วิวาห์รักเวตาล

วิวาห์รักเวตาล

   

เขาคือ " อัคนัย พาณิชยกูล "

ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติและรูปสมบัติ 

ต้นแบบของนิยามคำว่าหนุ่มหล่อพ่อรวย

เขารักสันโดษ รักความสงบ รักความเป็นส่วนตัวและความสมบูรณ์แบบอยู่เป็นนิจ  

แต่ชีวิตอันแสนสงบกลับต้องพลิกผัน 

เมื่อมีบัญชาจากพ่อแม่และย่าบังคับให้ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นเสมือนฝันร้ายของเขา

...อย่างเวตาล!

หล่อนคือ " เวตาล อาภาดำรงค์ "

ลูกสาวคนสุดท้องของเจ้าสัวใหญ่แห่งเมืองทุเรียน

หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวานราวนางในวรรณคดี 

แต่นิสัยดันแตกต่างจากหน้าตาราวฟ้ากับเหวนรก

หล่อนดื้อ ซึน มึน ทำตัวเป็นขบถเกินกว่าใครจะเอาอยู่

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ต้องอยู่ในกรอบของป๊ากับม๊าด้วยการแต่งงานอยู่กินฉันผัวเมียกับผีดิบ

...อย่างอัคนัย!

“ถ้าม๊าบังคับอั๊วอีก อั๊วจะฆ่าตัวตาย!”

“ว้าย อาตาล”

“อั๊ยหยา อาตาล วางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ” อาม่าตะโกนลั่น หัวใจจะวายเมื่อเห็นหลานสาวสุดที่รักยกมีดจ่อคอขู่ทุกคน กลัวเหลือเกินว่าผีจะผลักเอา

“อั๊วไม่วาง ม๊าบังคับอั๊ว อั๊วจะตายให้ดู ถ้ายังจะบังคับอั๊วอีก อั๊วจะเชือดคอตัวเองให้เลือดสาดไปเลย อั๊วอยากจะรู้เหมือนกัน ถ้าอั๊วตายไปแล้ว ม๊ายังจะตามมาบังคับอั๊วในปรโลกอีกไหม!”

เวตาลร้องบอกทั้งน้ำตา ทั้งน้อยใจและเสียใจ บ้านหลังนี้ไม่มีใครต้องการหล่อนอีกแล้วใช่ไหม ถึงได้อยากผลักไสไล่ส่งให้หล่อนไปอยู่กับคนอื่นหนักหนา...อยู่ไปก็ไร้ค่า

ได้ งั้นหล่อนจะตายให้ทุกคนดู! 

“ตายไปเลย”

น้ำเสียงทุ้มนุ่มดังมาจากชายหนุ่มที่นิ่งเงียบลอบดูเหตุการณ์วุ่นวายตรงหน้ามานาน ประโยคนั้นดึงสายตาได้จากทุกคน เวตาลสบตาคมที่มีแววกดดันของอัคนัยแล้วเผลอชะงักเล็กน้อย

“เชือดสิ รออยู่ทำไม”

“นัย ทำไมพูดกับน้องแบบนี้ล่ะลูก”

คุณอัมพรรีบเตือน เมื่อเห็นว่าเรื่องราวชักจะบานปลายใหญ่โต เกรงว่าเจ้าหล่อนจะฟังคำของลูกชายแล้วเอามีดเสียบคอตนเองจริงๆ

“ก็เขาอยากตายมากไม่ใช่เหรอครับแม่”

คำนั้นเหมือนจะพูดกับหญิงสาวตรงหน้ามากกว่า อัคนัยยังคงบอกหล่อนต่อไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งราวกับกำลังสอนเด็กว่ายน้ำ

“จับมีดให้แน่น แล้วค่อยๆเฉือนลงบนเส้นเลือดใหญ่ตรงลำคอ กดแรงเยอะๆหน่อยนะ เพราะดูแล้ว มีดของเธอคงไม่ค่อยคม ต้องเฉือนหลายรอบกว่าคมมีดจะกรีดลึกถึงเส้นเลือดใหญ่ ตอนตาย...จะได้ไม่ต้องทรมานมากนัก”

“แกไม่ต้องมายุ่ง!” 

เวตาลตวาดลั่น เกลียดนักหน้านิ่งๆแบบนั้น ยิ่งเห็นรอยยิ้มน้อยๆบริเวณมุมปากที่คล้ายเยาะหยัน และแววตารู้ทันนั่น หล่อนนึกอยากจะเอามีดที่จ่อคอตัวเองอยู่ แทงปากชายหนุ่มตรงหน้านัก

หนอย ไอ้เก๋าเจ๊ง คิดรึว่าหล่อนจะกลัว!

“คิดว่าฉันไม่กล้าทำอย่างที่แกพูดใช่ไหม!”

“ก็เอาสิ เชิญเลย แต่ว่า...เฉือนทีเดียว ต้องให้ตายเลยนะ เพราะถ้าเธอไม่ตาย...” 

     เขาขยับเข้ามาใกล้อีกก้าวจนหล่อนเผลอถอยหลังโดยอัตโนมัติ 

“...ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดี!”

ปล.ฝากนิยายรักโรแมนติก รักฟินๆ ไว้ด้วยนะคะ ^^