ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fanfic knb by shiko

    ลำดับตอนที่ #101 : [HaraZaki] 愛惜

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.43K
      17
      5 มิ.ย. 58

    Title : 愛惜

    Fandom : Kuroko no Basket

    Paring : Hara x Yamazaki

    Notes : เป็นฟิคสนองความบ้าเราเฉยๆ นะ ดีไม่ดียังไงก็ช่วยเม้นบ้างนะจ๊ะ

    ................................................................

    愛惜

     

    "ซา~กิ~" เสียงลากยาวๆ ดังขึ้นพร้อมกับน้ำหนักหนักๆ ถูกกดทับลงมาบนบ่าคนที่ถูกเรียก "ทำ~อะ~~~ไร~~~~"

    "อ่านหนังสือไงฟะ! ตาบอดหรือ!?" เสียงโวยดังขึ้นจากเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลออกส้มพร้อมกับเอาส้นหนังสือตีกลางหน้าคนที่เกาะตน "ลุกไปเลยฮาระ! หนักนะเฟ้ย!!!"

    "ใจร้ายจังนะ~~~ ซากิ~~~" เด็กหนุ่มบ่นพร้อมเป่าหมากฝรั่งที่เคี้ยวตลอดเวลาตามปกติ "หนังสือมันน่าสนใจนักหรือไง~~~"

    "น่าสนใจแป๊ะสิ! น่าเบื่อจะตายชัก!" ยามาซากิ ฮิโรชิค้อนใส่คนที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ "ถ้าไม่ติดว่าถ้าสอบคราวนี้ทำคะแนนต่ำติดดินอีกจะโดนฮานามิยะว๊ากเอาล่ะก็ไม่มีทางมาอ่านมันหรอก!"

    "อ่านหรือไม่อ่านก็ไม่ค่าหรอก~" ฮาระ คาซึยะคว้าหนังสือออกจากมือยามาซากิทันที

    "นี่นาย...กวนโอ๊ยใช่ไหมเนี่ย?" ยามาซากิกัดฟันกร็อดพร้อมพยายามจะคว้าหนังสือคืน แต่ฮาระหลบทัน

    "ใช่เลย~ กวนซากิสนุกกว่าเยอะ~~" ฮาระเอ่ยพร้อมลุกขึ้นวิ่งหนียามาซากิ "แน่จริงก็ตามมาสิ!"

    "หึๆ" ยามาซากิกระตุกยิ้มเหี้ยม "อย่าหนีนะเฟ้ย! ไอ้บ้าฮาระ!!!"

    สุดท้ายทั้งสองก็พาวิ่งไล่กันตามระเบียงทางเดินจนโดนอาจาย์โผล่มาว๊าก ซึ่งเป็นเรื่องที่ทุกคนในโรงเรียนต่างชินกันมากเพราะมันเล่นเกิดแทบทุกวัน! และเรื่องนี้มักจบลงด้วยการ...

    "ฮิโรชิ! คาซึยะ! มานี่เดี๋ยวนี้เลยทั้งคู่!!!" ...เสียงแว๊ดอันคุ้นหูที่ดังขึ้นทำเอาเด็กหนุ่มทั้งสองที่ไล่กันอย่างสนุกสนาน (?) เบรกเอี๊ยดทันที

    "แฮะๆ ไงฮานามิยะ" ยามาซากิทักผู้ที่เป็นกัปตันทีมตนด้วยอาการเหงื่อตกนิดๆ ...เพราะเดาสาเหตุที่อีกฝ่ายมาหาได้เลย

    "มีอะไรเหรอ~~~? ฮานามิยะ~?" ฮาระถามอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร

    "ไม่ต้องถาม! ตาม - มา - นี่ - เดี๋ยว - นี้!" ฮานามิยะกดเสียงหนักๆ ก่อนที่จะลากลูกทีมตนทั้งสองไปยังห้องห้องหนึ่ง...ห้องคหกรรมนั่นเอง

    "ไงเซโตะ ฟุรุฮาชิ...มากันครบเลย" ฮาระทักอีกสองคนที่นั่งหัวโด่อยู่ในห้อง

    "ไม่ต้องมาระรื้นเลยเฟ้ย!" ฮานามิยะแยกเขี้ยวพร้อมเอากระดาษแผ่นหนึ่งมาแปะหน้าฮาระ "ดูซะ! และอธิบายมา! ว่าทำไมผลมันได้แค่นี้!"

    "เหวอ! เอามาจากไหนเนี่ย!?" ฮาระหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อเห็นว่าที่กัปตันทีมตนเอามาแปะหน้านี่คือ...ผลสอบคราวก่อนของเขาเอง! เขาจำได้ว่าเขาเผา (?) ไปแล้วนะ! ไปรื้อมาจากไหนเนี่ย!?

    "ไม่ต้องโวยเลย! นั่งลงเดี๋ยวนี้เลย!" ฮานามิยะแว๊ดใส่

    "ครับท่าน!" เด็กหนุ่มทั้งสองรีบนั่งลงทันทีอย่างสงบเสงี่ยเจื๋อมตัว

    "อะแฮ่ม..." เมื่อฮานามิยะเห็นว่าลูกทีมคนแต่ล่ะตัว (?) เข้าที่เข้าทางกันเรียบร้อยแล้ว จึงเริ่มเปิดประเด็นในการลากทุกคนมาในครั้งนี้ "...พวกนายคงรู้ใช่ไหมว่าฉันลากพวกนายมาทำไม? ตั้งใจฟังดีๆ..."

    "Zzz" เสียงกรนเบาๆ ดังมาจากคนที่หลับปานจำศีลตลอดกาลอย่างเซโตะ เคนทาโร่

    "หึๆ" ฮานามิยะหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่ตนลากมาเป็นคนแรกนั้นยังหลับอยู่ "ตื่นโว้ย!!! เคนทาโร่!!!"

    "Zzzz" คนหลับก็ยังไม่ตื่นอยู่ดี...ถ้าไม่ติดว่ามีเสียงกรนด้วยคงคิดว่าตายแล้วแหงๆ

    "เคนทาโร่!!!" ฮานามิยะคราวนี้ไม่เรียกอย่างเดียว...ถีบเก้าอี้ที่อีกฝ่ายนั่งอยู่ด้วย จนร่างหงายเงิบไป

    โครม!!!

    "เจ็บนะ~ ทำอะไรของนายเนี่ย?" ในที่สุดเซโตะก็ยอมตื่นขึ้นมาเสียที

    "ใครใช้ให้เรียกแล้วไม่ตื่นล่ะ!?" ฮานามิยะเอ่ยอย่างมีน้ำโหเล็กๆ "เอ้าๆ กลับเรื่องเดิม...ที่ลากมาที่นี่เพราะเรื่องผลสอบ! คงรู้ตัวกันดีใช่ไหม!?"

    "..." เด็กหนุ่มสามคนหลบสายตา อีกหนึ่งนั่งหาวเฉยๆ

    "เพื่อจะให้ผลสอบพวกนายขึ้นมาสักนิด...ฉันกับเคนทาโร่จะ 'ติวเข้ม' พวกนายจนละเมอเป็นสูตรเลยค่อยดู!!!"

    "ไม่อ่าววววว!!!" เสียงโหยหวนดังขึ้นทันทีที่ฮานามิยะเอ่ยจบ

    "แค่ไอ้คราวก่อนก็จะตายแล้วน้าาาา!!!" ฮาระโวยขึ้นมา

    "จะตายแต่ได้แค่ 16 จากเต็ม 100 เนี่ยนะ!?" ฮานามิยะแว๊ดใส่ฮาระ "นายถือว่าได้ต่ำสุดเลยนะเฟ้ย!!!"

    "ก็...มันยากอ่ะ" ฮาระทำท่าลุกลี้ลุกลน

    "ไม่ฟังคำแก้ตัวโว้ยยยย!!! หลังจากนี้ทุกเย็นพวกนายต้องมาให้ฉันกับเคนทาโร่ติวเข้าใจไหม!?" ฮานามิยะตีโต๊ะอย่างแรง "ถ้าไม่มา...เตรียมโดนซ้อมเพิ่มห้าเท่าได้!!!"

    "ห้าเท่าก็ตายดิ!!!" ยามาซากิเริ่มโอดคราญ

    "ถ้าไม่อยากโดนซ้อมเพิ่มก็มาติวซะ!" ฮานามิยะเอ่ยพร้อมเอานิ้วเชยคางยามาซากิ "แต่...ฮิโรชิสำหรับนายถ้าไม่มาคงโดน 'อย่างอื่น' แทนล่ะนะ หึๆ"

    "โอเคๆ แค่มาติวก็พอสินะ!" ฮาระดึงตัวยามาซากิที่เอ๋อกินเพราะตามอารมณ์คนเป็นกัปตันทีมไม่ทันออกห่างทันที พร้อมมองฮานามิยะตาเขียวปั๊ด

    "ตามนั้น..." ฮานามิยะยิ้มบางๆ "...งั้นเริ่มพรุ่งนี้เลย...เจอกันที่ห้องสมุดล่ะ"

    "ฮานามิยะ..." เซโตะเอ่ยขึ้นมาหลังจากสางเมาขี้ตาแล้ว (?) "...ฉันว่าแค่ติวมันไม่เข้าหัวพวกนี่หรอก...เอามีรางวัลหรือบทลงโทษดีไหม?"

    "เข้าท่าดี" ฮานามิยะเริ่มฉายแววเจ้าเล่ห์

    "จะเสนอหานรกให้พวกฉันทำไมเนี่ย?" ฮาระมองเซโตะอย่างเคืองนิดๆ

    "เอาน่าๆ" เซโตะหยักไหล่ก่อนที่จะเดินไปปิดหูยามาซากิไว้

    "เอ๋? ปิดหูฉันทำไมเนี่ย?" ยามาซากิเอ่ยอย่างงงๆ

    "นายคิดจะทำอะไร?" ฮาระถาม...เดาได้ไม่ยากเลยว่าไอ้รางวัลที่ว่านั้นเกี่ยวกับซากิแน่

    "เอาง่ายๆ คือฉันจะให้นายแข่งกับโคจิโร่ว่าใครทำคะแนนสอบได้มากกว่ากัน...ถ้าใครได้มากกว่ามีสิทธิทำอะไรก็ได้กับฮิโรชิหนึ่งวัน" ฮานามิยะเอ่ย "แต่ถ้าได้ไม่เกินครึ่งทั้งคู่ฉันกับเคนทาโร่จะเป็นคนรับรางวัลนี่เองนะ"

    "ข้อเสนอดีชะมัด..." ฟุรุฮาชิเอ่ย...โดยมีเลือดกำเดาไหลจากจมูกเป็นสาย

    "ไม่ดีเลยสักนิด" ฮาระทำหน้ามุ่ย...ก็แหงล่ะ! ก็ไอ้รางวัลนี่มัน 'แฟน' เขานิ! พวกนี่ก็จ้องมาเสียบแทนเหลือเกิน!

    ...แล้วอย่างเขาเนี่ยได้เกินสิบก็บุญแล้ว! เกินครึ่งจะรอดเหรอฟะ!?...

    "แต่ฉันว่าก็ดีนะ" เซโตะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

    "สามต่อหนึ่ง...ตกลงตามนี่" ฮานามิยะสรุปดังนี้ก่อนที่จะส่งสัญญาณให้เซโคะปล่อยยามาซากิได้

    "ตกลงพวกนายพูดอะไรกันเมื่อกี้เนี่ย?" ยามาซากิถามอย่างไม่สบอารมณ์นิดๆ ...ชิ! กันเขาออกนอกวงคนเดียวเลย! คงไม่คิดทำอะไรแผลงๆ นะ!

    "เปล่า..." ฮานามิยะทำหน้าตาย

    "ฟุรุฮาชิ...ตกลงเมื่อกี้ฮานามิยะพูดอะไร?" ยามาซากิที่เห็นว่าฮานามิยะเหมือนอยากแกล้งไม่บอกตนเลยหันไปถามคนที่ตอบตรงประเด็นที่สุดในกลุ่ม

    "แค่บอกว่าใครได้คะแนนต่ำสุดหรือไม่เกินครึ่งจะต้องโดนแกล้งน่ะ" ฟุรุฮาชิเอ่ยหน้าตาย

    "กะว่าฉันได้ต่ำสุดสินะ?" ยามาซากิเดาว่าฮานามิยะคงกะแกล้งตนแบบไม่ให้รู้ตัวแน่...และหวังว่ามันจะเป็นแค่แกล้งอย่างเดียวจริงๆ นะ

    "ตามนั่น...ยังไงก็พยายามเข้าแล้วกัน" ฮานามิยะเอ่ยพลางหัวเราะเป็นเอ๊ฟเฟ็กหลอนก่อนที่จะเดินจากไป

     

     

     

     

     

    "นายดูจะตั้งใจกว่าปกตินะ...กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่าเนี่ย?" ยามาซากิเอ่ยถามขณะที่วางคางกับหนังสือเรียนอย่างเหนื่อยอ่อน

    "พอดีไม่อยากโดนฮานามิยะเล่นน่ะ" ฮาระตอบก่อนที่จะฟุบลงกับโต๊ะ "จำไม่ได้เลย...ต้มหนังสือกินมันจะเข้าหัวไหมฟะ!?"

    "ถ้าเข้าฉันจะต้มกินคนแรกเลย..." ยามาซากิถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน "...ถ้าไม่เกินครึ่งล่ะซวยตายชัก"

    "ซวยมากด้วย" ฮาระถอนหายใจก่อนที่จะเป่าหมากฝรั่งตามปกติ แม้จะโดนเตือนเรื่องห้ามเคี้ยวหมากฝรั่งในห้องสมุดหลายครั้งแล้วก็ตาม ด้วยความเครียดเรื่องจะสอบได้ไหมนั้นเอง...

    ...แต่ยังไงก็ไม่ยอมยกซากิให้ใครหรอก!...

    "อย่าบ่นน่า...ยังไงฉันต้องได้เกินครึ่งให้ได้" ฟุรุฮาชิเอ่ยพลางอ่านหนังสืออย่างตั้งใจเกินปกติมาก

    "แต่ยังไงฉันต้องมากกว่านายให้ได้" ฮาระกัดฟันพูด

    "อย่าเพิ่งเถียงกันเซ่~" เซโตะนั่งเบื่ออยู่หน้าสามคนที่ไม่เคยทำคะแนนผ่านครึ่งเลย หยิบหนังสือขึ้นมาดู "ตกลงเข้าหัวกันบ้างไหม?"

    "ไม่..." เสียงตอบกลับมาอย่างพร้อมเพรียงเล่นทำเอาเซโตะอยากเอาหนังสือฟาดหัวคนจริงๆ

    "งั้นลองเล่นเป็นเกมตอบคำถามกันไหม? เผื่อเข้าสมองกลวงๆ ของพวกนายบ้าง" เซโตะเสนอ

    "ความคิดดี" ฮานามิยะที่นั่งข้างๆ เซโตะเอ่ย ก่อนหยิบหนังสือมา "คำถามแรกใครเป็นผู้คิดค้นไฟฟ้า?"

    "เริ่มเลยเหรอ!?" เด็กหนุ่มผู้สอบตก (?) ทั้งสามแว๊กพร้อมกัน...ไม่ให้เตรียมตัวเลยเหรอ!?

    "ใช่สิ เอ้า! รีบตอบ! ให้เวลาสองนาที..." ฮานามิยะหัวเราะเบาๆ ราวปีศาจร้าย

    "ไอน์สไตร์!" ฮาระตอบ

    "กะผีสิ! ไม่ใช่โว้ย!" ฮานามิยะปวดหัวกับฮาระจริงๆ ...ไม่ใกล้เลยนะ!

    "นิโคลา เทสลา" ฟุรุฮาชิตอบ

    "นั้นมันผู้คิดค้นระบบไฟฟ้ากระแสสลับต่างหาก!" ฮานามิยะเริ่มคิดแล้วว่า...พวกมันผ่านปีหนึ่งมาได้ไงฟะ!?

    "ทอมัส เอดิสัน" ยามาซากิตอบเป็นคนสุดท้าย

    "เออ! นั้นแหละ!" ฮานามิยะถอนหายใจ...อย่างน้อยก็ตอบถูกคนหนึ่งล่ะวะ ถ้าผิดอีกกะจะลากไปล้างสมองมันทั้งสามคนเลย

    "ฮาระกับฟุรุฮาชิตอบผิดงั้น..." เซโตะยื่นมือมาตรงหน้าทั้งสองที่เอ่ยชื่อ "...ต้องโดนลงโทษ"

    เป๊าะ!!!

    "โอ๊ย!" ฟุรุฮาชิกุ่มหน้าผากตนเอง "เจ็บนะ..."

    "ก็ตั้งใจให้เจ็บน่ะสิ" เซโตะดึงมือที่เพิ่งดีดมะกอกใส่เพื่อนตนกลับมา "ไม่งั้นก็ไม่จำดิ"

    "ปกติเขาดีดใส่หน้าผากไม่ใช่หรอก!? ไหงดีดใส่ตาฉันเนี่ย!?" ฮาระโวย...อุ้ย~ ดีนะไหวตัวทัน เลยถอยหลบได้หน่อยนึง

    "อ้าว? ตาเหรอ? กะผิดแฮะ..." เซโตะหยักไหล่แบบว่าช่วยไม่ได้ให้

    "อ้าวๆ อย่าเพิ่งเถียงกัน...มาต่อข้อสองเลย..." ฮานามิยะเอ่ยก่อนที่การติวจะกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปเสียก่อน...ข้อนี้เอาง่ายๆดีกว่า "...ปลาอะไรเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม"

    "วาฬ"

    "แซมมอน"

    "แซมมอนบ้านแกดิวะ! ตั้งใจตอบหรือเปล่าเนี่ย!?" ฮานามิยะแว๊ดใส่คนที่ตอบไม่เหมือนชาวบ้านอยู่คนเดียว...ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น ฮาระ คาซึยะเจ้าเก่านั้นแหละ

    "แซมมอนกินกับนมอร่อยน้าาาา" ฮาระเอ่ยพร้อมกับรีบไปแอบหลังยามาซากิ

    "เกี่ยวกันที่ไหนวะเฮ้ย!" ฮานามิยะปวดหัวจริงกับมัน...นี่ถ้าถาม 1+1 ได้เท่าไหร่มันคงไม่ตอบสามหรอกนะ? "เคนทาโร่! จัดการคาซึยะมันเลย!"

    "รับทราบ!" เซโตะเอ่ยก่อนที่จะเริ่มลงโทษฮาระ (?)

    "เรื่องอะไรจะอยู่ให้โดนล่ะ!" ฮาระวิ่งหนี

    "ฉันก็มีวิธีจับนายเหมือนกันแหละ..." เซโตะที่ขี้เกียจวิ่งตามเดินมาโอบไหล่ยามาซากิไว้ "...นี่ซากิ...มีอะไรจะบอกแหน่ะ"

    "อะไร?" ยามาซากิถาม

    "สนใจไปติวที่บ้านฉันม...โอ๊ย!" ขณะที่เซโตะเอ่ยก็มีวัตถุอย่างหนึ่งลอยเข้าที่หัวอย่างจัง

    "อย่ามาเนียนเลย!" ฮาระขู่ฟ่อพร้อมจับทั้งสองแยกจากกัน

    "ว้า แย่จัง..." เซโตะทำท่าเสียดายพร้อมยื่นมือไปตรงหน้าฮาระ "...แต่นายก็พลาดแล้วล่ะ"

    เป๊าะ!

    "โอ๊ย!" ฮาระแยกเขี้ยวใส่เซโตะ "คราวนี้เล่นส้นจมูกเลยนะ!"

    "ใครใช้ให้นายเอาผมปิดหน้าจนดูไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไรล่ะ?" เซโตะเอ่ยด้วยท่าทางกวนโอ๊ย

    "ช่วยเลิกเอาฉันมาเป็นตัวล่อฮาระสักทีได้ไหม?" ยามาซากิสังเกตหลายครั้งแล้วว่าเซโตะชอบใช้วิธีนี้เหลือเกิน

    "ไม่ได้ใช้เป็นตัวล่อสักหน่อย ที่พูดเอาจ...โอ๊ย!" เซโตะหลุดร้องออกมาเมื่อถูกฮาระเหยียบเท้าเต็มๆ

    "ไม่ต้องพูดอะไรเลย กลับไปนั่งไป๊!" ฮาระเอ่ยเสียงเขียว...รู้ก็รู้ว่าเขากับซากิเป็นแฟนกันยังมาจีบอีก! ซากิก็บื้อซะ!

    "ครับๆ" เซโตะขานอย่างเซ็งๆ ก่อนกลับมานั่งที่เดิม

    "เอ้าๆ มาเริ่มคำถามต่อไป..." ฮานามิยะเริ่มเอ่ยถามไปเรื่อยๆ ด้วย...อาการปวดหัวลามไปถึงกระเพาะเมื่อฟังแต่ล่ะคำตอบที่ได้รับ โดยเฉพาะจากฮาระ "...ตกลงนายจบม.ต้นจากไหนมาฟะ!? พ่อจะไปเผาให้ดู!!!"

    "เฮ้ยๆ เผาจริงคุกนะเฮ้ย" ยามาซากิเกิดอาการเหงื่อตกเมื่อเห็นท่าทางปานองค์จากกัปตันทีมตน

    "ก็สมควรไหมฟะ!? ตอนม.ต้นปล่อยจบมาได้ไงเนี่ย!?" ฮานามิยะอยากจะบ้าตายจริงๆ ...ดูมันตอบแต่ล่ะอย่างน่าถีบตกตึกทั้งนั้น!!!

    "ก็ปล่อยมางี้ไง..." ฮาระเยพร้อมลูบหน้าผากตนเบาๆ "...ไม่เห็นต้องซีเรียสอะไรมากเลย"

    "ไม่ซีเรียสกับแกก็ไม่รู้ว่าจะซีเรียสกับใครแล้วล่ะ!" ฮานามิยะแว๊ดใส่

    "บ่นไปก็เท่านั้นแหละ...ไม่เข้าหัวหรอก" เซโตะเอ่ยพลางถอนหายใจกับผลจากการเล่นตอบคำถามเมื่อครู่ "แต่นายก็สุดๆ จริงฮาระ...จากคำถามห้าสิบข้อถูกสามข้อเนี่ย"

    "ก็คำถามมันยากไป..." ฮาระพยายามแก้ตัวแต่...

    "ยากกะผีสิ! นี่แต่ละคำถามฉันคัดแบบโคตรง่ายมาแล้วเฟ้ย! ต้องถามว่า 2+2 เท่ากับเท่าไหร่หรือไงถึงจะเรียกว่าง่ายพอห๊า!?" ...โดนฮานามิยะที่ปานมารมาจุติแยกเขี้ยวใส่เสียก่อน

    "ฮานามิยะ...เชือดฮาระเลย ฉันจะได้เสียบแทน..." ฟุรุฮาชิเหล่มองยามาซากิ

    "เรื่องอะไรจะให้นาย? ฉันเสียบแทนเองดีกว่า" ฮานามิยะเอ่ยก่อนที่จะเหล่มองยามาซากิอีกคน

    "เฮ้ยๆ แบ่งกันด้วยดิ" เซโตะเอ่ยก่อนที่จะถูกลืม

    "ต่อให้เหยียบระเบิดฉันก็ไม่ยอมตายวะ!" ฮาระค้อน (?) ใส่แต่ละคนที่ทำหน้าตายหวังจะเสียบแทนที่ตนหน้าตาเฉย

    "นับวันฉันยิ่งไม่เข้าใจพวกนายวะ" ยามาซากิบ่นขึ้นมาเบาๆ ...นับวันพวกมันยิ่งแปลกๆ วุ้ย!

    "อย่าเข้าใจเลย..." ฮาระคิดว่าไม่รู้นี่แหละที่สุด ถ้าเกิดยามาซากิรู้แล้วเจ้าพวกนี่คงจะจีบแบบออกนอกหน้าแทนแน่ "...มาเริ่มไอ้ติวบรรลัยนี่ต่อเถอะ"

    "โอเค..." เซโตะที่เห็นว่าวกกลับมาเรื่องติวเหมือนเดิมได้แล้ว จึงเอาผลการตอบคำถามเมื่อครู่มาดู "...ที่ต้องติวหนักสุดคือนายเลยฮาระ...เต็มห้าสิบดันได้สาม ซากิได้ยี่สิบห้าข้อถือว่าพอมีแววว่าไหว ส่วนฟุรุฮาชิได้สามสิบเอ็ดก็ถือว่าดีอยู่"

    "แต่ก็ยังถือว่าต้องติวเข้มกันอยู่ดี โดยเฉพาะคาซึยะ...ถ้าแทะหนังสือกินไปได้เลยยิ่งดี" ฮานามิยะไล่สายตามองสามหน่อ (?) อย่างปลงๆ "ดังนั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปต้องติวแบบ 'เข้มข้นพิเศษ' ห้ามอู้ ห้ามสาย ห้ามขาด! เข้าใจไหม!?"

    "ครับ~~~" เด็กหนุ่มทั้งสามขานรับด้วยท่าทางซังกะตาย...อย่าให้พวกเขาฉลาด (?) บ้างแล้วกัน!!!

    "งั้นวันนี้ไปพักให้เต็มที่และเตรียมมาเจอนรกเลย..." ฮานามิยะเอ่ยเสียงเย็น เป็นตัวบ่งบอกว่าเอาจริงสุดๆ "เอ้า! แยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมันได้!!!"

     

     

     

     

     

    "ฮ...ฮานามิยะ...พอเถอะ...จะตายแล้ว..." เสียงแผ่วๆ ราวว่ากำลังจะตายจริงๆ ดังออกมาจากปากเด็กหนุ่มผมสีหม่น (?)

    "ไม่มีทาง!" ฮานามิยะเอ่ยพร้อมเอาส้นหนังสือสับหัวฮาระ "ฉันจะไม่พอจนกว่านายจะทำได้อย่างน้อยเกินครึ่ง! เจ้าบ้า!!!"

    "ตายสิครับ..." ฮาระทำท่าพร้อมลาโลกทุกนาที

    "ถ้านายตายก็ดีสิ ฮิโรชิจะได้เป็นของฉันแทน" ฮานามิยะแสยะยิ้มออกมา

    "ไม่ตายล่ะ!" ฮาระรีบฟื้นสกิลขึ้นมาทันทีทันควัน

    "เฮ้อ...น่าเสียดาย" ฮานามิยะถอนหายใจอย่างเสียดายจริงๆ

    "ช่วยเลิกคิดงาบแฟนคนอื่นสักสิบวิได้ไหมฟะ!?" ฮาระแว๊ดใส่

    "ไม่ได้..." ฮานามิยะตอบกลับทันที "...ฉันไม่คิดปล่อยฮิโร่ชิไปหรอกนะ"

    "แล้วคิดว่าฉันจะปล่อย?" ฮาระถามกลับ

    "ไม่...อย่าว่าแต่นายเลยสองคนนั้นรวมทั้งฉันก็ไม่" ฮานามิยะเอ่ย

    "งานนี้ใครดีใครได้อย่างเดี๋ยว" ฮาระเป่าหมากฝรั่งออกมา...ถึงเขาเป็นแฟนกับซากิแล้วก็ต้องระวังไว้ เดี๋ยวเสียแฟนให้เพื่อนโดยไม่รู้ตัว

    "ตามนั้น แต่ถ้าเผลอระวังจะโดนงาบไปโดยไม่รู้ตัว" ฮานามิยะหมุนปากกาเล่น

    "ฉันมั่นใจว่าซากิไม่เลือกพวกนายวะ" ฮาระเอาปากกาของตนฟาดปากกาที่ฮานามิยะหมุนเล่นในมือ

    "เดี๋ยวฉันจะทำลายความมั่นใจนั้นเอง" ฮานามิยะคว้าปากกาที่ถูกปัดไปอย่างง่านดาย "เอาๆ มาต่อเลยดีกว่า"

    "โธ่! ฮานามิยะ~ นี่ติวมาสามวันแล้วน้า~ จะอ้วกออกมาเป็นตัวหนังสือแล้ว~" ฮาระโอดครวญ

    "ถ้านายอยากให้พวกฉันทำอะไรฮิโรชิก็ได้หนึ่งวันก็เชิญ" ฮานามิยะที่จริงก็ไม่อยากสอนฮาระเท่าไหร่หรอกเมื่อนึกถึงข้อนี่...ถ้าไม่ติดว่าถ้าใครตกต้องมาซ่อมตอนวันแข่งพอดีนี่สิ!!!

    "โอเคงั้นมาต่อเลย!" ฮาระรีบเร่งให้ติวต่อทันที

    "ทีงี้ล่ะเร็วเชียว เผลอมั้งก็ได้" ฮานามิยะถอนหายใจก่อนที่จะติวให้ฮาระต่อไป

    ส่วนตรงโต๊ะที่ห่างออกไปเล็กน้อยจากยามาซากิกับฟุรุฮาชิที่เซโตะติวให้นั้น...

    "เซโตะ! ตื่นเฟ้ย!!!" ยามาซากิถีบร่างสูงของเซโตะ เคนทาโร่อย่างแรง "พวกฉันทำไอ้ข้อสอบบรรลัยนี่เสร็จกันแล้วนะเฟ้ย!"

    "อ้าวๆ เสร็จแล้วเหรอ?" เซโตะที่ถูกถีบลุกขึ้นมารับข้อสอบที่ตนให้ยามาซากิกับฟุรุฮาชิไปทำมาตรวจ "อื้ม~ วันนี้ดีขึ้นแฮะ"

    "คราวนี้ได้เท่าไหร่?" ยามาซากิถามอย่างอยากรู้

    "เกินครึ่ง...เป็นดี" ฟุรุฮาชิที่เอาหน้าฟุบกับโต๊ะแบบใกล้วิญญาณออกจากร่างเอ่ยเสียงแผ่ว

    "นายได้ห้าสิบพอดีเป๊ะ ส่วนฟุรุฮาชิได้ห้าสิบห้า...ถือว่าขึ้นมากแล้วที่ขึ้นมาจากสิบกว่าคะแนนเนี่ย" เซโตะเอ่ยเสียงยาน "แบบนี้ต้องให้รางวัลหน่อย~"

    "เอ๊ะ?" ยามาซากิหลุดเอ๋อมาเล็กน้อยก่อนที่จะถูกเซโตะดึงตัวไปใกล้ๆ และ...ริมฝีปากก็ถูกประทับบนแก้มไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

    "หอมดีเนอะ" เซโตะเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มๆ ...ที่จริงเขาอยากเอาตรงปากมากกว่า แต่ถ้ามากกว่านี้คาดว่าจะเปลี่ยนจากการติวสอบมาเป็นฟัดกันเองมากกว่า

    "ท...ท..." ยามาซากิหน้าร้อนพล่านขึ้นมาก่อนที่จะชกเข้าาที่หน้าเซโตะทันที "ท...ทำบ้าอะไรของนายฟะ!?"

    "ก็อย่างที่เห็น" เซโตะที่รับหมัดอีกฝ่ายได้อย่างทันทวนทีเอ่ย

                   "คิดจะทำอะไร~~~~?" เสียงหลอนๆ ดังขึ้นมาพร้อมกับมือหนึ่งวางลงบนบ่าเซโตะ "ได้ทีเอาเชียวนะ~~~"

    "ไม่รู้ไม่ชี้..." เซโตะปัดมือเพื่อนตนออก...นี่ถ้าจูบปากจริงๆ คงได้ทะเลาะกันทั้งคืน "...ผลสอบนายล่ะฮาระ?"

    "นรก" ฮาระตอบสั้นๆ ง่ายๆ ก่อนที่จะแว่บไปข้างหลังยามาซากิ

    "อย่างน้อยก็ใกล้ขึ้นมาบนพื้นโลกแล้ว" ฮานามิยะเดินตามฮาระมา "ได้สี่สิบห้าคะแนน...อีกนิดเดียวก็ผ่านแล้ว"

    "แต่ก็อีกตั้งห้าคะแนน...มันจะทันสอบพรุ่นนี้ไหมเนี่ย?" เซโตะไม่มั่นใจว่าจะผ่านกันหรือเปล่าเลย คะแนนแต่ละคนนี่เล่นซะ...

    "ไม่ทันก็ต้องทันล่ะ" ฮานามิยะหยักไหล่ ถ้าจนห้องสมุดปิดแล้วยังไม่ได้เดี๋ยวไปต่อที่หอฉันแล้วกัน"

    "โอเค ตามนั้น" เซโตะพยักหน้ารับก่อนที่จะติวกันต่อ โดยฮานามิยะก็ลากฮาระที่เกาะยามาซากิหนึบไปติวเช่นกัน...ซึ่งก่อนโดนลากไปยังทิ้งท้ายไว้อีกว่า...

    "ห้ามทำอะไรซากินะโวย!!!"

    ...ก่อนที่จะยอมไปติวต่ออีกต่างหาก

    จากนั่นความสงบในการติวหนังสือครั้งนี้ก็กลับมาอีกครั้ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ ก็...

    "หาว~" ...มีเสียงหาวดังขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับดวงตาสีเขียวเข้มจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่อยู่รอมร่อ พลางฟังคำพูดร่ายยาวอย่างกับบทสวดของเพื่อนตนไป

    "ง่วงเหรอ? ยามาซากิ?" ฟุรุฮาชิที่นั่งข้างๆ กันเอ่ยถาม

    "เออดิ!" ยามาซากิขยี้ตาเบาๆ "เฮ้! เซโตะ! ขอไปล้างหน้าแป๊บ! ไม่ไหว...ง่วงโครตๆ!"

    "เออๆ รีบไปรีบมาล่ะ...ห้องสมุดใกล้ปิดแล้ว" เซโตะมองนาฬิกาก่อนจะโบกมือไล่ยามาซากิ "เดี๋ยวไปต่อที่หอฮานามิยะเอา"

    "เออๆ รู้แล้ว" ยามาซากิลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเดินออกจากห้องสมุด เจ้าตัวเดินไปยังห้องน้ำใกล้ๆ ...ถึงเป็นห้องน้ำอาจารย์ แต่เพราะขี้เกียจเดินไกลเจ้าตัวเลยเดินเข้าไปเลย

    ซ่า...

    เสียงน้ำไหลเบาๆ ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบในยามเย็นใกล้ค่ำแบบนี้สร้างบรรยากาศวังเวงปานหนังผีได้ดีจริงๆ

    ...สยองโว้ย! รู้งี้ลากฟุรุฮาชิมาด้วยดีกว่า...

    ยามาซากิบ่นในใจ พร้อมตวัดน้ำล้างหน้าให้สติสตางค์เข้าร่างขึ้นมาหน่อย

    กึก...กึก...กึก...

    เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นทำให้ยามาซากิสะดุ้งเฮือก และมองไปต้นเสียง...แต่ก็ไม่มีอะไรอยู่เลย

    ...เฮ้ยๆ คงไม่ใช่...ผีหรอกนะ?...

    ยามาซากิเริ่มที่จะหวั่นๆ ก่อนที่จะรีบปิดก๊อกน้ำและก้าวเดินออกจากห้องน้ำหมายจะกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนตน

    กึก...กึก...กึก...

    เสียงคนเดินดังขึ้นอีกครั้งทำให้ความกลัวยิ่งเพิ่มขึ้นมา ยามาซากิเผลอก้าวถอยหลังไปหน่อยหนึ่งตามสัญชาตญาญ

    ยามาซากิมองไปรอบๆ อย่างช่างใจและเริ่มที่จะเตรียมออกวิ่ง แต่...ในตอนนั้นเองก็มีมือหนึ่งเอื้อมมาปิดปากเด็กหนุ่มไว้ก่อนจะตามด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่เข้าสู่ร่างกาย...

    ...และนี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่รู้สึก ก่อนที่สติของยามาซากิ ฮิโรชิจะดับวูบไป

     

     

     

     

     

    "ซากิไปนานจังแฮะ~" เสียงลากยาวดังจากฮาระแบบ...สภาพห่อเหี่ยวมาก

    "นั้นสิ...นานไป" ฮานามิยะมองนาฬิกาที่บ่งบอกว่าได้เวลาปิดห้องสมุดแล้ว

    "ไปตามดีไหม?" เซโตะถาม

    "ไม่อยากตามก็ต้องตามล่ะ" ฟุรุฮาชิชี้ไปที่บรรณารักษ์ที่เริ่มไล่พวกตน โดยในมือถือข้าวของของยามาซากิเอาไว้

    "โอเค...ตามนั้น" ฮานามิยะสรุปดังนี้ก่อนที่จะเดินนำออกจากห้องสมุดไป

    "นายคิดว่าซากิจะไปตรงไหนล่ะ?" เซโตะถามขึ้น...ให้ดูห้องน้ำทุกจุดก็ไม่ไหวนะ

    "คงห้องน้ำอาจารย์ใกล้ๆ นี่แหละ ซากิไม่เดินไปไกลนักหรอก" ฮาระเอ่ยขึ้นมา

    "หยุดก่อน..." ฟุรุฮาชิเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่จะส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ

    "มีอะไร?" ฮานามิยะกระซิบเบาๆ

    "ลองฟังดีๆ สิ..." ฟุรุฮาชิเอ่ย ซึ่งทุกคนก็ลองทำตามและเสียงบทสนทนาที่ลอยตามลมมานั่น...แทบทำเอาอาการอยากตื้บคนทำงานทันที...

    'เฮ้ย! แกถ่ายดีๆ หน่อยสิฟะ!'

    'โทษทีวะ! มันตื่นเต้น'

    'เออๆ ช่างมันเถอะ!'

    'แต่แม่ง...เซ็กซี่ชะมัด!'

    'นั้นสิ...ถ้าเป็นผู้หญิงกูจีบไปแล้ว'

    'ทำเป็นพูดไป...ที่จริงแกก็ไม่สนว่าชายหรือหญิงนี่หว่า?'

    'เออ! ทำเป็นรู้ดีไป!'

    'แต่น่าเสียดายเนอะ...ที่ยามาซากิต้องมาอยู่กับทีมพรรค์นี่'

    'อื้ม ถึงเมื่อก่อนนิสัยจะเกเรนิดๆ แต่ก็ไม่ถึงขนาดนี้'

    'ใช่เลย~ ดูท่าเพราะไอ้ทีมนี่แหละ'

    'นั่นสิ รู้งี้ตอนนั้นชวนเรียนที่เดียวกันดีกว่า'

    'บ่นไปก็เท่านั้น สู้แกถ่ายภาพดีๆ แบล็ดเมลยามาซากิดีกว่า...แล้วค่อยมาขู่ให้ยามาซากิย้ายไปเรียนที่เดียวกับเราทีหลัง'

    'ความคิดดีวะ'

    "..." ...และนี่ทำให้ตัวจริงทีมบาสคิริซากิไดอิจิเริ่มหักไม้หักมือเตรียมพร้อมไว้เลยทีเดียว

    "พวกมัน...ทำอะไรซากิฟะ!?" ฮาระกัดฟันพูดพลางเดินไปยังต้นเสียง

    "ฆ่ามัน...แล้วค่อยคุยกันทีหลัง" ฟุรุฮาชิเอ่ยเสียงเย็น

    "อย่าลืมทำลายหลักฐานล่ะ" ฮานามิยะก็ดูพร้อมตื้บคนเหมือนกัน

    "อย่าฆ่าเร็วนักล่ะ...เอาให้มันทรมานไปอย่างช้าๆ ดีกว่า" เซโตะเอ่ยพร้อมกับที่ทุกคนก้าวยาวๆ มาถึงจุดต้นเสียงพอดี...

    ...ภาพที่ปรากฏเข้าสู่สายตาเด็กหนุ่มต่างโรงเรียนคนหนึ่งยืนถ่ายภาพอยู่ และมีเด็กหนุ่มต่างโรงเรียนอีกคนคล่อมร่างเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนของคิริซากิไดอิจิ...หรือก็คือยามาซากินั่นแหละที่อยู่ในสภาพดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิกอย่างไม่ได้สติ กระดุมสื้อที่เคยถูกติดอยู่ถูกปลดออกจนเห็นหน้าท้องเนียนน่าสัมพัส

    "ทำบ้าอะไรฟะ!?" ฮาระไม่รอช้าถีบคนที่คล่อมอยู่บนคนรักตนออกทันที ก่อนที่จะทรุดตัวลงไปพยุยยามาซากิที่สลบอยู่ขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน

    "คิดจะแบล็ดเมลซากิ? ฝันไปเถอะ!" เซโตะชกหน้าคนที่ถือมือถือถ่ายภาพอยู่จะกระเด็น และเหยียบมือถือที่ตกลงกับพื้นจนแหลกละเอียดไปอย่างไม่มีทางใช้ได้อีกเป็นครั้งที่สองแน่

    "โง่จริงที่กล้าบุกมา..." ฟุรุฮาชิมองเด็กหนุ่มต่างโรงเรียนทั้งสองด้วยสายตาเย็นชา "...พวกนายต้องการอะไร?"

    "ไม่บอกหรอกโว้ย!" เด็กหนุ่มคนหนึ่งโวยขึ้นมา ก่อนที่จะแทบกระอัดเมื่อถูกถีบเข้ามาเต็มๆ ที่ท้อง

    "พวกนาย...เพื่อนร่วมทีมเก่าของฮิโรชินี่?" ฮานามิยะผู้เป็นคนถีบเอ่ยด้วยสายตาเลือดเย็น "อยากเอาตัวฮิโรชิไปงั้นเหรอ? บ้าหรือเปล่า?"

    "พวกแกอย่าทำมาพูดดีเลย! ยังไงฉันจะเอายามาซากิของพวกฉันกลับมาให้ได้!" เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นมา

    "สำคัญตัวเองผิดหรือเปล่า?" ฮาระอุ้มตัวยามาซากิออกมานอกวง

    "หลงตัวเองซะไม่มี" เซโตะเสยผมตัวเองขึ้น

    "ยามาซากิไม่มีทางไปกับนายหรอก ในเมื่อ..." ฟุรุฮาชิมองเด็กหนุ่มทั้งสองด้วยสายตาเย็นชากว่าเดิม

    "ฮิโรชิไม่ได้เป็นของพวกแกเสียหน่อย..." ฮานามิยะส่งสัญญาณให้ลูกทีมตนจัดการ "...ฮิโรชิน่ะ...เป็นของพวกเราต่างหาก"

     

     

     

     

     

    "ไอ้พวกบ้านั่น...ถ้าไปช้ากว่านี้คงได้มีฆ่าหมกศพกันล่ะ" ฮาระเอ่ยขณะที่บนหลังแบกยามาซากิเอาไว้

    "ถ้าพวกมันทำอะไรเกินเลยกว่านั่นจริงๆ คงเป็นงั้นแหละ" เซโตะเดินหาวข้างๆ เพราะวันนี้ไม่มีใครแบกตนกลับ (?)

    "บอกแล้วไงไม่ต้องฆ่าหรอก...ทรมาณมันส์กว่าเยอะ" ฟุรุฮาชิเอ่ยหน้าตาย

    "เห็นด้วยเลย" ฮานามิยะหัวเราะแบบให้หลอนเล่น

    "จะว่าไป...พวกนั้นทำไงให้ซากิสลบได้ฟะ?" ฮาระมั่นใจว่าอย่างยามาซากิถ้าสู้กันขึ้นมาจริงชนะไอ้พวกที่ไม่เคยสู้เลยอย่างสองคนนั้นได้ง่ายๆ แน่

    "ฉันเห็นว่ามีเครื่องซ๊อตไฟฟ้าตกอยู่...คงไอ้นั่นแหละ" ฟุรุฮาชิเอ่ย

    "ถ้าฉันคาดการณ์ถูกต้องล่ะก็...พวกนั้นคงรู้ว่าฮิโรชิไม่ถูกกับเรื่องผีๆ เท่าไหร่เลยทำอะไรสักอย่างที่มันดูหลอนๆ และอาศัยจังหวะที่ฮิโรชิเผลอเอาเครื่องซ็อตไฟฟ้านั้นซ๊อตฮิโรชิจนสลบนั้นแหละ" ฮานามิยะคาดเอาว่าคงเป็นอย่างนั้น

    "คงอย่างนั้นแหละ" คนอื่นๆ ก็ไม่ขัดฮานามิยะ เพราะเท่าที่อธิบายมามันก็ดูสมเหตุสมผลดี

    "อื้อ..." เสียงครางเบาๆ ที่ดังขึ้นทำให้เด็กหนุ่มทั้งสี่ที่กำลังสนทนากันอยู่หยุดชะงั่น และพากันมองที่ต้นเสียง...ยกเว้นคนแบกอ่ะนะ "...ที่นี่มัน?"

    "ทางไปหอพักฮานามิยะไงล่ะ" ฮาระตอบ

    "เหรอ..." คนที่เพิ่งฟื้นขานรับอย่างสะลึมสะลือนิดหน่อย ก่อนที่จะสะดุ้งโหยงเมื่อรู้ตัวว่าตนอยู่ในสภาพไหน "...ฮ...ฮาระ! ไหงฉันอยู่บนหลังนายได้เนี่ย!? ป...ปล่อยฉันลงน้าาาา!!!"

    "ไม่มีทางงงงง" ฮาระลากเสียงยาวกวนประสาทยามาซากิเล่น

    "ฮาระ!" ยามาซากิแว๊ดด้วยใบหน้าแดงแจ๋...โว้ย! โดนคนเห็นกี่คนแล้วฟะ!?

    "ซากิน่าร้ากกกกก" ฮาระส่งเสียงกวนประสาทต่อไป...ไม่ต้องมองก็รู้ว่าคนบนหลังตนหน้าแดงอยู่แน่ๆ

    "เงียบไปเลย!" ยามาซากิเขกหัวฮาระอย่างไม่เบาเลย

    "เจ็บน้าาา" ฮาระทำเสียงโอดครวญ "เดี๋ยวคืนนี้จัดหนักซะหรอก~~~"

    โป๊ก!!!

    เสียงประสานจากมือคนสี่คนเขกลงบนหัวฟูๆ ของนายฮาระ คาซึยะอย่างไม่มีปราณี

    "พูดอะไรสองแง่สองง่ามแบบนั้นฟะ!?" ยามาซากิโวย

                   "พูดแบบหน้าไม่อาย" ฟุรุฮาชิค้อนใส่ฮาระ

    "คืนนี้แกต้องไปหอฉันนะเว้ย! ไม่ใช่บ้านแก!" ฮานามิยะถอนหายใจ

    "จัดหนัก...เดี๋ยวมีแน่ แบบกระอัดคาหนังสือไปเลยด้วย" เซโตะรู้สึกหมั่นไส้ตงิดๆ กับฮาระเนี่ย...สักวันจะเสียบแทนที่ให้ดู

    "สามัคคีกันทำร้ายฉันจัง!" ฮาระโวยบ้าง "ซากิไม่เท่าไหร่ แต่พวกนายอย่าอิจฉาได้เปล่าเนี่ย!?"

    "ไม่!" นี่คือเสียงตอบอย่างพร้อมเพรียงจากคนคิดงาบแฟนเพื่อน (?)

    "ตอบชัดไปโว้ย!!!" ฮาระอยากถีบพวกนี่สักทีจริง!

    "จะเถียงกันไม่ว่า...แต่ปล่อยฉันลงซะที!!!" ยามาซากิเขกหัวฮาระอีกที

    "ไม่เด็ดขาด...แกล้งซากิหนุกดี" ฮาระเอ่ยตอบอย่างลั๊นล้า

    "มาโซ"

    "มาโซแหง"

    "มาโซชัดๆ"

    "ไม่ต้องสามัคคีกันเลย!"

    "ยังไงก็ช่างเถอะ!!! ปล่อยฉันลงที!!!!!"

     

     

     

     

     

    หลายวันต่อมา ณ ห้องชมรมของทีมบาสคิริซากิไดอิจิ...บรรยากาศภายในห้องอึมครึมมาก ซึ่งแผ่มาจากตัวจริงของทีมบาสทั้งห้านั่นแหละ

    "เอ้า! เอาผลสอบมาดูกันสิ..." ฮานามิยะเอ่ยต่อหน้าเพื่อนตน "...ห้ามอ้างว่าทำหายด้วย ไม่งั้นฉันจะไปขออาจารย์เองเลย"

    "ฮานามิยะกับเซโตะก็เอามาโชว์ด้วยดิ" ฮาระเอ่ยขึ้นมา

    "หาทางถ่วงเวลาสักนิดก็เอาเนอะ" ฮานามิยะถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะหยิบผลคะแนนของตนออกมาให้ดู

    "ได้เต็มอีกแล้ว...หัวนายยัดคอมไว้ด้านในแทนสมองหรือไง?" ยามาซากิบ่นขึ้นมาเมื่อเห็นกัปตันทีมตนได้คะแนนสอบเต็ม...ทั้งที่มั่วแต่ติวให้พวกเขาแท้ๆ! อ่านก็น่าจะอ่านเท่าๆ กัน ทำไมยังได้เต็มวะ!?

    "ฮานามิยะอาจงัดสมองออกมาเขียนคำตอบไว้ก็ได้" ฮาระมองตัวเลขบนกระดาษอย่างหมั่นไส้กัปตันทีมตน

    "..." ฟุรุฮาชิไม่พูดอะไรเพียงแค่มองผลสอบของฮานามิยะนิ่งๆ

    "แล้วของเซโตะล่ะ?" ฮาระหันไปหาคนที่หลับคร่อกๆ อยู่มุมห้อง

    "เซโตะ! ตื่นโว้ย!" ยามาซากิปลุกเซโตะตามปกติ

    "อื้อ~" เซโตะลุกขึ้นมาอย่างงวยเงียก่อนที่จะ...

    จุ๊บ...

    ...จูบเบาๆ ที่ริมฝีปากยามาซากิ

    "อรุณสวัสดิ์~" เซโตะเอ่ยพร้อมหาวนิดๆ

    "ท...ทำบ้าอะไรของนายวะ!?" ยามาซากิถีบเซโตะตกเก้าอี้ทันที

    "เอ๋? ฉันทำอะไร?" เซโตะถามอย่างงงๆ

    "ละเมอหรือไงนาย!?" ยามาซากิอยากบ้าตายจริงๆ

    "ถึงละเมอ...ก็ไม่อภัย..." เสียงเย็นดังออกมาจากปากฮาระที่...ถือคัตเตอร์พร้อมจ้วงเอาไว้

    "ยามาซากิ! ช่วยฉันจับฮาระหน่อย!" ฟุรุฮาชิจับตัวฮาระไว้

    "ปล่อยฉัน..." ฮาระดูท่าวิญญาณหมาบ้า (?) จะเข้าซะแล้ว

    "เฮ้ยๆ ใจเย็น!" ยามาซากิจับตัวฮาระไว้อีกคน

    "เอ้าๆ! เลิกเล่นได้แล้วเฟ้ย!" ฮานามิยะเอาลูกบาสปาหัวฮาระให้เย็นลง "หรืออยากเจอติวต่อเผื่อคราวหน้าไปเลย?"

    "ม...ไม่เอาจ้า" ฮาระสงบลงทันที...แค่นี้เขาก็เกือบเป็นศพขึ้นอืดแล้ว! ถ้าติวเผื่อแบบนั้นจริงๆ เตรียมโลงให้เขาเลยเถอะ!

    "งั้นก็ดี...เคนทาโร่เอาผลสอบของนายออกมาสิ" ฮานามิยะเอ่ยแก่มสั่ง

    "อื้อ..." เซโตะที่เอ๋อจากการเกือบโดนฆ่า (?) เมื่อครู่หยิบผลสอบออกมา "...อ่ะ! นี่!"

    "97 คะแนน...น้อยกว่าฮานามิยะสามคะแนน" ฟุรุฮาชิยื่นหน้ามาดูคนแรก

    "แต่ก็โคตรเยอะอยู่ดี" ยามาซากิบ่น

    "บางทีพวกนายอาจไม่ใช่คนก็ได้" ฮาระกัดเล็กน้อย

    "เมื่อดูของฉันกับเคนทาโร่เสร็จแล้ว...ตาพวกนายล่ะ" ฮานามิยะยิ้มเหี้ยม

    "ฮาระ...นายก่อนดิ" ยามาซากิโยนงานให้ฮาระ

    "ไม่เอา...ฟุรุฮาชิดีกว่า" ฮาระโยนต่อให้ฟุรุฮาชิ

    "ไม่เอาเหมือนกัน" ฟุรุฮาชิส่ายหน้าหวืด

    "ไม่ต้องเกี่ยงกัน...โชว์พร้อมๆ กันนั้นแหละ" เซโตะเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก

    "เอ้า! ก็ได้!" ยามาซากิเอ่ย "นับหนึ่งถึงสามแล้วพร้อมกันนะ...หนึ่ง...สอง...สาม!"

                    พรึบ!

    เด็กหนุ่มทั้งสามเอากระดาษวางตรงหน้ากัปตันทีมตน และ...หวังว่าฮานามิยะจะพอใจกับผลที่ได้

    "ฮาระได้ 51 ฟุรุฮาชิได้ 51 ส่วนยามาซากิได้ 50...ผ่านแบบเฉียดๆ ทั้งสามคนเลย" เซโตะมองตัวเลขตรงหน้า

    "สรุป...ไม่มีใครแพ้...แย่จัง" ฮานามิยะถอนหายใจ "ไม่เป็นไร คราวหน้าเอาใหม่"

    "อย่ามีคราวหน้าอีกเลยเถอะ!" ฮาระโวย...อย่ามีไอ้การแข่งสอบชวนหัวใจวายนี่อีกเลยเถอะ! จ้องกันจัง! หาทางแย่งซากิจากเขาเนี่ย!

    "ไม่สนหรอก!!!" ฮานามิยะ ฟุรุฮาชิ เซโตะตอกกลับพร้อมกันก่อนที่จะไปแกล้งยามาซากิเล่น...ก่อนที่จะตามด้วยฮาระร่วมวงอีกคนเพื่อไม่ให้เสียเปรียบนั้นเอง (?)

    ส่วนหลังจากนี้ฮาระจะเสียแฟนให้เพื่อนหรือไม่ขึ้นอยู่กับดวงละนะ~~~ แต่มีแววเสียให้เซโตะชอบกล... (กรุณาอย่าแช่งได้ป่ะ! // ฮาระ)

    ...อย่างไรก็ช่าง...ตอนนี้ฮาระก็คบกับยามาซากิอย่างปกติสุขและยังไม่มีใครงาบไปแล้วกัน

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    End



    Cr. 棚机

    http://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=44009314

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×