คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ลอบโจมตี
“พวกฉันมีโอกาสเมื่อไรแกไม่รอดแน่!”
หยกราตรีข่มขู่
“พี่จะตั้งตารอเลยจ้ะน้องหยก ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
จอมทัพกระบี่ดำกล่าวทิ้งท้ายและเดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะ
“ขอโทษนะลุง
ดันพามาซวยร่วมกันแบบนี้”
เหนือฟ้าเอ่ยทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่
“เอ็งไม่ต้องรู้สึกผิดไป ข้ารู้อยู่ก่อนแล้วมันจะต้องเป็นแบบนี้”
มังกรเฒ่าตอบอย่างไม่คิดมาก
“ลุงหมายความว่าไง”
หยกราตรีถามสีหน้าสงสัย เหนือฟ้าและมุกทิวาเองก็รอฟังอยู่เช่นกัน
“ความจริงแล้วยี่ฟงมันเคยบอกข้า ไอ้ยักษ์ระยำสองตัวนั่นเป็นไส้ศึก”
มังกรเฒ่าตอบ
“อีตานั่นหรือ!?
เขาใช้วิธีไหนแยกแยะไส้ศึกกันคะ”
หยกราตรีถามน้ำเสียงอยากรู้
ชายแก่หัวเราะในลำคอก่อนจะถ่ายทอดสิ่งที่ทราบมาให้คนทั้งสามได้ฟังอีกครั้ง
“ฮะ ฮะ
ยี่ฟงเขาไม่ได้ยืนเฉย ๆ ในตอนนั้นสินะ
ที่แท้ก็กำลังวิเคราะห์หาทางช่วยพวกเราอยู่นี่เอง”
เหนือฟ้าพอจะยิ้มออกมาได้บ้าง
“ฮึ! ฉันว่าแค่โชคดีเดาถูกมากกว่า”
หยกราตรีก้มหน้ากล่าว แต่มุกทิวาสังเกตเห็นเธอกำลังอมยิ้มพอดี
“พวกเอ็งอดทนไว้ก่อน ข้ามั่นใจอีกไม่นานยี่ฟงมันต้องโผล่มาที่นี่แน่”
มังกรเฒ่าเอ่ยปากน้ำเสียงจริงจัง
“ต่อให้โผล่มาจริง ๆ แล้วอีตานั่นจะไปทำอะไรได้กันคะลุง ฉันยังสงสัยอยู่เลยทำไมลุงพาเพลเยอร์ใหม่ร่วมทางมาด้วย”
หยกราตรีกล่าวตามที่ตาเห็น ทว่ามังกรเฒ่าถึงกับหัวเราะออกมาได้แม้จะปวดระบมอยู่ก็ตาม
“หนูหยกกำลังถูกรูปลักษณ์ภายนอกมันหลอกน่ะสิ ไอ้ตัวแสบมันใช่เพลเยอร์หน้าใหม่ซะที่ไหนกัน”
“ลุงกำลังจะบอกว่ายี่ฟงมีความสามารถพอที่จะช่วยพวกเราออกไปได้หรือคะ”
มุกทิวาที่เงียบมาตลอดพลันถามขึ้นอย่างมีความหวัง
“ก็ประมาณนั้น
ข้าคิดว่ารอให้ทุกคนเห็นเองกับตาจะดีกว่า”
มังกรเฒ่าฝืนกล่าวทิ้งท้ายไว้แค่นั้นซึ่งคนทั้งสามก็ไม่ซักถามอะไรอีก แม้จะรู้สึกประหลาดใจอยู่มากพอสมควรแต่สาว ๆ ก็ทำได้เพียงแค่รอคอยเท่านั้น
เมื่อตะวันแผ่ไอร้อนลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะ ยี่ฟงก็เดินทางมาถึงใจกลางป่ากลืนวิญญาณแล้ว หากไม่ได้ดอกหมาป่าราตรีช่วยสนับสนุนก็ไม่มีทางเลยที่เขาจะมาไกลได้รวดเร็วถึงเพียงนี้
‘รอยเท้า’
ยี่ฟงคิดในใจ
เมื่อกวาดสายตามองดูรอบบริเวณแล้วยี่ฟงก็พบรอยเท้าเต็มไปหมด
“เข้าเขตศัตรูแล้วหรือ”
ยี่ฟงเตือนตัวเองก่อนจะออกเดินทางต่อโดยใช้เส้นทางที่มีพุ่มไม้หนาแน่นคอยปิดบังตัวตน พอเข้าช่วงบ่ายเขาก็พบเห็นโจรภูเขาสองคนคล้ายกำลังยืนรักษาการณ์อยู่ ยี่ฟงไม่กระโตกกระตาก เขาค่อย ๆ ไล่สายตามองหาเวรยามที่เหลือซึ่งมีอยู่อีกคนหนึ่งบนกิ่งไม้สูงห่างออกไป
“ได้โอกาสยืนยันข้อสันนิษฐานสักที”
ยี่ฟงยิ้มมุมปากก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติอย่างรวดเร็ว จากนั้นยอมเผยตัวเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายตรง ๆ พอโจรภูเขาสังเกตเห็นชายหนุ่ม พวกมันก็แยกออกเป็นสองทางเข้าโอบล้อมเขาไว้ ส่วนโจรที่ซุ่มอยู่บนกิ่งไม้สูงจับจ้องไม่วางตา
“เจ้าเป็นใคร!?”
โจรภูเขาตวาดถาม
“ข้าเป็นคนของพี่หอกหัก มาเพื่อส่งข่าวสารสำคัญ”
ยี่ฟงตอบยิ้ม
ๆ
โจรภูเขาทั้งสองสบตากันครู่หนึ่งก่อนจะลดอาวุธลง
“ตามมา”
พวกมันก้าวนำยี่ฟงไปอย่างช้า
ๆ แต่พอถึงจุดอับสายตาหลังต้นไม้ใหญ่ หนึ่งในสองก็พลันถูกฝ่ามือฟาดจนคอหักในทีเดียว ส่วนอีกหนึ่งไม่มีโอกาสได้เปล่งเสียงใดเพราะยี่ฟงกดศีรษะของมันกระแทกลงกับพื้นจนเละไปแล้ว จากนั้นยี่ฟงก็พุ่งร่างแอบอยู่หลังต้นไม้ลดระยะใกล้เข้าไปหาโจรภูเขาอีกหนึ่งคนบนกิ่งไม้สูง กระทั่งมันหันหลังให้ เขาจึงทะยานร่างขึ้นไปลากมันลงมาได้อย่างรวดเร็ว
“เชลยที่พวกแกจับไว้ถูกฆ่าไปแล้วหรือยัง!”
ยี่ฟงตะคอกถาม ขณะที่กดร่างอีกฝ่ายแนบติดอยู่กับพื้น
“ฮึ ฮ่า ฮ่า
เจ้าช่วยใครไม่ได้หรอก…อ๊ากกก!”
โจรภูเขาแผดเสียงร้องแต่ก็ถูกปิดปากไว้ในอึดใจ แขนข้างหนึ่งของมันถูกตัดขาดจนโลหิตสาดเป็นสาย
“พวกแกมีแผนอะไรกันแน่!”
ยี่ฟงจี้ถามหลังจากทรมานอีกฝ่าย
“อึก…ไอ้สารเลวบัดซบ!”
โจรภูเขาสบถคำด่าใส่รัว
ๆ อย่างไร้ประโยชน์ ยี่ฟงจึงตัดสินใจปลิดชีพมันเพื่อไม่ให้เสียเวลาเปล่า
‘พวกเหนือฟ้าอาจยังไม่ตาย แต่ปล่อยไว้นานกว่านี้ก็ไม่แน่’
ยี่ฟงไตร่ตรองในใจ
ชายหนุ่มยอมสละเวลาครู่หนึ่งลากศพโจรภูเขาทั้งสามไปซ่อนไว้ ไอเทมทั้งหมดก็ถูกเก็บไม่มีเหลือ จากนั้นจึงค่อยเดินทางต่อโดยอาศัยพุ่มไม้หนาบดบังสายตาของศัตรูคล้ายเดิม แม้จะล่าช้าไปบ้างแต่นับว่าปลอดภัยกว่ามาก
ตลอดช่วงบ่ายยี่ฟงก็พบเจอเวรยามอยู่เป็นระยะ
ๆ ซึ่งเขาจัดการรวบเป็นศพทั้งหมดไม่มีละเว้น
‘สมแล้วที่เรียกพวกมันว่ากองโจร ฐานใหญ่โคตร’
ในที่สุดยี่ฟงก็มาถึงชายป่า เขากวาดสายตามองไกลออกไปจึงพบเห็นสถานที่โล่งซึ่งมีค่ายพักขนาดกลางตั้งอยู่ ไม่ห่างกันนักคือหมู่บ้านหลายครัวเรือน โจรภูเขาเองก็เดินกันขวักไขว่คอยควบคุมดูแลชาวบ้านที่ตกเป็นทาส กระทั่งสายตาของชายหนุ่มหยุดลงยังจุดหนึ่ง
“ลุงก็อยู่ด้วยแฮะ”
ยี่ฟงกล่าวเสียงเบาหลังพบกลุ่มของเหนือฟ้ารวมถึงมังกรเฒ่าถูกมัดติดอยู่กับเสากลางหมู่บ้าน
“ศัตรูมีจำนวนเยอะแบบนี้ปะทะตรง ๆ คงไม่ไหว”
ยี่ฟงหันซ้ายแลขวาอย่างใคร่ครวญก่อนจะตัดสินใจทะยานร่างไปทางขวา เขาต้องการจะเคลียร์พื้นที่ภายในป่าโดยรอบเป็นลำดับแรก จะอย่างไรยี่ฟงก็ตัดป่าเข้ามาเป็นเส้นตรง บริเวณอื่นย่อมหลงเหลือเวรยามรักษาการณ์อยู่อีกจำนวนมาก
ซึ่งไม่ผิดนัก
“หวังว่าพวกมันจะไม่ฆ่าเชลยไปซะก่อนล่ะ”
ยี่ฟงเป่าปากผ่อนคลายขณะกล่าว
จากนั้นการเตรียมพื้นที่จึงเริ่มต้น ยี่ฟงลอบเร้นซ่อนตัวตนเคลื่อนไหวไปทั่วป่า เขาไม่ได้รีบเร่งลงมือเพราะต้องการความแม่นยำ ทุกการเคลื่อนไหวจึงเชื่องช้าระแวดระวังทุกฝีก้าว ส่งผลให้จำนวนโจรภูเขาตามจุดต่าง ๆ หายสาบสูญไปเรื่อย ๆ
เมื่อการป้องกันอ่อนแอลงยี่ฟงก็สามารถเคลียร์พื้นที่ได้ง่ายขึ้น ตามเส้นทางคับแคบที่คาดว่าจะมีคนผ่านมาเขาก็ลงมือสร้างกับดักรอเอาไว้
ชายหนุ่มนำหอกทวน
กระบี่ ซึ่งได้จากศัตรูมาประยุกต์ใช้วางกับดัก เขาขุดหลุมเป็นแนวยาวและขุดรูเพื่อหย่อนศัสตราวุธลงไปโดยให้ปลายแหลมคมล้ำออกมา จากนั้นกวาดกองใบไม้เป็นกำบังซุกซ่อนเนียนไปกับพื้นบริเวณอื่น
เมื่อจัดการพื้นที่ด้านขวาสำเร็จยี่ฟงก็ทะยานร่างตรงไปทางด้านซ้ายต่อเนื่อง
เวลาล่วงเลยไปจนตะวันลับฟ้า ภายในป่าก็กลับกลายเป็นวังเวงเงียบเชียบอีกทั้งยังเต็มไปด้วยกับดักอันตราย
“ใกล้จะได้เวลาผลัดเวรยามกันแล้วมั้ง”
ยี่ฟงกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเนียนหายไปกับความมืด
บริเวณกลางหมู่บ้าน
จอมทัพกระบี่ดำ
ขุนพลทะเลเพลิง หอกหัก และหัวหน้าโจรได้มายืนเผชิญหน้ากับเชลย รูปลักษณ์ของหัวหน้าโจรค่อนข้างเป็นคนตัวใหญ่ ทรงผมรุงรังสกปรกรวมถึงหนวดเคราเฟิ้ม แววตาเย็นชากวาดมองสร้างแรงกดดัน
พอมันปรากฏตัวระบบก็แจ้งให้เพลเยอร์ทุกคนทราบ
‘เทียนหยุนผู้ควบคุมกองโจรภูเขาเลเวล 27’
“โอกาสสุดท้ายแล้วสาว ๆ”
จอมทัพกระบี่ดำเอ่ยปากขึ้นก่อน
“ไอ้…ตัวเหี้ย!”
มังกรเฒ่าสบถขึ้นมาลอย
ๆ ก่อนจะถูกตบปากจนหน้าหัน
“อย่ามาเสียเวลาอยู่เลย จัดการฆ่าพวกมันเสีย!”
หัวหน้าโจรเทียนหยุนกล่าวเสียงเรียบราวกับไม่เห็นคุณค่าของชีวิต
“จอมทัพ ขุนพล
พวกแกจัดการให้เรียบร้อยเร็ว ๆ เข้า”
หอกหักเอ่ยปากสั่งการ จากนั้นมันเหลือบตามองไปยังสมุนโจรทั้งหลายที่กำลังพากันออกไปเปลี่ยนเวรยาม
“น่าเสียดาย
แต่คงต้องลากันแล้วน้องหยก”
จอมทัพกระบี่ดำกล่าวยิ้ม
ๆ
คู่หูนรกชักอาวุธออกมาเตรียมพร้อม เมื่อหอกหักเอ่ยปากย้ำขึ้นมาอีกที คนทั้งสองกลับหมุนร่างฟาดกระบี่เข้าใส่หัวหน้ากองโจรเทียนหยุนแทน!
แต่มอนสเตอร์เลเวล 27 ไม่ใช่ไก่กา พริบตามันก็ตอบสนองโดยการชักอาวุธขึ้นมาขวางรับการลอบโจมตีอย่างกะทะหันเอาไว้ได้ทันท่วงที
“พวกเจ้า! หาที่ตาย!!”
เทียนหยุนคำราม
แต่วินาทีที่มันถูกดึงความสนใจไปเบื้องหน้าไอ้หอกหักก็ลอบกัดมาจากทางด้านหลัง คมกระบี่เสือกแทงทะลุร่างทว่ายังดีที่เทียนหยุนเอี้ยวตัวหลบจุดตายออกไปได้ฉิวเฉียด มันรีบกวาดกระบี่ผลักคู่หูนรกจนกระเด็น จากนั้นหมุนตัวกลับไปหวังผ่าร่างผู้ลอบโจมตีให้ขาดเป็นสองท่อน แต่น่าเสียดายที่หอกหักมันไวกว่าด้วยการยกฝ่าเท้าถีบร่างของเทียนหยุนพร้อมดึงกระบี่ออกจนโลหิตสาดกระจาย ส่วนเทียนหยุนเสียหลักล้มกลิ้งไปกับพื้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ก็แค่โจรกระจอกอย่าทำเป็นได้ใจหน่อยเลย”
หอกหักถ่มถุยอย่างสะใจ ในขณะที่เทียนหยุนพยายามตะเกียกตะกายทิ้งระยะห่างออกไป
“ฮึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเจ้าจะเผยหางกันออกมารวดเร็วเพียงนี้ แต่ผิดแล้ว พวกเจ้าก็แค่กำลังวิ่งอยู่บนฝ่ามือของท่านพี่เทียนไห่เรา!!”
เทียนหยุนข่มขู่พลางสำลักโลหิต
“เทียนไห่!?
แกพูดเหลวไหลอะไร”
จอมทัพกระบี่ดำตั้งสติได้ไวสุดจึงรีบถามออกไป
แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปเค้นข้อมูล ทุกคนก็พลันสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามมาจากอีกด้านหนึ่งจนชะงักงัน
“ข้าบอกเจ้าแล้วน้องเล็ก คนนอกมันไว้ใจไม่ได้”
น้ำเสียงโทนเดียวดูไร้ชีวิตดังออกมาจากบุรุษร่างกำยำ เมื่อทุกสายตาตวัดไปมองที่มันระบบจึงแจ้งเตือนขึ้นว่า
‘หัวหน้ากองโจรภูเขาเทียนไห่เลเวล 35’
“ไอ้หอกหัก!
นี่มันเรื่องเชี่ยอะไรวะ”
จอมทัพกระบี่ดำถึงกับอุทานออกมาเสียงหลง
หอกหักที่ยืนเป็นใบ้กำลังประมวลผลเรื่องราว ซึ่งไม่ได้เดายากเย็นอะไรนัก ดูเหมือนที่หัวหน้ากองโจรภูเขาได้รับการกำกับไว้ว่ายังไม่เคยถูกสังหารมาก่อนจะเป็นจริง ก็มันเล่นให้คนอื่นออกหน้าแทนมาตลอด ส่วนตัวเองหลบซ่อนอยู่ในที่ลับคอยเฝ้ามองอย่างเงียบเชียบ จนกระทั่งมั่นใจแล้วว่า…ตัวมันจะไม่เป็นรองศัตรู!
“พวกเราถูกซ้อนแผน!!”
หอกหักตะโกนออกมา
“กูไม่ได้โง่นะโว้ย รีบทำอะไรสักอย่างเร็วเข้า”
จอมทัพกระบี่ดำสวนกลับไปอย่างร้อนรน
แต่จังหวะเดียวกัน ภายในป่าพลันบังเกิดเสียงร้องโหยหวนดังระงมไปทั่ว ไอ้หอกหักก็อาศัยช่วงเสี้ยววินาทีพุ่งเข้าไปคร่ากุมเทียนหยุนที่บาดเจ็บไว้ในกำมือ คมอาวุธจ่ออยู่ที่ลำคออีกฝ่าย พลางตวาดลั่น
“ยอมจำนนซะ
ไม่งั้นน้องเล็กแกไม่รอด!!”
“เจ้าจะหั่นมันเป็นชิ้น ๆ อย่างไรก็ตามใจ แต่อย่าหวังจะรอดไปจากที่นี่ได้”
เทียนไห่กล่าวตัดบทเสียงเรียบ แม้มันจะยังประหลาดใจต่อเหตุการณ์ภายในป่าอยู่ก็ตาม
หลังจากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น สมุนโจรภูเขาที่เหลือก็รีบเร่งพากันออกไปตรวจสอบ ส่วนยี่ฟงแฝงตัวเข้ามาในหมู่บ้านสวนทางกับศัตรูเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเหตุการณ์แตกออกเป็นสองฝ่ายระหว่างไอ้หอกหักกับหัวหน้าโจรภูเขาที่ไม่ได้คาดคิดทำให้ยี่ฟงแสดงสีหน้าไม่ถูก
“เละเทะแบบนี้ก็เข้าทางพี่หมดสิวะ”
ความคิดเห็น