คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : มรดกที่สาบสูญ
ซวงหลานเหอยกฝ่ามือขึ้นกุมลูกกุญแจเอาไว้แน่น นางกับมารดาพยายามสงบจิตใจและรีบตามชายหนุ่มไปอย่างกระชั้นชิด
ไม่ช้าพวกเขาก็มาหยุดลงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ถูกรายล้อมไปด้วยธรรมชาติ
“ที่นี่คือ…?”
มารดาของเด็กสาวเอ่ยถามขึ้น
“พวกเจ้าเคยได้ยินชื่อหลันอี้มาก่อนหรือไม่”
ยี่ฟงไม่ตอบแต่เลือกจะถามกลับไปแทน ส่งให้สองแม่ลูกขมวดคิ้วคิดทบทวนอยู่ในใจ
กระทั่งผู้เป็นมารดาหรี่ตาเล็กลงพลางกล่าว
“บิดาของสามีข้า
ได้ยินว่าท่านมีน้องสาวชื่อซวงหลันอี้
แต่นางหายสาบสูญไปเมื่อครั้งเราถูกรุกรานพร้อม ๆ กับอีกครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจดอกนี้และมรดกสำคัญประจำเผ่าปีศาจเก้าเงามรณะเรา”
“หึ ความจริงแล้วนางอยู่ที่จงหยางแห่งนี้ แต่มีเหตุผลอยู่ประการหนึ่งทำให้ซวงหลันอี้ไม่สามารถกลับไปหาเผ่าของตัวเองได้”
ยี่ฟงบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“นางมีเหตุผลใดหรือท่านเทพ!?”
ซวงหลานเหอถามแทรกขึ้นมา มารดาของนางเองก็บอกเล่าในมุมมองของคนในเผ่าขึ้นว่า
“ยามที่ข้ายังเยาว์ ผู้คนในเผ่าล้วนโกรธแค้นซวงหลันอี้มาก เป็นเพราะนางคือธิดาของผู้นำเผ่าจึงได้รับการช่วยเหลือจนสามารถหลบหนีออกไปได้ ทั้งนางยังได้รับมอบมรดกประจำเผ่าติดตัวไปด้วย แต่จนถึงบัดนี้ซวงหลันอี้ก็ไม่เคยย้อนกลับไปที่หมู่บ้านอีกเลย นางหายสาบสูญไปพร้อมกับมรดก นั่นยิ่งทำให้พวกเราอ่อนแอลงเรื่อย ๆ รุ่นต่อรุ่น”
“ไม่จริงสักหน่อย!”
มังกรเฒ่าโวย “ข้าที่รู้จักกับนางมาระยะหนึ่งเข้าใจดี
หลันอี้นางเฝ้าคิดถึงและอยากจะกลับไปอยู่ทุกวัน ไม่มีวันไหนที่นางจะไม่ยกเรื่องของพวกเจ้าขึ้นมาพูดคุยกับข้า”
“ไม่ต้องเถียงกันหรอก ก็แค่มุมมองต่างกันจะเห็นต่างก็ไม่แปลกอะไร”
ยี่ฟงเอ่ยปากห้ามปราม จากนั้นถามยืนยันความคิดของตัวเองขึ้นว่า
“สรุปแล้วพวกเจ้าก็เกี่ยวข้องกันสินะ”
“แน่นอน สามีข้าได้รับสืบทอดครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจมา แต่ยามนี้มันอยู่ที่หลานเหอแล้ว”
กล่าวจบมารดาของเด็กสาวก็ย่อตัวลงไปปลดสร้อยออกจากลำคอ
ทว่าจังหวะเดียวกันประตูบ้านก็เปิดอ้าออกเผยให้เห็นหญิงชราบนเก้าอี้รถเข็น นางมีหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม สีหน้าแสดงความรู้สึกทั้งยินดีและเศร้าหมอง
“หลันอี้…”
มังกรเฒ่าพยายามเอ่ยบางสิ่งแต่ก็ถูกตัดบทขึ้นก่อนโดยหญิงชรา
“เจ้าไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด ข้าได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้ว”
ซวงหลันอี้กวาดมองสองแม่ลูกด้วยร่างกายสั่นเทา นางพยายามสะกดระงับอารมณ์จากนั้นเชิญคนทั้งหมดเข้าไปในบ้าน ไม่กี่อึดใจต่อมาข้ารับใช้สาวก็จัดเตรียมที่นั่งให้พร้อมสรรพ ในขณะที่มังกรเฒ่าและสองแม่ลูกกำลังสบจ้องไปที่สร้อยบนลำคอของหญิงชราไม่วางตา เมื่อยืนยันด้วยตัวเองจนชัดเจนแล้วคนทั้งสามก็ไม่อาจกล่าววาจาใดได้ไปครู่หนึ่ง
ดูเหมือนมันจะเป็นอีกครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจจริง
ๆ
‘ยี่ฟงมันพบเจอหลันอี้แค่ครั้งเดียว แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่ามันจะจดจำรายละเอียดทั้งหมดได้แม่นยำขนาดนี้’
มังกรเฒ่าคิดในใจ เปรียบเทียบตัวเองที่ร่วมโต๊ะน้ำชากับหญิงชราอยู่บ่อย
ๆ แล้วเขาแทบไม่ใส่ใจสร้อยคอเส้นนี้เลย
“ท่าน…เดินไม่ได้หรือ”
ซวงหลานเหออดที่จะเอ่ยถามออกไปไม่ได้
“นับแต่ข้าหลบหนีออกมา ขาคู่นี้ก็พิการอย่างที่เห็น ข้าไม่สามารถเดินเหินได้อย่างใจอีกต่อไปแล้ว”
หลันอี้ตอบไม่ค่อยเต็มเสียงอย่างทุกครั้ง
“สำหรับเผ่าปีศาจเก้าเงามรณะ…คงเจ็บปวดยิ่งหากขาทั้งสองใช้การไม่ได้”
ยี่ฟงกล่าว เขารู้สึกเห็นใจอยู่บ้าง
หลันอี้หรี่ตาคิดทบทวนบางสิ่ง จากนั้นค่อยกล่าวยอมรับออกไป
“ดูเหมือนพวกเจ้าจะทราบกันดีแล้ว ใช่
ข้าคือซวงหลันอี้ บุคคลสูญหายน่ารังเกียจในความคิดของผู้คนภายในเผ่า”
“เจ้าอย่าได้พูดแบบนั้น ทุกคนเพียงไม่รู้ว่าสถานะของเจ้าในตอนนี้ต้องลำบากอย่างไรบ้าง”
มังกรเฒ่าพยายามปลอบประโลม
“แม้คนส่วนใหญ่จะมีความคิดไม่ดีต่อท่าน แต่สำหรับพวกข้ากับคนอีกส่วหนึ่งแล้วไม่ใช่เช่นนั้น พวกเรายังเชื่อมั่นในสายโลหิตของผู้นำเผ่า
เชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่งท่านจะหวนกลับมาอีกครั้ง ข้าหมิงเหอขอยืนยันด้วยเกียรติแห่งเผ่าพันธุ์”
หมิงเหอ มารดาของเด็กสาวกล่าวอย่างหนักแน่น
“หากทุกคนได้ทราบความเป็นมา แน่นอนว่าย่อมไม่มีผู้ใดนินทาท่านได้อีก”
ซวงหลานเหอลุกขึ้นกล่าวพร้อมกับเดินเข้าไปจับฝ่ามือหญิงชราเอาไว้
“เจ้าเลี้ยงดูนางมาได้ยอดเยี่ยมไร้ที่ติจริง ๆ”
ซวงหลันอี้สะอื้นไห้ปนหัวเราะ ไม่คาดคิดเลยว่าตัวนางจะยังมีคนที่เชื่อมั่นและรอคอยอยู่จริง
ๆ
พวกนางใช้เวลาสนทนาบอกเล่าเรื่องราวกันอยู่สักพักใหญ่ จากนั้นซวงหลันอี้จึงหันไปกล่าวกับมังกรเฒ่าและยี่ฟง
“ขอบคุณพวกเจ้าทั้งสองมากที่ช่วยนำพาพวกนางมาที่นี่”
“ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย ยี่ฟงต่างหากที่เอ่ยปากชักชวนสองแม่ลูกมาด้วย”
มังกรเฒ่าบอกกล่าวออกไปตามตรง
“เป็นเจ้าหรอกหรือเด็กน้อย
เราเพียงพบเจอกันครั้งเดียวแต่เจ้ากลับเชื่อมโยงทุกอย่างได้ถึงเพียงนี้ น่าชื่นชมยิ่งนัก”
ได้ฟังที่ซวงหลันอี้กล่าวแล้วมังกรเฒ่าพลันรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนนำไปเปรียบเทียบอย่างไรอย่างนั้น
“แค่บังเอิญน่ะครับ ครั้งแรกที่เราพบกัน เจ้าสร้อยบนคอนั่นมันสะท้อนแสงแยงตาจนผมรำคาญเลยล่ะ”
ยี่ฟงกล่าวติดตลกก่อนจะถามต่อว่า
“สรุปแล้วมรดกประจำเผ่าของพวกคุณคืออะไรกันแน่ พอจะบอกได้หรือเปล่า”
“ได้อยู่แล้ว
ไม่ใช่แค่นั้นนะแต่เจ้ายังถือว่าผ่านเงื่อนไขพิเศษอีกด้วย”
ซวงหลันอี้ตอบด้วยรอยยิ้มบาง
“ผ่านเงื่อนไข!?
เรื่องอะไรหรือ”
มังกรเฒ่าอุทานสีหน้าตกใจ
“นำอีกครึ่งหนึ่งของลูกกุญแจกลับมารวมกันอย่างไรล่ะ…หมิงเหอ ข้าขอยืมมันสักครู่”
ซวงหลันอี้ตอบและยื่นฝ่ามือไปรับโลหะอีกครึ่งมา จากนั้นนำไปประกอบเข้าด้วยกันจนเป็นลูกกุญแจที่สมบูรณ์ ไม่ช้าก็มีข้ารับใช้ก้าวมาใกล้พลางวางหีบเหล็กขนาดไม่ใหญ่มากลงบนโต๊ะ ซวงหลันอี้ไม่รีรอ นางรีบเสียบลูกกุญแจเพื่อปลดล็อคตัวหีบเหล็กทันทีจนบังเกิดเสียงดังกึก
มังกรเฒ่าเผลอกลืนน้ำลายสีหน้าตื่นเต้น กระทั่งหญิงชราเปิดฝาหีบขึ้นและหยิบคัมภีร์วิชายุทธ์ขึ้นมาให้เห็น
“วิชายุทธ์…!?”
แม้ยังไม่ทราบถึงข้อมูลแต่มังกรเฒ่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความล้ำค่าของคัมภีร์เล่มนี้ ปกของมันเป็นสีทึบโดยสลักลวดลายเมฆาสีขาวสว่าง ภายใต้หมู่เมฆานั้นปรากฏร่างของมังกรตัวยาวม้วนพันไปทั่วดูไม่ชัดเจนเท่าไรนัก
“มันคือ…?”
ยี่ฟงเอ่ยถาม
“วิชายุทธ์ประจำเผ่าปีศาจเก้าเงามรณะ ท่าเท้าเมฆาซ่อนมังกร”
ซวงหลันอี้เฉลยด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ ได้ฟังแล้วยี่ฟงพลันตาโตเท่าไข่ห่านรีบกล่าวขึ้นว่า
“วิชาตัวเบาหรือ”
“ถูกต้อง เมื่อได้ร่ำเรียนท่าเท้าเมฆาซ่อนมังกร ฝ่าเท้าทั้งสองจะมีสัมผัสแผ่วเบาล่องลอยคล้ายเมฆา ไม่ว่าจะเหินทะยานเหยียบลงบนใบไม้ ผิวน้ำ
หรือแม้กระทั่งมวลอากาศก็สามารถกระทำได้ตามระดับความชำนาญ ผู้ที่ฝึกฝนจนถึงขั้นสูงสุดก็ไม่ต่างอะไรจากเทพมังกรผู้น่าเกรงขาม”
“โอ้มายก๊อด!”
ยี่ฟงเผลออุทานอย่างลืมตัว แววตาเป็นประกายยากจะปิดบังความต้องการไว้ได้
“เจ้าจะได้รับสิทธิ์ร่ำเรียนคัมภีร์วิชายุทธ์เล่มนี้แต่เพียงผู้เดียว โปรดรับคำขอบคุณจากข้า”
ซวงหลันอี้กล่าวตามหน้าที่อย่างไม่ถือสาพร้อมยื่นรางวัลมาเบื้องหน้า
มังกรเฒ่าถึงกับใบหน้าแดงก่ำอิจฉาจนต้องระบายออกมาว่า
“เอ็งไม่รับข้าจะรับแล้วนะโว้ย!”
“ช้าก่อนลุง! นี่มันสิทธิ์ของฉันโปรดท่องไว้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ยี่ฟงไม่รีรอ เขาคว้าคัมภีร์มาเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว มังกรเฒ่าแม้ไม่ได้ครอบครองก็ยังยื่นหน้าเข้ามาอ่านด้วย
คัมภีร์วิชายุทธ์คลาส
B
ท่าเท้าเมฆาซ่อนมังกร
วิชายุทธ์เล่มนี้สามารถยกระดับคลาสได้จนสูงสุดอยู่ที่คลาส
S
คลาส
B เพลเยอร์ที่ร่ำเรียนวิชานี้จะสามารถทะยานร่างได้ไกลและรวดเร็วขึ้น
คลาส
A เพลเยอร์ที่ร่ำเรียนวิชานี้จะสามารถใช้ใบไม้และวัตถุที่มีน้ำหนักเบาเป็นหลักเหยียบทะยานออกไปได้
คลาส
S เพลเยอร์ที่ร่ำเรียนวิชานี้จะสามารถเหินทะยานไปบนผิวน้ำและมวลอากาศได้
หมายเหตุ
: สามารถเหยียบมวลอากาศได้สามครั้งก่อนจะร่วงกลับลงไปเพื่อเริ่มใหม่ วิชานี้กินพลังกายสูงมาก หากเพลเยอร์มีเลเวลต่ำเกินไปอาจเป็นภาระได้
หลังอ่านจบยี่ฟงก็ไม่เสียเวลาคิด เขารีบยืนยันที่จะร่ำเรียนวิชานี้แทบจะทันที ตัวคัมภีร์เปล่งแสงครู่หนึ่งก่อนจะหายไปอย่างทุกครั้งพร้อมเสียงแจ้งของระบบรวมถึงปรากฏชื่อยี่ฟงกำกับเป็นเจ้าของเอาไว้
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ฉันพึงพอใจกับรางวัลครั้งนี้มาก
สมกับเป็นมรดกประจำเผ่าลี้ลับจริง ๆ”
ยี่ฟงพูดไปหัวเราะไป
“เอ็งทำบุญวัดไหนวะไอ้ตัวแสบ แนะนำข้าบ้าง”
มังกรเฒ่าสะกิดถามสีหน้าอยากรู้สุด
ๆ
“มีบุญอย่างเดียวมันไม่พอหรอกลุง มันต้องฉลาดคิดฉลาดทำด้วย อิอิ”
ยี่ฟงอมยิ้มตอบ
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ยื่นคัมภีร์กลับไปให้ซวงหลันอี้
แม้เพลเยอร์จะร่ำเรียนได้คนเดียวก็จริงแต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผูกมัดมอนสเตอร์เอาไว้ด้วย นั่นหมายความว่ามันยังมีประโยชน์ที่จะช่วยฟื้นฟูความแข็งแกร่งให้แก่เผ่าปีศาจเก้าเงามรณะ
“จากนี้ข้าคงต้องเดินทางไกลอีกครั้ง และไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่นี่อีกเมื่อไร”
ยี่ฟงหันไปกล่าวกับซวงหลานเหอ พอเห็นสีหน้ากังวลของเด็กสาวแล้วจึงต้องรีบกล่าวต่อว่า
“ข้ามีวิธีที่จะช่วยปกป้องเผ่าพันธุ์ของพวกเจ้าต่อจากนี้เรียบร้อยแล้ว”
“ท่านพูดจริงหรือ”
ซวงหลานเหอเงยหน้าถาม
“ข้าไม่โกหกหรอกเจ้าก็รู้นี่”
ยี่ฟงตอบกลับยิ้ม
ๆ พลางเปิดหน้าต่างระบบของเกมขึ้นมา
“เอ็งกำลังจะทำอะไรกันแน่วะ”
มังกรเฒ่าเอ่ยปากถามอย่างสงสัย
“ประกาศภารกิจลับและการทดสอบที่ซุกซ่อนอยู่ในป่ากลืนวิญญาณไงลุง
ฉันกับกำไว้แล้วว่าจะต้องปกป้องและสร้างความสนิทสนมกับผู้คนในหมู่บ้านซะก่อน ภารกิจจึงจะดำเนินต่อไปได้”
ยี่ฟงตอบขณะลงมือพิมพ์ข้อความลงในบอร์ดข่าวสารยุทธภพ
“มันมีภารกิจลับหรือการทดสอบอย่างที่เอ็งว่าจริงหรือ”
มังกรเฒ่าถามต่ออย่างสงสัย
“มีจริงดิลุง
แต่มันตกเป็นของฉันหมดแล้ว ฮ่า ฮ่า
ฮ่า”
“เฮ้ย!
เอ็งไม่กลัวเพลเยอร์โกรธที่ถูกหลอกจนไปลงมือลงไม้กับชาวบ้านหรือไง”
มังกรเฒ่าถามเสียงเครียด
“มันไม่เป็นอย่างนั้นหรอกลุง ฉันมั่นใจ
เดี๋ยวพอเพลเยอร์แห่ไปกองรวมกันอยู่ที่นั่นแล้วทางเกมก็คงสร้างอีเว้นพิเศษขึ้นมาให้ใหม่เองแหละ”
ยี่ฟงตอบ กระทั่งเขาพิมพ์ข้อความทั้งหมดเรียบร้อยจึงกดตั้งกระทู้ในนามของ
มหาเทพโหดยั้นเงา
ความคิดเห็น