มิตรภาพที่คาดหวัง

เฮ้อ

เราเหนื่อยจริงๆจนต้องขอระบายออกมา

ไม่อย่างนั้น มันคงขาดใจเเล้วล่ะ

ทำไมเราจะต้องพยายามเข้าหา พยายามผูกมิตร

หวังดีทุกอย่าง อยากเป็นเพื่อนกับเธอ กระตือรือร้นที่จะช่วยเธอ

หากเพียงเเค่เอ่ยปาก อะไรทีทำได้ก็จะทำ

รู้สึกดีถ้าได้ทำตัวเป็นประโยชน์กับเธอ

เป็นเวรเป็นกรรมนะอะไรกันนะ...

ทำไมเราจะต้องห่วงใยความมรู้สึก

กังวลกับคนอย่างเธอขนาดนี้

แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รับมิตรภาพนี้เลย

ชอบพูดจาเย็นชา ชอบทำตัวเหินห่างใส่หน้ากากกับเรา

บางครั้งก็พูดอะไรที่ทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจ

ทั้งที่เราพยายามทำทุกอย่างที่จะถนอมน้ำใจเธอ

แคร์ความรู้สึกของเธอมากขนาดไหน...

เราขอโทษนะ ความไม่รู้เรื่องของเรา

คงสร้างความยุ่งยากลำบากใจให้เธอมาก

เเละเธอก็คงรำคาญ เเละเซ็งเราเต็มทน

อาจจะอยากให้เราาไปไกลๆ...เลิกสร้างความวุ่นวายกับเธอใช่ไหม?

แต่อยากให้รู้ว่าทั้งหมดที่เราาทำไป

เราไม่ได้ตั้งใจ เราไม่รู้ว่ามันจะทำให้เธอพอใจหรือไม่

เราคิดว่าเรารู้ใจเธอในระดับหนึ่ง...

เเต่มันก็มีอีกมากมาย ที่เราไม่มีทางรู้ถ้าเธอไม่พูดออกมา

เวลาเธอโกรธ อยากให้เธอพูดตรงๆได้ไหม

เวลาเราทำอะไรพลาดไป อยากให้เธอบอกมาเลยเถอะนะ

อย่ามาเหน็บเเนม หรือประชดประชันเเบบนี้สิ

เราก็รู้ว่าเธอคงไม่เห็นเราเป็นเืพื่อน

เพราะเธอตีความหมายของเพื่อนไว้สูง

สำหรับเธอ มองทุกคนเป็นศัตรูไปหมดเลย

เเต่เราน่ะ อยากเป็นเพืีอนกับเธอมากเลยรู้ไหม

เราพยายามเปลี่ยนตัวเอง พยายามทำดีกับเธอ

เเต่ก็ไม่รู้ว่าตรงไหนที่จะทำให้เธอพอใจซะที

เราให้ความสำคัญกับเพื่อนมากเลยนะ

เวลามีเพื่อนคนหนึ่ง เราก็อยากช่วย อยากทำทุกอย่างให้เพื่อนของเราพอใจเเละมีความสุข

ตอนที่เธอตั้งเราเป็นทอปเฟรนด์น่ะ เราดีใจมากเลยนะ

เเต่สำหรับเธอ มันก็คงไม่ได้มีความหมายอะไร

เธอไม่ได้มองว่าเราเป็นเพื่อน เเต่เธอมองว่าเราไม่ใช่ศัตรู ใช่ไหมล่ะ?

ต้นเหตุจริงๆก็คงเป็นเพราะ ในสายตาเธอ

เราคงไม่มีค่าอะไรนอกจากคนรู้จักคนหนึ่ง...

เเละตอนนี้เราเหนื่อยเเล้ว

เราขอถอยไปพักนะ...พักก่อน

อยู่ไกลๆเธอ ก็ดีเหมือนกัน... จะได้ไม่สร้างเรื่องยุ่งยากลำบากใจให้เธออีก