คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ★เพื่อนหื่นๆ
BE MY HONEY
exo - Chanbaek
อามรมณ์เสีย -_-
อารมณ์เสียมากครับ ตอนเช้าก็เจอแมวน้อยแพคฮยอน
ตอนเย็นก็เดินตามต้อยๆ ถามจริงๆ หน้าตาผมก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่ หล่อน้อยกว่าพี่ซีวอนนิดนึง ทำไมพวกชมรมมวยไทยมันติดแจขนาดนี้ #มีคนบอกว่าผมหลงตัวเอง แต่จริงๆแล้วไม่ใช่นะ ผมดูดีอยู่แล้ว -..-
ตอนนี้ผมนั่งรอชานยอลอยู่หน้าคณะครับ แต่ละคณะในมหาลัยมีกลิ่นอายประจำคณะที่แตกต่างกันออกไป เช่น คณะวิทยาศาสตร์ก็มีกลิ่นสะอาดๆเหมือนอยู่ในห้องปลอดเชื้อ วิศวะก็มีกลิ่นเข้มๆเหมือนกาแฟดำ มีเสน่ห์ในแบบที่แตกต่างกัน
ผมว่า หน้าตาอย่างมันสมควรไปเรียนบริหารมากกว่ามาอยู่วิศวะนะ ดูคนในคณะที่แบบว่า ราวกับผ่านสงครามโลกมาก็มิปาน แต่ไอ้ชานยอลดั๊นหน้าใสวิ้งอยู่อย่างนั้น โคตรฮอทอ่ะไอ้นี่ อิจฉา -_-*
“อ้าววว เดือนบริหารมาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ? มาหาพี่อ่ะป่าววววว ฮ่าฮ่าฮ่า”
ไอ้หน้า(โคตร)ปลวกคนหนึ่งร้องแซวผม กูอยู่บริหารตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า -*-
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ด่าสวน เสียงทุ้มของไอ้เปรตขายาวก็ดังมาจากที่ไกลๆ
“แล้วพวกเด็กปีสองอย่างพวกมึงมายุ่งอะไรกับเพื่อนกู อยากกินตีนช้ะ?”
เอ้าหงอย! หงอยดิสัด ฮ่าฮ่าฮ่า
มันพร้อมกับกลุ่มเพื่อนมองหน้ากันสลับกับหน้าผม ก่อนรีบเก็บของวิ่งหนีไปเมื่อชานยอลเดินลงจากตึกเข้ามาหาผม ไอ่หน้าหวานหนึ่งในนั้นมองหน้าผมพร้อมยิ้มบางๆให้ เอ้ากวนทีนนนน
ไม่ใช่ทีนผมครับ ทีนไอ่ยอลนู้นนน ฮ่าๆ
ผมละความสนใจจากเด็กๆพวกนั้นแล้วหันมามองอีกคนอย่างคาดโทษ
นั่งรอใต้ขณะจนยุงแม่งจะคาบกูไปกินที่บ้านละ มึงเพิ่งลงมาเหรอไอ้ปาร์คคค -_-
“มึงช้า -_-”
ผมว่า พร้อมปากระเป๋าของตัวเองไปให้มันถือ
มึงทำให้กูต้องรอ เพราะงั้นก็ถือกระเป๋าให้กูเลยไอ้ขายาว -3-
ของในนั้นก็ไม่ค่อยเยอะหรอก J (หรอ)
“เชี่ยย เตี้ยมึงแบกควายมาด้วยไช่มั้ยวะ โคตรหนักอ่ะ -_-*”
ผมหัวเราะอย่างสะใจ นอกจากหนังสือประมาณสี่หมื่นแปดพันล้านเล่มในนั้นยังมีก้อนหินด้วย แอบเก็บจากหน้าขณะมันใส่ลงไปเมื้อกี้ ฮ่าฮ่าฮ่า
“ถือไปอย่าบ่น กูอุตส่ามานั่งรอตั้งนาน -_-”
ผมทำหน้าบูดใส่ มันใช้ได้ซะที่ไหนกันหละ วันนี้มันบอกจะพาผมไปกินไอติม ที่ไหนได้ตอนบ่ายมันโทรมาบอกว่ามีงานทำ บอกผมนั่งรอใต้คณะก่อน
แม่มนั่งรอตั้งแต่บ่ายสอง จนเกือบจะสองทุ่ม -_-
“หยุดก่อน อิพวกผัวเมีย มึงอย่าเพิ่งมาง้อมางอนอะไรกันตอนนี้ กูหิวข้าว -_-”
“ผัวมึงสิไอ้พี่มืด -_-”
“โห่..ทำไมตอนกูจีบมึง มึงไม่เห็นปากหมาแบบนี้เลยวะน้องแบคฮยอน -_-”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
ผมระเบิดหัวเราะออกมา
ชานยอลพาเพื่อนลงมาด้วยครับ เซ็ทหนุ่มฮอทของคณะนี้อ่ะ เห็นว่าตอนคัดเดือนแทบเลือกไม่ถูกว่าจะให้ใครเป็นในสามคนนี้ พวกเขาถูกขนานนามว่าเป็นหนึ่งใน 4 ปริ๊นซ์ ของมหาลัย ผมไม่รู้ว่าใครคิดเรื่องปรินซ์ ไร้สาระสุดๆแต่คนทั้งมหาลัยดันสนใจ =_=
ปกติแล้วปริ๊นซ์จะกระจายๆไปอยู่ทุกๆคณะ แต่ปีนี้มันเด็ดตรงที่ว่าปริ๊นสามคนอยู่คณะเดียวกัน ส่วนปรินซ์คนสุดท้ายเห็นว่าเรียนแพทย์มั้ง ผมก็ไม่ค่อยรู้หรอก ฮ่าๆ แต่ที่ผมรู้จักดีคือสามปริ้นซ์ที่เหลือ น่าขำสิ้นดีที่พวกมันเป็นเพื่อนผมหมดเลย =_=
คนแรก ปาร์คชานยอล เฟรนลี่ ขี้เล่น น่าคบ รักษาภาพพจน์ได้ดีตอนอยู่กับสาว และกวนตีนอย่างถึงที่สุดเมื่ออยู่กับผม -_-
ผมเกลียดมันมากแต่ทำไมไม่รู้มันชนะการประกวดเดือนเฉยเลย
คนที่สอง ไอ้พี่มืด เอ้ย! พี่จงอิน รายนี้กลับมาจากแลกเปลี่ยนเลยมีอายุเป็นพี่ ครั้งหนึ่งเคยมาจีบผม แต่จู่ๆก็เลิกไป ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้ก็ซี้กันอย่างที่เห็น
เขามืด…เอ่อ หมายถึงผิวแทน สาวๆบอกว่าเซ็กซี่ น่าตีหัวลากเข้าห้อง(?)
และคนสุดท้าย เอ่อ โอเซฮุน คนนี้ไม่รู้ข้อมูลมาก แต่เห็นว่าอายุน้อยกว่าปกติ ตอนเข้ามหาลัยเขาอายุแค่สิบหก อัจฉริยะประจำคณะ และ โคตรเงียบ นับคำที่มันพูดต่อปีได้
ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมาตอนปีหนึ่ง มันพูดกับผมยาวที่สุดคำว่า ‘โอเซฮุน’ ตอนที่ผมถามชื่อมัน -_-
อืม…ไม่มีใครปกติเลย -_-
มีผมที่ทั้งหล่อและปกติอยู่คนเดียว -..-
“เฮ้ย..เอางี้ดีกว่าป่ะ มึงกับเซฮุนไปหาข้าวกินไป กูจะกลับละ”
ชานยอลบอกจงอิน
“เอาแล้วมึงอ่ะ ไม่กินไง๊? ตอนเที่ยงก็ไม่ได้กินไม่ใช่เรอะ”
จงอินว่า
อ่า ไอ้เอ๋อบ้านี่ทำงานจนไม่กินข้าวอีกละ มึงอย่าผอมได้มั้ย แค่นี้คนอื่นเขาก็ว่ากูอ้วนเตี้ยทุกครั้งที่เดินกับมึงอยู่แล้วนะ -.-
“เดี๋ยวกูพาอิเตี้ยไปแดกไอติม”
“ไอติม? โคตรเด็กเลยว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า มึงคิดว่ามึงอายุเท่าไหร่ครับแบคกี้ ><”
“-3-”
“เออๆ งดอาหารบ้างก็ได้นะเมียมึงอ่ะ อ้วนเป็นหมูแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า”
จงอินว่าก่อนจะคว้าแขนฮุนวิ่งหนีไป
หนอยแน่ กูไม่เตี้ยนะ แต่พวกมึงมันสูง!!
“ไปเตี้ย ร้านไหน?”
ชานยอลหันมาถาม
“ไม่เอาแล้วล่ะ กลับบ้านเหอะ กูว่ามึงเหนื่อยแล้ว”
หน้าตาไอ้บ้านี่ดูเหนื่อยจริงๆแหละ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน ลุยงานต่ออีก
งานเหี้ยไรมาต้นเทอมแบบนี้วะ -_-
“เฮ้ย ไปได้นะ กูไหวๆ”
“โม้ ! ป่ะกลับบ้าน เดี๋ยวทำให้กิน”
“เฮ้ยจริงดิ!”
ชานยอลตาวาว จริงๆแล้วอาหารฝีมือผมนี่มันเป็นแรร์ไอเท็มครับ ถ้าไม่วันเกิดก็ไม่ทำให้กินหรอกนะ
แต่วันนี้เห็นเหนื่อย คงดีขึ้น แล้วก็ ประหยัดดีด้วย >_<
“อื้อ เร็วๆดิ ยุงกัดหมดแล้ว -_-”
ผมแย่งกระเป๋าตัวเองจากมือชานยอลมาถือ
บ้าเอ้ยย นี่ผมเอาหินลงไปกี่กิโลวะ โคตรหนักอ่ะ -^-
___________________________
“โอ้ยยย หอมมมม >___<”
ไอ้เอ๋อปัญญาอ่อนพูดเสียงดังก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งทั่กๆเข้ามาหาในครัว ชานยอลเข้ามายืนซ้อนด้านหลัง ยืดตัวมองสิ่งที่ผมทำอย่างสนใจ
เชี่ย น้ำหยดเต็มตัวกูละมั้ง เพิ่งอาบน้ำทำไมไม่เช็ดผมวะ -_-
“ชานยอล ไปเช็ดผมรอไป”
“;____;”
“อะไร”
“ไล่เหรอ ;__;”
“ไล่บ้าไร น้ำมันหยดใส่พื้นขี้เกียจเช็ด -_-”
นี่ผมไล่มันตอนไหนหว่า
ชานยอลทำหูลู่หางตก แล้วเดินไปนั่งรอที่โซฟาหน้าทีวี พูดง่ายๆโต๊ะกินข้าวของเรา ฮ่าฮ่าฮ่า
ก็บ้านที่อยู่มันไม่ได้ใหญ่มากอ่ะเนอะ เช่าอยู่กันแค่สองคนเองนี่นา ก็มีห้องนอนห้องนึง ห้องน้ำห้องสองห้อง ชั้นล่างก็เป็นห้องนั่งเล่นกับห้องครัว
ผมหยิบจับส่วนประกอบทุกอย่างอย่างตั้งใจ นานๆจะทำให้กินทีก็ต้องทำให้อร่อยเข้าไว้ใช่ไหมล่ะ พอไอ้เอ๋อได้ชิมแล้วเขาจะเบ้หน้าหรือยิ้มอย่างบ้าบอของเขากันนะ
ไอ้ยีราฟเปลี่ยนสีไวกว่ากิ้งก่าตอนที่ผมยกหม้อเข้ามาหาเขา
จากหูลู่หางตกเป็นหูตั้งหางเด่น้ำลายไหล แหม่ เก็บอาการด้วยสิวะไอ้หนุ่มฮอท -_-
“หันหลังมา”
ผมว่า คนที่กำลังโซ้ยอย่างเมามันหันหลังให้อย่างงงๆ ไอ้บร้าอย่ากินแบบนั้นดิ กูก็ยังไม่ได้กินข้าวนะ ;__;
ผมหยิบผ้าขนหนูเล็กๆแถวนั้นมาเช็ดผมชานยอล ดูสิ เด็กซะไม่มี สระผมแล้วปล่อยให้น้ำหยดเปียกเสื้อแบบนี้น่ะ
นิสัยไม่ดูแลตัวเองเป็นตั้งแต่เด็กยันโต
ตั้งแต่เด็กแล้วนะที่ต้องตามเช็ดตามล้างให้มัน ถ้ามันมีเมียจะไหวมั้ยเนี่ย
“เตี้ย มึงกินข้าวแล้วอ่อ”
“ยังดิ”
“เอ้า ทำไมไม่กินอ่ะ”
“ก็เช็ดผมให้หมาอยู่นี่ไง -_-”
“หมาที่ไหน กูหล่อกว่านั้น เอ้า!..อ้าปาก”
“อ้าทำไม”
“มึงจะกินมั้ยล่ะ -_-”
“กิน!”
“-_-”
และแล้วชานยอลก็ต้องกินไปด้วยป้อนผมไปด้วย โดยที่ผมนั่งเช็ดผมให้มันอยู่อย่างนั้น
เออ โคตรโสโครก ใช้ช้อนใช้ตะเกียบอันเดียวกัน แต่ช่างเหอะขี้เกียจล้าง ไอ้เอ๋อล้างจานเป็นที่ไหนล่ะ
นอกจากทำตัวหล่อไปวันๆ มันก็ทำอะไรไม่เป็นอีกเลย 5555
หลังจากมื้อเย็น ผมก็แยกกับชานยอลไปอาบน้ำ
การแช่น้ำอุ่นๆทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ที่ไม่ผ่อนคลายก็เห็นจะมีแต่เงาบางอย่างที่อยู่หลังม่านอาบน้ำนั่นแหละ ใครแอบเข้ามาล่ะนี่
“ใครน่ะ”
“กูเอง”
เออ บ้านนี้ก็มีผมกับชานยอลนี่หว่า ฮ่าฮ่าฮ่า
“เข้ามาไมอ่ะ?”
“นมหกใส่เสื้อ อาบน้ำด้วยได้ป่ะ”
นั่นไง เป็นมันจริงๆที่แอบกินนมผม -_-
เรื่องที่ผมเตี้ยต้องโทษหมอนั่นนะ!
“เออๆ เข้ามาดิ”
พรวววดดดดดดดดดด !
ผมเบือนหน้าหนีเมื่อชานยอลเดินแก้ผ้าโทงๆเข้ามา นี่มึงเอานมทั้งแกลรอนราดตัวรึไงถึงได้เปียกทั้งเสื้อทั้งกางเกง ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันแต่มันก็ทำใจให้ชินยากมั้ง แถมไม่ได้เห็นบ่อยจนชินขนาดนั้น นานๆทีอาบน้ำด้วยกันอ่ะนะ
“น้ำร้อนไปเหรอ? หน้ามึงแดงใหญ่ละ”
ชานยอลว่าเมื่อลงมาในอ่าง
“ไม่เกี่ยวกับน้ำหรอก ใครใช้ให้มึงแก้ผ้าเดินเข้ามาแบบนั้น กูไม่ได้หน้าด้านขนาดอายไม่เป็นนะเว้ย -_-///”
ผมว่า พลางกวาดเอาฟองมาปิดบังตัวเองไว้บางส่วน
อ่างนี่ก็แคบจะตายละยังมาแช่ด้วยกันอีก ขยับนิดๆหน่อยคงได้ขึ้นไปนั่งตักชานยอลแล้วมั้งเนี่ย -_-
“เอ้า นี่เขินกูอ่อ?”
“ใครเขินมึงมิทราบ -_-”
“หมาแถวนี้แหละ ใหญ่ใช่ป่ะ”
“ใหญ่อะไรของมึงเล่า! -_-///”
นี่! ถึงเป็นผู้ชายก็ไม่ควรจะคุยเรื่องขนาดไม่ใช่เหรอวะ กูเซ้นซิทีบบบ กูขี้อายจบป่ะ!
“ก็ไอ้นี่ไง จับดูป่ะ”
ชานยอลพยายามจะจับมือผมไปทาบลงส่วนนั้น ซึ่งผมก็ขืนไว้เต็มที่
บ้าเหรอออ ใครอยากจะไปจับของแก๊ >__________________<
“เขินกูก็บอกมาเห๊ออ”
ชานยอลแกล้งรวบผมเข้าไปหาตัวเองจนแทบจะไปนั่งเกยบนตักเขา
เฮ้ย แบบนี้ไม่ตลกนะเว้ย ก็รู้อยู่ว่าสู้แรงมึงไม่ได้อ่ะ แกล้งทำเพื่อ!!! T____T/////
ไอ้ผมนี่มันก็จะตุ้ดไปถึงไหน เตี้ยก็เตี้ย หน้าก็หวาน เรี่ยวแรงก็ไม่ค่อยจะมี บอกผมทีว่าผมเกิดเป็นผู้ชายจริงๆ -_-
“หูมึงน่ากัดจัง”
ไอ้สัดด ไกล้ไปละ ไกล้ไปละ
ผมพยายามจะขืนตัวออกจากยีราฟขี้แกล้ง แต่สายไปเสียแล้วเมื่อมันฝังเขี้ยวลงที่หูผม
ก็รู้อยู่ว่ากูจะ….
“อ๊ะ…อ๊า”
คราง ;__;
หมดกันความแมนที่มี มัมมี่จ๋า แบคขอโทษษษษ
ชานยอลแกล้งผมไม่หยุด
กูรู้ว่ามึงช่ำชองเรื่องนั้น แต่ทำไมต้องมาเล่นที่หูกู
ไอ้สัดกูเสียว ;___;
“….ฮื่อ ชานยอล..หยุด”
คำพูดของผมขาดห้วง
ชานยอลมันรู้ครับว่าผมแพ้มันที่หู แพ้มันที่คอ แพ้มันที่ท้ายทอย และเมื่อมันรู้มันก็แกล้งไม่หยุด
ไอ้หื่นเล่นจูบตั้งแต่หูไปยันต้นคอ ไหนจะมือเอามาคลึงจุดอ่อนของผมอีก
ไอ้สัสสสสสส กูจะบ้าตาย ฮือออ ปล่อยกรู T_____________T///////
ความคิดเห็น