บุรุษมีเวทย์มนตร์ สตรีไม่มีอะไรเลย

             

ในม่านแห่งทราย ร้อนระอุ แผดเผา และเต็มไปด้วยมนตราและอารยธรรมโบราณ 

มนุษย์ได้ถือครองสิ่งที่เรียกว่า เวทย์มนตร์ ทว่า...ผู้ที่สามารถใช้เวทย์มนตร์ได้มีเพียงบุรุษเพศเท่านั้น 

นั่นทำให้พวกผู้หญิงตกที่นั่งลำบาก แม้แต่ฉันซึ่งเป็นเจ้าหญิงเองก็ยังหืดขึ้นคอ 

ฉันเกลียดโลกที่ตัวเองอยู่ เกลียดพวกพี่ชายของตนที่ทำเหมือนฉันเป็นตัวตลก 

หรือความไม่เท่าเทียมที่ทำให้เพียงเศษเสี้ยวความรักของคนเป็นพ่อ ฉันก็ยังไม่ได้รับ

แต่วันนี้ พ่อมองฉันเต็มตาแล้ว เขาเห็นฉันอยู่ในสายตา ไม่อาจมองเมินได้อีก 

ฉันขยับยิ้มหวาน แม้ภายในจะกรีดร้องและร่ำไห้จนแทบบ้า  

เพราะวันนี้ คือวันที่ฉันจะกลายเป็นของกำนัลให้แก่ประเทศมหาอำนาจ 

คือตัวประกัน นางสนมในฮาเร็มของราชาไร้หัวใจ...เป็นสตรี ที่สุดท้ายก็จะตายจากกลายเป็นเศษเถ้าถุลี ไม่มีค่าไปมากกว่านั้น 

ใช่ ชะตาชีวิตของฉันสมควรเป็นเช่นนั้น จนกระทั่ง วันที่ได้สัมผัสตะเกียงเวทย์ดวงนั้น 

บุรุษมีเวทย์มนตร์ สตรีไม่มีอะไรเลย 

"ตำแหน่งสุลต่านรอพี่อยู่  ส่วนฉัน...ทำดีแทบตายแค่ไหน ก็ไม่อาจเป็นได้อย่างพี่" ฉันกระชับเสื้อผ้า ขยับยิ้มบาง

พยายามไม่ให้พี่ใหญ่เข้ามาใกล้ฉันนัก เพราะกลิ่นคาวมันยังอยู่ 

พี่ใหญ่หรี่ตา ไอเย็นแผ่กระจายเสียจนทำเอารู้สึกหนาว "ราชาแห่งเบลวิสตอนนี้ไม่ได้อยู่ในวังหลวง" 

ความแตกเสียแล้ว ทว่าก็ยังคงยิ้มต่อไป "ฉันไม่มีเวทย์มนตร์อย่างพี่ มีทางเลือกไม่มากนักหรอก"

"สตรี ก็มีวิธีอย่างสตรี...เพื่อให้ตนอยู่รอด ไม่ถูกสิงสาราสัตว์ในวังแห่งนี้ทึ้งเนื้อจนสิ้นใจตายไปเสียก่อน" 

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามค่ะ