ทะลุฟ้า ป่วนยุทธภพ (สถานะ จบไตรภาคแรก)

ลำดับตอนที่ #16 : การทดสอบ

ได้ฟังที่หอกหักบรรยายแล้วคู่หูนรกยิ่งไม่อาจเก็บซ่อนสีหน้าโลภเอาไว้ได้อีก แต่จอมทัพกระบี่ดำไม่ใช่คนประมาท มันจึงถามยืนยันให้แน่ชัดอีกครั้งว่า

“แกได้พบหัวหน้ากองโจรมาแล้วใช่ไหม งั้นตอนนี้มันแข็งแกร่งกว่าที่ข้อมูลภารกิจระบุไว้มากเท่าไร”

มอนสเตอร์ในเกมนี้หากยังไม่ถูกสังหาร ความสามารถมันก็จะพัฒนาขึ้นได้เรื่อย ๆ ไม่ต่างจากเพลเยอร์นัก ดังเช่นหัวหน้ากองโจรที่แรกเริ่มมาเลเวลของมันอยู่ที่ 22 แต่จนถึงบัดนี้มันยังไม่เคยถูกสังหารจึงไม่อาจทราบได้เลยว่าแท้จริงแล้วเลเวลของมันเท่าไรกันแน่!

“ฮ่า ฮ่า ไม่มีใครจะมาหยุดเราได้หรอกจอมทัพ แค่ฉันกับพวกแกสองคนก็พอจะกำราบกองโจรภูเขากาก ๆ ทั้งหมดได้แล้ว”

หอกหักตอบอย่างมั่นใจ

“ฮึ! แกพูดมาขนาดนี้แล้วฉันก็เบาใจ จะได้ออกไปจากเขตจงหยางนี่สักที”

จอมทัพกระบี่ดำเริ่มจะผ่อนคลายได้บ้าง ก่อนที่คนทั้งสามจะส่งเสียงหัวเราะสะใจกันออกมา

จันทรากลมโตแขวนเด่นอยู่กลางท้องฟ้า เปรียบเทียบกับโลกจริงแล้วมันดูใหญ่และชัดเจนกว่ามากนัก หลังแยกจากชาวบ้านมาได้แล้วยี่ฟงก็อาศัยต้นไม้ที่มีกิ่งก้านมั่นคงเป็นที่พักพิงชั่วคราว สายตาทอดมองลงไปเบื้องล่างซึ่งชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกำลังวางค่ายกลลวงตาเสริมความปลอดภัยเข้าไปใหม่ เพียงแค่เส้นทางที่ชายหนุ่มใช้เดินทางมายังที่นี่

“บังเอิญจริง ๆ”

ยี่ฟงพึมพำกับตัวเอง

ความจริงแล้วพื้นที่แถบนี้ค่อนข้างเข้าถึงลำบาก ทั้งหญ้าสูงและต้นไม้หนาแน่น หากไม่ใช่ยี่ฟงเพลิดเพลินจนเดินลึกเข้ามาโดยไม่รู้ตัวก็ไม่มีทางเลยที่เขาจะพบเจอที่นี่

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องมองหาสถานที่สำหรับตั้งค่ายพักแรม และแน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ดื้อรั้นฝ่าเข้ามายังพื้นที่รอบภูเขาแห่งนี้เด็ดขาด หลังจากได้เผชิญหน้ากับต้นไม้ปีศาจสังหารมาแล้วย่อมไม่มีใครอยากจะเสี่ยงเดินทางในที่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้แออัดหรอก

คิดดูแล้วมันก็เหมือนเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่เล่นกับสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตอยู่บ้าง

“ท่านจอมยุทธ์”

ชายร่างใหญ่ผู้นำชั่วคราวของกลุ่มลี้ภัยส่งเสียงเรียกมาจากโคนต้นไม้

“มีอะไรลู่เหวิน”

ยี่ฟงชำเลืองสายตาลงมองพลางถามกลับไป

“ข้ามีบางสิ่งจะให้ท่านลองทดสอบดูขอรับ”

ลู่เหวินกล่าว

“ทดสอบ!?”

ยี่ฟงเลิกคิ้วเอ่ยอย่างสงสัย เมื่อทะยานร่างกลับลงมาแล้ว

“โปรดตามข้ามา แล้วท่านจะทราบเอง”

ลู่เหวินตัดบทก่อนจะก้าวนำออกไปทันที

ลู่เหวินนำยี่ฟงเดินเข้าไปตามช่องเขาลึกขึ้นเรื่อย ๆ พอถึงระยะหนึ่งมันก็มีหน้าผาสูงชันกั้นขวางไว้ พื้นผิวบางส่วนเหลื่อมล้ำออกมาเป็นแง่งหินอยู่ประปราย ช่วงแรกยังพอให้คนผู้หนึ่งเหยียบยืนอยู่ได้ แต่ยิ่งสูงชันขึ้นไปเท่าไรพื้นที่ยึดจับก็ยิ่งลดน้อยถอยลง กระทั่งหลงเหลือพื้นที่ให้เพียงแค่ฝ่ามือเดียวในการปีนป่ายเท่านั้น

“ที่นี่คือผาเทวะวิญญาณ เมื่อครั้งที่เราหลบหนีอย่างไร้หนทางพลันปรากฏเศษเสี้ยวดวงจิตวิหคเทวะสาดประกายอยู่เหนือยอดผาแห่งนี้ ท่านเทพช่วยชี้นำเหล่าชาวบ้านที่จมอยู่ในความสิ้นหวังให้กลับมาดิ้นรนได้อีกครั้ง…กระทั่งผาเทวะวิญญาณกลับกลายเป็นที่มั่นสุดท้ายของพวกเราในที่สุด”

ลู่เหวินเงยหน้าอธิบายมองขึ้นไปด้วยแววตาซาบซึ้งขอบคุณ จากนั้นหันกลับลงมาสบจ้องยี่ฟงพลางกล่าวต่อว่า

“ไม่เคยมีชาวบ้านคนใดสามารถปีนป่ายจนถึงยอดผาแห่งนี้ได้มาก่อน ข้าเพียงหวังว่าบนนั้นจะมีสิ่งตอบแทนให้สำหรับน้ำใจอันล้นฟ้าของท่านจอมยุทธ์ได้”

“การทดสอบที่ว่าคือไต่หน้าผานี่หรอกรึ”

ยี่ฟงไล่สายตามองขึ้นไปจนถึงยอดผา สำหรับเพลเยอร์ในเขตจงหยางนับเป็นเรื่องยากหรืออาจเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปีนป่ายจนถึงยอด หากพลาดร่วงลงมายังยากจะรักษาชีวิตตัวเองไว้ได้

“ข้าทราบดีว่ามันเสี่ยงยิ่ง แต่นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทางเราสามารถทดแทนให้ท่านจอมยุทธ์ได้”

ลู่เหวินก้มหน้ากล่าว

“ไม่ต้องรู้สึกผิดไป เดิมทีข้าไม่ได้หวังผลอะไรจากพวกชาวบ้านที่ลี้ภัยอยู่แล้ว”

ยี่ฟงรีบเอ่ยปากอย่างจริงใจ

“จากนี้ปล่อยให้ข้าเป็นผู้ตัดสินเอง ส่วนเจ้ากลับไปพักผ่อนเถิด”

ลู่เหวินมีท่าทางเคารพชายหนุ่มมากยิ่งขึ้น เขาไม่มีความเห็นแย้งจึงโค้งตัวประสานฝ่ามือกล่าวลา

ยี่ฟงเป่าปากผ่อนคลายอารมณ์ สายตาจับจ้องผาชันตรงหน้าอย่างใคร่ครวญ

“ฟังจากคำบอกเล่าของลู่เหวินแล้วไม่มีทางเป็นเรื่องเหลวไหลไปได้”

ยี่ฟงกล่าวเสียงเบา ในความคิดเขานี่ย่อมเป็นเหตุการณ์พิเศษหลังจากเพลเยอร์พบเจอชาวบ้านที่นี่ หากให้ความช่วยเหลือก็จะได้ทราบถึงข้อมูลอันมีค่าดังเช่นการทดสอบผาเทวะวิญญาณ แต่เพลเยอร์ที่เลเวลยังไม่ถึง 30 คงไม่มีทางปีนป่ายขึ้นไปได้ พวกเขาย่อมไม่มีทางเลือกนักนอกจากรีบไปพัฒนาตัวละครให้เก่งขึ้นและย้อนกลับมาเพื่อทำการทดสอบในภายหลัง

“คงไม่ง่ายอย่างที่คิดมั้ง”

ยี่ฟงกล่าวปนหัวเราะ เขาเดาได้เลยว่ามันต้องมีเงื่อนไขผูกมัดไม่ธรรมดาแน่นอน

แต่เมื่อไม่มีอะไรเสียหาย ชายหนุ่มจึงกระโดดขึ้นไปเหยียบบนขั้นแรกของผาเทวะวิญญาณ จากนั้นสูดลมหายใจเข้าลึกและกระโดดออกไปสุดกำลัง พริบตาเดียวยี่ฟงก็ลอยสูงเกือบห้าเมตร พอเห็นท่าจะร่วงกลับลงไปยี่ฟงก็รีบนำกระบี่คลาส F กาก ๆ ออกมาแทงไปที่ผาชัน ฉึก! คมกระบี่เสียบเข้าไปอย่างแน่นหนา ง่ายกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้มากนัก ทว่าอึดใจต่อมาตัวกระบี่กลับแตกหักเสียหาย ยี่ฟงจึงต้องรีบคว้าแง่งหินเอาไว้ไม่ให้ร่วงลงไป

“เฮอ จากนี้ต้องปีนป่ายขึ้นไปเองหรือเนี่ย”

ยี่ฟงคราง

นอกจากแง่งหินที่ยื่นออกมาเล็กน้อยแล้วยังมีร่องหินพอให้ฝ่ามือยึดเอาไว้ได้ แม้จะลำบากอยู่บ้างแต่ยี่ฟงก็ตัดสินใจปีนผาเทวะวิญญาณขึ้นไป ด้วยพลังกายในเลเวล 31 หรือคลาสยอดฝีมือระดับต่ำ ยี่ฟงจึงปีนขึ้นไปได้รวดเร็วมากอย่างไม่น่าเชื่อ พอมีความมั่นใจในตัวเองแล้วเขาก็ทดลองเหวี่ยงร่างพุ่งขึ้นไปเพื่อลดทอนระยะทางให้เหลือน้อยลงเท่าที่จะทำได้

กระทั่งจู่ ๆ ท้องฟ้าก็เกิดปั่นป่วนร้องคำราม เส้นแสงอัสนีแล่นแปลบปลาบพร้อมเสียงดังกระหึ่ม

ผาเทวะวิญญาณมีความสูงเกือบเท่าตึกสิบชั้นหรืออาจจะมากกว่า พอผ่านไปได้สองในสามของระยะทาง ยี่ฟงก็จำต้องฝืนตะปบฝ่ามือเพื่อยึดจับผาชันไว้ นิ้วทั้งสิบจิกลึกลงไปในผิวอันแข็งแกร่งของหินผา ความเจ็บปวดเริ่มปรากฏจนชายหนุ่มต้องครางออกมา เขาไม่คิดว่ามันจะลำบากถึงเพียงนี้ บางทีหากมีวิชาตัวเบาไต่กำแพงหรืออะไรก็ตามแต่คอยสนับสนุนอาจจะทำให้เขาผ่านการทดสอบได้ง่ายและรวดเร็วกว่านี้ไปแล้ว

“อะไรอีกวะนั่น!” ยี่ฟงพยายามไม่สนใจเสียงฟ้าร้องสะท้านจิต ทว่าเมื่อสายตากวาดไปเห็นบางสิ่งกำลังเหินลงมา สีหน้าแววตาจึงเครียดขึ้ง

ไม่ช้าระบบก็แจ้งให้ทราบว่า

‘นกกระจอกยักษ์เลเวล 15 โจมตี’

ม่านตาของยี่ฟงขยายกว้างสะท้อนภาพกรงเล็บของศัตรูที่กางออกเตรียมพร้อมจู่โจม มันมีร่างกายใหญ่โต กว่าที่ควรจะเป็นถึงสามเท่า ท่าทางดุร้ายอีกต่างหาก

“ปีนผาก็ลำบากอยู่แล้วนะโว้ย!”

ยี่ฟงกัดฟัน เขากะจังหวะคลายฝ่ามือซ้ายออกจากหินผา จากนั้นตวัดสวนเข้าใส่ร่างนกกระจอกยักษ์ก่อนอัดมันเข้ากับหินผาเต็มแรงจนระเบิดแหลกเหลว โลหิตเครื่องในกระจาย ระบบจึงรายงานข้อมูลที่ได้รับจากการสังหาร แต่ดูเหมือนยี่ฟงจะไม่มีเวลาว่างฟัง

‘นกกระจอกยักษ์เลเวล 15 โจมตี’

‘นกกระจอกยักษ์เลเวล 15 โจมตี’

‘นกกระจอกยักษ์เลเวล 15 โจมตี’

ยี่ฟงรีบเหวี่ยงร่างตัวเองขึ้นไปเร็วกว่าเดิม เขาไม่คิดรั้งรอปะทะกับพวกมันทั้งที่ยังปีนผาอยู่เด็ดขาดเพราะหากพลาดพลั้งร่วงลงไปมีหวังศพไม่สวย ไม่ช้าความเจ็บปวดคล้ายจบลงแต่ความจริงฝ่ามือทั้งสองของยี่ฟงกลายเป็นด้านชาไปแล้ว เขาไม่สนใจโลหิตที่หลั่งไหลทั้งยังเมินเฉยนกกระจอกยักษ์ สิ่งเดียวที่ยี่ฟงกระทำคือการปีนผาส่งตัวเองขึ้นสู่จุดสูงสุดให้ได้โดยเร็วเท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้วยี่ฟงก็ประสบความสำเร็จ เขานำพาตัวเองขึ้นไปนอนแผ่หลาอยู่บนยอดได้ตามที่หวัง นกกระจอกยักษ์เองก็พากันบินหายไม่ได้โจมตีเข้ามาอีกเมื่อการทดสอบจบลง เสียงคร่ำครวญจากท้องฟ้าค่อยสงบลงไปอย่างเชื่องช้าเช่นกัน หลงเหลือแต่เพียงเสียงหอบหายใจหนักหน่วงของชายหนุ่ม

โชคดีเท่าไรแล้วที่มันไม่ได้มีเส้นแสงสายฟ้าฟาดผ่าลงใส่หน้าผาเทวะวิญญาณแห่งนี้...

ใช้เวลาอยู่พอสมควรกว่ายี่ฟงจะลุกขึ้นมานั่งได้ เขารีบนำน้ำยาเพิ่มเลือดออกมาดื่มเพื่อฟื้นฟูร่างกายทันที สายตาก็กวาดมองไปทั่วคอยระวังภัย แต่ใจกลางยอดผาเทวะวิญญาณกลับปรากฏดวงแสงสีทองวูบไหว

“นี่คือเศษเสี้ยวดวงจิตวิหคเทวะที่ว่าหรอกหรือ”

ยี่ฟงกล่าวพลางดันตัวเองลุกขึ้นยืน

“ยินดีด้วย เจ้าผ่านการทดสอบของผาเทวะวิญญาณแล้ว”

ดวงจิตสีทองพลันมีเสียงเปล่งออกมา ยี่ฟงสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ข่มใจถามกลับไปว่า

“ฉันจะได้อะไรจากที่นี่เมื่อผ่านการทดสอบหรือ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถามได้ตรงประเด็นดี…นี่คือรางวัลของเจ้าอย่างไรล่ะ”

ดวงจิตสีทองตอบและเผยให้เห็นคัมภีร์วิชายุทธ์ที่ลอยคว้างอยู่ในใจกลางแสงสีทอง

“มันเป็นของฉันแล้วใช่ไหม!?”

ยี่ฟงดวงตาลุกวาว นี่อาจจะเป็นวิชายุทธ์แรกของเขาภายในเกมนี้ก็ได้

“แน่นอน เจ้าสามารถนำมันไปเรียนรู้ได้ทันที”

ดวงจิตสีทองตอบ

ยี่ฟงไม่รอช้ารีบก้าวเดินเข้าไปใกล้พร้อมคว้าจับไปที่ตัวคัมภีร์

‘เพลเยอร์ยี่ฟงจะได้รับคัมภีร์วิชายุทธ์คลาส S วิหคอหังการ เมื่อยินยอมรับเงื่อนไขผูกมัดบางประการ’

‘หากยอมรับเงื่อนไขแล้วเพลเยอร์ยี่ฟงจะไม่สามารถออกจากเขตจงหยางได้จนกว่าจะกำจัดกองโจรภูเขาสำเร็จ’

ชายหนุ่มเผยยิ้มแห้ง ไม่ผิดไปจากที่เขาคาดเดาไว้เท่าไรนัก

“ฉันยอมรับ”

ยี่ฟงตอบรับสั้น ๆ โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด เขาไม่ได้ฝืนสังขารขึ้นมาถึงที่นี่เพื่อจะกลับลงไปมือเปล่าหรอกนะ

‘เงื่อนไขบรรลุ…เพลเยอร์ยี่ฟงได้รับคัมภีร์วิชายุทธ์คลาส S วิหคอหังการ เรียบร้อยแล้วค่ะ’

ยี่ฟงในที่สุดก็ดึงตัวคัมภีร์ออกมาจากดวงจิตสีทองได้ หลังจากนั้นดวงจิตที่ว่าก็ค่อย ๆ จางหายไปอย่างช้า ๆ ทว่าก่อนมันจะดับสูญพลันได้ถ่ายทอดข้อความเสียงให้แก่ผู้รับสืบทอดเอาไว้ว่า

“จงหมั่นฝึกฝนให้แข็งแกร่ง เตรียมพร้อมในยามที่ยุทธภพคลั่ง โลหิตนองแผ่นดิน…!”

ยี่ฟงได้แต่เกาหัวและพยายามจดจำให้มั่น บางทีอนาคตเขาอาจเข้าใจได้มากกว่านี้

แต่ก่อนหน้านั้นเขาขอเปิดดูวิชายุทธ์ที่มีชื่อสุดเท่ก่อนเป็นลำดำแรกแล้วกัน ยี่ฟงนั่งลงและพลิกเปิดหน้าคัมภีร์ออก สายตาไล่อ่านข้อมูลทั้งหมดอย่างละเอียดรอบคอบ

วิชายุทธ์คลาส S วิหคอหังการ

เพลเยอร์เลเวล 30 เมื่อเรียกใช้วิชานี้จะทะลวงขีดจำกัด เลเวลเพิ่มขึ้น 3 ระดับ ชั่วคราวเป็นเวลา 5 นาที

เพลเยอร์เลเวล 40 เมื่อเรียกใช้วิชานี้จะทะลวงขีดจำกัด เลเวลเพิ่มขึ้น 4 ระดับ ชั่วคราวเป็นเวลา 7 นาที

เพลเยอร์เลเวล 50 เมื่อเรียกใช้วิชานี้จะทะลวงขีดจำกัด เลเวลเพิ่มขึ้น 5 ระดับ ชั่วคราวเป็นเวลา 10 นาที

เพลเยอร์เลเวล 65 เมื่อเรียกใช้วิชานี้จะทะลวงขีดจำกัด เลเวลเพิ่มขึ้น 5 ระดับ ชั่วคราวเป็นเวลา 15 นาที