ชาติที่หนึ่งเขาเป็นฮ่องเต้ที่แม้จะอ้อนแอ้นแต่ก็เป็นสายโหดหน้ายิ้ม สั่งฆ่าคนตาไม่กระพริบ เก่งทั้งบุ๋นและบู๊
ชาติที่สองเขาคือเกย์ควีนจากยุค2018 หน้าตาดี ผู้มากด้วยประสบการณ์กามและการแถชนิดไม่กลัวสีข้างถลอก
ส่วนชาติปัจจุบัน...ดันย้อนกลับมาอยู่ในโลกของชาติแรก ในสภาพของผู้ชายกล้ามโต ออร่าสายรุกมาเต็ม!
ผู้หญิงมองเขาตาเยิ้ม...โอย ทนไว้ๆ เขากัดฟัน หาที่เงียบๆแล้วตะโกนขึ้นฟ้าเป็นภาษาไทยที่คนในสมัยนี้ฟังไม่ออก
"กูเลิกกินนมแล้วโว้ย! เบื่อนมนิยมแท่งหยกน่ะเข้าใจไหม!"
ยุคของเขาคือยุคที่แผ่นดินชุ่มไปด้วยเลือดที่สุด และเช่นกัน... รุ่งโรจน์ที่สุด
แต่ทว่าเซียวหลงกลับรู้สึกว่าเขาขาดบางอย่างไป จนกระทั่งวันที่พิษร้ายแล่นไปทั่วร่างจนเขาตาลาย
เขากัดฟันกรอด เหล่าสนมเล็กสนมน้อยต่างร้องตกใจรีบเข้ามาดูแลเขา เขาปัดมือพวกนางออกอย่างไม่ไยดี
"เรียก เถอจือมา...แค่ก เรียกองครักษ์ของข้ามา!"
เซียวหลงตะเบ็งเสียง เลือดไหลทะลักออกมาทั้งทางจมูก ปาก และดวงตา
หวังเพียงจะได้เจอองครักษ์หนุ่มแน่นผู้นั้น และทำสิ่งที่เขา 'ต้องการอย่างแท้จริง' ก่อนตาย
ก่อนตาย...ให้ข้าได้ทอดกายให้เจ้าเถิด เฮือก! "ฮ่องเต้เซียวหลง...สิ้นพระชนม์แล้ว"
ข้าขอสาปแช่งสวรรค์! ช่วยเหลือแผ่นดินตั้งหลายครา แต่แค่ขอมีสามีก่อนตายก็ไม่ให้!
ฮ่องเต้ผู้นั้นมีคติว่า
มีเมียนับพันในวังหลวงหรือจะสู้มีผัวหุ่นแซ่บหลักเดียว
"จากฮ่องเต้ผู้ปรีชาสู่...เด็กบ้านไร่ผู้มีพลังกายเกินตัว" เขาสูดอากาศบริสุทธ์เข้าปอด อา..บ้านเมืองสงบสุข ดีเหลือเกิน
พอมองไปด้านซ้ายก็เจอคนหนุ่มกำลังเปลือยอกแล้วเอาจอบฟันท่อนไม้ เขามองมันอย่างตั้งใจ อืม...อาหารตาก็มี
พอหันไปทางขวาก็เจอเด็กหนุ่มวัยขบเผาะที่กำลังวิ่งกระหืดกระหอบมาทางเขา
หมอนี่คือพี่ชายบุญธรรมผู้รักน้องอย่างเขายิ่งชีพและมีชื่อว่า 'หลีฉือ' หลีฉือหอบแฮ่กแล้วชูตะกร้าที่ใส่ผักอยู่เต็มโชว์
" ''หลีเซียว' ข้าไปช่วยงานป้าจงนางเลยให้อาหารกับข้ามา! วันนี้เรามีอาหารกินแล้ว!" เขาขยับยิ้มตาพราวยามมองอีกฝ่าย
"พี่ชาย...มันช่าง...น่ากินจริงๆ ดีเหลือเกิน"
#เซียวเสาและการตามหาสามีของเขา#เซียวเสาผู้ไม่ย่อท้อ#เซียวเสาผู้อยากอยู่ล่างแต่ต้องอยู่บน
นิยายเรื่องนี้ตัวเอกจะมีผู้หลายคนนะคะ หลายครั้งที่ไปอยู่บนทั้งที่ตัวเองอยากอยู่ข้างล่าง 555555 คิดว่าคงตลกดี
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามและกำลังใจค่ะ
ความคิดเห็น