คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #88 : [KiyoHyu] What is it?!
Title : What is it?!
Fandom : Kuroko no Basket
Paring : Kiyoshi x Hyuga
Notes : หมดมุข...นึกอะไรไม่ออก ฟิคนี้เลยกลายเป็นเรื่องที่ใช้ฝึกฝีมือเฉยๆ (ซึ่งดูจะเท่าเดิมหรือไม่ก็ห่วยลงตลอดกาล) และอันนี้บอกก่อนนะว่ามีหลายคู่หลายตอน...ถ้าจะเริ่มอ่านโปรดทำใจสักนิด
...............................................................
What is it?!
"น...นี่มัน..." เสียงอันสั่นเทาดังออกจากปากร่างที่นั่งบนเตียงโดยที่ตัวสั่นน้อยๆ เหมือนกำลังซ็อก "...นี่มันบ้าอะไรกาานนนนนนน!?!"
ในเวลานี้ฮิวงะ จุนเปย์กัปตันแห่งทีมบาสเซย์รินแทบอยากเป็นลมให้รู้แล้วรู้รอดไปเสียเลย เมื่อตื่นขึ้นมาพบว่า...ร่างตนกลายเป็นผู้หญิงไปเสียแล้ว!!!
...อ้าาากกกกก จะบ้าตาย! ไหงเขากลายเป็นแบบนี้ได้ฟะ!? เมื่อวานยังเป็นผู้ชายอยู่ดีๆ เลย! อาหารของโค้ชเขาก็ไม่ได้กินแล้วไหงเขาเปลี่ยนเพศได้วะ!? เขาไม่ใช่ไส้เดือนเสียหน่อย! ...
"เหวอ!" มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาแทรกทำให้คนที่กำลังซ็อกจนความคิดเริ่มเลอะเทอะหันมองนังต้นเสียงและ...ซ็อกยิ่งกว่าเดิมหลายเท่านักเมื่อเห็นว่าจุดที่เพื่อน...คนรักของตนที่มาขอนอนด้วยเมื่อวานนั้นมีสัตว์ตัวหนึ่งนอนอยู่! "นายตะโกนอ...เฮ้ย! ใครเนี่ย!? ฮิวงะล่ะ!?"
"ฉันเองโว้ย!!! ไอ้เวรคิโยชิ!!!" เจ้าของชื่อโวยพร้อมเท่ากำปั้นเขกหัวอีกฝ่าย...ไม่ต้องมีใครอธิบายเขาก็เดาได้ว่าเจ้าตัวนี้คือคนรักของเขาเอง!
"ง่ะ...โหดร้าย..." คิโยชิที่กำลังจะเอามือกุ่มหัวตัวเองถึงกับชะงั่นเมื่อมือตนนั้นขยับไม่ได้ดั่งใจ ก่อนที่จะแทบสติหลุดเมื่อเห็นว่ามือตนกลายเป็นครีบแทนที่จะเป็นมือมนุษย์อย่างที่ควรเป็น!!! "...น...นี่มัน...อะ...อะไร ไหงฉันมีครีบล่ะ แล้วยังฮิวงะกลายเป็นผู้หญิงอีก!"
"จะไปรู้เหรอ!" ฮิวงะโวยพร้อมก้มมองสภาพตนเองอย่างรับไม่ได้ "และนายจะไม่มีครีบได้ไง ในเมื่อนายกลายเป็นแมวน้ำไปแล้ว!!!"
"อ๋อ...แบบนี้เอง" คิโยชิพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"จะยอมรับง่ายไปไหม!?" ฮิวงะโวยใส่อีกฝ่ายที่ดูจะยอมรับสภาพตนได้อย่างรวดเร็ว
"ก็นะ..." คิโยชิยิ้มร่าให้ฮิวงะ "...แต่โวยไปก็ไม่ได้กลับร่างเดิมนิ อีกอย่าง...ฮิวงะในสภาพนี้ก็น่ารักดีนิ"
"น่ารักกับผีสิ!" ฮิวงะอยากจะบ้าตาย "ถ้าเป็นไปได้ฉันยอมกลายเป็นแมวน้ำแบบแกเสียมากกว่า!"
"แต่ฉันว่าแบบของฮิวงะดีกว่านะ...อย่างน้อยก็ขยับได้ แต่ฉันนี่สิขยับตัวไม่ค่อยได้เลย เข้าใจเลยว่าทำไมเห็นแมวน้ำอยู่ในน้ำมากกว่าบนบก" คิโยชิบ่นอุบอิบ
"นั่นมันไปหาอาหารเฟ้ย!" ฮิวะแยกเขี้ยวใส่ก่อนดันตัวลุกขึ้น "เดี๋ยวฉันไปหาอะไรใส่น้ำมาให้แล้วกัน เผื่อนายจะขยับตัวง่ายขึ้น"
"ครับ~~~" คิโยชิขานรับฮิวงะในร่างเด็กสาวที่เดินออกจากห้องไป ก่อนที่จะกลับมาพร้อมถังใบหนึ่ง "ไม่มีอะไรที่ใหญ่กว่านี้เหรอ?"
"ขี้เกียจหา ตอนนี้เอาถังไปก่อนแล้วกัน" ฮิวงะตอบก่อนที่จะจัดการอุ้มตัวคิโยชิมาใส่ถังน้ำ "ตัวโคตรของโคตรหนักเลยเว้ย!!!"
"ฉันว่าเพราะตอนนี้ฮิวงะตัวเล็กมากกว่า" คิโยชิมองแขนที่ดูเล็กกว่ายามปกติมาก ก่อนที่จะแทบหลุดร้องเมื่อถูกปล่อยลงถังอย่างไม่ปราณี "ง่ะ! ปล่อยทำไมอ่ะ?!"
"โทษทีๆ ก็ตัวนายมันหนัก" จากน้ำเสียงของฮิวงะบ่งบอกเลยว่าเจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
"เฮ้อ..." คิโยชิถอนหายใจ ก่อนที่จะดิ้นขลุกๆ ในน้ำ "...ถังมันเล็กไปง่ะ"
"เดี๋ยวรอสักพักแล้วกัน ตอนนี้พ่อแม่ฉันอยู่ด้านล่าง รอให้ไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปหาอย่างอื่นมาใส่นายแทน" ฮิวงะเอ่ย...โชคดีนะที่วันนี้พ่อแม่เขามีแผนไปเที่ยวกันสองคน ไม่งั้นเขาคงได้อุดอู้ในห้องตัวเองตลอดวันแน่
กริ้งงงงงงงง!!!
เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ๆ ดังขึ้นทำให้สองชีวิตภายในห้องสะดุ้งเฮือกก่อนที่จะรีบหยิบเจ้าตัวต้นเสียงขึ้นมาดูและเจ้าของมือถือแทบอยากเป็นลมเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือลูกทีมของตน...คุโรโกะ เท็ตสึยะนั้นเอง
"เวรแล้วไง!" ฮิวงะนึกเสียใจที่ไม่ได้ปิดมือถือเสียแล้วสิ
"ฮิวงะรีบๆ รับเถอะ เดี๋ยวพ่อแม่นายขึ้นมาหรอก" คิโยชิเอ่ยเตือนถึงความเป็นไปได้ข้อนี้กับคนรักตน
"เออๆ!" ฮิวงะรีบกดรับสายทันที "คุโรโกะ!? นายโทรมาทำไมฟะ!? ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาคุยด้วยเหรอนะ!!!"
'รุ่นพี่ฮิวงะ...ทำไมเสียงเหมือนผู้หญิงแบบนั้นล่ะครับ?' คำถามที่ถามกลับมาของคุโรโกะแทบทำให้ฮิวงะอยากปามือถือทิ้ง ถ้าไม่ติดประโยคถัดมาล่ะก็... 'คงไม่ใช่ว่า...ทางรุ่นพี่ก็เกิดเรื่องแปลกๆ ขึ้นหรอกนะครับ?'
"ห๊า!? ...หรือว่า...ทางนายด้วยด้วย!?" ฮิวงะเริ่มคิ้งกระตุก...สาธุ! อย่าเป็นอย่างที่เขาคิดเลย!
'ครับ...ของทางรุ่นพี่เป็นอะไรกันครับ? ของผมกลายเป็นเด็กส่วนคางามิแค่อายุเพิ่มขึ้นครับ' ดูท่างานนี้ที่ฮิวงะขอจะไม่เป็นผล เมื่อคุโรโกะเอ่ยตอบกลับอย่างใจเย็น
"ของฉันซวยสุด! ดันกลายเป็นหญิง!!!" ฮิวงะเอ่ยอย่างกระดากปากนิดๆ
"เอาน่าๆ อย่างน้อยก็สวยนะ..." คิโยชิที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นมาคล้ายปลอบ แต่ขอโทษ...ไอ้คำนี้สำหรับฮิวงะมันน่าถีบมาก!!!
"หุบปากไปซะ! คิโยชิ!!!" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่อีกฝ่าย
'อยู่กับรุ่นพี่คิโยชิเหรอครับ?' เสียงคุโรโกะถามมาทำให้ฮิวงะพยายามสงบอารมณ์ตนลง
"เอ่อ!" ฮิวงะตอบกลับ
'แล้วรุ่นพี่คิโยชิกลายเป็นอะไรล่ะครับเนี่ย?' คุโรโกะถามต่อ
"ฉันกลายเป็นแมวน้ำไปแล้วล่ะนะ" คิโยชิตอบไปอย่าง...คนที่ยอมรับสภาพตนได้เต็มร้อยแล้ว
"อย่าพูดแบบไม่ทุกข์ร้อนแบบนั้นสิฟะ! แกจะอารมณ์ดีไปไหน!!!" ฮิวงะชักเหนื่อยใจ...ยอมรับเร็วไปไหมวะ!?
"แหม~~ ก็เครียดไปก็ไม่ได้ทำให้กลับร่างเดิมนิ~~~ อย่าเครียดมากน่า~~~ ฮิวงะ~~~" คิโยชิยังระรื้นต่อไปพร้อมกระดิดตัวด็อกแด็กในถัง
"ชิวล์ไปแล้วเฟ้ย!!! และอย่าสะบับน้ำใส่ฉันสิฟะ!!!" ฮิวงะอยากถีบมันจริงๆ ถ้าไม่กลัวห้องตัวเองเปียกล่ะก็นะ
"ก็ทำไงได้อ่า~~~ อยู่นอกถังมันขยับตัวยากนิ~~~ เลยต้องอยู่ในถังแบบนี้~~ แถมถังมันก็เล็กนิดเดียวอีก~~~~" คิโยชิพูดพร้อมสะบับน้ำใส่เพื่อนตนรอบสอง
"อย่าบ่นมากน่า! เดี๋ยวเปลี่ยนเป็นกะละมังให้!!!" ฮิวงะแว๊ดใส่ก่อนหยิบของใกล้ตัวฟาดหัวเพื่อนตน
'เอ่อ...รุ่นพี่อย่าเพิ่งเถียงกันเลยครับ ตอนนี้ผมอยากขอให้รุ่นพี่ไปรวมตัวที่โรงยิมน่ะครับ...' คุโรโกะเอ่ยขึ้นก่อนที่คิโยชิกำลังจะอ้อนฮิวงะต่อ
"ก็ได้อยู่หรอก...ว่าแต่จะให้ไปที่โรงยิมทำไม?" ฮิวงะไม่ค่อยเข้าใจนัก...สภาพนี้ถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากไปไหนเท่าไหร่นักหรอก
"คงจะพาไปออกงานวัดมั้ง?" คิโยชิลองเดาๆ ดู
"คิโยชิถ้าอยู่เงียบๆ ฉันก็ไม่ว่านายเป็นใบ้หรอกนะ!!!" ฮิวงะชักรู้สึกว่าตนจะประสากินกับคนรักตนที่นึกคึกอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าวันนี้กวนเขามากกว่าปกติเท่านั้น
"ฮิวงะใจร้าย~~~" คิโยชิลากเสียงยาว
'ก่อนหน้านี้อาคาชิคุงโทรมาบอกให้เซ็คทุกคนในทีมว่ามีใครผิดปกติอีกหรือเปล่าแล้วให้ไปรวมที่โรงยิมน่ะครับ' คุโรโกะบอกจุดประสงค์หลักมาเสียงเรียบๆ
"เอ๋? อาคาชิก็โดนด้วย! โอ้ย! อยากบ้าตายชิบ!" ฮิวงะยกมือเกาหัวตนคล้ายจะคลายความหงุดหงิดจองตนเง
"ใจเย็นๆ ฮิวงะ! เสื้อนายไหล่ตกแล้ว!..." คิโยชิเอ่ยเมื่อเสื้ออีกฝ่ายไหล่ตกจนเห็นไหล่ขาวเนียนๆ น่ากัด...
...ยั่วกันหรือไง!? ฮิวงะ!!! นี่ถ้าเขาอยู่ในร่างคนคงตะเผลอกดฮิวงะไปแล้วแหง!!!...
"คุโรโกะนอกจากอาคาชิมีใครอีกหรือเปล่า?" คิโยชิที่พยายามกดความรู้สึกอยากกดคนของตนลงเอ่ยถาม
'มีครับ เท่าที่ผมรู้ตอนนี้นอกจากผมกับคางามิคุงมีอาคาชิคุงสลับร่างกับฮายามะซัง ฟุริฮาตะคุงสลับร่างกับมิยาจิซัง มิบุจิซังกลายเป็นเด็กเหมือนผม เนบุยะซังแค่ผิวซีดลงจนเหมือนคนป่วย มายุสุมิซังตัวจางลงจนเหมือนผีครับ ส่วนที่เหลืออาคาชิคุงกำลังตรวจสอบอยู่ครับ' คุโรโกะเอ่ย
"งั้นพวกนายไปที่โรงยิมก่อนเลยแล้วกัน! เดี๋ยวพวกฉันจะเป็นคนโทรถามทุกคนให้!!!" ฮิวงะสรุปดังนี้เมื่อรู้ว่าโดนกันเยอะเอ่ย...อย่างปวดหัวจี๊ดๆ
...เอาเถอะ...อย่างน้อยก็มีคนช่วยคิดเพิ่มล่ะวะ!!!...
"แล้วเจอกันที่โรงเรียนน้า~~~" คิโยชิเอ่ย
"ส่วนนายเงียบๆ ไปเลยก็ดีนะ..." ฮิวงะเอ่ยอย่างเหนื่อยใจก่อนที่จะกดตัดสายไปและต่อที่เบอร์เพื่อนสาวตนเป็นรายต่อไปทันที
"เอาริโกะต่อเลยเหรอ?" คิโยชิถามขึ้นพร้อมเกาะปากถัง
"อื้ม...และนายอย่าเกาะปากถังอย่างนั้นสิฟะ! ถ้าน้ำหกขึ้นมาฉันขี้เกียจเช็ดนะ!" ฮิวงะเอาขาดันถังน้ำที่ใกล้ล้มให้ตั้งดั่งเดิม
"ครับ~~~ ที่รัก~~~♥" คิโยชิขานรับ
"ใครเป็นที่รักแกวะ!?" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่ ขณะนั้นเองก็มีคนรับสายที่โทรไปพอดีทำให้ฮิวงะต้องละจากการเถียงกับแมวน้ำหน้าแป้นไปก่อน
'โมโมชิ? มีอะไรฮิวงะคุง?' เสียงทุ้มๆ ดังผ่านปลายสายมาทำให้ฮิวงะถึงกับคิ้วขมวด
"โค้ช...?" ฮิวงะเริ่มไม่แน่ใจว่าปลายสายเป็นโค้ชตนจริงๆ หรือเปล่า...ในเมื่อเสียงมันทุ้มจนไม่น่าใช่เสียงผู้หญิง และไม่ใช่เสียงคาเงโทระด้วย
'ใช่น่ะสิ...ว่าแต่ทำไมเสียงนายมันเล็กๆ ชอบกลล่ะ?' อีกฝ่ายตอบยืนยันว่าตนคือไอดะ ริโกะผู้เป็นโค้ชพร้อมกับถามคำถามกลับมา
"เอ่อ...คือ..." พอเจอคำถามนี้คนถามชักตอบไม่ออก...พูดแต่ละทีมันกระดากปากนะ!!!
"นายก็บอกเลยสิฮิวงะ ว่านายกลายเป็นผู้หญิงไปแล้วน่ะ" เมื่อเห็นว่าฮิวงะไม่ตอบ คิโยชิเลยตอบแทนเสียเลย
"เงียบไปเลยคิโยชิ!!!" ฮิวงะเริ่มคิดแล้วว่าเอามันไปขังในห้องน้ำเสียเลยดีไหมเนี่ย?
'ฮิวงะคุงอยู่กับเท็ปเปย์เหรอ?...ไม่สิ...เมื่อกี้ว่าไงนะ!?!'
"คือ...ฉันกลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว...น่ะ" ฮิวงะตอบอีกฝ่ายอย่างจำใจต้องตอบ
'อยากจะบ้า...นายก็โดนด้วย!?'
"อื้ม และนอกจากฉันก็มีอีกเยอะเลยที่โดน...และคุโรโกะก็โทรมาบอกว่าอาคาชิให้ทุกคนที่มีไอ้เรื่องบ้าบอนี่เกิดขึ้นให้ไปรวมตัวที่เซย์รินน่ะ" ฮิวงะรีบบอกทันทีก่อนที่จะโดนคนกลายเป็นแมวน้ำกวนอีก
'โอเค เข้าใจล่ะ...ว่าแต่ทำไมต้องที่เซย์รินหว่า?'
"ไม่รู้สิ โรคหวงแฟนกำเริบมั้ง? ได้ยินว่าฟุริโดนด้วยนิ..." ...ที่จริงน่าจะเป็นอย่างนั้นเกือบร้อยเปอร์เซ็นเลยล่ะ เขารู้ดีเลยว่าอาคาชิ เซย์จูโร่หวงแฟนตัวเองขนาดไหนและเขาไม่คิดลองดีกับอาการนี่ด้วย
'พอเข้าใจล่ะ...' ริโกะเองจากน้ำเสียงก็ดูเหมือนจะเข้าใจดีเลยถึงสาเหตุ '...แล้วเจอกันที่โรงยิมนะ'
"โอเค แค่นี้นะ...คิโยชิ! อย่าสะบับน้ำในห้องฉันสิฟะ!!!" ฮิวงะกดตัดสายพร้อมค้อนใส่คิโยชิที่ไม่รู้วันนี้เป็นอะไรกวนเขาหลายเหลือเกิน
"ก็ฮิวงะเมินฉันอ่ะ!" คิโยชิทำแก้มป่อง
"นายนี่มัน..." ฮิวงะเริ่มรู้สึกอ่อนใจเมื่อรู้สาเหตุที่อีกฝ่ายกวนตน...สรุปคือน้อยใจว่างั้น? "...ฉันไม่ได้เมินนายเฟ้ย! แค่ปวดจิตกับเรื่องบ้าๆ นี่!"
"จริงนะ!?" คิโยชิทำตาเป็นประกายเมื่อได้รับคำตอบอย่างนี้
"เออ..." ฮิวงะตอบพร้อมกดสายหาเพื่อนตนอีกคนและไม่กี่วิต่อมาก็มีคนรับสาย "...โมชิโมชิ อิสึกิ?"
'หื้อ? ฮิวงะนายเป็นหวัดเหรอ? เสียงแปลกๆ...' ปลายสายถามกลับมาด้วยน้ำเสียงดูเหมือนกำลังงงๆ ว่าโทรมาหาตนทำไม '...พูดถึงแปลก...วันนี้ผมฉันเปลี่ยนสีด้วยล่ะฮิวงะ!!!'
"ทางนายผมเปลี่ยนสีสินะ..." ฮิวงะกุ่มหัวอย่างกลุ้มๆ "...เอาเป็นว่านายช่วยไปรวมตัวที่เซย์รินหน่อยแล้วกันนะ"
'ก็ได้หรอก...ว่าแต่ทำไมล่ะ? หรือว่า...มันเกี่ยวกับที่ฉันหัวเปลี่ยนสีเนี่ย?' อิสึกิเอ่ยถาม
"ถ้านี่คือนายเดา ฉันขอบอกเลยว่านายเดาแม่นมาก" ฮิวงะเอ่ยอย่างทึ่งในตัวเพื่อนตนจริงๆ
'งั้นเหรอ...แล้วนายก็หัวเปลี่ยนสีเหมือนกันสิ?'
"ไม่ใช่...คือฉัน..." ...นี่ฉันต้องพูดเรื่องกระดากปากนี่กี่รอบฟะ!?
"คือฮิวงะกลายเป็นผู้หญิงไปแล้วง่ะ" เมื่อเห็นว่าฮิวงะยังกระดากปากกับเรื่องนี้คิโยชิเลยตอบแทนอีกตามเคย
'จริงสิ!? อ่ะ! กลายเป็นหญิงเสียงเลยกลายเป็นหญิง...มุขนี้แจ่มเลย!' อิสึกิดูประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะเล่มมุขตามเดิม (女声 = เสียงผู้หญิง กับ 女性 = เพศหญิง, ผู้หญิง ออกเสียงว่า josei เหมือนกันนะ // s)
"อย่าเพิ่งมาเล่นมุขตอนนี้สิฟะ!!!" ฮิวงะเริ่มคิดแล้วว่าไอ้มุขที่คิดออกมาได้ตลอดเวลานี่อาจเป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งของอิสึกิก็ได้...ก็ใครที่ไหนมันมาคิดมุขได้ในเวลาอย่างนี้กันล่ะ!?
'น่าๆ อย่าเครียเสิฮิวงะ...นี่เป็นครั้งแรกที่นายกลายเป็นผู้หญิงซะที่ไหนล่ะ?'
"ไอ้ครั้งนั้นมันเพราะริโกะเว้ย! ไม่ใช่หาสาเหตุไม่ได้แบบนี้!!!" ฮิวงะยอมรับว่าเคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน...แต่มันไม่เหมือนกันนะโว้ย! ถ้าฉันกลายเป็นผู้หญิงไปตลอดชาติจะทำไง!?
"เอ๋? ฮิวงะเคยกลายเป็นหญิงมาก่อนเหรอ?" คิโยชิเอ่ยถาม
"เคย...ไว้วันหลังค่อยบอกแล้วกัน" ฮิวงะส่งสีหน้าประมาณว่า 'ไม่มีอารมณ์มาบอกเรื่องอะไรในตอนนี้หรอก' ให้คิโยชิ
"ก็ได้~~~" คิโยชิลากเสียงอย่างสบายอารมณ์
'นี่ฮิวงะ...' เสียงของอิสึกิทำให้ฮิวงะล่ะความสนใจกลับมาที่โทรศัพท์อีกครั้ง '...ถ้านายกลายเป็นผู้หญิงและฉันผมเปลี่ยนสีเนี่ย...คิโยชิจะเป็นอะไรล่ะ? แล้วคนอื่นๆ จะมีเรื่องแปลกๆ นี่เกิดขึ้นด้วยหรือเปล่า?'
"คิโยชิกลายเป็นแมวน้ำน่ะ แถมตัวโคตรหนักด้วย ส่วนเรื่องว่ามีคนอื่นเกิดเรื่องบ้าๆ นี่ไหม...ขอบอกเลยว่าโดนกันน่าจะเยอะพอตัวเลยล่ะ..." ฮิวงะตอบ "...ส่วนเรื่องอื่นคงต้องไปที่โรงเรียนกันก่อนน่ะถึงจะรู้"
'โอเค เดี๋ยวไป...แต่ฉันว่าฉันช่วยนายพาคิโยชิไปโรงเรียนดีกว่า ไม่งั้นคงจะทำคิโยชิหล่นหายกลางทางแน่'
"ไม่หล่นหายหรอก แต่น่าจะโดนคนจับไปส่งสวนสัตว์มากกว่า" ฮิวงะเอ่ยเป็นแก่วที่รู้กันว่าหมายถึง 'มาช่วยหน่อยก็ดี' นั้นแหละ
'งั้นเดี๋ยวฉันไปหา' อิสึกิเอ่ยเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่จะตัดสายไป
หลังจากว่างสายจากอิสึกิ ฮิวงะก็โทรหาคนอื่นๆ ต่อจนครบด้วยอาการปวดหัวจิ๊ดๆ กับการได้รู้ว่าแต่ละคนในทีมตนโดนกันครบเลย!
"วันหลังฉันคงต้องไปทำบุญบ้างแล้ว จะได้ซวยน้อยลงหน่อย" ฮิวงะบ่นอุบอิบขณะที่พยายามอุ้มคิโยชิลงมาชั้นล่างของบ้านตนอย่างยากลำบาก ก่อนที่จะเอากะละมังใบน้อยมาใส่ตัวเพื่อนตนลงไปก่อนที่จะตามด้วยน้ำ "ตัวนายหนักชะมัด...จะแอบเอาไปยังไงดีเนี่ย?"
"ไม่รู้ดิ" คิโยชิก็ดูเหมือนจะคิดไม่ออกเหมือนกัน
ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ฮิวงะกับคิโยชิสะดุ้งก่อนที่จะหันไปมองที่ต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียง
"ฮิวงะ...เปิดประตูหน่อย..." เสียงของอิสึกิลอยแว่วมาทำให้ฮิวงะถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูให้...และเมื่อเห็นร่างคนที่ยืนหน้าประตูคนสวมแว่นก็ถึงกับคิ้วกระตุก
"นายเอาล้อน้ำมาทำไมเนี่ย?" ฮิวงะถามเมื่อเห็นสิ่งที่เพื่อนตนเอามาด้วย
"เอามาเข็นคิโยชิไง...ฉันไม่คิดว่าจะแบกคิโยชิไปได้ง่ายๆ หรอกนะ" อิสึกิเอ่ยก่อนที่จะมองร่างเพื่อนตนในสภาพผู้หญิง "และฉันมานายไปเปลี่ยนดีกว่า เดี๋ยวคิโยชิฉันจัดการเอง"
"ไปแบบนี้ก็ได้นิ" ฮิวงะคิ้วขมวดอย่างไม่คิดว่าสภาพตนตอนนี้ของตนแปลกตรงไหน
"มันก็ได้ แต่ฉันว่านายไปหาตัวที่เล็กกว่านี้มาใส่เถอะ..." อิสึกิเอ่ยพร้อมดันหลังเพื่อนตนให้ไปเปลี่ยนชุด
และเมื่อฮิวงะขึ้นไปเปลี่ยนชุดที่ห้องตัวเอง อิสึกิก็ทำหน้าที่เป็นกรรมกรยกกะละมังใส่แมวน้ำไปวางบนล้อน้ำ
"ตัวนายนี่หนักจริงๆ อย่างฮิวงะว่าเลย..." อิสึกิบ่นก่อนที่จะมองแมวน้ำที่หน้ามุ่ยในกะละมัง "...เฮ้ๆ อย่าหน้ามุ่ยสิ คิโยชิ...ฉันไม่ได้จะแย่งฮิวงะจากนายสักหน่อย"
"แต่เมื่อกี้นายมองหน้าอกฮิวงะนิ" คิโยชิทำแก้มป่อง
"มองก็ใช่ว่าฉันสนใจนิ..." อิสึกิรู้สึกอ่อนใจกับความขี้หึงของคิโยชิในบางครั้งจริงๆ ...ถึงปกติฮิวงะจะไม่รู้เรื่องก็เถอะ "...ฉันสนใจแต่โมริยามะซังเท่านั้นแหละน่า"
"แน่ใจ?" คิโยชิถามกลับ
"แน่สิ" อิสึกิชักอยากรู้แล้วสิว่าทำไมวันนี้คิโยชิดูจะหึงฮิวงะมากกว่าปกติ หรือเพราะตอนนี้ฮิวงะเป็นผู้หญิง?
"เชื่อก็ได้..." คิโยชิสุดท้ายก็ยอมพยักหน้ารับ ขณะที่ฮิวงะเดินกลับมาพอดีและสุดท้ายทั้งสามก็พากันเดินทางไปที่เซย์รินทันที
"แฮ่กๆ เหนื่อยชิบ!" เสียงบ่นดังขึ้นมาจากปากของเด็กสาวที่กำลังพยายามเข็นล้อน้ำกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
"คิโยชิหนักกี่โลเนี่ย?" อิสึกิชักอยากรู้แล้วสิว่าแมวน้ำปกติหนักขนาดนี้ไหม?
"นั้นสิ" ฮิวงะเอ่ยอย่างเห็นด้วย
"ว่าแต่...นายยัดคิโยชิแน่นไปหรือเปล่า? เล่นเงียบไปซะ" อิสึกิถามขึ้นมาเมื่อเพื่อนผู้กลายเป็นแมวน้ำของตนเงียบไปนานหลังจากโดนฮิวงะจับกดลงกะละมัง...
...ในการเดินทางมาโรงเรียนครั้งนี้อิสึกิกับฮิวงะจำเป็นต้องโกหกคนที่มาถามถึงไอ้ล้อน้ำที่เข็นนี้ตลอดทาง โดยโกหกว่าจะเอาของที่ยืมมาจากโรงเรียนไปคืนและเพื่อกันมีคนสังเกตเห็นคิโยชิ ฮิวงะจึงจับคิโยชิยัดลงไปก้นกะละมังแล้วเอาผ้าคลุมเอาไว้...และมันเป็นสาเหตุที่อิสึกิเริ่มห่วงว่าคิโยชิอาจขาดใจตายที่ก้นกะละมังแล้วก็ได้
"จะไปรู้เหรอ!" ฮิวงะเอ่ยขึ้นพร้อมลากสังขารมาถึงหน้าประตูโรงยิมของโรงเรียนตนจนได้
ครืน...
ฮิวงะเปิดประตูโรงยิมออกพร้อมออกแรงเข็นล้อน้ำเข้ามาในโรงยิม
"อะไร? ล้อน้ำ??" คาวาฮาระ...ที่ฮิวงะจำได้ว่าเจ้าตัวบอกว่าตนคือฟุคุดะมองล้อน้ำที่ถูกเข็นมาอย่างงงๆ
"แถมมีกะละมังวางอยู่ด้วย..." ฟุคุดะที่ภายในคือคาวาฮาระมองไปยังกะละมังบนล้อน้ำ
"ใจคอจะสนใจแต่ล้อน้ำแล้วไม่มาช่วยกันเลยใช่ไหม!?!" ฮิวงะเริ่มคิ้วกระตุกกับทีมตนที่ยืนมองกันเฉย ไม่คิดช่วยกันเลย
"เอาน่าๆ" อิสึกิได้แต่ยิ้มแห้งๆ กับเพื่อนตน...ว่าตามจริงเขาก็เริ่มหมดแรงกับการเข็นล้อน้ำมานี่เหมือนกัน
"ไงอึสึกิคุง...ผมเปลี่ยนสีสินะเนี่ย?" เด็กหนุ่มผมน้ำตาลที่ฮิวงะเดาว่าเป็นไอดะ ริโกะ...ที่เดาว่าคือโค้ชของตนก็เพราะสายตาหวงลูกของคาเงโทระนั้นแหละ
"ถูกเผ๊ง~~" อิสึกิลากเสียงยาว
"ถ้านี้เจ้าหนุ่มผมสลวยงั้นนี้ก็..." คาเนะโทระเบือนสายตามามองฮิวงะ "...เจ้าแว่นสติแตกอ่ะดิ?"
"ครับ..." ฮิวงะ จุนเปย์กัปตันแห่งทีมเซรินในร่างเด็กสาวตอบอย่างปลงๆ กับสภาพตนเอง
"กัปตันในร่างนี้ดูน่ารักดีนะครับ" คุโรโกะในร่างเด็กน้อยเอ่ยพลางมองกัปตันตนในตอนนี้
"ไม่ดีสักนิด!!!" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่เด็กผมฟ้าด้วยความรับตัวเองไม่ได้
"แต่ฮิวงะตอนนี้ก็สวย ใส น่ารักสุดๆ ไปเลยนะ~~~ เสียอย่างคือโหดไปนิด..." เสียงชิวท์ๆ ของคนที่อารมณ์ดีตลอดกาลดังขึ้นพร้อมกับ...แมวน้ำคิโยชิโผล่ขึ้นมาเกาะขอบกะละมัง "...แถมยังเอาฉันยัดกะละมังอันเล็กแค่นี้จนแทบแงะตัวเองโผล่ขึ้นมาไม่ได้อีก"
"ไอ้คำพูดชมพวกผู้หญิงนั่นเก็บไปไกลๆ เลย! ไอ้บ้าคิโยชิ! และฉันไม่ได้โหดเฟ้ย! นายจะให้ฉันทำไงในเมื่อบ้านฉันมีกะละมังใหญ่สุดแค่นี้!?!" ฮิวงะชักอยากทำแมวน้ำปิ้งแล้วละสิ
"แต่ก็ไม่เห็นต้องยัดขนาดนั้นก็ได้นิ~" คิโยชิยังทำหน้าเป็นตามปกติ
"ถ้าไม่ยัดนายจะแอบมาที่นี่โดยคนอื่นไม่จับส่งสวนสัตว์เหรอฟะ!?" ฮิวงะเอามือกดแมวน้ำตัวไม่น้อยลงกะละมังไป
"ฮิวงะใจร้าย~~~!" คิโยชิลากเสียงกวนๆ ก่อนที่จะพยายามไม่ให้ตนโดนยัดกะละมังอีกรอบ
"เอาๆ พอก่อนทั้งสองคน!!!" ริโกะในร่างเด็กหนุ่มเอ่ยห้ามพร้อมกับ...เอาพัดกระดาษจากไหนไม่รู้มาตบหัวหนึ่งคนกับหนึ่งตัวจนได้ลูกมะกรูดมาปรากฏบนหัว
"อูย~~ ร่างนี้ตบแรงกว่าปกตินะเนี่ย..." ฮิวงะกุ่มหัวตนเอง...ไม่รู้ว่าเพราะร่างนี้อ่อนแอเองหรือโค้ชตนแรงเยอะขึ้นกันแน่
"ฉันก็ว่างั้น..." คิโยชิที่กุ่มหัวตัวเองไม่ได้ทำเพียงเกาะขอบกะละมังอย่างมึนๆ หัวเท่านั้น
"คงงั้น" ริโกะหยักไหล่อย่างไม่สนใจผลงานของตนเลย จากนั้นเหล่าคนในทีมเซย์รินก็คุยกันไปเรื่อยๆ จน...
"เท็ตสึคุง~~~~!" เสียงร้องเรียกพร้อมกับร่างเด็กหญิงวิ่งเข้ามาหาคุโรโกะ เท็ตสึยะในร่างเด็กน้อยทันที
"เฮ้ๆ ถึงแล้วอย่าทิ้งกันเลยเซ่! มาปิดประตูให้ก่อน! ตอนนี้ฉันปิดเองไม่ได้นะ!" เสียงของอาโอมิเนะดังขึ้นเป็นสิ่งต่อมา
"โมโมอิซัง?" คุโรโกะมองเด็กหญิงผมชมพูที่พยักหน้าให้ตน ก่อนที่จะมองไปยังประตูโรงยิมที่มี...เสือดำตัวหนึ่งนั่งอยู่ "อาโอมิเนะคุง?"
"เออดิ! คิดว่าใครล่ะ?!" อาโอมิเนะตอบ "ว่าแต่...ตอนนี้ใครก็ได้ปิดประตูให้ที ฉันยังไม่อยากจับส่งสวนสัตว์นะ"
"เออ...อื้ม..." อิสึกิมองอาโอมิเนะอย่างสมองหยุดหน่อยๆ ก่อนที่จะเดินไปปิดประตูโรงยิมแต่...
"อย่าเพิ่งปิดนะ!!!" เสียงอันดังของใครสักคนดังขึ้นพร้อมกับ...ร่างของเด็กหนุ่มวิ่งฉิวเข้ามาอย่างรวดเร็วและมาสืนหอบแทบแว่นหลุด (?) อยู่ข้างๆ อาโอมิเนะ "...ตอนนี้จะปิดก็ปิด!...ให้ตายเถอะ! ไอ้บ้านั่นไปก่อเรื่องอะไรมาฟะเนี่ย!?"
"อิมาโยชิซัง...วันนี้รู้สึกดูแปลกๆ ไปนะครับ..." ฮิวงะมองกัปตันแห่งทีมโอโทวที่ดูต่างปกติมาก...ปกติไม่เห็นหน้าตื่นแบบนี้สักเท่าไหร่นักเลย
...ปกติเห็นหน้าตาเจ้าเล่ห์ตลอดนี่หว่า? ไหงวันนี้ดูแปลกๆ...
"จะไม่แปลกได้ไง...ในเมื่อฉันไม่ใช่อิมาโยชิมัน!!!" เด็กหนุ่มผมดำเอ่ยตอบปนหอบหายใจไป ก่อนที่จะหันไปพูดกับอาโอมิเนะ "ตกลงเจ้าบ้านั้นไปก่อเรื่องอะไรมาเนี่ย!? ระหว่างทางฉันเกือบโดนตื้บเลยนะเฟ้ย!!!"
"ไม่รู้แฮะ...คงไปกวน ไปหลอก ไปปั่นหัวอะไรพวกนั่นมั้ง" อาโอมิเนะทำท่าแบบว่า 'กูไม่รู้เฟ้ย!'
"อย่าเพิ่งเถียงกับไดจังเลยค่ะ...ตอนนี้ทางนี้เขางงกันหมดแล้วนะคะ คาซามัตสึซัง" โมโมอิเอ่ยพร้อมชี้ไปยังทีมเซย์รินที่ดูจะงงๆ
"ห๊า!? นี่คาซามัตสึเหรอ!?" คางามิมองร่างอิมาโยชิอย่างไม่อยากเชื่อ
"ก็ใช่น่ะสิ! แล้วก็เติม -ซัง ด้วยสิ! เคราพคนอายุมากกว่ามั่ง!" คาซามัตสึโวยใส่คางามิ
"ไอ้โง่คางามิเอ้ย!" ริโกะเอาพัดอันเดิมฟาดหัวแดงๆ ของคางามิ ก่อนที่จะยิ้มแห้งๆ ให้คาซามัตสึ "ขอโทษแทนเจ้าบ้าคางามิด้วยนะคะ"
"เออ...ไม่เป็นไร..." คาซามัตสึดูเอ๋อกินหน่อยๆ "...นาย...ไอดะ ริโกะที่เป็นโค้ชของทีมเซย์รินเหรอ?"
"คะ" ริโกะตอบเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูท่าจะไม่แน่ใจว่าเป็นตน
"...ไมเกรนชักขึ้นวุ้ย!" คาซามัตสึดูจะกลุ้มมากมาย
"สมควรที่จะขึ้นล่ะนะ..." ฮิวงะเอ่ยพร้อมเอาล้อเลื่อนที่ใส่ในล้อน้ำมาด้วยมาวางลงบนพื้น ก่อนที่จะพยายามเอากะละมังลงมาวางบนล้อเลื่อน "...ช่วยฉันยกคิโยชิลงหน่อยสิ! เจ้าบ้านี้ตัวหนักชะมัด!"
"ฮิวงะแรงน้อยเองต่างหากล่ะ" คิโยชิประท้วงเรื่องที่อีกฝ่ายว่าตนเองตัวหนัก
"เงียบไปเลย!" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่แมวน้ำตัวไม่น้อย
"อย่าเพิ่งเถียงกันสิ...มา! เดี๋ยวช่วย..." ริโกะเอ่ยก่อนที่จะช่วยยกกะละมังที่ใส่คิโยชิไว้ลงบนล้อเลื่อน "...ว่าแต่นายก็หนักจริงๆ แฮะ...คราวหลังฝึกเพิ่มน้ำหนักจะได้ลดดีไหม?"
"ไม่ดี!!!" ทางเหล่าทีมเซรินรีบเอ่ยห้ามก่อนที่ตนจะได้หมดแรงข้าวต้มกับการซ้อมในอนาคต
...แค่เรื่องนี้ก็เหนื่อย (ใจ) จะตายอยู่แล้ว! อย่าเอาเรื่องเอามาให้เหนื่อยเพิ่มดิ!...
"...เออ...ตอนนี้เรื่องนั่นช่างมันเถอะ" คาซามัตสึเอ่ยช่วยเมื่อเห็นว่าทางเหล่าทีมเซย์รินทำหน้าเหมือนกำลังจะไปลงนรกงั้นแหละ
...อา...ขอบคุณครับคาซามัตสึซัง! ที่ช่วยห้ามโค้ช!...
ฮิวงะรู้ขอบคุณกัปตันของทีมไคโจวจากใจจริงเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยสิ่งที่อาจช่วยให้พวกตนรอดพ้นจากการฝึกมหาโหดได้
"ก็ได้คะ" ริโกะตอบรับอย่างง่ายดาย และด้วยเหตุนี้ทำให้หลังจากนั่นทุกคนก็คุยเล่นกันไปเรื่อยๆ จนอาคาชิมาถึงนั้นแหละถึงพากันไปร่วมคุยกันเรื่องปัญหาชวนปวดตับนี่
ส่วนข้อสรุปนั่นก็ได่ว่า...โดนคนเขียนแกล้ง! โธ่เว้ย! ยัยคนตัวไม่สูง! ทำกันได้นะ!!!
แต่...บ่นไปก็ไม่ได้อะไร ทำให้ทำได้เพียงปลงและแยกย้ายตามที่คาเงโทระบอกเท่านั้น
"ค่อยดูเถอะ...วันหลังจะเอาคืนให้ได้เลย!!!" ฮิวงะโวยลั่นบ้านก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนเตียงของตนเอง
"พูดยังกะเอาคืนได้โดยรายนั้นไม่หนีไปก่อนอย่างนั้นแหละ" คิโยชิเอ่ยพร้อมกลิ้งเล่นในกะละมัง
"ก็จริง..." ฮิวงะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย "...งั้นเปลี่ยนเป็นเตรียมล้างท้องไปกินแหลกตอนยัยนั่นเลี้ยงดีกว่า"
"แต่ฉันว่าล้างท้องยังไงก็คงกินแหลกเท่าคางามิไม่ได้อยู่ดี" คิโยชิมั่นใจเลยว่าตนกินได้ไม่ถึงครึ่งของรุ่นน้องหัวสีเพลิงของตนแน่
"เออ ไม่เถียง" ฮิวงะเองก็คิดเช่นเดียวกับคิโยชิ
"ว่าแต่...อยู่เฉยๆ แบบนี้น่าเบื่อจางงงง" คิโยชิเริ่มรู้สึกเบื่อสุดกู่กับสภาพในตอนนี้เหลือเกิน
"ทนๆ ไปเถอะน่า..." ฮิวงะเอ่ยพร้อมโยนลูกบาสให้ "...ถ้าเบื่อนักลองทำแบบโชว์แมวน้ำตามสวนสัตว์ดูแล้วกัน"
"น่าลองแฮะ" ดูท่าคิโยชิคิดอยากลองตามที่อีกฝ่ายพูดจริงๆ
"คิโยชิ...ฉันประชด..." ฮิวงะกรอดตาไปมา
"แต่มันน่าลองจริงๆ น้าาาาา..." คิโยชิลากเสียงยาวก่อนที่จะเอาหัวดันลูกบาสมากลิ้งบนหัวตน "...สนุกดีเหมือนกันแฮะ"
"เออๆ สนุกก็เล่นไป" ฮิวงะโบกมือแบบขอไปที และเอื้อมไปหยิบหนังสือมาอ่านเล่นฆ่าเวลาไป
"ฮิวงะ~~~~" หลังผ่านไปพักใหญ่ๆ เจ้าแมวน้ำตัวใหญ่ก็เรียกร่างที่กลิ้งเล่นบนเตียง "หิวอ่า~~~~"
"หื้อ?" ฮิวงะลุกขึ้นนั่งและมองไปยังนาฬิกาหัวเตียง "บ่ายสองแล้วเหรอ...งั้นเดี๋ยวไปหาอะไรให้กินแล้วกัน อยู่เฉยๆ ห้ามทำน้ำเปียกห้องฉันเด็ดขาดเข้าใจไหม?"
"ครับ~~~" คิโยชิขานรับด้วยน้ำเสียงกวนโอ๊ยสุดแสน
"กวนนักเดี๋ยวปั๊ดจับกดน้ำซะนิ!" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่แมวน้ำหน้าเป็นก่อนที่จะเดินลงไปชั้นล่างเพื่อทำอาหารเที่ยงที่ดูจะเลยเวลาไปมากเสียหน่อย และสิบนาทีต่อมาฮิวงะก็ขึ้นมาพร้อมกับข้าวหน้าเนื้อสองจาน
"ฉันต้องป้อนแกด้วยใช่ไหมเนี่ย?" ฮิวงะมองอีกฝ่ายที่ดูยังไงก็คงจะจับช้อนกินเองไม่ได้แหงๆ
"ก็คงงั้นล่ะนะ~ ตอนนี้ฉันมีมือซะที่ไหนล่ะ~~" คิโยชิลากเสียงแบบชนิดที่ฮิวงะอยากถีบกะละมังคว่ำเหลือหลาย
"วันนี้ฉันรู้สึกไปเองหรือนายดูกวนโอ๊ยชอบกล" ฮิวงะถามขึ้นพร้อมตักข้าวป้อนอีกฝ่าย
"ง่ำๆ นายคิดมากไปเองม้างงง" คิโยชิงับช้อนอย่างดี๊ด๊า...ก็กว่าจะอ้อนฮิวงะได้แต่ละทีมันยากนะ!
"อาจจะแฮะ" ฮิวงะที่ขี้เกียจคิดมากให้ปวดหัวเอออ๋อตามคิโยชิไป และก็ป้อนข้าวให้แมวน้ำปานเด็กเล็กต่อไปจนหมดจาน
เมื่อป้อนข้าวเที่ยงให้คิโยชิเสร็จแล้ว ฮิวงะก็ทำการจัดการข้าวในจานตัวเองเป็นอย่างต่อไป
"ฮิว~~~~งะ~~~~~~" คิโยชิที่มองคนสวมแว่นตาแป๋วเรียกอีกฝ่าย
"อะไรอีกล่ะ?" ฮิวงะถามพลางตักข้าวเข้าปากตัวเองไป
"เมื่อไหร่จะกลับร่างเดิมอ่าาาาาาา" คิโยชิดูท่าจะเริ่มเบื่อที่ต้องเป็นแมวน้ำแล้ว
"จะไปรู้เหรอ!!!" ฮิวงะทำหน้างอใส่...ใครมันจะไปรู้ฟะ!?
"อยากกลับร่างเดิมอ่าาาาา อยากกินโดรายากิอ่าาาาาา อยากกอดฮิวงะอ่าาาา อยากจูบฮิวงะด้วยยยยย" คิโยชิทำเสียงโอดครวญ
"ไอ้สองข้อแรกไม่แปลกเท่าไหร่...แต่ไอ้สองข้อหลังมันอะไรของแกฟะ!?" ฮิวงะยื่นมือไปสับกบาลแมวน้ำด้วยใบหน้าแดงก่ำ
"เจ็บอ่าาาา ฮิวงะโหดร้ายยยยย" คิโยชิทำท่าทางออดอ้อนพร้อมพยายามปีนกะละมังออกมา
"ก็ใครใช้ให้พูดบ้าๆ ออกมาฟะ!? และอย่าปีนออกมานะโว้ย!!! ฉันขี้เกียจเช็ดห้องนะเฟ้ย!!!" ฮิวงะรีบดึงคอคิโยชิกลับลงในกะละมัง "ให้ตายเถอะ! วันนี้นายเป็นอะไรของนายห๊า!? คิโยชิ! ดูป่วนจริงวันนี้!!!"
"ก็...มัน..." คิโยชิเริ่มหลบสายตาเหมือนเด็กทำความผิด
"ห้ามหลบตาเฟ้ย! มาพูดกันดีๆ เลย!" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่อีกฝ่าย
"ก็มัน..." คิโยชิยังหลบตาฮิวงะอยู่ดี "...ก็ฉันกลัวว่าจะมีคนมาจีบฮิวงะอ่ะ! ยิ่งร่างนี้ยิ่งกลัว! ก่อนหน้านี้มีคนมองฮิวงะเต็มเลยนี่! แถมฮิวงะยังมักลืมอีกว่าตอนนี้อยู่ในร่างหญิงอีกก็เลย...หึงน่ะ"
"สรุปว่านายหึงว่างั้น?" ฮิวงะถอนหายใจ...นี่เขาเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันหึงเป็นด้วย ปกติไม่ยักเห็นแสดงท่าทีอะไร (ที่จริงแค่ไม่แสดงต่อหน้าน่ะ // อิสึกิ , อย่าโผล่มาแบบนี้สิ อีกอย่างบทแกล้งบทแถคนน่ะงานเรานะ // s)
"อื้ม" คิโยชิทำหน้าหงอย
"ไม่ต้องทำหน้างั้นเลยเฟ้ย! เห็นแล้วหงุดหงิดเฟ้ย!" ฮิวงะเขกหัวอีกฝ่ายอย่างไม่ออกแรงสักนิด
"โอ๊ย!" คิโยชิยกครีบขึ้นมากุ้มหัวตนเอง "เจ็บอ่ะ! ฮิวงะตีฉันทำไมน่ะ!?"
...อูย~~~ หัวโนเลยเรา...
"ก็เห็นแล้วหมั่นไส้นี่หว่า..." ฮิวงะตอบกลับ "...แล้วนายก็เลิกกลุ้มได้แล้วเฟ้ย! อยู่ในบ้านไม่มีใครมันเข้ามาตามจีบหรอกน่า! อีกอย่างต่อให้มาฉันก็ไม่เอามันหรอก!"
"แน่นะ?" คิโยชิมองเพื่อนควบตำแหน่งคนรักในร่างเด็กสาวของตนตาเป็นประกายวิบวับ
"เออดิ! ไม่งั้นฉันจะมาคบกับแกหากิ้งก่าอะไรล่ะ!?" ฮิวงะแว๊ดใส่ด้วยใบหน้าที่เริ่มขึ้นสี...โว้ย! อายโว้ย! ไอ้บ้าคิโยชิ!!!
"เย้! ฮิวงะน่ารักที่สุดเลย!!!" คิโยชิเริ่มดี้ด๊าออกและเริ่มกลับสู่โหมดปกติ
"เฮ้ยๆ! อย่ามาสะบับน้ำในห้องฉันสิ! เจ้าบ้า!!!" ฮิวงะแว๊ดใส่แมวน้ำหน้าเป็น ก่อนที่จะตามด้วยการถูกคิโยชิที่ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วแหย่ตามปกติไปและก็เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนทั้งคู่เริ่มเถียงกันจนเหนื่อย
แล้วสุดท้ายฮิวงะก็จัดการลากคนรักตนในสภาพแมวน้ำไปอาบน้ำพร้อมกับตน...ซึ่งเป็นเวลาที่คิโยชิดี๊ด๊ามาก และตบท้ายด้วยการที่ฮิวงะเอาคิโยชิมานอนบนเตียงด้วยเพราะกลัวว่าถ้าทิ้งไว้ในน้ำอีกฝ่ายจะจมน้ำตายนั่นเอง
...อื้อ...หนาว...
ความคิดนี้แว่บเข้ามาในหัวคิโยชิอย่างสะสึมสะลือและซุกร่างเข้าหาคนข้างกาย
...ทำไมรู้สึกฮิวงะตัวเล็กลงหว่า?...
คิโยชิเริ่มคิดอย่างแปลกใจก่อนที่จะเริ่มขยับตัว...และนั้นทำให้คิโยชิลุกพรวดเมื่อตอนนี้ตนสามรถขยับตัวได้ดั่งใจแล้ว
...กลับร่างเดิมแล้ว!!! เย้!!!...
เด็กหนุ่มมองมือของตนในความมืดอย่างดีใจ ก่อนที่จะหันไปมองคนข้างกายที่ยังหลับสนิกไม่รู้เรื่องอยู่ข้างๆ
มือใหญ่ลูบเรือนผมสั้นๆ ของอีกฝ่ายที่กลับมาเป็นชายดั่งเดิมแล้วเบาๆ ก่อนที่จะ...ประทับจูบลงบนริมฝีปากสีสวยของอีกฝ่าย
"อ...อือ...อื้อ~~~" เสียงครางเบาๆ จากร่างที่หลับอยู่ทำให้คิโยชิอดไม่ได้ที่จะ...เริ่มทำการลักหลับชาวบ้านเขา มือของคิโยชิเริ่มทำการล้วงเข้าไปในกางเกงอีกฝ่ายและทำการจับแทงร้อนๆ ตรงหว่างขา "อื้อ~ อ...อ๊า~~~"
"น่ารักจริงๆ นะ ฮิวงะ~~~" คิโยชิขยับยิ้มพร้อมกับทำการกระตุกอีกฝ่ายที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อด้วยแรงอารมณ์
"อ...อ๊า~~~" เสียงร้องครางดังขึ้นพร้อมกับน้ำร้อนๆ เปอะเปื้อนมือใหญ่ที่ตอนนี้กำลังเลื่อนไปยังจุดหมายต่อไปและ...ทำการสอดนิ้วเข้าไปในร่างอีกฝ่ายทันที "อ๊า!!!"
ร่างของฮิวงะบิดไปมาจนคิโยชิต้องใช้อีกมือกดให้อยู่นิดพร้อมประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากอีกฝ่ายอีกครั้ง พร้อมเพิ่มนิ้วที่สองเข้าไปก่อนจะตามด้วยนิ้วที่สาม
เมื่อเห็นว่าช่องทางนั้นพร้อมที่จะใช้งานแล้วคิโยชิจึงจัดการถอดกางเกงของร่างที่ยังหลับไหลอยู่ออกและทำการ...เสียบสิ่งนั่นเข้าร่างอีกฝ่าย
"อ...อึก!!!" เสียงร้องเบาๆ ดังขึ้นพร้อมกับดวงตาหลังกรอบแว่นเริ่มลืมขึ้นมามองอย่างช้าๆ "ค...คิ...คิโยชิ?"
"ไง~ ตื่นแล้วเหรอฮิวงะ?" คิโยชิยิ้มให้อีกฝ่าย
"ตื่นแล้ว...เอ้ย! ไม่ใช่สิ! นี่น...นายทำบ้าอะไรเนี่ย!?" ฮิวงะแว๊ดใส่อีกฝ่าย
"ตอนแรกลักหลับ แต่ตอนนี้กำลังจะกดฮิวงะไง" คิโยชิตอบหน้าตาเฉยก่อนที่จะกระแทกสิ่งนั้นเข้าไปในร่างฮิวงะ...อย่างแรงและถี่มากด้วย
"อ...อ๊า!!!" ฮิวงะหลุดเสียงครางออกมา มือทั้งสองกำผ้าห่มแน่น "ด...เดี๋ยวก่อน! ค...คิโย...อาาา!!! คิโย...คิโยชิ! ร...เร็วไป...แล้ว! ห...หยุดก...ก่อน!"
"โทษทีนะ...แต่คงหยุดไม่ได้แล้วล่ะ" คิโยชิยกมือลูบใบหน้าฮิวงะพร้อมรอยยิ้ม "คิดซะว่าเป็นการลงโทษที่ทำให้ฉัน 'โคตรของโคตรหึง' แล้วกันนะ"
"ด...เดี๋ยวดิ! คิโยชิ! อ๊าาาาาา!!! อึก! อาาาาา!!!" และนี่คือคำพูดสุดท้ายของฮิวงะก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางไปตลอดคืน
"ไอ้บ้าคิโยชิ!!! นายมันบ้าที่สุด!!!" เสียงแว๊ดดังออกมาจากปากของร่างที่นอนโซรมบนเตียงด้วยความ...ปวดเอว
"ขอโทษครับ..." อีกร่างหนึ่งที่สูงใหญ่กว่านั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นด้วยท่าทางเหมือนกำลังสำนึกผิด "...พอดีฮิวงะน่ากดไปหน่อยก็เลย..."
"ไม่ต้องมาพูดเลยเจ้าบ้า!" ฮิวงะเหวี่ยงหมอนใส่คิโยชิ...ซึ่งแน่นอนคนที่มีดีกรีเป็นถึงเอสของทีมมีหรือจะรับไม่ได้
"น่าๆ อย่าโกรธกันสิฮิวงะ..." คิโยชิยิ้มแห้งๆ พร้อมเอาจานโดรายากิของโปรดมาถวาย (?) "...ฉันยกให้ทั้งจานเลยก็ได้ อย่าโกรธฉันเลยนะ"
"...นายคิดว่าปลอบเด็กอยู่หรือไงกัน?" ฮิวงะถอนหายใจอย่างปลงๆ เพราะใจเขาโกรธอีกฝ่ายได้ไม่นานหรอก บวกกับสายตาที่มองจานของโปรดตาละห้อยของรายนี้แล้วเขาอดไม่ได้ที่จะขำจริง "ไม่โกรธแล้วก็ได้...แต่อย่าทำอีกเข้าใจไหม?"
"ครับ...จะไม่ทำตอนฮิวงะหลับอีกแล้วครับ" คิโยชิเริ่มยิ้มออกเมื่ออีกฝ่ายไม่โกรธตนแล้ว
"ไม่ใช่ว่าจะยอมตลอดน่ะเฟ้ย!" ฮิวงะแยกเขี้ยวใส่เป็นการส่งท้าย และการทะเลาะของป๊าม๊าของเซย์รินก็จบลงดั่งนี้แหละ (เรียกใครว่าม๊าห๊า!? // ฮิวงะ , นายไง // s)
End and TBC.
ความคิดเห็น