[FIC][OS] Before Christmas YAOI วง100% [Chanyong x Minwoo]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เนื้อเรื่องในฟิคนี้เป็นเรื่องที่สมมติขึ้นทั้งหมดนะคะ 

เนื้อเรื่อง

[OS] Before Christmas

Fandom : Beakpo ,100percent

Couple : Chanyong x Minwoo

Rate : PG

Author : monamonmai

Moment : Twitter's Chanyong 

Talk :: สั้นมากจริงๆ 55555

"ตอนนี้ก็ 1:53 แล้ว พี่มินวูบอกว่าตอนนี้เค้ามีความสุขมาก เขาจูบหน้าผาก เปลือกตา จมูก และริมฝีปากของผม ทำไมทำแบบนี้นะคุณลีดเดอร์ ปล่อยให้ผมได้นอนเถอะ"

ชานยงกดส่งทันทีที่พิมเสร็จ ตอนนี้ข้อความมันได้ขึ้นไปปรากฎบนหน้าทวิตเตอร์ของคนนอนยิ้มแล้ว

"หวังว่าพี่จะยอมรับความรู้สึกของผมสักทีนะ พี่มินวู" ชานยงพึมพำกับตัวเองก่อนจะหลับไป

"นายทวิตอะไรลงไป ชานยง!" เสียงของลีดเดอร์ตัวป่วนดังขึ้นข้างหู

"สวัสดีครับพี่ กลับมาจากปูซานแล้วเหรอครับ" เสียงงวงเงียของชานยงตอบกลับอย่างไม่รู้สึกรู้สา

"ก็เออน่ะสิ แกไปทำอะไรไว้ในทวิตเตอร์ไอ้ตัวแสบ ถ้าพี่แอนดี้รู้จะทำยังไง" มินวูยังคงตะคอกใส่คนที่ขยี้ตาอยู่บนเตียง

"ผมก็แค่อยากให้พี่รับความรู้สึกผมสักที ส่วนเรื่องทวิตผมโทรคุยกับพี่แอนดี้แล้ว พี่ไม่ต้องห่วงหรอก" ว่าแล้วชานยงก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเตรียมตัวออกไปห้องซ้อม

ทันทีที่การซ้อมมายาวนานกว่าสองชั่วโมงหยุดลงเมื่อถึงเวลาพัก ชานยงเลยเดินไปหามินวู

"เย็นนี้เจอกันที่ KonaBean" ชานยงพูดสั้นๆกับมินวูสั้นๆก่อนจะเดินไปหาซังฮุนที่นั่งกินข้าวกล่องอยู่กับฮยอกจิน

"ผมขอแมคคิอาโต้กับเค้กผลไม้รวมครับ แล้วพี่ล่ะ" ชานยงหันไปบอกกับพนักงานของร้านกาแฟชื่อดังอย่าง konabean

"อเมริกาโน่กับเค้กช็อกโกแลตครับ" มินวูพูดขึ้น

"ทวนนะครับ แมคคิอาโต้ เค้กผลไม้รวม อเมริกาโน่ และเค้กช็อกโกแลตอย่างล่ะหนึ่งมีนะครับ" พนักงานพูดพลางมองออร์เดอร์ในมือ

"ครับ" สองคนตอบขึ้นพร้อมกันเพื่อยืนยัน

"งั้นสักครู่นะครับ" แล้วพนักงานก็เดินไปหลังร้าน เหลือเพียงแต่บรรยากาศเงียบสนิทระหว่างคนสองคนจนมินวูทนไม่ไหว

"นายมีอะไรกับฉันเหรอ ถึงนัดมาที่นี่"ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับ

"ได้แล้วครับแมคคิอาโต้ 1 แก้ว อเมริกาโน่1 แก้ว เค้กผลไม้รวม 1 ที่ แล้วก็ เค้กช็อกโกแลตอีก1 ที่ครับ ครบนะครับ" พนักงานคนเดิมเดินมาเสิร์ฟเมนูที่สั่งไว้

"ครับ" แล้วพนักงานก็เดินจากไป 

"พี่ทวิตแถลงข่าวไปแล้วใช่ไหมครับ" ชานยงพูดกับมินวูในขณะที่อีกคนนั่งจิบกาแฟอยู่อย่างสบายใจ

"ก็ใช่ ฉันแก้ข่าวไปแล้ว ว่าแต่นายมีธุระอะไรกับฉัน คิมชานยง"เสียงเรียบๆของมินวูยังไม่สามารถสะกดชานยงได้เท่ากับสายตาเย็นชานั่น

"พี่มินวู อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น ผมขอโทษสำหรับทวิตนั่น แต่ถ้าถามว่าผมตั้งใจไหม ผมตั้งใจ ผมหวังว่าพี่จะหันมาสนใจผมบ้าง"

ชานยงพูดขึ้น แล้วจ้องตากลับ ทำเอามินวูหลบสายตาลงไปมองแก้วกาแฟ คงเพราะว่าเขาไม่สามารถทนสายตาที่มีแต่ความจริงใจอันหนักแน่นนั้นได้ ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา

"แค่นี้ฉันยังสนใจนายไม่พออีกเหรอ" ทำเอาชานยงชะงักค้าง

"พี่พูดเล่นใช่ไหมเนี่ย พี่เนี่ยนะสนใจผม"

"นายไม่เคยสงสัยเหรอว่าเคสไอโฟนในแต่ละเดือนที่อยู่ในห้องของนายมาจากใคร" เสียงแผ่วเบาจากปากคนที่มองออกไปยังนอกร้านในขณะที่ฝนตกปรอยๆ เรียกความแปลกใจให้ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของชานยงได้เป็นอย่างดี

"จากพี่งั้นเหรอ พี่ชอบผมเหรอ" เสียงของชานยงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน

"แล้วแต่นายจะคิด" ทันทีที่พูดจบมินวูก็วางเงินไว้แล้วลุกขึ้นออกจากร้านไป

เหลือเพียงแต่ชานยงที่นั่งนิ่งในร้าน และมองมินวูที่ยืนแจกลายเซ็นให้กับกลุ่มแฟนคลับเล็กๆที่ยืนรอขอลายเซ็นอยู่หน้าร้าน ก่อนจะตัดสินใจจ่ายตังค์และเดินตามออกมา 

"พี่มินวูค่ะ เรื่องในทวิตพี่ชานยงนี่จริงหรือป่าวค่ะ" เสียงจากเด็กสาวในชุดนักเรียนทำให้มินวูถึงกับชะงักเล็กๆก่อนจะส่งยิ้มตอบกลับอย่างเป็นธรรมชาติ

"เปล่าครับ พี่ลงข่าวเรื่องนี้ในทวิตแล้วนา กลับไปดูกันนะครับ" แล้วเค้าก็ก้มเซ็นลายเซ็นต่อ

"ขอบคุณที่สนับสนุนแพคพอครับ" เสียงดังขึ้นหลังจากที่มินวูยื่นอัลบั้มให้เด็กสาวคนนั้นแต่ทว่ากลับไม่ได้มาจากตัวคนเซ็น แต่ดังขึ้นจากข้างหลังของเขา มินวูหันไปมอง แล้วเด็กสาวกลุ่มนี้ก็ส่งเสียงกรี๊ดดังลั่น ก่อนจะนำอัลบั้มไปให้ชานยงที่ยืนอยู่ข้างหลังมินวูเซ็น หลังจากที่มินวูเซ็นเสร็จ 

ทันทีที่ชานยงเริ่มจับปากกาเซ็นมินวูก็หันมาพูดเพียง

"ฉันมีธุระ ไว้เจอกันที่หอแล้วกัน บาย" ชานยงเงยหน้าขึ้นมาสบตาชั่วอึดใจ ก่อนจะพยักหน้ารับรู้
แล้วมินวูก็หันไปส่งยิ้มให้แฟนคลับ 

"แล้วเจอกันครับ สาวๆ" ว่าแล้วมินวูก็หันหลังและเดินไปยังรถของเขา ก่อนจะขับออกไปทิ้งชานยงไว้กับแฟนคลับ

"พี่มินวูครับ คุยกับผมก่อน" ว่าแล้วชานยงก็กระตุกแขนมินวูที่เดินผ่านหน้าตัวเองแล้วลากเข้าไปในห้องแต่งตัว
"นายมีอะไรกับฉันอีกคิมชานยง" มินวูพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"พี่คบกับผมได้ไหมครับ" มินวูเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะตอบว่า

"แล้วฉันจะได้อะไร นายจะทิ้งฉันเหมือนผู้หญิงคนอื่นของนายหรือเปล่า"

"ผมให้สัญญาว่าระหว่างผมคบกับพี่ผมจะมีเพียงพี่ ผมจะไม่ทำให้พี่เสียใจ" คำสัญญาออกจากปากของคนที่ไม่ค่อยให้สัญญากับใครประกอบกันสายตาที่มีแต่ความจริงใจไม่มีสิ่งใดแอบแฝง ทำให้มินวูเงียบ ด้วยรู้จักนิสัยของคนตรงหน้าดีว่าแม้ว่าจะเพลย์บอยขนาดไหน แต่คิมชานยงไม่เคยให้สัญญาพล่อยๆ เขาเป็นคนรักษาคำพูดเสมอ และนั่นทำให้มินวูตัดสินใจได้ในที่สุด

"ก่อนจะตอบฉันอยากให้นายเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับได้ไหม ยกเว้นกับพี่แอนดี้"

"ได้ครับ แล้วแต่พี่เลยจะประกาศให้ลั่นหรือจะเก็บไว้เป็นความลับก็ได้ทั้งนั้น" แล้วมินวูก็เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะ

"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด" เสียงบอกเวลาเที่ยงคืนดังขึ้นจากนาฬิกาของชานยง พร้อมกับเสียงแผ่วเบาจากปากมินวู

"ฉันตกลง" เท่านั้นแหละชานยงก็กระโดดตัวลอย ก่อนจะกอดมินวูแน่นแล้วกระซิบที่ข้างหู เรียกสีเลือดจางๆบนใบหน้าของคนฟังได้เป็นอย่างดี

"เมอร์รี่ คริสต์มาสครับ ที่รัก"

แล้วเรื่องรักของพวกเขาจะเป็นความลับไหมนะ ก็ในเมื่อหน้าประตูห้องมีคนยืนฟังอยู่ตั้งห้าคน เอ๊ะหรือหกคน ก็ในเมื่อร๊คฮยอนถือโทรศัพท์คุยกับพี่แอนดี้อยู่นี่นา...

----- The End -------