[Fic เวียน Mike&Golf] รักร้ายๆของน้องชายตัวแสบ yaoi

ลำดับตอนที่ #27 : Fic เวียน! GM by shinichi

ดองมานาน ได้เวลาที่จะมาอัพซะที 555 หวังว่าคงไม่มีใครเอารองเท้ามาปาใส่หน้าชินนะ ฮิฮิ ยังไงชินก็ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นให้ชินเสมอนะ ชินรักคนอ่านและคนเม้นเสมอคับ แล้วเจอกันในตอนต่อไป ถ้าคนเม้นเกิน 6 คนนะคับ ขอบอกว่ากว่าจะเค้นออกมาได้ยากมาก นานมาก เพราะลืมเนื้อเรื่องต้งอกลับไปอ่านใหม่ 555 แล้วเจอกันในตอนต่อไปคับ ชินรักคนอ่านและคนเม้นเสมอคับ
*********************************************************************************************************
“เอาไงดีวะเริ่มแผนกันดีกว่ามะ”ชินเอ่ยขึ้นพร้อมๆกับใช้กล้องส่องทางไกลไปที่ดาวโรงเรียนทั้งสี่ ที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยุ่อย่างเอร็ดอร่อยโดยที่ไม่ได้รู้ถึงความทุกข์ร้อนของพวกขนนกพิฆาตเลยแม้แต่น้อย

 

“เริ่มเลยดิ”ไมค์พูดขึ้นมากอ่นที่จะเดินไปที่โต๊ะที่กอล์ฟกำลังกินข้าวอยู่

 

“กอล์ฟมากับชั้นหน่อย”กอล์ฟเงยหน้าขึ้นมามองไมค์แวบหนึ่งก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่นราวกับว่าไมค์ไม่มีตัวตนทำเอาไมค์โมโหเลื่อนมือไปลากกอล์ฟออกมาจากที่ตรงนั้นทันที

 

“ไมค์ ปลอ่ยพี่นะ พี่ไม่อยากเห็นหน้านาย ปล่อย”ในระหว่างทางที่พากอล์ฟมากอล์ฟก็ได้แต่ดิ้นไปดิ้นมาจนทำให้ไมค์รำคาญเผลอตะคอกกลับไป

 

“ตามมาน่า!!!~”ได้ผลกอล์ฟนิ่ง ไมค์เห็นดังนั้นก็ยิ้มทันที กอ่นที่จะพากอล์ฟไปสถานที่จำลองในพิพิธภัณฑ์

 

“นายพาชั้นมาที่นี่ทำไมไมค์”กอล์ฟถามอย่างสงสัยไมค์ไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มที่มุมปากก่อนที่กอล์ฟจะโดนไมค์พาไปนู่นไปนี่จนคิดว่าครบรอบโลกแล้วหล่ะมั้ง

 

“นี่ไงเที่ยวรอบโลก ชั้นพามาแล้วนะ หายงอนเถอะนะ ไม่สิต้องบอกว่าหายโกรธแล้วคืนดีกันนะนะ”ไมค์ใช้ลูกอ้อนทันที ไม้แข็งใช้ไม่ได้ก็ต้องใช้ลูกอ้อนนีแหละเค้ารู้ดีว่ากอล์ฟน่ะโกรธใครได้ไม่นานหรอก

 

“5555 นี่นายไปเอามาจากไหนเนี่ยว่าชั้นชอบเที่ยวรอบโลกอ่ะ อืม แต่มันก็จิงแต่ชั้นอยากไปแบบว่านั่งเครื่องบินนี่นา”ไมค์เหงื่อตกทันที กอล์ฟเห็นดังนั้นก็ยิ้มให้ แหมนานๆที่จะเห็นไมค์อ้อนก็ต้องแก้เผ็ดบ้างแต่สงสัยแก้มากไปหน่อยก็เจ้ามือเหนียบหนึบของไมค์น่ะสิเลื่อนมาโอบเอวเค้าท่ามกลางผุ้คนทำเอากอล์ฟถึงกับเขิน

 

“เอ่อหายโกรธแล้วก็ได้แต่ว่านายต้องเลิกโอบเอวพี่กอ่น ไม่งั้นจะไม่หายโกรธ”ไมค์ปล่อยทันทีพร้อมกับยิ้มหน้าบานทำเอากอล์ฟหัวเราะนิดๆทันที หลังจากนั้นทั้งกอล์ฟทั้งไมค์ก็ไม่เข้าเรียนเพราะมัวแต่สวีทกันอยู่ในพิพิธภัณฑ์

 

ทางด้านชินที่กำลังคิดหนักว่าจะเข้าไปหาคินดีหรือเปล่าเพราะโจทย์ที่เค้าได้นั้นมันแสนจะยากเย็น จับช้างมาแต่งตัวเป็นผู้หญิงหรอ แต่เอาวะ ไหนๆก็คิดมาแล้วทั้งคืนว่าทำยังไงดีก็ลองซักตั้ง

 

“เอ่อคินคับมากับผมได้มั้ยอ่ะ”ชินเดินเข้าไปหาคินอย่างเงียบๆ ในขณะที่ดาวโรงเรียนทั้งสามที่เหลือกำลังอึ้งที่อยู่ดีๆไมค์ก็ลากกอล์ฟไปเฉยเลย คินหันมามองชินก่อนที่จะพยักหน้าเพราะรุ้ดีว่าถ้าไม่ไปด้วยสงสัยเป็นเหมือนคู่ไมค์กับกอล์ฟแน่นอน

 

“ได้ แต่แป๊ปเดียวนะไม่ว่าง”น้ำเสียงที่แสนจะเยือกเย็นถูกส่งออกมาก่อนที่จะเดินตามชินไปเงียบๆปล่อยให้ดาวโรงเรียนอีกสองคนมองตามตาละห้อยว่าเพื่อนตัวเองจะเป็นไรไปหรือเปล่า

 

“ว่าแต่จะพาชั้นไปไหน”ชินยิ้มนิดๆก่อนที่จะพาชินไปที่ห้องนอนของตัวเอง คินมองอย่างมึนงง มันจะทำไรของมันวะ

 

“นายบอกว่านายอยากจับช้างใส่กระโปรงใช่ป่ะ”คินพยักหน้า พร้อมกับมองชินอย่าง งงๆ ไอ้อยากก็อยากนะแต่มันจะไปทำได้ไงเล่า แต่มันก็อยากอยู่ดีอ่ะ

 

“อืมไมอ่ะ”คินทำเสียงอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อเริ่มอยากรู้ว่าคนตรงหน้าของเค้าที่เคยรักจะมีวิธีไหนมาทำให้เค้าหายโกรธอย่างนันหรอ แค่คิดก็เริ่มสนุก

 

“นี่ไงที่นายต้องการ”ชินเอ่ยขึนพร้อมๆกับหยิบตุ๊กตาช้างตัวใหญ่มาให้คินพร้อมๆกับยื่นชุดกระโปรงสีแดงแปร๊ดมาให้ คินมองอย่างอึ้งกิมกี่

 

“บ้าหรอ ชั้นอยากเห็นแบบเป็นๆไม่ใช่ไร้ชีวิตแบบนี้นะ”คินเอ่ยขึ้นอย่างโมโหพร้อมกับทำท่าจะเดินหนี ชินไม่รอช้าที่จะรีบเดินไปหาคนที่เค้ารักทันทีพร้อมกับโอบเอวคินจากทางด้านหลังก่อนที่จะกระซิบข้างหุคนน่ารัก ทำเอาคินถึงกับหน้าแดงและด่าตัวเองในใจว่าทำไมถึงไม่บอกรายละเอียดให้มันมากกว่านี้ ดูดิตัวเองจนมุมเองเลย

 

“ก็นายไม่ได้บอกไว้นี่ว่าอยากได้ที่มันตัวเป็นๆอ่ะนายแค่บอกว่าอยากจับช้างใส่กระโปรงเท่านั้นเอง”คินทำหน้าหงุดหงิดใจเล็กน้อยก่อนที่จะกระแทกเสียงประมาณว่างอน

 

“เออ!!!ชั้นผิดเองที่ไม่รุ้จักบอกให้มันดีๆ”ชินยิ้มที่มุมปากทันทีก่อนที่จะหอมแก้มคินฟอดหนึ่ง

 

“อ๊ะ”คินตกใจก่อนที่จะพยายามดิ้นให้ห่างจากอ้อมแขนของคนตรงหน้าแต่มันก็เปล่าประโยชน์

 

“หายโกรธชินนะคับคนดี ชินรักคินนะคับ”คินยิ้มก่อนที่จะพยักหน้าท่ามกลางอ้อมกอดของคนที่เค้ารัก แล้วคู่นี้ก็ลงเอยด้วยดีด้วยการที่พากันไปเดินเล่นและไม่เข้าห้องเรียนเหมือนกัน

 

“สองคุ่ผ่านไปด้วยดีต่อไปตาชั้น”เจเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นข้อความที่ทั้งไมค์และชินส่งมาว่าของตัวเองสำเร็จ เจมองหน้าคิระเล็กน้อยก่อนที่จะลูบหน้าตัวเอง เอาวะ คิดมาทั้งคืนนี่ อยากบินได้ก็ต้องอย่างนี้แหละ

 

“ยูคับมากับผมหน่อยสิ”เจเอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานให้คนรัก ยูหันมายิ้มแหยๆที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะทำท่าทางจะเดินหนี แต่เจนั้นไวกว่ารีบเดินไปจับมือคนที่กำลังเดินหนีทันที

 

“มากับผมหน่อยสินะคับ”

 

“ไม่ไป”คำเดียวสั้นๆแต่ก็ทำให้เจหงอยไปในทันที แต่ความพยายามของเค้ามันไม่สิ้นสุดหรอกนะ ถ้าไม่ไปดีๆก็ต้องใช้มาตรการเดียวกับไมค์น่ะแหละ

 

“มากับผมเดี่ยวนี้”เจทำเสียงเย็นขู่ก่อนที่จะทั้งลากทั้งดึงให้ยูตามไปด้วย ยูที่ทนแรงต่อต้านของคนตรงหน้าไม่ได้ก็ปล่อยให้ตัวเองโดนลากโดยที่ยังทำหน้าเรียบเฉยอยู่ อยากเห็นกับตาว่านายจะทำอะไรเจ นายกำลังมีแผนอะไรหรือเปล่า

 

“นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม”ยูหันไปมองเจแวบหนึ่งก่อนที่จะเหลือบมองไปกับภาพข้างหน้า ข้างหลังสวนโรงเรียนมีเฮลิคอปเตอร์อยู่หนึ่งลำ ทำเอายูงง แต่เจก็เฉลยโดยการอุ้มยูให้ขึ้นไปนั่งเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวเองนั้นก็รีบวิ่งไปที่นั่งคนขับทันที

 

“นายจะทำไรน่ะ”ยูถามอย่างสงสัย เพราะเค้ากลัวความสูงอ่ะ

 

“ก็นายบอกอยากบินได้อ่ะ”ยูอึ้งทันที OoO

 

“นายรู้ได้ไง”เจไม่ตอบเพียงแต่ยื่นหนังสือพิมพ์ให้เท่านันแหละทั้งหมดก็ไขกระจ่าง

 

“เหอๆ แต่ว่านะเจ ชั้นพูดไปงั้นง่ะ จิงๆชั้นกลัวความสูงน๊า...........แง้.....”ยูที่ปกติมักทำหน้าตาเรียบเฉยไม่สนใจอะไรตอนนี้กลับมาร้องโวยวายเหมือนเด็กเมื่อเจขับเฮลิคอปเตอร์ขึ้นมาอยุ่บนฟ้าแล้วถึงกับหัวเราะทันที

 

“5555 ยูก็มีท่าทางน่ารักอย่างนี้เหมือนกันนะ”ยูหันมาทางเจพร้อมๆกับหลับตาปี่พูดเสียงเย็นๆ

 

“เดี่ยวนายเจอดีแน่ ฮือ ลงเถอะชั้นกลัว”ว่าอย่างนั้นแต่ตอนท้ายก็ต้องทำเสียงอ้อนเหมือนกัน เพราะเค้ากลัวความสูงจิงๆ เจเห็นดังนั้นก็เลื่อนมือไปโอบเจเล็กน้อย

 

“งั้นยูต้องหายโกรธผมก่อนไม่งั้นผมจะพายูบินทั้งๆอย่างนี้แหละไม่ลงด้วย”ยูที่เห็นว่าตัวเองเป็นรองและด้วยความที่กลัวความสุงก็ต้องรีบพยักหน้าทันที

 

“อืม ก็ได้ รีบลงเหอะนะ”ยูหันมาส่งสายตาอ้อนวอนให้กับเจ เจยิ้มนิดๆที่มุมปากก่อนที่จะทำการร่อนลงจอดทันที เมื่อเฮลิคอปเตอร์ลงจอดยูก็ถึงกับถอนหายใจพร้อมๆกับรีบลงมาจากเจ้าตัวปัญหาทันที

 

“ยูคับหายโกรธผมนะ”ยูพยักหน้าเล็กน้อย เจเห็นก็รีบเลื่อนมือไปโอบเอวของร่างบางก่อนที่จะจูบเบาๆที่ริมฝีปากแล้วลากริมฝีปากไปประทับจูบที่หน้าผากก่อนที่ทั้งสองคนจะโอบกอดกันอย่างมีความสุข

 

“เอาหล่ะตาชั้นล่ะนะ”คิระมองไปที่ข้อความของเจที่ส่งมาบอกทางมือถือก่อนที่จะค่อยๆเดินไปหาเชนที่กำลังมองซ้ายมองขวาหาเพื่อนตัวเองที่หายไป แต่สายตาก็เหลือบมาเห็นคิระกำลังเดินมาทางตน

 

“นายมาทำไม”เชนถามอย่างหมดเยื่อใยทำเอาคิระถึงกับหน้าเสียแต่ก็ยิ้มหน้าบานให้ก่อนจะเอ่ยประโยคเดียวกับเพื่อนของตัวเองทั้งสามคน

 

“มากับผมหน่อยสิคับเชน”เชนไม่ตอบไรเพียงแค่พยักหน้าแล้วเดินตามไปเฉยๆ คิระเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบเลื่อนมือมาจับมือของเชน เชนรีบสะบัดหนีด้วยความโกรธทันที

 

“อย่าจับ”คิระหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

 

“ก็ได้คับแต่ตามผมมาเงียบๆนะ”คิระเอ่ยขึ้นก่อนทั้งสองคนจะพากันไปที่ห้องของคิระ คิระยื่นกรงๆหนึ่งมาให้เชน เชนงงที่มันมีผ้าสีดำคลุมปิดไว้ด้วย

 

“อะไรน่ะ”เชนยังคงหวาดกลัวที่จะไปหยิบมันขึ้นมา

 

“เปิดดูสิคับ”เชนพยักหน้าก่อนที่จะเอื้อมมือไปเปิดผ้าสีดำที่คลุมกรงไว้อยุ่แล้วก็ต้องอึ้งOoO

 

“ทามาก๊อต”เชนพูดขึ้นมาอย่างอึ้งๆพร้อมกับตกใจก่อนที่จะเหลือบไปเห็นคิระกำลังยิ้ม

 

“อืม ทามาก๊อต ค้างคาวงา ก็เห็นว่าเชนอยากเลี้ยงค้างคาวไม่ใช่อ๋อ ผมเลยไปหาซื้อมาให้น่ะ”เชนหัวเราะทันทีกับความคิดของเจ้าคิระที่เหมือนเด็กไม่มีผิด

 

“555 ที่ชั้นบอกคือตัวเป็นๆนะ”

 

“ก็นายไม่ได้บอกว่าอยากได้แบบตัวเป็นๆนี่ นะคับ หายโกรธผมนะคับเชน”คิระยังคงอ้อนก่อนที่จะส่งทามาก๊อตให้เชน เชนรับมันมาก่อนที่จะกดปุ่มเล่น

 

“อืม ก็ดีเหมือนกัน ถึงไม่ได้ตัวจริงมาเลี้ยงก็เอาของเล่นมาเลี้ยงก็ได้ ไม่เสียหาย”เชนเอ่ยขึนพร้อมกับยิ้มอย่างขอบคุณคิระใจชื้นขึ้นมาทันที

 

“แสดงว่าหายโกรธผมนะ”เชนพยักหน้าก่อนที่จะใจจดใจจ่อกับเกมส์ตรงหน้า

 

“สนใจผมก่อนสิคับ”เชนยังคงเล่นเกมส์ต่อจนคิระต้องเลื่อนวงแขนไปโอบเอวคนตรงหน้าที่กำลังทำท่าสนุกกับเกมส์ใหม่ทันที

 

“อย่าดิคิระ กำลังจะให้อาหารนะ”

 

“ผมก็อยากได้อาหารอ่ะนะ ให้ผมกินเชนนะคับ”ไม่ว่าเปล่าริมฝีปากของคนพูดก็ค่อยๆไซร์ที่ซอกคอของเชนทำเอาเชนสะดุ้ง

 

“นายอยากให้ชั้นโกรธอีกหรอ”คิระชะงักทันทีก่อนที่จะยอมจำนงแล้ววันนั้นทั้งวันทั้งคิระกับเชนก็เล่นเกมส์ในทามาก๊อตอย่างสนุกสนาน

 

คืนนั้นดาวโรงเรียนทั้งหลายต่างพาคนรักเข้ามาในห้องของตนเองเหมือนอย่างเคย

 

“ว่าแต่ชั้นถามหน่อยเหอะ”คินเอ่ยถามขึ้นอย่างอยากรู้

 

“ถามไรอ่ะคิน”กอล์ฟที่กำลังถูกไมค์โอบกอดอยู่ก็เอ่ยถามทันที คินยิ้มนิดๆก่อนที่จะถามด้วยเสียงเย็นๆ

 

“ที่พวกนายพนันกันว่าใครจะจีบพวกเราในสี่คนนี้สำเร็จน่ะ พูดจิงใช่มัย”ทั้งสี่คนขนนกพิฆาตพยักหน้าทันที

 

“ชั้นมีอะไรจะถามอีกคำถาม พวกนายรักพวกเราจิงหรือเปล่า หรือว่าแค่เล่นๆ”เมื่อคินถามจบ ใบหน้าของดาวโรงเรียนทั้งหลายก็ถึงกับสลดทันที ใช่สินะ พวกเค้ามันแค่ของเล่นให้ความสนุกกับพวกขนนกพิฆาตนี่

 

“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่พอพวกเราได้รู้จักพวกนายมากขึน ชั้นรู้จักกอล์ฟมากขึ้น มันทำให้ชั้นรู้ว่า ตัวเองตกหลุมรักกอล์ฟแล้วต่างหากล่ะ เพราะฉะนั้นความรู้สึกในตอนนี้มันคือความรู้สึกที่แท้จิง

 

“ผมรักกอล์ฟนะ”กอล์ฟเขินทันทีกับคำบอกรักของไมค์ที่มีให้เขาต่อหน้าทุกคน ทั้งชิน เจ คิระก็ไม่ยอมแพ้บอกรักคนรักตัวเองเหมือนกัน แล้ววันนั้นทั้งคืนพวกเขาก็มีความสุขกันอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่พวกเขาจะรู้มั้ยว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับพวกเขาอีกครังหนึ่ง ต้องติดตามในรักร้ายๆจากน้องชายตัวแสบ ในตอนต่อไป