ตกลงคือเรารักกัน

เนื้อเรื่อง

          แหะ เรื่องเก่าดองไว้แปบนึง อยู่ๆมีอารมณ์เเต่งเรื่องใหม่ซะงั้น
                                                    ลองอ่านดูก่อนนะ
                                                     อาจจะชอบ อิอิ

 

กาลครั้งหนึ่งนานมานเเล้วเเอ้ว .... เเอ้ว...เเอ้ว (พอเเล้วเฟ้ย..เอ้ย..เอ้ย)- - มีเด็ก[รึป่าว]ผู้หญิงคนหนึ่ง

ชื่อว่าหนึ่ง(ชื่อผู้หญิงหรอเนี่ย) เป็นผู้หญิงที่ออกจะห้าวๆนิด เเต่ว่าจริงใจเเละเป้นเพื่อนที่เเสนดี เธอมีเพื่อนสนิท

คนนึงชื่อว่า สอง เป็นเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดเรียนด้วยกันมาตั้งเเต่อนุบาล สองเป็นเด็กผู้ชายที่นิสัยดี เรียนเก่ง เเถม

ยิ่งโตยิ่งหล่อ จนมีสาวๆติดรุมกันเป็นเเถว เเถมยังเก่งเรื่องกีฬาซะด้วยทำให้มีเพื่อนเยอะมากๆโดยเฉพาะเพื่อน

ผู้ชาย เพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงของสองมีเเค่คนเดียวคือหนึ่งนั่นเอง เเต่กระนั้น ไม่ใช่ว่าหนึ่งจะมีเพื่อนสนิทที่เป็น

ผู้ชายเเค่คนเดียวหรอกนะ เเต่ส่วนใหญ่เพื่อนของหนึ่งจะเป็นผู้ชาย เพราะว่าหนึ่งห้าวนั่นเอง เเละก็ดูเป็นทอมนิดๆ

นั่นเพราะเกิดมาเธอยังไม่เคยบอกชอบผู้ชายคนไหนเลยเเม้เเต่คนเดียว(แต่ไม่เเน่ว่าเคยบอกรักผู้หญิง) เอาล่ะ พอ

เเละ พอเเค่นี้ก่อน"หนึ่งเเต่งตัวเสร็จยังเนี่ยช้าจริง" สองตะโกนเร่งหนึ่งอยู่หน้าบ้าน วันนี้เป็นวันจันทร์ซึ่งต้องไป

โรงเรียน เเละสองกับหนึ่งก็จะไปโรงเรียนด้วยกันเสมอ "เออๆ เสร็จเเล้ว จะรีบไปไหนล่ะเนี่ย อีกตั้งชั่วโมงนึงกว่า

โรงเรียนจะเข้า" หนึ่งเดินออกมาจากบ้านเเละบ่นอุบมาเเต่ไกล -*-"ขอโทษคร้าบบ" สองพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

เเล้วทั้งสองก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน "รายงานสังคมเสร็จยังอ่ะ" หนึ่งถามขึ้น "เสร็จเเล้วดิ ก็กำหนดส่งวันนี้นี่หว่า"

สองพูดขึ้นพลางเกาหัวแกรกๆ "นั่งปั่นเมื่อคืนนี้ล่ะสิท่า ฮ่าๆๆๆ" หนึ่งพูดขึ้นเเละขำอย่างเมามันส์ "เออดิ"////

สองพูดเเละมีสีหน้าอายๆนิดๆ "ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า" หนึ่งพูดขึ้นพลางตบไหล่สองเบาๆ ทั้งสองตัวสูงไล่เลี่ย

กัน จึงไม่เป็นปัญหาเวลาจะตบไหล่ตบหัวหรือเวลาจะเเกล้งกัน "มาเเล้วหรอเลข" บอล ที่เป็นเพื่อนในห้องทักขึ้น

"เออมาเเล้ว เเต่แกอย่าเรียกเราว่าเลขเหอะว่ะ ไม่ชอบ" สองพูดขึ้นเเละทำสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ "แหมก็ชื่อของ

พวกเเกมัน หนึ่ง สอง เเบบนี้เรียกว่าเลขก็ถูกเเล้ว" บอลพูดขึ้น "เออๆเรื่องของแก" เเละสุดท้ายสองก็ต้องยอมบอล

อยู่ดีในชั่วโมงเลข หนึ่งนั่ง ออกเเนวจะนอน น้ำลายย้อยไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเร้ย "เฮ้ยหนึ่ง หลับได้ไงวะเดี๋ยวก็

เรียนไม่รู้เรื่องพอดี นี่เราอยู่ม.6กันเเล้วนะเฮ้ย"สองพยายามปลุกหนึ่งให้ตื่นขึ้นมา หนึ่งก็พยายามจะลืมตาขึ้นมา

นิดนึง เเต่ว่า ก็หลับต่อไป "เวรกำจริงๆเมื่อคืนนอนมาไม่พอรึไงวะเนี่ย" สองบ่นเบาๆพลางเอามือเกาหัว (เป็นเหารึ

ไงเกาบ่อยจริง) "นายนที เป็นอะไร เกาหัวซะเเรง"อาจารย์ฤดี ที่สอนคณิตหันมาถาม "เปล่าครับ ไม่มีอะไร" สอง

ตอบอาจารย์ออกไปพลางคิดในใจว่า ทำไมไอ้หนึ่งมันไม่ตื่นวะ "อรยา เธอเป็นอะไรไป ทำไมถึงหลับอย่างนี้

หา!!!" เสียงอาจารย์ฤดีดุหนึ่ง ผมเลยหันไปมอง เเละช่วยอาจารย์ปลุก "เอ๊ะ ตัวร้อนนี่มีไข้รึป่าว นายนที พาเพื่อน

ไปห้องพยาบาลหน่อยซิ" อ้าวเป็นไข้ซะงั้น เเละสองก็พยายามประคองหนึ่งไปห้องพยาบาล "ฮ่วย ลำบากจริง"

สองพูดเเละเปลี่ยนจาการประคองมาเป็นการอุ้มหนึ่งขึ้นมาในอ้อมเเขน "เอ้อ เเบบนี้ค่อยง่ายหน่อย"สองพูดเเละรีบ

พาหนึ่งไปที่ห้องพยาบาล เเละก็ปรากฎว่า ที่ไม่สบายเพราะนอนดึกเเล้วก็คงไม่ได้กินข้าวเช้า ให้นอนพักที่ห้อง

พยาบาลจนถึงตอนกลางวัน ระหว่างเดินทางกลับห้องนั้น สองมัวเเต่คิดถึงเรื่องของหนึ่งจนเดินชนเสา

"โอ๊ย อะไรนักหนาวะเนี่ย" สองบ่นพึมพำกับตัวเองพลางคิดว่าอยากให้ถึงพักเที่ยงเร็วๆ เเละพอถึงพักเที่ยงสมที่

สองรอคอย สองก็รีบดิ่งไปที่ห้องพยาบาลโดยเร็วภาพที่สองเห็นคือ หนึ่งยังหลับอยู่ ทำให้สองเกิดเป็นห่วงหนึ่ง

ขึ้นมาทันที เเละเมื่อสองเดินเข้าไปใกล้ๆเตียง หนึ่งก็ค่อยๆลืมตาขึ้น เเละส่งยิ้มให้สอง ทำให้เขารู้สึกสบายใจ

ขึ้นมามากเป็นกอง "นึกว่าเธอจะเป็นอะไรไปซะเเล้ว" สองพูดขึ้นพลางยิ้มๆอย่างน่ารัก "ฮ่าๆๆ คนอย่างเราน่ะหรอ

จะเป็นอะไรง่ายๆเเค่ง่วงนิดหน่อยเอง" หนึ่งพูดเเละชวนสองไปกินข้าว หนึ่งไปซื้อน้ำ ส่วนสองไปซื้อข้าว ทั้งสอง

จะทำอย่างนี้ทุกเที่ยง เเละทั้งสองก็รู้ว่า อีกฝ่ายหนึ่งชอบกินอะไรหรือชอบน้ำอะไร เเละหนึ่งกับสองก็ไปนั่ง

กินข้าวกับกลุ่มเพื่อนในห้อง ซึ่งล้วนเป็นผู้ชายทั้งสิ้น "เฮ้ยไอ้หนึ่ง เเกไม่อายมั่งหรอวะ" เสียงของไกด์ เพื่อนของ

หนึ่งพูดขึ้น  "อายเรื่องไรวะ ไม่เห็นมีเรื่องไรต้องอาย"หนึ่งพูดพร้อมตักข้าวกินคำใหญ่ตามประสาผู้หญิงที่เกือบจะ

ไม่เป็นผู้หญิงอยู่เเล้ว "ก็ทั้งโต๊ะมีเเต่ผู้ชาย มีแกผู้หญิงคนเดียวไง"ไกด์พูดพลางยกเเก้วเป๊ะชี่ ขึ้นดื่ม

"ฮ่าๆๆ แกก็รู้นี่หว่าว่าเราไม่ใช่ผู้หญิง" หนึ่งพูดพลางหัวเราะ คำพูดของหนึ่งทำเอาไกด์อึ้งไปเลย "ฮ่ะๆ ล้อเล่นๆ ก็

เพื่อนๆกันทั้งนั้นนี่หว่าไม่เห็นต้องอาย" หนึ่งพูดเเละกินข้าวต่ออย่างไม่สนใจ "เเต่..." ไกด์กำลังจะพูดอะไรบ้าง

อย่างเเต่ถูกหนึ่งขัดซะก่อน "พอเหอะ พอๆๆ กินข้าวโว้ยกินข้าว" หนึ่งพูดพร้อมกินข้าวต่อไกด์เลยเงียบเเละคิดว่า

มันก็จริงอย่างที่หนึ่งพูดเเละหนึ่งก็ไม่ค่อยจะเป็นผู้หญิง อย่างที่ว่าจริงๆนั่นเเหละ เเละหลังจากกินข้าวเสร็จ หนึ่งก็

นั่งรอให้เพื่อนๆของเธอกินข้าวเสร็จก่อนเเล้วจึงจะไปเก็บจานข้าวด้วยกัน หนึ่งมองไปที่สองเห็นว่าสองกำลังจ้อง

เธอด้วยสายตาเเปลกๆทำให้หนึ่งอดถามไม่ได้ "เป็นไรอ่ะสอง" คำพูดของหนึ่งทำให้สองหลุดจากภวังค์ "ป่าวๆ

ไปเก็บจานข้าวกันเหอะ" สองพูดเเละลุกขึ้นเอาจานข้าวไปเก็บ ปล่อยให้หนึ่งนั่งงงอยู่อย่างงั้น "อะไรของมัน

วะเนี่ย" หนึ่งบ่นกับตัวเองเบาๆ"ไปเล่นไรกันดีอ่ะ หนึ่ง สอง"เสียงของเพื่อนเเทบทั้งกลุ่มถามหนึ่งกับสอง ตอนนี้

เหมือนว่าหนึ่งกกับสองจะกลายเป็นหัวหน้ากลุ่มกันเเล้วโดยเฉพาะหนึ่ง "ไปเล่นบาสป่ะล่ะ"สองเสนอความ

คิดเห็น "เออๆก็ดีๆ" ทุกคนเห็นด้วย เเละทั้งหมดก็ไปเล่นบาสกัน คนที่เก่งทีสุดในสนามคงไม่ต้องบอกว่าใคร เป็น

หนึ่งกับสองนั่นเอง เพราะสองคนนี้เล่นบาสด้วยกันทุกเย็น  จนชำนาญ เเละอยู่ดีๆ หนึ่งก็ขอไปนั่งพักซะงั้น เเต่ทุก

คนก็ไม่ได้ว่าอะไร ยังเล่นกันต่อไปเรื่อยๆ หนึ่งนั่งมองดูสองเล่นบาสอย่างสนุกสนาน เเต่ว่าสายตาของหนึ่งไม่ได้

มองที่เกมที่กำลังเล่นกันอยู่เลยนี่สิ เเต่ว่าหนึ่งกำลังมองสองอยู่เเค่คนเดียว เเละอยู่ๆ หนึ่งก็เกิดปวดท้องขึ้นมา เลย

ทำให้สายตาที่มองสองอยู่นั้น หลุดขาดทันที ก่อนที่ภาพจะค่อยๆเลือนลงไปเรื่อยๆ เเละหนึ่งก็ล้มลงตรงนั้น คน

เเรกที่หยุดเล่นเเละตรงมาที่หนึ่งก็คือสอง ตอนนี้รู้สึกเหมือนเขาเเละเธอกำลังค่อยๆจะสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ

เเละมากเกินกว่า15 ปีที่ทั้งสองรู้จักกันมาเสียด้วย สองพาหนึ่งไปที่ห้องพยาบาลในชุดนักเรียนทีทมีเหงื่อโชก

เพราะเพิ่งเล่นบาส ทำเอาอาจารย์ที่ห้องพยาบาลตกใจ อาจารย์ไม่มัวให้หนึ่งมานอนในห้องพยาบาลอีกเเล้ว

อาจารย์พาหนึ่งไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้กับโรงเรียน เเละเมื่อหมอตรวจเสร็จ ก็ไม่ได้พบว่าหนึ่งเป็นอะไร เเค่เป็นไข้

ธรรมดาเเต่ไปโหมเล่นกีฬาที่หนักไปเท่านั้นเอง การไม่สบายของหนึ่งครั้งนี้ยิ่งทำให้สองคอยดูเเลหนึ่งมากกว่าที่

ผ่านๆมาจนหนึ่งรำคาญ "เฮ้ยสอง แกเป็นอะไรวะ ทำอย่างกับเราเป็นเด็กๆ"หนึ่งพูดขึ้นในขณะที่ทั้งสองเดินกลับ

บ้านกันเช่นปกติทุกวัน "ป่าวซะหน่อยนี่" เเต่การดูเเลหนึ่งขนาดนี้ มันก็ทำให้สองยิ่งมีความรู้สึกอะไรแปลกๆกับ

หนึ่งมากขึ้นไปอีก เเต่ในทางตรงกับข้าม หนึ่งคิดว่า สองท่าทางจะเพี้ยนเเน่ๆที่มาดูเเลเธออย่างนี้ เเต่มันก็ทำให้

หนึ่งรู้สึกมีความสุขเช่นกัน   "สองเเต่งตัวเสร็จยังเนี่ยช้าเป็นเต่าเลย"วันนี้เป็นหนึ่งเเทนที่มาเรียนสองที่หน้าบ้าน

เเละสองก็เดินออกมาจากบ้านพร้อมยิ้ม ให้หนึ่ง เเละหนึ่งก็ยิ้มตอบ ระหว่างทางเดินไปโรงเรียน ไม่มีใครพูดอะไร

เเต่สองเอื้อมมือมาจะจับมือหนึ่งเเต่ก็หยุดชะงักไว้เเค่นั้นเเละเดินต่อไป "กลัวรึไง เเค่จับมือเเค่นี้เองอ่ะสอง ถ้าเป็น

เเต่ก่อนที่โอบไหล่ไปเเล้วไม่ใช่รึไง ฮ่าๆๆ" หนึ่งพูดเพราะเห็นท่าทีของสอง ทำให้สองรู้สึกอายอย่าง

บอกไม่ถูก เเต่ว่าหนึ่งก็เอื้อมมือไปจับมือของสอง ทำเอาสองสะดุ้งเฮือกเเละหันมาทางหนึ่ง เเละหนึ่งก็ส่งยิ้มให้ ทำ

เอาสองหน้าเเดงไปตามระเบียบ เเต่ว่าก็จับมือของหนึ่งไว้เเน่นทั้งคู่เริ่มจะเข้าใจความรู้สึกของตัวเองชัดเจนขึ้นมา

เเล้ว เเละตัดสินใจจะบอกให้อีกคนรู้ เเถม โอกาสก็เป็นใจอีกไม่กี่วันจะถึงวันวาเลนไทน์  ระหว่างกินข้าว "หนึ่ง

ถามจริงเหอะเเกเคยชอบใครหรือรักใครมั๊ยวะเนี่ย" เสียงของเเบงค์ถามหนึ่งขึ้น "ก็เคยอ่ะนะ เเต่ว่าเป็นผู้หญิงว่ะ

555+ เเต่ตอนนี้ก็มีคนที่คิดว่าใช่เเล้วจริงๆอ่ะนะคบกันมาหลายปีเเล้ว" หนึ่งตอบไปตามความจริง เเต่หารู้ไม่ว่ามี

คนกำลังดีใจอยู่เงียบๆ "เวรกำ จะจีบซะหนอ่ย" เเบงค์พูดติดตลก "555+ อย่างแกไม่มีสิด ถึกๆอย่างนี้เราไม่ชอบ

555+" หนึ่งพูดขึ้น "ชอบเเบบน่ารักนุ่มๆเเบบไอ้สองล่ะสิ"คำพูดนี้ทำให้ทั้งสองคนสำลักน้ำ

 "เฮ้ย เเกบ้าไปเเล้วหรอวะ" หนึ่งพูดออกมา "เออนั่นดิ เราเป็นเพื่อนกันนะเฮ้ย" สองพูดขึ้นบ้าง  เเต่คำพูดของทั้ง

สองมันก็ทำให้ใจตัวเองเจ็บเพราะความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างที่ตัวเองพูดเลย เเต่ว่า

ก็อยากจะเก็บไว้บอกวันที่ 14 อยู่ดีเเหละน่า ทั้งสองต่างเฝ้ารอให้ถึงวันนี้เร็วๆ เเต่ว่าเวลามันผ่านไปช้าเสีย

เหลือเกิน เเต่ยังไงมันก็ต้องมาถึงอยู่เเล้วล่ะน้า

....วันที่ 14 กุมภาพันธ์ .....

ทั้งสองคนเตรียมของขวัญที่จะให้เเก่กันเเล้ว "หนึ่งตอนเย็นเจอกันที่หลังโรงยิมนะ" สองพูดกับหนึ่ง  "จ้ะ" วันนี้

หนึ่งดูทำตัวเป็นผู้หญิงมากขึ้น นิดนึง -*-ปกติหนึ่งไม่ใช่ผู้หญิงรึไง 555+ เเละเเล้วตอนเย็นก็มาถึง หนึ่งเเละสอง

ต่างเตรียมตัวเตรียมใจเเละเตรียมของขวัญให้เเกกันไว้เเล้ว เเละทั้งสองก็เดินไปที่หลังโรงยิม"มาเเล้วหรอหนึ่ง"

สองพูดอย่างอายๆ  "อื้ม" หนึ่งตอบออกไปเเล้วยิ้มให้สอง "เเล้วนี่มีอะไรล่ะถึงบอกให้มาที่นี่อ่ะ" หนึ่งถามสอง ทำ

ให้สองสะดุ้งเฮือก หน้าเริ่มเเดง สองเป็นผู้ชายที่นุ่มๆสุภาพ เเต่ว่าดูเเล้วมีความแมนร้อยเปอร์เซ็น เเล้วก็เป็นคนที่

ไม่เคยรักใครมาก่อนซะด้วย คล้ายๆกับหนึ่งเเต่ว่าหนึ่งเคยบอกชอบผู้หญิงคนนึง ชื่อว่า โบ เเต่ว่าเค้าก็ไม่ชอบ ทำ

ให้หนึ่งเสียใจมากเเต่ก็มีเพื่อนๆที่ดีๆอย่างสอง "หนึ่ง คือว่า.. เรา... เรา.. เรารักแกว่ะ" คำๆนี้หลุดออกมาจากปาก

สองจนได้สิ หนึ่งได้ยินเเล้วถึงกับอึ้งไปเลย เเต่ว่าก็ตอบกลับมาด้วยความอ่อนโยน "เราก็รักแกว่ะ อ่ะนี่ ของขวัญ

จากใจเว้ย" หนึ่งพูดอย่างอายๆเเละยื่นกล่องของขวัญให้สอง"ขอบใจนะ" สองพูดเเละยื่นกล่องของขวัญของตน

ออกมาให้หนึ่ง หนึ่งก็รับไว้เเละยิ้มๆ ทั้งสองคนนั่งเงียบโดยไม่มีใครพูดอะไรประมาน สองนาที "ไม่คิดเลยนะเนี่ย

ว่าวันนึงเราจะมาบอกรักกันอย่างนี้" หนึ่งพูดขึ้นท่ามกลางควาามเงียบสงบ "นั่นสินะ เราขอบอกอะไรอีกได้มั๊ย"

สองหันมาพูดกับหนึ่ง "อื้ม" หนึ่งตอบเเละส่งยิ้มอันอ่อนหวาน เเต่ดูคล้ายๆรอยยิ้มของผู้ชายแฮะ อิอิ "เมื่อกี๊อาจจะ

ตะกุกตะกักไปหน่อย เเต่ว่า เรารักหนึ่งนะ"สองพูดพร้อมโน้มตัวเข้ามาหอมเเก้มหนึ่งอย่างนุ่มนวลตอนนี้ทั้งคู่มี

ความสุขมากจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ทั้งสองนั่งจ้องตากันอยู่อย่างเนิ่นนาน จนไม่อาจทำให้สองห้ามใจ

ตัวเองได้ สองค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของหนึ่ง ใบหน้าของทั้งสองร้อนผ่าว สองค่อยๆจุมพิตลงบน

หน้าผากของหนึ่งอย่างอ่อนโยนเเละสัญญากับหนึ่งว่า จะรักหนึ่งไม่เปลี่ยนเเปลง นอกจากจะรักมากขึ้น

ตอนนี้จากเพื่อนสนิท กลายมาเป็นคนรู้ใจ  ทั้งสองมีเเต่ความรักให้เเก่กันนับตั้งเเต่วันนั้น..อั๊น..อั๊น..

(จะแอคโค่ทำไม..ไอ...ไอ..ไอ)

************************************************
จบเเล้ว อิอิ