"เรา..เราชอบมิลค์" เสียงของผมสั่น ใจก็สั่นไม่แพ้กัน ผมจับอกข้างซ้ายของตัวเอง
โอย หัวใจ ทำไมคนที่เราไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนดันมามีอิทธิพลกับเราได้ขนาดนี้กันนะ
"...เราไม่ใช่คนอย่างที่นายคิดหรอกนะ" เสียงจากปลายสายทำให้ผมชะงักมือที่จะกดวาง
"มาเจอกันไหม?" ผมพยักหน้ารัวๆ เอ๊ย ต้องพูดตอบมิลค์ออกไปซิ
ว่าแต่ เสียงมิลค์แหบจัง สงสัยจะเป็นหวัด...
ผ้าลายลูกไม้ กลิ่นหอมๆของผู้หญิง ตุ๊กตาขนนุ่ม และกระโปรงฟูฟ่อง
ในความคิดของผม นั่นคือส่วนประกอบของ 'มิลค์'
เป็นสิ่งที่ปรากฎในดวงดาวของเธอ ในจักรวาลจำลองที่เชื่อมต่อกันผ่านโซเชี่ยลมีเดีย
มิลค์เป็นหนึ่งในคนที่ผมรู้จักผ่านการเล่น 'ยูโฟ่' และเป็นคนที่ผมชอบทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าตากัน
จนกระทั่ง...วันที่อีกฝ่ายมายืนอยู่ข้างหน้าผมตัวเป็นๆ
"ตั้งแต่เด็กที่จำความได้เราก็ชอบใส่กระโปรง ชอบแอบเอาเครื่องสำอางของแม่มาเล่น เราชอบเล่นตุ๊กตา ชอบของน่ารักๆ"
"เราชื่อเมฆ แล้วเราก็เป็นผู้ชาย เราไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง เราแค่เป็นผู้ชายที่มีงานอดิเรกเป็นการครอสเดสน่ะ"
ในจักรวาลของโลกที่เรามีชีวิตกันอยู่ มีผู้คนมากมายที่อยากจะหลีกหนีบางปัญหาในชีวิต
เราพึ่งพาจักรวาลภายใต้จอมือถือ มีความสุขยามที่ได้ใช้ชีวิตในโลกจำลอง พร้อมความหวังเพ้อพก
ที่ว่าอยากจะถูกใครสักคนยอมรับในสิ่งที่เราเป็น...ทั้งในจอและนอกจอ
คุยกับนักเขียน
แรงบันดาลใจมาจากการฟังเพลงและดูเอ็มวี นักเลงคีย์บอร์ด ของแสตมป์ค่ะ อยู่ดีๆก็นึกถึงวัยมัธยม ฮือ ก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว
แต่ตัวเราก็เคยเล่นยูโฟ่ค่ะ จำได้ว่าติดแล้วก็สนุกดี เล่นตั้งแต่ตอนใช้เอ็มกัน 5555555 จนเอ็มมันปิด ก็เลยเลิกๆ อึนๆอยู่ว่าเขาไปเล่นอะไรกันต่อ น่าจะไลน์รึเปล่าคะ? เอาเป็นว่าธีมของเรื่องจะเป็นตอนที่มันยังมีเอ็มอยู่นะคะ เราจะมาหวนคืนวัยเยาว์ไปด้วยกันค่ะ ฮา
ขอบคุณสำหรับการติดตามและกำลังใจค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น