ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -EP2 และแล้วภาระของผมก็เพิ่มขึ้น~~
ที่สนามบาสอมหาลัย
ริสและเทาเล่นบาสันอย่าสนุสนาน โย้าๆสนาม็มีเสียเียร์อแบฮยอน
"พี่ริส สู้เ้าาา พี่ริสๆ ระวั "
นอาเสียเียร์อแบฮยอนแล้ว็ยัมีเสียเียร์สาวๆอี 3-4 ลุ่มที่นัู่ริสและเทา
หนุ่มฮอทอมหาลัยเล่นบาส อีลุ่มวิ่ื้อน้ำให้ริส อีลุ่มอยถือผ้าะวิ่เ้ามาับหน้า
แ่แบฮยอนเอ็อยันท่าไว้ ..... เวลาผ่านล่วเลยไปหลายม.นพลบ่ำ
ริสู้สบาสลห่วลูแล้วลูเล่า นลืมูเวลา เมื่อนึึ้นไ้ริส็้มมอนาฬิา้อมือ
"เห้ย เทา!! ายห่าละ 6 โมเย็นแล้วูเพิู่เวลา" ริสร้อโวยวาย
"อ่าว ทำไมอ่ะ มึะรีบไปไหน นัใรไว้ห๊ะ ฮ่าๆ"
"เปล่า ูไม่ไ้นัใรแ่แม่อยู่นเียว เป็นห่ว ูลับ่อนนะ"
ริสพูพราวิ่ออาสนามบาสพร้อมว้าระเป๋าสะพายออไปอย่ารวเร็ว
"ายห่าแล้วู บอับไอ้เอ๋อานยอลเอว่าอย่าั้านะ ะรีบลับบ้านไปนอน
ลายเป็นเราะเอที่ั้า"
ริสพูพราบ่นพึมพำไปับัวเอ ึ่เินึ่วิ่มาที่้นไม้ให่้นเิม
ที่านยอละนั่รออยู่ ถึผมะปาร้ายแ่็ไม่อยาเอาเปรียบใรนะรับ
18.09 น.วันที่ XX เือน XX ปี XX
"่อให้ผม้อรอพี่ริสรออีนานแ่ไหนผม็รอไ้รับ"
านยอลไม่ไ้พูแ่เียน้อวามลไปในม.เหมือนเิม.....
"พี่ำไม่ไ้หรอว่าอนเ็ๆพี่เอ็เยมารอผมอนเรียนพิเศษเหมือนัน"
......"แม่ผมมารับไม่ไ้แล้วพี่็้อมารอรับผมลับบ้าน อ่าา ผมเป็นัวภาระอพี่อีแล้ว"
านยอลนั่เียนม.พร้อมับยิ้มออมาอย่ามีวามสุ ม.ที่เานนั้นไม่มีทาที่ะไ้อ่าน.....
"ปาร์านยอล!!" เสียริสะโนเรีย้วยเสียเหนื่อยหอบ
านยอลสะุ้สุัว พร้อมับรีบปิหนัสือลอย่ารวเร็ว
"อ่าวพี่ริสวิ่มาทำไม ่อยๆเินมา็ไ้"
"เอ่อ..เปล่า ......แ่ะรีบลับบ้านน่ะ เป็นห่ว ..ห่วแม่"
ริสอยาะพูอโทษับานยอลที่ทำให้รอเานาน แ่ัวเอ็ปาหนั
เหอะ ่ามัน ็อยาเป็นภาระทำไม ไม่ลับบ้านไปเอล่ะ
ะที่ี่ัรยานลับบ้านนั้น ท้อฟ้าเริ่มมืลเรื่อยๆ
านยอลนั่้อนท้ายริส้าหลัเหมือนเิม
สายลมเย็นๆพัพาเอาลิ่นหอมาๆาัวริส
มาปะทะมูอานยอล ินเหื่อผสมับลิ่นฟีโรโมนอ่อนๆอผู้ายหล่อๆมีเสน่ห์อย่าริส
ลิ่นน้ำหอมาๆอเาทำเอาานยอลหน้าเินแึ้นมาเอามธรรมาิ
านยอลเผลอัวปลายมูอนเอหอมเ้าไปที่ไหล่้าวาอริส
โยไม่้อารให้ริสรู้ัว แ่....ไม่ทันแล้ว
"เห้ย ปาร์านยอล !!นาย่วนอนเหรอ เอาหน้ามาบันทำไม!"
"เอ่อ...ผม .. รับๆ..เมื่อืนผมอ่านหนัสือึ ่วแล้ว อโทษ้วยรับพี่ริส"
"เอาหน้านายออไปเลย เ๋วเผลอหลับแล้วน้ำลายไหลมาโนเสื้อัน!!"
ริๆผมเอาหน้าออมาั้แ่พี่ริสรู้ัวแล้วล่ะ อิอิ
ี่ัรยานมาไ้สัพั็ถึหน้าบ้านอปาร์านยอลริสอรถให้านยอลลไป
พร้อมับี่ัรยานมาหน้าบ้านัวเอ..โยที่ไม่ฟัำอบุาปาานยอลัำ
านยอลยืนโบมือมอริสอยู่อย่านั้นแล้ว็เินอมยิ้มเ้าบ้านไป
....เอาละ อย่าน้อยวันนี้เรา็ไ้หอมไหล่พี่ริสละวะ .... :D
รุ่เ้ามาเยือนเหมือนเิม และ็เสียเิมอแม่ผม
"ริสสสส ื่นไ้หรือยั วันนี้มีเรียนเ้าไม่ใ่เหรอ!"
"รับๆื่นแล้วรับแม่"
ริสแ่ัวหล่อเป็นพิเศษในวันนี้ เพราะะไปานวันเิบ้านเพื่อน
เอนเยอะๆไม่ไ้หรอ ผม้อหล่อ เนี๊ยบ ว่าทุๆวัน
"แม่ วันนี้ผมเอารถยน์ไปนะ" ผมพูบพราหยิบุแรถที่แวนไว้ใล้ๆับู้รอเท้า
"อือ อย่าลับ่ำล่ะ พาานยอลไปสนุ้วยละันนะลู สสารน้อ"
นั่นไ แม่ผม นี่ะให้ผมแ่ับเ็อมเอ๋อนั่น้วยเลยมั้ย โอ้โหเียร์ผมั
...... ออี้สปอร์สีาวับออมา้าๆาลานอรถโยริสเป็นนับ
านยอลยัอยู่ที่เิม ยืนรอผมใ้้นไม้้นเิมทุวันไม่เยเปลี่ยน
ริสลระลพร้อมับะโนเรียานยอล
"ปาร์านยอล! วันนี้ันเอารถยน์ไป ึ้นมาเร็วๆันรีบ"
านยอลไ้แ่ยืนนิ่ทำหน้าเอ๋อ อ้าปา้า ....็วันนี้พี่ริสหล่อมา ใส่แว่นำ Gucci
พร้อมผมไถ้าสูอเาและรถสปอร์ออี้สีาว เสื้อสูทยาวิออร์สีำ ูเ้าั๊น เ้าัน
บอไ้ำเียวว่าเพอร์เฟ!
"ยั... ยัไม่ึ้นมาอี!"
เมื่อานยอลเรียสิลับืนมาไ้ึเปิประู้านับและ้าวึ้นรถไปนั่อย่ารวเร็ว
ริสับรถไปสัพัโยที่ไม่พูอะไร านยอลึทำลายวามเียบโยารเอ่ยถามริส
ึ้นมาว่า
" พี่ริสะไปไหนเหรอรับ วันนี้...แ่ัว..หล่..เอ่อ ูี ..เียว
"ะไปบ้านเพื่อน ไปานวันเิ...เออ วันนี้นายลับเอไ้มะ แล้วไม่้อบอแม่ัน
ไ้ป่ะๆ ไปนั่อ่านหนัสือที่ไหนสัพั็ไ้แล้ว่อยลับมืๆ นะ นะ นะ"
านยอลไม่พูอะไรไ้แ่นั่เียบ พี่ริสไม่ิะวนผมไปสนุ้วยเหรอ
บ้านเพื่อนนไหนนะ ...
"ว่าไ ปาร์านยอล!! นายลับเอไ้มั้ย"
านยอลนิ่ไปพันึ่อนะอบไม่เ็มเสียนัว่า "อือ ไ้รับ"
เมื่อรถผมเลี้ยวเ้ามาในลานอรถอมหาลัย
สายาทุสายา่าับ้อมาที่รถันามอผมและนับสุหล่ออย่าผม
แ่ผมเ็นนั่้าๆมา แ่่ามันเหอะ ถึมหาลัยละรีบๆลไปะที
"เห้ยยย วันนี้พี่ริสีวิพัหล่อเว้ยไอ้ไ มึูๆๆ" เอาอีละรับ เสียไอ้เฮุนเ้าเ่า
"แ่มึู หล่อแ่ไหนหวานใ็นเิมนะเว้ยยย เมื่อวานนั่หลัวันนี้เป็นุ๊าหน้ารถว่ะ ฮ่าๆ"
"น้อานยอลร้าบบบ แว่นหนานานี้แอร์เป่าาไม่ถึนะรับ ฮ่าๆ"
เหมือนทุวัน ผม็เินเ้าลุ่มไปหัวเราะับพวเพื่อนๆเหมือนเิม
วันนี้ผมมีเรียนแ่เ้า ะนั่เรียนอยู่ในห้อ็มีรุ่นน้อปี 1
วิ่ระหืระหอบมาหน้าห้ออนอาารย์ำลัสอน
"อาารย์ะ อโทษ่ะ รุ่นพี่ริส พี่เวินน่ะ่ะ เรียนอยู่ห้อนี้หรือเปล่าะ"
อาารย์ทำหน้าๆ ผมไ้ยินึอบลับไปพร้อมนึในใ
อ๊าา เี๋ยวนี้ะมีสารภาพรัะผมเรียน้วยเหรอเนี่ย ฮิฮิ
"อ่า พี่เอรับ พี่ริส เวินวู ..มีอะไรเหรอรับ" ผมอมยิ้มให้น้อผ.นนั้นพร้อมทำหน้าหล่อใส่เธอเหมือนเิม
หน้าาเธอริัอีแล้ว พร้อมับพูว่า
"พี่่ะ ปาร์านยอล่ะ" เธอหยุหายใพัหอบ ..
"ปาร์านยอลเรียนพละแล้วลูบาสระอนไปที่หน้า อนนี้ปาร์านยอลอยู่สนามีฬามหาลัย"
เพื่อนๆำลัปมพยาบาลันอยู่"
ผมใปนับวามเ็ในอารม์ เอาอีแล้ว ัวภาระอผมอีแล้ว
เป็นอะไรมามั้ยเนี่ย แล้วูล่ะภาระหนัว่าเิมอีแล้ววว โอ่ยยย
ผมลุาห้อพร้อมออนุาอาารย์ไปูปาร์านยอล เทาวิ่ามมา้วยวามเป็นห่ว
ส่วนไอ้ไและเฮุนไ้แ่ทำหน้าะลึรอฟัเหุาร์ในห้อเรียน
ผมวิ่ไปใ็ิว่า เออแล้วทำไม้อเป็นผม ูวิ่มาทำไม ูเป็นผู้ปรอานยอลเหรอ
ะที่ายาวๆอผมวิ่ไปถึที่สนาม็เห็นานยอลฟุบะแหน้าที่พื้น
โยมีเพื่อนๆอยปมพยาบาลอยู่ ผมเินเ้าไปูานยอล
แว่นาอเ็เอ๋อที่ว่าหนาเป็นเมรๆ
แระาย ......มีเลือออรเปลือาอานยอล เห้ย เ็บมามั้ย มีเลือ้วย
ผมไปว้าแนานยอลที่นอนหลับาอยู่
"ปาร์านยอล เป็นไบ้า นายเ็บมามั้ย"
านยอลหลับาอยู่แ่ไ้ยินเสียผม เายิ้มให้ผมบาๆพร้อมับอบว่า
"ไม่เป็นไรรับนิหน่อย"
ผมมอานยอลสัพัแล้วเผลอิว่าเ็นนี้เวลาไม่สวมแว่นบนหน้าแล้วน่ารัแปลๆว่ะ
เอ่อ นี่านยอลเ็บอยู่นะผมิอะไร...........
เสียเทาะโนมาว่า
"พาานยอลไปห้อพยาบาลเถอะ"
ผมพยุานยอลไปที่ห้อพยาบาล เสื้ออานยอลมีเลือเปรอะ้วย
ัะน่าสสารละ เ็บ อนนี้านยอลลืมามามอผมแล้ว
แ่เป็นา้าที่ไม่มีเลือออรเปลือา
เอ้ยย เ็นนี้าโะมั เวลาไม่มีแว่นหนาๆแล้วทำไม.........ผมรู้สึแปลๆอบล
"พี่ริสไปเรียนเถอะรับ เ๋วผมอยู่ห้อพยาบาลแล้วน่าะีึ้น" ปาร์านยอลบอับผม แ่ผมยัไม่อยา....ลับ
่อนผมะอบอะไร ็มีเสียััึ้น้าหลั
"พี่ริสสส พี่ไปเรียนเถอะ ผมว่าานยอลไม่เป็นอะไรแล้ว ผมะ่วยูเอ"
เสียอแบฮยอนนั่นเอ ยัที่ผมไม่ทันะอบอะไร
แบฮยอน็ว้าแนผมออไปนอห้อพยาบาล.....
End EP2-----
ริสและเทาเล่นบาสันอย่าสนุสนาน โย้าๆสนาม็มีเสียเียร์อแบฮยอน
"พี่ริส สู้เ้าาา พี่ริสๆ ระวั "
นอาเสียเียร์อแบฮยอนแล้ว็ยัมีเสียเียร์สาวๆอี 3-4 ลุ่มที่นัู่ริสและเทา
หนุ่มฮอทอมหาลัยเล่นบาส อีลุ่มวิ่ื้อน้ำให้ริส อีลุ่มอยถือผ้าะวิ่เ้ามาับหน้า
แ่แบฮยอนเอ็อยันท่าไว้ ..... เวลาผ่านล่วเลยไปหลายม.นพลบ่ำ
ริสู้สบาสลห่วลูแล้วลูเล่า นลืมูเวลา เมื่อนึึ้นไ้ริส็้มมอนาฬิา้อมือ
"เห้ย เทา!! ายห่าละ 6 โมเย็นแล้วูเพิู่เวลา" ริสร้อโวยวาย
"อ่าว ทำไมอ่ะ มึะรีบไปไหน นัใรไว้ห๊ะ ฮ่าๆ"
"เปล่า ูไม่ไ้นัใรแ่แม่อยู่นเียว เป็นห่ว ูลับ่อนนะ"
ริสพูพราวิ่ออาสนามบาสพร้อมว้าระเป๋าสะพายออไปอย่ารวเร็ว
"ายห่าแล้วู บอับไอ้เอ๋อานยอลเอว่าอย่าั้านะ ะรีบลับบ้านไปนอน
ลายเป็นเราะเอที่ั้า"
ริสพูพราบ่นพึมพำไปับัวเอ ึ่เินึ่วิ่มาที่้นไม้ให่้นเิม
ที่านยอละนั่รออยู่ ถึผมะปาร้ายแ่็ไม่อยาเอาเปรียบใรนะรับ
18.09 น.วันที่ XX เือน XX ปี XX
"่อให้ผม้อรอพี่ริสรออีนานแ่ไหนผม็รอไ้รับ"
านยอลไม่ไ้พูแ่เียน้อวามลไปในม.เหมือนเิม.....
"พี่ำไม่ไ้หรอว่าอนเ็ๆพี่เอ็เยมารอผมอนเรียนพิเศษเหมือนัน"
......"แม่ผมมารับไม่ไ้แล้วพี่็้อมารอรับผมลับบ้าน อ่าา ผมเป็นัวภาระอพี่อีแล้ว"
านยอลนั่เียนม.พร้อมับยิ้มออมาอย่ามีวามสุ ม.ที่เานนั้นไม่มีทาที่ะไ้อ่าน.....
"ปาร์านยอล!!" เสียริสะโนเรีย้วยเสียเหนื่อยหอบ
านยอลสะุ้สุัว พร้อมับรีบปิหนัสือลอย่ารวเร็ว
"อ่าวพี่ริสวิ่มาทำไม ่อยๆเินมา็ไ้"
"เอ่อ..เปล่า ......แ่ะรีบลับบ้านน่ะ เป็นห่ว ..ห่วแม่"
ริสอยาะพูอโทษับานยอลที่ทำให้รอเานาน แ่ัวเอ็ปาหนั
เหอะ ่ามัน ็อยาเป็นภาระทำไม ไม่ลับบ้านไปเอล่ะ
ะที่ี่ัรยานลับบ้านนั้น ท้อฟ้าเริ่มมืลเรื่อยๆ
านยอลนั่้อนท้ายริส้าหลัเหมือนเิม
สายลมเย็นๆพัพาเอาลิ่นหอมาๆาัวริส
มาปะทะมูอานยอล ินเหื่อผสมับลิ่นฟีโรโมนอ่อนๆอผู้ายหล่อๆมีเสน่ห์อย่าริส
ลิ่นน้ำหอมาๆอเาทำเอาานยอลหน้าเินแึ้นมาเอามธรรมาิ
านยอลเผลอัวปลายมูอนเอหอมเ้าไปที่ไหล่้าวาอริส
โยไม่้อารให้ริสรู้ัว แ่....ไม่ทันแล้ว
"เห้ย ปาร์านยอล !!นาย่วนอนเหรอ เอาหน้ามาบันทำไม!"
"เอ่อ...ผม .. รับๆ..เมื่อืนผมอ่านหนัสือึ ่วแล้ว อโทษ้วยรับพี่ริส"
"เอาหน้านายออไปเลย เ๋วเผลอหลับแล้วน้ำลายไหลมาโนเสื้อัน!!"
ริๆผมเอาหน้าออมาั้แ่พี่ริสรู้ัวแล้วล่ะ อิอิ
ี่ัรยานมาไ้สัพั็ถึหน้าบ้านอปาร์านยอลริสอรถให้านยอลลไป
พร้อมับี่ัรยานมาหน้าบ้านัวเอ..โยที่ไม่ฟัำอบุาปาานยอลัำ
านยอลยืนโบมือมอริสอยู่อย่านั้นแล้ว็เินอมยิ้มเ้าบ้านไป
....เอาละ อย่าน้อยวันนี้เรา็ไ้หอมไหล่พี่ริสละวะ .... :D
รุ่เ้ามาเยือนเหมือนเิม และ็เสียเิมอแม่ผม
"ริสสสส ื่นไ้หรือยั วันนี้มีเรียนเ้าไม่ใ่เหรอ!"
"รับๆื่นแล้วรับแม่"
ริสแ่ัวหล่อเป็นพิเศษในวันนี้ เพราะะไปานวันเิบ้านเพื่อน
เอนเยอะๆไม่ไ้หรอ ผม้อหล่อ เนี๊ยบ ว่าทุๆวัน
"แม่ วันนี้ผมเอารถยน์ไปนะ" ผมพูบพราหยิบุแรถที่แวนไว้ใล้ๆับู้รอเท้า
"อือ อย่าลับ่ำล่ะ พาานยอลไปสนุ้วยละันนะลู สสารน้อ"
นั่นไ แม่ผม นี่ะให้ผมแ่ับเ็อมเอ๋อนั่น้วยเลยมั้ย โอ้โหเียร์ผมั
...... ออี้สปอร์สีาวับออมา้าๆาลานอรถโยริสเป็นนับ
านยอลยัอยู่ที่เิม ยืนรอผมใ้้นไม้้นเิมทุวันไม่เยเปลี่ยน
ริสลระลพร้อมับะโนเรียานยอล
"ปาร์านยอล! วันนี้ันเอารถยน์ไป ึ้นมาเร็วๆันรีบ"
านยอลไ้แ่ยืนนิ่ทำหน้าเอ๋อ อ้าปา้า ....็วันนี้พี่ริสหล่อมา ใส่แว่นำ Gucci
พร้อมผมไถ้าสูอเาและรถสปอร์ออี้สีาว เสื้อสูทยาวิออร์สีำ ูเ้าั๊น เ้าัน
บอไ้ำเียวว่าเพอร์เฟ!
"ยั... ยัไม่ึ้นมาอี!"
เมื่อานยอลเรียสิลับืนมาไ้ึเปิประู้านับและ้าวึ้นรถไปนั่อย่ารวเร็ว
ริสับรถไปสัพัโยที่ไม่พูอะไร านยอลึทำลายวามเียบโยารเอ่ยถามริส
ึ้นมาว่า
" พี่ริสะไปไหนเหรอรับ วันนี้...แ่ัว..หล่..เอ่อ ูี ..เียว
"ะไปบ้านเพื่อน ไปานวันเิ...เออ วันนี้นายลับเอไ้มะ แล้วไม่้อบอแม่ัน
ไ้ป่ะๆ ไปนั่อ่านหนัสือที่ไหนสัพั็ไ้แล้ว่อยลับมืๆ นะ นะ นะ"
านยอลไม่พูอะไรไ้แ่นั่เียบ พี่ริสไม่ิะวนผมไปสนุ้วยเหรอ
บ้านเพื่อนนไหนนะ ...
"ว่าไ ปาร์านยอล!! นายลับเอไ้มั้ย"
านยอลนิ่ไปพันึ่อนะอบไม่เ็มเสียนัว่า "อือ ไ้รับ"
เมื่อรถผมเลี้ยวเ้ามาในลานอรถอมหาลัย
สายาทุสายา่าับ้อมาที่รถันามอผมและนับสุหล่ออย่าผม
แ่ผมเ็นนั่้าๆมา แ่่ามันเหอะ ถึมหาลัยละรีบๆลไปะที
"เห้ยยย วันนี้พี่ริสีวิพัหล่อเว้ยไอ้ไ มึูๆๆ" เอาอีละรับ เสียไอ้เฮุนเ้าเ่า
"แ่มึู หล่อแ่ไหนหวานใ็นเิมนะเว้ยยย เมื่อวานนั่หลัวันนี้เป็นุ๊าหน้ารถว่ะ ฮ่าๆ"
"น้อานยอลร้าบบบ แว่นหนานานี้แอร์เป่าาไม่ถึนะรับ ฮ่าๆ"
เหมือนทุวัน ผม็เินเ้าลุ่มไปหัวเราะับพวเพื่อนๆเหมือนเิม
วันนี้ผมมีเรียนแ่เ้า ะนั่เรียนอยู่ในห้อ็มีรุ่นน้อปี 1
วิ่ระหืระหอบมาหน้าห้ออนอาารย์ำลัสอน
"อาารย์ะ อโทษ่ะ รุ่นพี่ริส พี่เวินน่ะ่ะ เรียนอยู่ห้อนี้หรือเปล่าะ"
อาารย์ทำหน้าๆ ผมไ้ยินึอบลับไปพร้อมนึในใ
อ๊าา เี๋ยวนี้ะมีสารภาพรัะผมเรียน้วยเหรอเนี่ย ฮิฮิ
"อ่า พี่เอรับ พี่ริส เวินวู ..มีอะไรเหรอรับ" ผมอมยิ้มให้น้อผ.นนั้นพร้อมทำหน้าหล่อใส่เธอเหมือนเิม
หน้าาเธอริัอีแล้ว พร้อมับพูว่า
"พี่่ะ ปาร์านยอล่ะ" เธอหยุหายใพัหอบ ..
"ปาร์านยอลเรียนพละแล้วลูบาสระอนไปที่หน้า อนนี้ปาร์านยอลอยู่สนามีฬามหาลัย"
เพื่อนๆำลัปมพยาบาลันอยู่"
ผมใปนับวามเ็ในอารม์ เอาอีแล้ว ัวภาระอผมอีแล้ว
เป็นอะไรมามั้ยเนี่ย แล้วูล่ะภาระหนัว่าเิมอีแล้ววว โอ่ยยย
ผมลุาห้อพร้อมออนุาอาารย์ไปูปาร์านยอล เทาวิ่ามมา้วยวามเป็นห่ว
ส่วนไอ้ไและเฮุนไ้แ่ทำหน้าะลึรอฟัเหุาร์ในห้อเรียน
ผมวิ่ไปใ็ิว่า เออแล้วทำไม้อเป็นผม ูวิ่มาทำไม ูเป็นผู้ปรอานยอลเหรอ
ะที่ายาวๆอผมวิ่ไปถึที่สนาม็เห็นานยอลฟุบะแหน้าที่พื้น
โยมีเพื่อนๆอยปมพยาบาลอยู่ ผมเินเ้าไปูานยอล
แว่นาอเ็เอ๋อที่ว่าหนาเป็นเมรๆ
แระาย ......มีเลือออรเปลือาอานยอล เห้ย เ็บมามั้ย มีเลือ้วย
ผมไปว้าแนานยอลที่นอนหลับาอยู่
"ปาร์านยอล เป็นไบ้า นายเ็บมามั้ย"
านยอลหลับาอยู่แ่ไ้ยินเสียผม เายิ้มให้ผมบาๆพร้อมับอบว่า
"ไม่เป็นไรรับนิหน่อย"
ผมมอานยอลสัพัแล้วเผลอิว่าเ็นนี้เวลาไม่สวมแว่นบนหน้าแล้วน่ารัแปลๆว่ะ
เอ่อ นี่านยอลเ็บอยู่นะผมิอะไร...........
เสียเทาะโนมาว่า
"พาานยอลไปห้อพยาบาลเถอะ"
ผมพยุานยอลไปที่ห้อพยาบาล เสื้ออานยอลมีเลือเปรอะ้วย
ัะน่าสสารละ เ็บ อนนี้านยอลลืมามามอผมแล้ว
แ่เป็นา้าที่ไม่มีเลือออรเปลือา
เอ้ยย เ็นนี้าโะมั เวลาไม่มีแว่นหนาๆแล้วทำไม.........ผมรู้สึแปลๆอบล
"พี่ริสไปเรียนเถอะรับ เ๋วผมอยู่ห้อพยาบาลแล้วน่าะีึ้น" ปาร์านยอลบอับผม แ่ผมยัไม่อยา....ลับ
่อนผมะอบอะไร ็มีเสียััึ้น้าหลั
"พี่ริสสส พี่ไปเรียนเถอะ ผมว่าานยอลไม่เป็นอะไรแล้ว ผมะ่วยูเอ"
เสียอแบฮยอนนั่นเอ ยัที่ผมไม่ทันะอบอะไร
แบฮยอน็ว้าแนผมออไปนอห้อพยาบาล.....
End EP2-----
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น