แฟนหนังสือสตีเฟน คิง กับ ความชอบส่วนตัวของเฮา

 

                ใครที่เป็นแฟนหนังสือของสตีเฟน คิง นั้นจะรู้กันดีว่า คิง นั้นเป็นราชาหนังสือแห่งแนวสยองขวัญ โดยความนิยมส่วนตัวแล้วก็รู้จักและติดตามหนังสือของคิง มานานตั้งแต่สมัยประถม  แถวบ้านนั้นมีร้านหนังสือเช่าอยู่ ซึ่งร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ แต่มีหนังสือเกือบทุกประเภท ซึ่งส่วนมากเป็นนวนิยายเสียส่วนใหญ่ ส่วนการ์ตูนนั้นเป็นกระสัย สมัยเด็กก็อ่านการ์ตูนเป็นธรรมดา แต่เมื่อไม่มีอะไรจะอ่าน ก็เขยิบขั้นขึ้นมาอ่านหนังสือแทน จำพวกต่วยตูน นิยายวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นพวกหนังสือแปลเสียส่วนมาก การเลือกหนังสือนั้นก็จะเลือกจากคำโปรยหลังปก แล้วก็เปิดอ่านข้างใน เมื่อมีคิงให้อ่านก็อ่านคิง จำได้ว่ายืมเคยเรื่อง IT , ทไวไลน์ , ท้าสู้ผีนรก, มิสซี่  ซึ่งแต่ละเรื่องนี่ประทับใจมาก แต่ที่จำได้ก็มี เดอะ มิสซี่นี่และ เนื้อเรื่องชวนขนหัวลุกเสียไม่มี เป็นเรื่องของแฟนหนังสือตัวยง จับตัวนักเขียนไปขังเพื่อบังคับให้เขียนหนังสือ ส่วนตอนจบนั้นไม่บอก และก็มีอีกหลายเล่มที่เคยผ่านตาไปแล้วแต่จำชื่อไม่ได้

                การติดตามผลงานของคิงนั้น ก็ไม่ยากนัก แต่ไม่ค่อยที่จะมีให้อ่านสักเท่าไหร่  ถ้ามีหนังให้ดูก็ดู อย่างเรื่อง 1408 นี่ก็ดูแล้ว ส่วนเรื่อง the mist นี่ยังไม่ได้ดู เข้าเรื่องหนังสือต่อ  ที่เห็นในงานหนังสือ เมื่อเร็วๆนี้ก็มี

หอคอยทมิฬ 1-2 ใครเป็นแฟนของเฮียมือปืน คงจะติดตามกันอยู่  สนพ. Bliss

                The Cellular จำชื่อไทยไม่ได้ เห็นผ่านๆตาเท่านั้น แถมยังไม่ได้ซื้อมาเก็บเป็นสมบัติ

                Bag of Bone ชื่อไทยจำไม่ได้ อีกละ เล่มนี้ไปได้ที่ วรรณวิภา  สนใจก็ตามซื้อกันนะเอาเอง นักเขียนสู้กะผีร้าย โดยมีผีเมียคอยช่วย

                บิวอิค 8 วรรณวิภา เล่มนี้ได้ยินว่า มีมนุษย์ต่างดาวเข้ามามีเอี่ยว ยังไม่ไดอ่านและยังไม่ได้ซื้อเช่นกัน กะจะเอาไว้งานครั้งหน้า ส่วนงานนี้ไปได้ อาร์ชีย์ แมคนอลลีย์ มาแทน ส่วนบิวอิค8 ลืม

                หนังสือเก่าที่ขุดได้

                ท้าสู้ผีนรก หรือ ซาแลม ลอท ได้มาเล่มละ 50 บาท ที่งานหนังสือแห่งชาติเหมือนกัน เรื่องนี้ นักเขียนสู้กะผียุง เอ้ย ผีดูดเลือด

                เรื่องพ่อมด นี่ได้มาด้วยความฟลุ๊ค ไม่คาดว่าจะเจอมาก่อน ในงานหนังสือแห่งชาติเมื่อต้นปีนี้เอง ในราคา 2 หรือ 3 เล่มร้อยนี่แหละ  ตอนจ่ายเงิน จะเรียกลุงเดี๋ยวจะอาวุโสมากไปเรียกพี่ก็แล้วกัน แกถามว่าเจอได้ไง ตอนเช้ามาคนมาถามหาหนังสือของคิงเหมือนกัน เราก็ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร จะบอกว่า ยืนค้นพลิกหนังสือขึ้นมันถึงได้เจออีกอย่าง พ่อมด นี่มันไม่ใช่หนังสือสยองขวัญ อย่างที่คนเขานึกกันนี่ ในเมื่อเป็นแนวแฟนตาซีจ๋าขนาด ยกกันมาทั้ง มังกร พระราชา ราชินีสาวมากๆ พ่อมด เจ้าชาย

                The Eyes of The Dragon โดย สตีเฟน คิง

                เรื่อง พ่อมด  ผู้แปล ประดิษฐ์ เทวาวงศ์

                พิมพ์ครั้งแรก พฤศจิกายน 2530  โดย อาณาจักร

                รูปแบบ  นิทาน

                เมื่อได้มาแล้วก็เก็บใส่ตู้ไว้อ่านวันหลัง พอมีเวลาว่างแล้วหยิบออกมาอ่าน ทีแรกกะจะอ่านแบบผ่านๆตา ที่ไหนได้ อ่านรวดเดียวจบ 2 ชม. มานั่งนึก นี่เราทำไปได้ ว่าจะไม่อ่านจริงๆจังๆ สักหน่อย แต่ด้วยคนแปลเก่ง และคนเขียนก็แน่ เลยติดหนึบเสียอย่างนั้น  ตอนเปิดอ่าน เออ นี่มันมีรูปประกอบด้วยแฮะ เหมือนต้นฉบับไม่มีผิด จำได้ว่าเคยไปร้านคิคูฯ(ชื่อนี้เรียกเอง) ที่พารากอนแล้วเห็น เรื่องนี้มาครั้งหนึ่ง มันมีรูปประกอบใส่ไว้ด้วย เลยนึกประหลาดใจนิดหน่อย

                ตัวอย่างจากหลังปก อ่านแค่นี้พอรู้เรื่องละ  

                มันเป็นพ่อมดอมตะ อายุนับพันปี

                มันจำศีล บำเพ็ญตะบะจนแก่กล้า

                แต่มันละโมบ ลุ่มหลงในวัตถุ

                ดังนั้นตำนานการต่อสู้จึงอุบัติขึ้น 

                เรื่องนี้ขึ้นต้นด้วย

กาลครั้งหนึ่ง ในอาราจักรดีเลนราชาผู้ปกครองแว่นแคว้น มีลูกชายสองคน....

                จบท้ายแบบนี้

สำหรับวันนี้ดึกมากแล้ว เรื่องราวจากนี้ไปจะเป็นอย่างไรเอาไว้ต่อยเล่าวันหน้าเถอะนะครับ...  

                ตกลงนี่จะสปอยรึ ไม่หรอก สิ่งที่ชอบในเรื่องนี้คือ การบรรยายเรื่องที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ตลก ขำๆ( รู้สึกไปเองรึเปล่าหนอ?) เนื้อเรื่องดำเนินกระซับ จบแบบแฮปปี้  เจ้าชายปราบพ่อมดร้ายได้ในที่สุด แม้จะมีฉากโหดตลกร้ายบ้างก็เถอะ

                จากหน้า 13 ทำไมถึงชอบ เพราะมันอดที่ขำไม่ได้นะสิ  ตัดมาจากตอนที่พระราชาต้องหาคู่ เพราะต้องการทายาทสืบราชบัลลังค์ (พระราชาโรแลนด์ 50 ส่วนราชินีซาช่า ก็17 ที่ราชาแต่งงานช้าเพราะไม่พบคู่ที่ถูกใจ อีกอย่างราชินีหม้ายแม่ของโรแลนด์อายุยืนมาก ที่เลือกซาช่าเพราะเธอเงียบขรึม ว่านอนสอนง่าย และกลัวราชาน้อยที่สุดในบรรดาผู้หญิงที่มีมาให้เลือก)

                คืนแต่งงานซาช่าไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้ามาก่อนเลย ดังนั้นเมื่อเห็นอวัยวะอ่อนปวกเปียกของสามีจึงอดถามด้วยความสนใจไม่ได้ "นั้นอะไรเพคะ เสด็จพี่?" ถ้าเธอพูดอะไรต่อ หรือถามคำถามนั้นด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างออกไปแม้เพียงเล็กน้อย เหตุการณ์ในคืนนั้นและเรื่องราวทั้งหมด ก็อาจลงเอยอีกแบบ  โรแลนด์ตระหนักทันทีว่าเธอเป็นสาวไร้เดียงสาอย่างแท้จริง และรู้เรื่องการทำลูกน้อยกว่าเขาเสียอีก  เขาเริ่มรักเธอและทุกคนในอาณาจักรก็บังเกิดความรักในตัวเธอเช่นกัน

                "มันเป็นเหล็กของพระราชา" เขาตอบ

                "แต่มันดูไม่เหมือนเหล็กเลยนี่เพคะ?" ซาช่าถามอย่างสงสัย

                "มันจะเป็นเหล็กก็ต่อเมื่ออยู่หน้าเตาเผา" เขาพูด

                "แล้วไหนละเพคะเตาเผา?"

                "ถ้าเธอไว้ใจฉัน" เขาประคองเธอไปที่เตียง "ฉันจะให้เธอเห็น เธอเองนั้นแหละเอามันมาจากบ้านด้วย แต่ไม่รู้จักมัน" 

                สรุปเรื่องนี้สนุกใช้ได้เลย 

                ส่วนใครที่ชอบเฮียคิง ก็เข้ามาคุยกันได้นะ