียที
เธอไม่้อารที่ะอยู่ให้เาูถูแบบนี้อีแล้ว
เธอะไปอยู่ที่อื่นหาานทำใหม่ที่ให้ไปพ้นๆ าเา
"ุุ
มันไม่่ายไปหน่อยเหรอที่ะไปแบบนี้ เสียใ้วยนะสายธาร ันไม่ปล่อยเธอไป่ายๆ
หรอ ็ลอเธอ้าวออไปาไร่นี้เมื่อไหร่เธอไ้ิุหัวโใน้อหาโมยเินอันอย่าแน่นอนลอู"
อัีัฟันรอเมื่อไ้ยินที่สายธารพู
เาับัวเธอให้พลิมาหาเาและะอบอ้วยน้ำเสียเรี้ยวรา
น้ำาที่รินไหลอเธอทำให้เารู้สึแปลๆ แ่เาพยายามไม่สนใ
"นเลว ุมันเลวุอัี!" สายธารเหลือบสายาึ้นมอเาทั้น้ำา้วยวามเ็บปว
ไม่ิว่าเาะเลวแบบนี้
"ำเอาไว้ว่าเธอเป็นอัน
แล้วอย่าิว่าะเอาใรมาทับรอยอี้วย ไม่อย่านั้นันะ่าให้ายทัู้่"
อัียมือึ้นับปลายามนอสายธารเอาไว้แน่นพร้อมับ่มู่้วยเสียเหี้ยมๆ
รู้สึหวแหนึ้นมาเมื่อนึถึว่าะมีใรมาประทับราบนร่าบอบบา้ำรอยเา
"ันะมีใร็ไุ้ไม่มีสิทธิ์"
"ะบอว่าันไม่มีสิทธิ์ะไม่ไ้เพราะันับเธอแนบิสนิทสนมันแ่ไหน
และถ้าเธออยาะเรียร้อ ็เอาสิะเอาเท่าไหร่
พวเธอมันหน้า้านเห็นแ่เินอยู่แล้วนี่ เรียมาสิเรียมา
แ่ะให้ันะทะเบียนหรือัานแ่านให้อย่าไ้หวั ฝันไปเถอะ" อัีประาศร้าวเสียแ็ทำให้สายธารมอเาอย่าปวร้าวหัวใ
"ไอ้นเลว!"
"ใ่ไอ้เลวนนี้แหละที่มันไ้เธอสายธาร
ไ้หมแล้วทั้ัว และ่อไป็ะไ้อีำเอาไว้ ัอยาแสสิทธิ์อีสัยเสียแล้วสิ"
"ไม่!"
สายธารยมือึ้นบลไปบนใบหน้าและเนื้อัวออัีแรๆ ้วยวามเสียใเ็บใ
อับอาย อับนหนทา และอสู แ่มีหรืออัีะสนใ เาัารมอบบทเรียนสวาทให้ับสายธารอีรั้้วยวามเร่าร้อนามใปรารถนาอเาผสมับวามเรี้ยวราัสาพายุสวาทนสายธารสลบไสลหลับไปทันทีที่เามอบบทเรียนนี้ให้
อัี้อมอใบหน้าสะท้อนเหื่อที่หลับสนิทอสายธาร
้วยแววาว่าเปล่าไร้วามเรี้ยวราราบน้ำายัมีที่แ้มนวลเาเือบะเอื้อมมือไปเ็ให้แล้ว็เปลี่ยนใ
ใบหน้าแร่แปรเปลี่ยนเป็นบึ้ึวาุ่นมัวึ้นมา รามหนาบแน่นริมฝีปาเม้มสนิท
่อนที่ะผละัวลุึ้นยืน้าเียและเอื้อมมือไปึผ้าห่มึ้นมาปลุมร่าเปล่าเปลือยเอาไว้ให้พ้นสายาอเา
อัี้มลหยิบเสื้อผ้าที่เลื่อนลาห้อนอนเอามาสวมใส่อย่าลวๆ
ไม่ิที่ะิระุมเสื้อให้เรียบร้อย เายมือึ้นเสยผมและลูบหน้าไปมา ่อนะหยิบเอาผ้าเ็หน้าที่ใส่่าหูเอาไว้ึ้นมาวาที่โ๊ะหัวเีย
ไม่้อหาแล้วว่าใรเป็นเ้าอเมื่อเอแล้ว็้อืนให้ไป
"่อไปนี้ันะเอาืนใหุ้้มับที่พี่สาวเธอทำเอาไว้สายธาร"
อัีหรี่าลมอใบหน้าหวานที่หลับสนิท
โยนบาปทั้หมให้ับสายธาร ถือว่าสาสมัน พยายามบอับัวเอว่าเาเลียเธอไม่ไ้รู้สึอะไรับเนื้อัวและน้ำาสันิ
เาไม่ิสสารหรอ
เมื่อถึเวลาเาะปล่อยเธอไปเอ อนนี้เา็แ่อยาะเล่นอะไรสนุๆ
เท่านั้น อัีำมือแน่นรีบหันหลัเินออาห้อนอนอสายธารปิประูล็อให้อย่าแน่นหนา
เินออาบ้านอเธอและทำเ่นเียวัน เ็ว่าไม่มีใรสามารถเ้ามาไ้แน่นอนแล้วเา็่อยๆ
้าวเท้ายาวๆ มายัรถมอเอร์ไ์ันให่ที่เาแอบเอาไว้
สาร์ทเรื่อและับออไปารนี้โยไม่เปิไฟเ่นเิมนมาถึบ้านให่ๆ
เาเอารถไปเ็บและเินเ้าบ้านึ้นไปยัห้อนอนอัวเอทันที
อัีทิ้ัวลนอนับที่นอนและหลับาลพยายามไม่ิอะไรแ่สมออเายัวนเวียนไ้ยินเสียร้อไห้และเสียร้อราอสายธาร้ออยู่ในหูลอเวลา
และสัมผัสยัรารึไม่หาย
"แไม่ไ้รู้สึอะไรอัี
บ้าิบ" อัียมือึ้นทุบลบนที่นอนแรๆ อย่าหุหิัวเอและพยายาม่มาให้หลับอย่ายาลำบา
..........
ผลานที่ไ้รับารีพิมพ์
ความคิดเห็น