คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #100 : [kuro] KONOHA no sekai jijou
Title : KONOHA no sekai jijou
Fandom : Kuroko no Basket
Paring : Kuroko
Notes : ลองแต่งดู...เฉย ต่อจากนี่ http://my.dek-d.com/shiko-kun/story/viewlongc.php?id=1144887&chapter=1
................................................................
KONOHA no sekai jijou
...ที่นี่มัน...
ดวงตาสีฟ้าใสมองไปรอบๆ อย่างงุนงง...ไม่ใช่ว่าตอนนี่เขาอยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จักหรอก แต่เขาไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ไงต่างหาก!
คุโรโกะ เท็ตสึยะผู้เล่นเบอร์สิบเอ็ดแห่งทีมเซย์รินมองไปรอบๆ ก่อนที่สายตาจะสะดุดกับเรือนผมสีแดงของใครบ้างคนที่เขารู้จักดี...
...อาคาชิ เซย์จูโร่อดีตกัปทีมสมัยม.ต้นของเขาเอง
"อาคาชิคุง..." คุโรโกะเอ่ยเรียกคนผมแดง แต่ว่าอีกฝ่ายกลับไม่มีทางทีว่าจะได้ยินเสียงตนเลย...ซึ่งนั้นถือว่าผิดปกติมาก "...อาคาชิคุง!"
ผลยังเหมือนเดิม...อาคาชิไม่มีท่าทีว่าจะได้ยินเสียงคุโรโกะ เด็กหนุ่มผมฟ้าเลยเดินไปสะกิดอีกฝ่ายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยและผลที่ได้กลับทำให้ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างจนแทบถลกออกมาเมื่อ...
...มือของเขาดันทะลุอีกฝ่ายไปน่ะสิ!
"นี่มัน...อะไรกัน?" คุโรโกะเอ่ยอย่างสับสนและหวาดกลัวเป็นที่สุด...นี่มันเกิดบ้าอะไรกันขึ้นเนี่ย!?
...หรือว่า...เขาตายแล้ว!? บ้าน่า! เมื่อคืนเขาแค่นอนตามปกติเอง! จะตายได้ไงกัน!?...
ระหว่างที่กำลังสับสนอยู่นั้นก็มีเสียงวิ่งระคนหอบของใครสักคนดังขึ้น ดึงให้คุโรโกะกลับมามองรอบๆ อีกครั้งและเมื่อมองยังต้นเสียงคุโรโกะก็ถึงกับหลุดเหวอ...
...ก็คนที่วิ่งมานี่คือฟุริฮาตะ โคกิเพื่อนเขาน่ะสิ! แถมเป็นคนที่เขาแอบชอบด้วย...ถึงอกหักไปตอนเจ้าตัวบอกว่ามีแฟนแล้วก็เถอะ แต่เขาก็ยังชอบอยู่ดี...
...ไม่คิดเลย...ว่าแฟนของฟุริฮาตะคุงคืออาคาชิคุง!!!...
"นายมาสายนะ โคกิ..." อาคาชิเอ่ยด้วยท่าทางที่คุโรโกะยอมรับว่า...หมั่นไส้มากมายครับ
"ข...ขอโทษนะ อาคาชิ" เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเอ่ยด้วยท่าทางขลาดกลัว จนคุโรโกะอดสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนตนโดนขู่ให้คบด้วยหรือเปล่า?
"ช่างเถอะ ไปกันเถอะ โคกิ" อาคาชิยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งคน (?)
"อืม"ฟุริฮาตะตอบอย่างง่ายดายก่อนที่จะเดินตามอาคาชิที่เดินนำออกจากสตรีทบาสไป คุโรโกะมองภาพของเพื่อนตนทั้งสองก่อนที่จะเดินตามไปอีกคน
เด็กหนุ่มผมฟ้าตามทั้งคู่ที่เดินไปเรื่อยๆในเมือง ซึ่งตอนนี้ค่อนข้างมีคนพลุพล่านเป็นพิเศษเพราะเป็นช่วงหยุดยาว เลยมีผู้คนมากมายมาเดินเที่ยวกัน
คุโรโกะหยุดตามอาคาชิที่มองฟุริฮาตะที่จู่ๆ ก็หยุดเดินแล้วก็ไปนั่งเล่นกับตัวอะไรสักอย่างที่อยู่ตรงตรอกเล็กๆ ข้างร้านไทยากิ
"ดูนี่สิ! อาคาชิ!" ฟุริฮาตะอุ้มเจ้าขนฟูสี่ขาออกมาจากตรอก แล้วดินมาหาพร้อมยื่นให้อาคาชิดูราวกับเด็กเล็กในสายตาคุโรโกะ "เหมือนอาคาชิเลยเนอะ"
สิ่งที่ฟุริฮาตะกำลังอุ้มอยู่คือแมวขนยาวสีดำตัวใหญ่...ซึ่งพอคุโรโกะเห็นแล้วรู้สึกตากระตุกแปลกๆ
...รู้สึกเหมือนจะโชคร้ายชอบกล...
"ก็เหมือนอยู่หรอก" อาคาชิมองสิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของฟุริฮาตะอย่างแปลกใจเล็กน้อยพร้อมทำหน้าเหมือนครุ่นคิดบ้างอย่าง และระหว่างนั้นเองก็มีเสียงกรีดร้องมาจากทางด้านหลังของทั้งสอง พร้อมกับที่เจ้าแมวกระโดดหนีออกจากฟุริฮาตะอย่างแรง จนเจ้าตัวเซแทบตกทางเท้า
"กริ๊ดดดด! ช่วยด้วยค่า! โจรกระชากกระเป๋า!" ขณะที่เหตุการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คุโรโกะเห็นตัวของอาคาชิก็ถูกใครบ้างคนกระแทกจนเซไปเล็กน้อย ในขณะที่ฟุริฮาตะกลับเซล้มไปที่พื้นถนน!โดยไม่มีใครทันตั้งตัวก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง!
"ฟุริฮาตะคุง!!!" คุโรโกะหลุดร้องออกมาอย่างตกใจ
"โคกิ!!!" อาคาชิตะโกนเสียงดังพร้อมกับที่กระโดดข้ามราวกันไปพลักตัวฟุริฮาตะออกจากจุดนั้น
ปัง!!!!
ก่อนที่จะคนผมแดงจะได้ทันเคลื่อนออกจากจุดนั้น รถบรรทุกคันก็พุ่งเข้าร่างของอาคาชิอย่างจัง เลือดสีแดงชาดสาดกระจายไปทั่วพื้นถนน ร่างกายนั้นถูกชนจนบิดผิดรูป ร่างที่แน่นิ่งไม่การขยับเขยื่องใดๆ บ่งบอกว่าร่างนั้นชีวีได้หลุดลอยไปแล้วโดยไม่มีโอกาสร้องออกมาแม้แต่น้อย ผู้คนบริเวณรอบๆต่างกรีดร้องออกมาแต่เสียงนั้นไม่ได้เข้ามาในสมองคุโรโกะแม้แต่น้อย...
...มีเพียงเสียงคร่ำคราญราวจะขาดใจของฟุริฮาตะเท่านั้นที่ลอยแว่วมา
"อาคาชิคุง..." คุโรโกะไม่อยากเชื่อเลยว่าเพื่อนของเขาจะจากไปอย่างนี้ "...ตายแล้ว...งั้นเหรอ?"
"อาคาชิ...อาคาชิ!" เสียงราวกับบ้าคลั่งของฟุริฮาตะราวกับมีดที่เสียบแทงกลางใจคุโรโกะยิ่งนัก...เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่เขารัก "...โกหกใช่ไหม? นายล้อฉันเล่นใช่ไหม? อาคาชิ"
"นี่คือความจริงต่างหาก..."
เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นทำให้ทั้งคุโรโกะ (ที่ไม่มีใครมองเห็น) ทั้งฟุริฮาตะเงยหน้ามองที่ต้นเสียงและถึงกับเบิกตากว้างเมื่อ...
...ภาพที่เด็กหนุ่มทั้งสองเห็นคือเงารางๆ สีน้ำตาลๆ ที่มองไม่ชัดนั้นยืนอยู่...ถึงจะมองได้ไม่ชัดแต่ก็สามารถสังเกตได้ว่า...ร่างเงานั้นเหมือนฟุริฮาตะอย่างกับแกะ!
"...บ๊ายบาย" ร่างเงานั้นเอ่ยขึ้นมาก่อนที่ภาพตรงหน้าพล่านเลือนลงไปอย่างช้าๆ
...นี่มัน...อะไรกัน?...
นี่คือสิ่งที่คุโรโกะ เท็ตสึคิดก่อนที่สติจะดับวูบลงไป
ดวงตาสีฟ้าลืมตาโพลงขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลอาบทั่วกาย คุโรโกะมองไปรอบๆ ก่อนที่จะตะลึงค้าง...เมื่อเห็นอาคาชิ เซย์จูโร่ยืนอยู่ไม่ห่างจากตนนัก!
"อาคนชิคุง?!" คุโรโกะหลุดร้องออกมา แต่อีกฝ่ายก็ไม่หันมามองที่ตนดั่งเช่นที่คุโรโกะเห็นในความฝันก่อนหน้านี่ "อะไรกัน? เกิดอะไรขึ้นกันแน่!?"
หลังจากนั้นไม่นานฟุริฮาตะก็วิ่งมาหาอาคาชิ บทสนทนาต่างๆ นั้นเหมือนก่อนหน้านี้ทุกอย่างจนคุโรโกะเริ่มกลัว...กลัวว่าเรื่องแบบที่เห็นในความฝันนั้นจะเกิดขึ้นอีกครั้ง...
"อาคาชิ..." ...และแล้วจุดต่างจากในความฝันก็เกิดขึ้นเมื่อฟุริฮาตะจับมือาคาชิเอาไว้ "...เรา...กลับกันเถอะ ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลย"
"ไม่สบายเหรอ? โคกิ" อาคาชิ้เอามือทาบหน้าผากอีกอย่างเป็นห่วง "ตัวไม่ร้อน...นอนไม่พอเหรอ?"
"พอดีฝันไม่ดีน่ะ" ฟุริฮาตะเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเป็นกังวล
"ฝันว่าอะไรล่ะ?" อาคาชิถามขณะจูงมือฟุริฮาตะกลับ เพราะสีหน้าคนตนดูจะไม่ดีจริงๆ
"ฝันว่าอาคาชิถูกรถชน...เพราะช่วยฉัน" ฟุริฮาตะตอบเสียงแผ่ว ในขณะที่คุโรโกะเริ่มหน้าซีดลง...
...ฟุริฮาตะคุงเห็นแบบเดียวกับเขา และทุกอย่างในวันนี้คล้ายกับที่ฝีนนั้น...หรือว่านั้นจะไม่ใช่ฝัน!? แต่ถ้าไม่ใช่แล้วมันคืออะไรกัน!?...
"แค่ฝันไม่มีอะไรหรอก" อาคาชิเอ่ยปลอบคนรักคน ก่อนที่จะมีเสียงกรีดร้องดังขึ้น ผู้คนทั้งหลายชี้ขึ้นไปที่เบื้องบนของเด็กหนุ่มทั้งสอง...
"อันตราย!" เสียงของอาคาชิดังขึ้นมาก่อนที่จะผลักฟุริฮาตะจากจุดที่ยืนอยู่
ปัง!!!
เสียงป้ายที่หล่นลงมาจากเบื้องบนบดขยี้ร่างของอาคาชิจนแหลกเหลว กลิ่นเลือดโชยไปทั่ว เสียงกรีดร้องดั่งสะนั่นไปทั่ว
"อาคาชิคุง...ตาย..." คุโรโกะมองภาพร่างของเพื่อนตนที่ไร้ชีวิตกับร่างที่ทรุดลงร่ำไห้ของคนที่ตนรักอย่างสับสน "...เหมือนเมื่อกี้...นี่มัน...อะไร?"
"นี่คือความจริงอ่ะนะ" เสียงที่คล้ายฟุริฮาตะดังขึ้นอีกครั้ง และเมื่อคุโรโกะหันไปมองก็พบกับ...ร่างเงาที่เหมือนกับฟุริฮาตะยืนอยู่ "ขอให้โชคดีกับ 'ลูป' นี่ล่ะ"
"เดี๋ยว! ลูปที่นั้นหมายความว่าไง!?" คุโรโกะที่เริ่มหน้ามืดขึ้นมาเอ่ยถาม ขณะพยายามครองสติของตนไว้
"..." ไม่มีคำตอบจากร่างเงานั้นคล้ายกับว่าไม่ได้ยินเสียงของคุโรโกะ
"ลูป...อะไร..." ฟุริฮาตะถามร่างเงานั้นด้วยเสียงสั่นเครื่อ
"ลูปความตายไงล่ะ" ร่างเงาตอบพร้อมยิ่มคล้ายเยอะเย้ยให้ฟุริฮาตะ ก่อนที่เอ่ยราวกับร้องเพลงออกมา "สองผู้ติดในลูป กับหนึ่งผู้เฝ้ามองเอ๋ย จงหาทางออกให้ได้ไม่งั้น..."
เมื่อสิ้นคำนั้นสติของคุโรโกะ เท็ตสึยะก็วูบลงอีกครั้ง...
คุโรโกะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในสตรีทบาสแห่งเดิม ในเวลาเดิม...นี่เกือบร้อยครั้งแล้วที่เขาลืมตาขึ้นมาแบบนี่โดยที่ไม่มีใครสามารถเห็นเขาหรือสัมพัสสิ่งใดได้เลย...
...ทุกๆ ครั้งที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมามักจะอยู่ในที่แห่งนี้เสมอ และสิ่งที่เขาพบหลังจากมักจะเป็น...จุดจบของอาคาชิคุงเพื่อนของเขากับเสียงร่ำไห้ของฟุริฮาตะคุงคนที่เขารัก
...เขาทำได้เพียงมองเท่านั้น...มองเพื่อนของตนเองตายโดยไม่สามารถช่วยอะไรได้ ต่างกับฟุริฮาตะคุงที่พยายามช่วยอาคาชิคุงอย่างสุดความสามารถ
...แต่ไม่ว่ายังไงจุดจบก็เหมือนเดิมทุกครั้งไป ไม่ว่าหนีไปทางไหน
...เมื่อหนีขึ้นสะพานลอย อาคาชิคุงก็จะก้าวพลาดและตกลงมาคอหักตาย
...เมื่อหนีไปทางเซริน อาคาชิคุงก็จะถูกโจรแทงตาย
...เมื่อหนีไปทางสะพาน อาคาชิคุงจะถูกชนตกน้ำและจมน้ำตาย
...เมื่อหนีเข้าห้าง อาคาชิคุงจะถูกคนร้ายปล้นห้างยิงตาย
...เมื่อหนีไปทางบ้านคางามิคุง อาคาชิคุงจะถูกกระจกที่หลุดจากรถที่ขับผ่านมาหันเป็นชิ้นๆ
...ไม่ว่าทางไหน...อาคาชิ เซย์จูโร่ก็พบกับจุดจบตลอด และทุกครั้งที่อาคาชิคุงตายร่างเงาที่ดูเหมือนฟุริฮาตะคุงจะโผล่มาคล้ายเยาะเย้ยใส่ พร้อมคำพูดที่ชวนเป็นปริศนา
...และลูปรอบนี่...ก็คงไม่ต่างจากเดิมหรอก
บทสนาเดิมๆ ดังขึ้นจนคุโรโกะจำได้แล้วว่าใครจะพูดอะไรบ้าง คุโรโกะเดินตามเด็กหนุ่มทั้งสองไปอย่างเงียบๆ ...แม้คราวนี้ไม่รู้ว่าจุดจบแบบไหนรออยู่ แต่คุโรโกะก็ยังแอบหวังว่าเพื่อนตนจะรอดชีวิตและหลุดออกจากลูปบ้าๆ นี่เสียที...
...เพราะเขาไม่อยากเห็นเพื่อนตัวเองตายและไม่อยากเห็นฟุริฮาตะ โคกิต้องร่ำไห้อีกแล้ว
"กริ๊ดดดด! ช่วยด้วยค่า! โจรกระชากกระเป๋า!" เสียงร้องของผู้หญิงคนเดิมในทางเส้นเดิมดังขึ้น ขณะที่เหตุการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ตัวของอาคาชิก็ถูกใครบ้างคนกระแทกจนเซ...
...คุโโกะมองภาพนั้นและเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าฟุริฮาตะใช้จังหวะที่ถูกชนผลักอาคาชิจนไปชนกับป้ายร้านไทยากิ ในขณะที่ฟุริฮาตะกลับเซล้มไปที่พื้นถนน!โดยไม่มีใครทันตั้งตัวก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง!
"ฟุริฮาตะคุง!!!" คุโรโกะหลุดร้องออกมา...เขารู้ดีว่าถ้าเป็นแบบนี้อาคาชิไม่มีทางลุกไปช่วยฟุริฮาตะทันแน่!
"โคกิ!!!" อาคาชิตะโกนออกมาพร้อมพยายามเข้าไปช่วย เพียงแต่...
ปัง!!!!
รถบรรทุกคันนั้นพุ่งเข้าร่างของฟุริฮาตะอย่างจัง เลือดสีแดงชาดสาดกระจายไปทั่วพื้นถนน ร่างกายนั้นถูกชนจนบิดผิดรูป ร่างที่แน่นิ่งไม่การขยับเขยื่องใดๆ บ่งบอกว่าร่างนั้นชีวีได้หลุดลอยไปแล้วโดยไม่มีโอกาสร้องออกมาแม้แต่น้อย ผู้คนบริเวณรอบๆต่างกรีดร้องออกมาแต่เสียงนั้นไม่ได้เข้ามาในสมองอาคาชิเลยแม้แต่นิดเดียว...เช่นเดียวกับคุโรโกะ...
...ถ้าดูไม่ผิดเมื่อกี้เขาเห็นฟุริฮาตะ โคกิยิ้มบางๆ ออกมาด้วย
"อะไรกัน?" คุโรโกะเข่าอ่อนยวบลงกับพื้นทันที "คราวนี้ฟุริฮาตะคุง...ตาย"
...ฟุริฮาตะคุง...ตายจริงๆ แล้ว...
...ลูปนี่จบลงด้วยความตายของฟุริฮาตะคุงเหรอ?...
...ไม่! เขาไม่ยอม! เขายอมดูลูปบ้าๆ นี่อีกร้อยๆ ครั้งดีกว่าที่ฟุริฮาตะคุงจะตายแบบนี้!!!...
...และเขาเชื่อว่าถ้าอาคาชิคุงทราบก็คงคิดแบบเดียวกัน!....
"โกหกใช่ไหม...โคกิ...นี้...ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม..." อาคาชิเอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นกับการจากไปของคนที่ตนรัก ซึ่งคุโรโกะรู้ดีว่ามันรู้สึกยังไง...มาควักหัวใจเขาไปสดๆ ยังเจ็บน้อยกว่าเสียอีก!!!
"นี้คือเรื่องจริงต่างหากล่ะ" เสียงๆ หนึ่งดังมาจากด้านหลังของอาคาชิ อาคาชิและคุโรโกะเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมหันกลับไปดูที่ด้านหลังตน...เพราะเสียงๆ นั้นคือเสียงของตัวอาคาชิเอง
ภาพที่เด็กหนุ่มทั้งสองเห็นคือเงารางๆ สีแดงๆ ที่มองไม่ชัดนั้นยืนอยู่...ถึงจะมองได้ไม่ชัดแต่ก็สามารถสังเกตได้ว่า...ร่างเงานั้นเหมือนอาคาชิอย่างกับแกะ!
...คราวนี้อาคาชิคุงเหรอ!?...
"แล้วเจอกันนะ" ร่างเงานั้นยิ้มออกมาพร้อมกับภาพในสายตาคุโรโกะที่เฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดก็มืดลงไป
ดวงตาสีฟ้าลืมขึ้นมาอีกครั้ง เป็นตัวบอกว่าและแล้วลูปรอบใหม่ก็เกิดขึ้น คราวนี้ดูท่าจะเป็นคราวของอาคาชิที่ต้องหาทางช่วยฟุริฮาตะแทน
ในรอบที่สองนี่คุโรโกะอยากตีหัวอาคาชิเสียจริงๆ ...ปกติฉลาดดีนะครับ! แต่ไหงคราวนี่ดูบื้อๆ ชอบกลล่ะครับ!!! ปล่อยให้เรื่องเดิมเกิดขึ้นซ้ำสองแบบเป๊ะๆ ได้ไงครับ!? ตอนฟุริฮาตะคุงยังรู้ก่อนอีก!!!
และโดยที่ยังไม่ทันทำอะไรลูปรอบที่สามก็ได้เริ่มขึ้นมาต่อเลย แต่คราวนี้ต่างจากเดิมคือคุโรโกะกลับมาลืมตาตื่นที่หน้าบ้านฟุริฮาตะแทนที่จะเป็นที่สตรีทบาส
...คราวนี้อาคาชิคุงวางแผนเดินมาที่บ้านฟุริฮาตะคุงแทนสินะ?...
คุโรโกะคาดเดาเหตุการณ์ตามที่น่าจะเป็น และเดาถูกเป๊ะเมื่อเห็นอาคาชิเดินมารอที่หน้าบ้านฟุริฮาตะ
...คราวนี้ขอให้ฟุริฮาตะคุงไม่ตายทีเถอะ เห็นแค่สองรอบรู้สึกแย่กว่าตอนอาคาชิคุงตายร้อยกว่ารอบเสียอีก...
เด็กหนุ่มผมฟ้าถาวนาในใจ พร้อมกับค้างคาใจเรื่องหนึ่ง...ว่าทำไมเขาถึงต้องมาดูการตายวนซ้ำนี่กัน? แบบนี่แสดงว่าเขาเป็นกุญแจในการหลุดจากลูปนี่หรือเปล่า? แต่เขาที่ไม่มีใครได้ยินหรือสัมพัสได้จะช่วยอะไรได้ล่ะ?
"อ...อาคาชิ ทำไมมาอยู่หน้าบ้านฉันได้ล่ะ?" ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั่น ฟุริฮาตะก็วิ่งออกมาจากบ้านป๊ะกับอาคาชิพอดี
"พอดีฉันอยากเปลี่ยนที่เที่ยวน่ะ เลยมารอหน้าบ้านนาย" อาคาชิพูดออกมาหน้าตาเฉยจนฟุริฮาตะจับพิรุถึงสาเหตุที่แท้จริงไม่ได้...
...โกหกหน้าตายมากครับอาคาชิคุง ยกนิ้วให้เลย...
"งั้นก็รีบไปกันเถอะ" ฟุริฮาตะตอบรับพร้อมลากอาคาชิไปอย่างรวดเร็ว
คุโรโกะเดินตามทั้งคู่ไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายจนกระทั่นมาถึงบริเวณสวนสาธารณะที่มีคนพุ่งพล่าน
"นี่ อาคาชิเดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำแป๊บนะ" ฟุริฮาตะไม่รอฟังคำตอบรีบเดินไปร้านขายน้ำที่อยู่อีกฝังของถนน ซึ่งคุโรโกะก็เดินตามฟุริฮาตะไป...
...เพราะรู้ว่าคนที่ต้องตายคือฟุริฮาตะ คุโรโกะเลยพยายามลองสารพัดวิธีที่ต้องยังไม่ได้ลองในลูปของอาคาชิเพื่อสัมพัสหรือสื่อสารกับฟุริฮาตะเผื่อว่ามีวิธีรอดบ้าง แต่ไม่ทันที่จะหาวิธีได้เสียงวีดร้องตะโกนเสียงดังของผู้คนก็ดังทั่วทั้งบริเวณ พร้อมกับที่อาคาชิเห็นเสาเหล็กจากตึกที่กำลังก่อสร้างอยู่ หล่นลงมาเสียบทะลุร่างของฟุริฮาตะต่อหน้าต่อตาของของคุโรโกะที่ยืนข้างๆ
...ตาย...อีกแล้ว...
คุโรโกะกัดริมฝีปากแน่นอย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถช่วยอีกฝ่ายได้...ทำได้เพียงเฝ้ามองอีกเช่นเคย
"โคกิ!!!" คุโรโกะมองไปยังอาคาชิที่รีบถลาเข้าไปหาฟุริฮาตะแต่กลับถูกร่างเงานั้นผลักให้อยู่หากจากอีกฝ่าย
"ช่วยไม่ทันอีกแล้วสินะ" ร่างเงายิ้มเยาะราวกับเป็นเพียงเรื่องล้อเล่นเท่านั้น
...รู้สึกร่างเงาของอาคาชิคุงพูดมากกว่าร่างเงาของฟุริฮาตะคุงอีกแฮะ...
ดวงตาสีฟ้ามองที่ร่างเงาสีแดงกับเด็กหนุ่มผมแดงอย่างครุ่นคิด
"ไม่ว่ายังไง...ฉันจะต้องช่วยโคกิให้ได้!" คำประกาศที่ดังออกมาจากปากอาคาชิ เซย์จูโร่ทำให้คุโรโกะเริ่มหวังและเริ่มกลัวไปพร้อมๆ กัน...เพราะนี่จะหมายความว่าอาคาชิอาจจะใช้วิธีเดียวกับฟุริฮาตะคือการยอมตายแทนนั้นเอง
"พยายามเข้าแล้วกัน" ร่างเงาพูดด้วยน้ำเสียงที่ราวกับมั่นใจว่าอาคาชิไม่มีทางชนะวังวนลูปนี่แน่นอน ทำให้คุโรโกะคิ้วกระตุกนิดๆ
...ต่อให้เป็นร่างเงาแต่...รู้สึกกวนสันมากมายครับ!!!...
"บอกไว้ก่อนนะว่าเรื่องจะจบลงเมื่อ..."ด้วยสติที่เริ่มพล่านเลือนทำให้คุโรโกะไม่ได้ยินคำพูดของร่างเงานั้นแม้จะพยายามแค่ไหนก็ตาม แต่ตัวเขากลับเห็นใบหน้าของฟุริฮาตะ ถึงจะพล่านเลือนแต่มันก็ยังชันเจน...
...ราวกับว่าฟุริฮาตะ โคกิกำลังส่งยิ้มออกมา
นี้เป็นครั้งที่สี่...ในการตื่นมาในลูปความตายของฟุริฮาตะ เมื่อดวงตาสีฟ้าลืมขึ้นมาสิ่งแรกที่คุโรโกะทำเลยก็คือมองหาอาคาชิที่มักพบเป็นคนแรกเมื่อลืมตาขึ้นมา
ครั้งนี้คุโรโกะลืมตาขึ้นมาที่สตรีทบาสอีกครั้ง ก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินไปเมื่อเหตุการณ์ในรอบแรกทุกประการ...
...คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ครับ? อาคาชิคุง?...
"ดูนี่สิ! อาคาชิ!"เจ้าแมวสีดำถูกอุ้มออกมาจากตรอก แล้วดินมาหาพร้อมยื่นให้อาราชิดูเหมือนเช่นเดิม "เหมือนอาคาชิเลยเนอะ"
"อืม นั้นสินะ..." อาคาชิตอบพร้อมมองไปรอบๆ คล้ายกำลัง...รอเวลา
"กริ๊ดดดด! ช่วยด้วยค่า! โจรกระชากกระเป๋า!" เสียงร้องที่เป็นดั่งสัญญาณว่าเหตุการเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง อาคาชิถูกใครสักคนกระแทกเช่นเดิมแต่คราวนี้ต่างออกไป เนื่องจากตอนที่ตัวของอาคาชิกลับคว้าแขนฟุริฮาตะไว้ ก่อนจะเขวี้ยงฟุริฮาตะไปชนกับป้ายร้านไทยากิจนล้มหน้าทิ่ม ส่วนตนเองกลับถลาไปที่ท้องถนนแทน...
"ทำแบบนี้อย่างที่คิดเลย!!! ให้ตายเถอะ!!!" คุโรโกะสบลออกมาอย่างน้อยครั้งนักจะได้เห็น ก่อนที่จะวิ่งไปหาอาคาชิ...
...ไม่ว่ายังไงเขาจะหาทางหยุดลูปนี่อย่างสมบูณ์ให้ได้!!!...
"บ้าน่า..." ร่างเงาพูดออกอย่างตกตะลึงที่อาคาชิยอมเอาตัวเองเข้าแลก...ทั้งทีรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
"ทีนี้ล่ะเป็นไง..." อาคาชิพูดออกมาขณะที่รถบรรทุกเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที
...ยังมายิ้มหน้าระรื้นอีกนะครับ! เคยว่าแต่ผมบ้าดีเดือด! คุณก็พอกันเลย!!!...
คุโรโกะโวยในใจ ขณะที่อาคาชิกำลังหาทางออกจากจุดนี้ให้เร็วที่สุด...อย่างน้อยก็ยังคิดได้ว่าต้องหาทางหลบอ่ะนะ
"อูย~ เจ็บแฮะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?" ฟุริฮาตะที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกลุกขึ้นมามองเบื้องหน้าของตน...
ฟุริฮาตะเบิกตากว้างอย่างตกตะลึกเมื่อเห็นอาคาชิอยู่บนถนน ขณะที่มีรถบรรทุกกำลังจะพุ่งชนอาคาชิ! แต่อาคาชิกลับ......ส่งยิ้มออกมา
"เร็วเข้าสิครับ! อาคาชิคุง!" คุโรโกะตะโกนออกมา แม้ไม่มีใครได้ยินและพยายามสัมพัสคนผมแดงแม้จะทะลุผ่านไปกี่ทีก็ตาม
"อาคาชิ!!!" เสียงร้องออกมาเป็นดั่งตัวกระตุ้กให้รู้ว่าเวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้ว
"ขอร้องล่ะ!!! อย่าให้เกิดเรื่องบ้าๆ แบบนั้นอีกเลย!!!" คุโรโกะตะโกนอย่างหัวเสียพร้อมกับ...ถีบอาคาชิไปคล้ายระบายเครียด
และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิด เมื่อคราวนี้คุโรโกะสัมพัสถูกอาคาชิได้ทำให้ส่งอาคาชิที่กำลังขยับหลบรถบรรทุกลิ้งไปชนราวกันอีกฝั่งหนึ่งเลย
...อาคาชิคุงกับฟุริฮาตะคุง...รอดแล้วสินะ?...
"ขอบคุณพระเจ้า..." คุโรโกะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน พลางมองฟุริฮาตะที่วิ่งไปโถมกอดอาคาชิอย่างเสียขวัญ อาคาชิเองก็กอดตอบคล้ายจะปลอบขวัญคนรักตนก่อนที่สายตาเหลือบไปมองยังร่างเงาที่กำลังจะจางหายไป...
...เช่นเดียวกับคุโรโกะ
"แบบนี้แหละดีแล้ว..." ร่างเงาเอ่ยออกมาพร้อมกับสติของคุโรโกะเริ่มพล่านเลือนอีกครั้ง...
...ทำไม...ถึงยังเป็นอย่างนี้อีกนะ?...
...นี่คือสิ่งสุดท้ายที่คุโรโกะคิดก่อนที่จะสลบไป
"เท็ตสึ...สึ...ยะ...สึยะ...เท็ต...เท็ตสึยะ!!!" เสียงตะโกนอันดังทำให้เด็กหนุ่มผมฟ้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก...
...ดวงตาสีฟ้ามองไปรอบๆ ปรากฏว่าคราวนี้ไม่ได้เป็นภาพสตรีทบาสแบบทุกที แต่กลับเป็น...ห้องนอนของเขาเอง
...นี่หมายความว่า...เขาหยุดลูปบ้านั้นได้แล้วสินะ?...
"เท็ตจังเป็นไงบ้างลูก?" เสียงอันเจื่อด้วยความห่วงใยดังขึ้น พร้อมกับมือที่ลูบศรีษะสีฟ้าเบาๆ
"คุณย่า?" คุโรโกะมองบุคคลข้างกายที่ดูจะกังวลมากอย่างงงๆ ก่อนที่จะมองไปรอบๆ ห้อง "คุณพ่อ? คุณแม่?"
...ไหงอยู่กันครบเลยเนี่ย?...
"โล่งอกไปที...คิดว่าลูกเป็นอะไรไปแล้วเสียอีก" หญิงสาวผมฟ้าสวมกอดเด็กหนุ่มแน่น
"ลูกหลับไปนานเลยนะ ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น..." ชายหนุ่มเอ่ย "...กำลังคิดว่าถ้าอีกชั่วโมงลูกยังไม่ตื่นจะเรียกรถพยาบาลมาเลย"
"ผมหลับไปนานและปลุกยังไงก็ไม่ตื่น?" คุโรโกะทวน
"อื้ม..." บุคคลทั้งสามพยักหน้า
"ลูกโอเคดีนะ?" หญิงสาวถามบุตรชายของตน
"ผมโอเคดีครับ แค่สับสนนิดหน่อย" คุโรโกะเอ่ยก่อนที่จะทำท่าลุกจากเตียง "ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับ ตอนนี้ผมไม่เป็นไรแล้วครับ"
"งั้นก็ดี..." คนสูงอายุทั้งสามถอนหายใจก่อนที่จะค่อยๆ ทะยอยออกจากห้องไปอย่างไม่คิดจะถามอะไร...สำหรับพวกเขาแค่เด็กหนุ่มปลอดภัยก็ดีแล้ว ส่วนสาเหตุนั้นช่างมันเถอะ!
เมื่อเหลือตัวคนเดียวภายในห้องเด็กหนุ่มผมฟ้าก็รีบเปิดโน๊ตบุ๊คและหาเรื่องลูปที่ตนจากมานั้นเพื่อความแน่ใจทันที...ข่าวสารทางอินเตอร์เน็ตมันเร็ว ถ้าเรื่องนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างเดี๋ยวก็รู้เองแหละ!!!
และไม่นานเกินรอคุโรโกะก็เจอข่าวที่ต้องการทางเฟสหนึ่ง ซึ่งข้อความที่เขียนนั้นทำให้เด็กหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่มีใครเป็นอะไร แถมรูปอาคาชิกับฟุริฮาตะโชว์เด่นอีกต่างหากว่าปลอดภัยกันดี
"ดีจังนะครับ...ฟุริฮาตะคุง" คุโรโกะยิ้มบางๆ ...ถ้าให้เขาเดา สาเหตุที่เขาไปวนในลูปนั่นคงเพราะให้เขาช่วยสองคนนั้นให้รอดนั้นแหละ และเดาดันบื้อไปหาทางช่วยคนที่จะตายในลูปนั้นเท่านั้นจนวนลูปไปร้อยกว่ารอบกว่าจะหาทางได้ในลูปรอบสุดท้ายนั้นแหละ
คุโรโกะค่อยๆ ปิดโน๊ตบุ๊คลงและลุกไปอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ ยังไงเสียก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแล้วนิ...ทั้งฟุริฮาตะคุงทั้งอาคาชิคุงก็รอดแล้ว ถึงหมั่นไส้อาคาชิคุงที่ได้ฟุริฮาตะคุงไปเชยชมแต่แค่ฟุริฮาตะมีความสุขก็ดีแล้ว จะว่าไป...
...ถีบอาคาชิคุงเนี่ย...สะใจดีเหมือนกันแฮะ...
End
Cr. 海月くろば
PIXIV ID41693631
http://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=41693631
ความคิดเห็น