- สหายรัก ในโลกแฟนตาซี ให้ลืมคำว่าย้ายโรงเรียนเมื่อเจอปัญหาถูกกลั่นแกล้งไปได้เลย - (Dark Fantasy, Bully, PG-15, Female Protagonist)

(c)                 Chess theme

  

"พวกเด็กมีปัญหาที่นักเรียนคนอื่นต่างก็เกรงใจและยกย่องในรั้วโรงเรียน เมื่อโตขึ้น ก็น้อยนักล่ะที่จะได้ดี"

ข้อมือของฉันถูกจี้ด้วยบุหรี่ ร่องรอยการกลั่นแกล้งยังติดอยู่ทั่วตัว ร่างกายบอบช้ำไม่ต่างจากจิตใจ 

ทิ้งไว้เพียงตัวตนที่แค่ยืนอยู่เฉยๆก็รู้สึกได้ถึงพื้นโลกที่เอียงเอนเสียจนจะตลบร่างของฉันให้คลุกฝุ่นไปกับพื้นคอนกรีตเนื้อหยาบ

โยนหนังสือเรียนทิ้งเสีย ความคาดหวังของผู้คนให้ปลดเปลื้องมันออก 

ความกดดันและความเครียดให้ใส่มันลงในความสะใจที่ได้กดกลุ่มคนที่อยู่ต่ำกว่า 

เขาเปิดโลกสีเทา  ให้ฉันลองสารเสพติด แอลกอฮอลล์ เซ็กส์ และความรู้สึกที่ได้อยู่เหนือกว่า ...ในโลกจำลองที่ชื่อว่า 'รั้วโรงเรียน'

เป็นเรื่องที่พวกผู้ใหญ่มีส่วนเกี่ยวข้องเสียเต็มเปา แต่คนที่ลงมือตัดสินใจคือเด็กอย่างพวกเรา

ฉันและอเล็กซ์ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ แต่เรารู้ว่าจะไปหาสารเสพติดจากไหน เรารู้จักความรุนแรงจนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องปกติ 

เราเข้าใจสิ่งที่เรียกว่า ความกักขฬะของผู้คน ความคิดบิดเบี้ยวของคนที่ขาดการศึกษาหรือในสังคมชั้นล่าง

อเล็กซ์ยืนอยู่ในบ่อน้ำสีดำข้นคลั่ก ซึ่งมันคือตัวแทนอนาคตของเขา เขายื่นมือมาหาฉัน

แม้เขาจะตัวใหญ่ มีรูปร่างไม่ต่างจากผู้ใหญ่ มีร่องรอยบาดแผลและรอยสักของคนผ่านโลก 

แต่มือที่ยื่นมาคล้ายต้องการความช่วยเหลือกลับสั่นเทา 

ฉันขยับยิ้ม ก้าวลงสู่อนาคตอันยากจะกลับหลัง จับมือของอีกฝ่ายมั่นและโอบกอดเขาเท่าที่ร่างกายเล็กๆของฉันจะสามารถ

"ตลอดเวลาในชีวิตฉันทุกข์ทน ขอแลกอนาคตทั้งหมด ให้กับการที่มีคนเคียงข้าง 

เป็นคนที่เข้าใจ ว่าการที่ต้องอยู่คนเดียวบนโลกโหดร้ายใบนี้ มันน่าหวาดกลัวแค่ไหน"

 - สหายรัก ในโลกแฟนตาซี ให้ลืมคำว่าย้ายโรงเรียนเมื่อเจอปัญหาถูกกลั่นแกล้งไปได้เลย -  

"ไม่มีใครเข้าใจ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ยอมพูด ฉันพยายามแล้วแต่ไม่มีใครรับฟัง ฉันต้องการความช่วยเหลือแต่พวกเขากลับเมินเฉย"

"ครอบครัวจะมีความหมายอะไร ถ้าหากสุดท้ายจะต้องเผชิอญความโหดร้ายเพียงลำพัง"

"ไม่มีกำลังใจ ไม่มีใครให้นึกถึงยามท้อแท้ ฉันไม่มีที่พึ่งทางจิตใจไหนเลย สุดท้ายแล้ว ตัวฉันก็จะแปรเป็นความว่างเปล่าเช่นกัน"

ยาเสพติดรายล้อม อาชญากรรมและสังคมมืด เขาอ้าแขนให้ฉันโผเข้ากอด 

เป็นอ้อมกอดที่จะพาฉันจมดิ่งสู่คำว่าชีวิตแหลกเหลวและเป็นขยะสังคม

"หากขอเพียงจะไม่เดียวดาย" เขาอีกคนเอ่ยขึ้น "หากแต่เธอสมควรจะได้สิ่งที่ดีกว่านี้"

ความอบอุ่นนั้นทำให้ฉันขยับยิ้มส่งคืนให้ชายผู้หวังดี  แม้น้ำตายังคงเอ่ออยู่ในกระบอกตา 

"จะมีสิ่งไหนที่หล่อเลี้ยงชีวิตได้ดีกว่าความรักอีกหรือ"

คุยกับนักเขียน  

พลอตอยู่ดีๆมันก็ผุดขึ้นมาก็เลยเขียนแปะเอาไว้ก่อน เกี่ยวกับนางเอกที่เป็นเด็กทุน เรียนดี พ่อแม่ชื่นชม แต่มีปัญหาการถูกกลั่นแกล้ง รวมถึงการแบ่งแยกเป็นชนชั้นต่างๆในรั้วโรงเรียน จนกระทั่งค้นพบว่าตัวเองมีพลังพิเศษ และมันทำให้เธอได้เข้าสู่กลุ่มๆหนึ่ง ไปจนถึงการที่ตัวเอกหันไปสู่ทางเดินไปยุ่งกับเรื่องไม่ดีต่างๆ โดยมีส่วนประกอบหนึ่งมาจากการปล่อยปละละเลยจากครอบครัวหลายครอบครัว 

มีความแฟนตาซีทางด้านพลังวิเศษ ที่เหล่าตัวละครจะมี และความดาร์คเรื่องตัวละคร ความเปราะบางทางด้านจิตใจ และมิตรภาพของเพื่อน ทั้งเกลียด ทั้งรัก และรู้สึกขาดไม่ได้ ในวัยของเด็กนักเรียน ต้องยอมรับว่าเพื่อนมีความสำคัญมากจริงๆค่ะ มาลุ้นกันนะคะว่าเรื่องนี้จะจบยังไง 

ขอบคุณสำหรับการติดตามและกำลังใจค่ะ