คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Draco's boyfriend 1
เกลียด เกลียด เกลียดแกเจ้าพอตตี้งี่เง่า นายไม่รู้อะไรแท้ๆยังชอบมาระแวงพ่อของชั้น ชั้นเกลียด เกลียด เกลียดแก ตลอดช่วงฤดูร้อนนี้เดรโกได้แต่ย้ำคำนี้ไว้ในใจอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่พ่อของเค้าเป็นคนดี แต่แฮร์รี่กลับชอบคิดว่าพ่อของเค้านั้นเลว แต่เดรโกก็ยอมรับว่าพ่อของเค้านั้นเมื่อก่อนเป็นคนที่จงรักภักดีต่อจอมมารแต่จนบัดนี้ เวลาได้ล่วงเลยมาหลายปีแล้ว จนเค้าขึ้นปีที่ 6 พ่อของเค้าถึงจะยอมกลับใจแล้วกลับมาภักดีต่อดัมเบิลดอร์ จึงร่วมมือกับภาคีช่วยกันทำลายจอมมารจนสำเร็จ ตอนนี้โลกเวทมนตร์ก็กลับสู่ช่วงของความสงบสุขอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งในจุดนี้ดูท่าดัมเบิลดอร์จะยอมรับครอบครัวของเค้า ดัมเบิลดอร์ยังให้คำสัญญาว่าจะให้ครอบครัวมัลฟอยอยู่ในความควบคุมของภาคีเพราะอาจจะมีผู้เสพความตายบางคนที่อยากที่จะฆ่าครอบครัวมัลฟอยเพราะต้องการแก้แค้นให้จอมมารก็เป็นได้ ดัมเบิลดอร์จึงได้ร่ายคาถาให้คฤหาสน์มัลฟอยย้ายมาอยู่ข้างๆกับทะเลสาบ ครอบครัวมัลฟอยทุกคนรวมทั้งคนรับใช้ทั้งหลายต่างก็ย้ายมาอยู่ที่นี่กันอย่างถ้วนหน้าด้วยความคุ้มครองของ ดัมเบิลดอร์
เดรโกรู้ดีว่าทำไมแฮร์รี่ถึงได้ระแวงพ่อของเค้ามากจนขนาดนี้ นั่นก็คงเพราะพ่อทูนหัวงี่เง่าของแฮร์รี่ได้หายไปหลังม่าน แล้วแฮร์รี่ก็คิดว่านายลูเซียสเป็นผู้ที่ทำให้เจ้าพ่อทูนหัวบ้านั่นต้องตายไป แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยต่างหาก มันเป็นแผนของผู้เสพความตายที่พ่อรู้จักดี และในข้อนี้พ่อของเค้าก็ได้บอกกับดัมเบิลดอร์แล้ว แต่สายตาของแฮร์รี่ก็เอาแต่จ้องมองมาทางพวกเค้าเหมือนเช่นเคย มันทำให้เดรโกอยากที่จะเสกคาถาพิฆาตใส่แฮร์รี่ซะเหลือเกิน
“เจ้าพอตตี้นั่น แกจะต้องเจอดีกับชั้นอย่างแน่นอน”เดรโกว่าพร้อมกับเหยียดยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเค้าไปค้นเจอหนังสือเก่าๆของนายลูเซียสแล้วพบคาถาหนึ่ง แต่เค้ายังหาวิธีแก้คาถานี้ไม่ได้ แต่เดรโกก็อดรนทนไม่ไหวที่จะแกล้งให้แฮร์รี่ได้เข็ดหลาบซะทีว่า การที่มาจ้องมองพวกเค้าอย่างกับจะหาเรื่องผลมันจะเป็นยังไง ฮึๆๆ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกซึ่งเดรโกก็รอคอยวันเวลานี้มานานแสนนาน เพื่อที่จะได้แก้แค้นเจ้าพอตตี้ที่น่ารัก ให้หายโกรธเคือง เดรโกไม่แน่ใจว่าคาถาที่เค้าได้มานั้นมันคือคาถาอะไร แต่มันคงจะร้ายแรงแต่ไม่ถึงขั้นกับอันตรายถึงชีวิต ยิ่งเดรโกคิดก็ยิ่งอยากที่จะเจอแฮร์รี่เร็วมากยื่งขึ้น จะได้ทดสอบซะทีว่าคาถาบทนี้ที่เค้าไปเจอมา มันคือคาถาอะไรกันแน่ เดรโกเหลือบมองดูตารางสอนของตัวเองอย่างพินิจพิจารณาก่อนที่จะเหยียดยิ้มเล็กน้อย
“ปรุงยางั้นรึ ดีเลย”ว่าแล้วเดรโกก็รีบเดินไปยังห้องปรุงยาแทบจะทันที เป็นอย่างที่เดรโกคิดเอาไว้ พวกแฮร์รี่ทั้งสามยังคงมาช้าเหมือนเดิม และเสนปก็หักคะแนนบ้านกริฟฟินดอร์ไปมากพอสมควรเหมือนเคย เดรโกเหยีดยยิ้มอย่างเหยียดหยามไปให้กับแฮร์รี่ จนแฮร์รี่ถึงกับต้องตวัดสายตาหันกลับมาหาเดรโกทันที ก่อนที่จะรีบเดินไปนั่งที่แทบจะไม่ทันไม่อย่างนั้นคงได้โดนเสนปหักคะแนนอีกเป็นแน่ เดรโกมองท่าทีที่ขำๆของแฮร์รี่ก้หลุดยิ้มออกมานิดนึงก่อนที่จะวางมาดขรึมต่อไป
“เอาหล่ะทุกคน วันนี้คงไม่ต้องพูดอะไรมาก ชั้นแค่จะบอกว่าวิธีการสอนของชั้นจะเปลี่ยนก็เท่านั้น กริฟฟินดอร์ จะต้องจับคู่กับสลิธิริน กริฟฟินดอร์จะคู่กับกริฟฟินดอร์ไม่ได้ เช่นเดียวกับสลิธิรินเข้าใจมั้ย เอาหล่ะ คุ่แรกที่ชั้นจะจับให้พวกเธอคือ พอตเตอร์ มัลฟอย"เมื่อสเนปประกาศชื่อทั้งสองคน แฮร์รี่ถึงกับทำหน้าเซ็งทันที ส่วนเดรโกก็เอาแต่หัวเราะอยู่ในใจ เสนปนี่ดีจริงๆที่ทำให้แผนของเค้านั้นสำเร็จไปได้ด้วยดี ฮึฮึ
“เฮ้ เจ้าเฟอเร็ต นายน่ะอย่าทำไรแฮรืรี่นะเฟ้ย”รอนเดินเข้ามาต่อว่าเดรโกก่อนที่จะรีบเดินกลับไป แต่ก่อนที่จะเดินกลับไปหาคู่ตัวเองก็กระซิบบอกแฮร์รี่ด้วยความเป้นห่วงอย่างปลอบโยน
“ไม่เป็นไรนะแฮรืรี่”แฮร์รี่พยักหน้าเล็กน้อยด้วยความเหนื่อยใจ นี่มันวันซวยอะไรของเค้าเนี่ยที่จะต้องมาเจอกับเสนปในคาบแรกแถมยังต้องมาปรุงยากับเจ้าหัวหอมนี่อีก เฮ้อ คิดแล้วกลุ้ม
“อยุ่กับชั้นมันน่าเหนื่อยใจหรือยังไงถึงถอนหายใจน่ะ พอตตี้หืม”เดรโกยังคงพูดเย้าแหย่แฮร์รี่อย่างอารมณ์ดี แต่อารมณ์ของแฮร์รี่ในตอนนี้นั้นแทบอยากจะเสกคาถาใส่เดรโกซะเหลือเกิน แหมมันน่านักนะ คนเค้าอุตส่าห์ไม่ต่อปากต่อคำเพราะไม่อยากเห้นหน้าดันจะมาทำให้เค้าโกรธอีก
“แล้วแต่จะคิด”แฮรืรี่พูดด้วยที่ไม่มองตาเดรโกเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้แฮรืรี่แทบจะเกลียดทุกคนในตระกูลมัลฟอย เมือ่ก่อนนี้เค้านึกว่าจะเป็นเพื่อนกับเดรโกได้ แต่ตอนนี้เค้าไม่อยากที่จะเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำกับครอบครัวที่ทำให้เค้าเสียพ่อทูนหัวที่รักไป
“ปากดีนักนะ”เดรโกว่าพร้อมกับหลุดร่ายคาถาที่เค้าเพื่งจะไปเจอมาเข้าใส่แฮร์รี่ แฮร์รี่งงไปเล็กน้อยพร้อมกับทุกคน แต่ในเวลาไม่นานนักแฮร์รี่ก็ต้องตกตะลึง เพราะร่างกายของเค้านั้นมันเริ่มหดเล็กลง หดเล็กลงจนตัวเค้าเหลือแค่ 2 นิ้วเท่านั้นเอง เดรโก เสนปและทุกคนต่างก็ตกใจกับสภาพของแฮร์รี่กันทั้งนั้นไม่ต่างกับแฮร์รีที่ตอนนี้ใกล้จะเป็นลมแล้ว แต่ก่อนที่จะเป็นลมเค้าก้ตวาดใส่เดรโกเข้า
“นายทำบ้าอะไรของนาย ทำให้ชั้นกลับเป็นเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้นะ”เสียงร้องตะโกนของแฮรืรีที่พยายามตะโกนอย่างสุดเสียงเพื่อให้เดรโกได้ยิน เดรโกได้ยินเพียงเสียงทีเบาแผ่วเท่านั้นแต่มือของเค้าก็ไวกว่าความคิด เดรโกเอื้อมมือไปช้อนตัวแฮร์รี่ขึ้นมาพร้อมกับจ้องตาสีเขียวมรกตอย่าง งง ๆ คาถาที่เค้าค้นพบนั้นมันให้ผลอย่างนี้นี่เอง
“แฮร์รี่!!!!!!”รอนและเฮอร์ไมโอนี่เมื่อหายตกใจได้สติกลับคืนมาแล้วก็รีบวิ่งมาหาแย่งแฮร์รี่ให้ออกจากมือของเดรโกอย่างง่ายดายทันที
“ไม่เป็นไรนะแฮร์รี่นายต้องกลับมาเป็นแบบเดิม”รอนว่าพร้อมกับลูบหัวแฮร์รี่ แฮรืรี่เขินอายจนอยากจะมุดไปที่ไหนซักแห่งก่อนที่จะอยากปลอ่ยโฮออกมาซะก่อน เดรโกเห้นรอนทำอย่างนั้นก็รู้สึกไม่ค่อยดีรีบเดินไปแย่งแฮร์รี่ออกมาจากมือรอนก่อนที่จะพาแฮร์รี่ที่เหลือตัวนิดเดียวไปหามาดามพอมฟรีย์ทันที
“ทุกคนเข้าที่”ดูท่าเสนปจะพอใจน่าดูที่ลูกศิษย์คนโปรดของเค้าอย่างเดรโก มัลฟอยทำให้พอตเตอร์เป็นอย่างนี้ได้ เสนปจึงได้แต่สะใจโดยที่ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย ทางด้านเดรโก ก็ไม่คาดคิดว่าคาถาที่เค้าค้นพบจะให้ผลแบบนี้ เค้าแค่คิดจะทำให้แฮร์รี่เป็นอะไรไปแค่แป๊ปเดียวแต่นี่มันคือคาถาที่ทำให้หดเล็กลง ซึ่งตอนนี้ตัวของแอรืรี่เกือบเท่าฝ่ามือของเค้าแล้วก็ว่าได้ ตลอดทางที่เดรโกพาแฮร์รี่ไปหามาดามพอมฟรีย์นั้นแฮรืรี่ได้แต่ดิ้นในมือแกร่งของเดรโกอย่างแรง เพราะเดรโกจับเค้าไม่ปลอ่ย
“เฮ้ หยุดนะชั้นเดินเองได้ หยุด”เดรโกแสยะยิ้มทันที
“ตัวแค่เนี้ย นายจะเดินให้คนเหยียบหรือยังไงพอตตี้”เดรโกพูดออกมาอย่างขำๆ แฮร์รี่ได้แต่คิดซักพักก่อนที่จะยอมนั่งขัดสมาธิอย่างสงบสติอารมณ์ในใจได้แต่นึกเจ็บแค้นกับคนตรงหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้เค้าเป้นแบบนี้ซะได้ เชอะ
ความคิดเห็น