คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] NoxGun พิมพ์ไว้ในใจ
แขกรับเชิญคนที่ 2
เฮียโน่คนโก้
ปล.อาจจะมีคำหยาบบ้างเพื่อให้ได้อรรถรส
- - - - - - - - - - - - - - - - - --- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - -
ผมชะเง้อคอมองไอัเด็กดำข้างบ้านมาเกือบอาทิตย์ละครับ มันหนีหายไปเที่ยวเกาหลีไม่ชวนผมซักคำ คนอื่นๆเขาจะคิดว่าผมเป็นไอ้โรตจิตไหมเนี่ย
"ไง....ไอ้พี่กระหัง มองหาขยะเปียกกินรึไง" เสียงกวนตีนๆแบบนี้มันคุ้นๆนะครับ
"ไอ้เงาถ่าน มาถึงก็ปากหมาเลยนะเอ๊ง" ผมส่งยิ้มกวนตีนๆ
"มายืนมองลับๆล่อบ้านคนอื่นเขา เดี๋ยวคนอื่นก็คิดว่ามึงพยายามจะขโมยของหรอก ไอ้พี่โน่" มันนี่กวนผมได้ตลอดจริงๆไอ้เด็กดำ
"กูไม่ได้มองบ้านคนอื่นเว้ย กูออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์เฉยๆ" พูดแล้วก็ทำท่าสูดอากาสเข้าเต็มปอด เห็นมันทำหน้าหมั่นไส้
"ก็ไม่รู้สินะ นึกว่าจะมีคนแถวนี้คิดถึงซะอีก รู้งี้หิ้วหนุ่มเกาหลีกลับมาดีกว่า" มันพูด แล้วยกไหล่อย่างไม่แยแส แล้วเดินเข้าบ้าน
คิดถง คิดถึงอะไรของมัน ใครคิดถึง มันรู้ได้ไงว่าผมคิดถึง บ้า ผมไม่ได้คิดถึงซะหน่อย แล้วหนุ่มเกาหลีอะไรของมัน อย่าให้รู้นะว่ามีไอ้หน้าขาวที่ไหนคิดจะยุ่งกับไอ้เด็กดำของผม มันยิ่งแพ้ของขาวๆอยู่ด้วย
หลังจากที่วางระเบิดเรื่องหนุ่มเกาหลีไว้ ผมก็เข้าบ้านอย่างสบายใจ ผมล่ะเบื่อพวกกระหังปากแข็งซะจริ๊ง
'ตึ่ง' ไลน์เด้ง นั่นไงผมว่าละมันต้องไลน์มา
เอ๊ะ ไม่ใช่นิ นี่มันจงฮุนนี่นา ผมรีบหยิบโทรศัพท์แล้วพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
'ตึ่ง' ไลน์เด้งอีกรอบ
'โตโน่คนโก้ : ไอ้เด็กดำไหนของฝากกูล่ะ' ไอ้กระหังเห็นแก่กินเอ้ย
'น้องกันเป๊ะเว้ย :ไม่มี จบม่ะ'
'โตโน่คนโก้ : กูไม่เชื่อ รีบๆเอาของฝากมาให้กูเดี๋ยวนี้ กูจะออกไปซื้อของ แล้วจะรอที่สวนหน้าหมู่บ้าน ช้าเกิน 5 นาที กุปล้ำมึงแน่'
อะไรของมันว่ะ ปล้ำส้นตีนไหมครับ ไอ้พี่โน่ มีบังคับเอาของฝากด้วย แปลกคน แล้วใครว่าผมไม่มีของฝากล่ะ แน่นอนผมซื้อแจ็กเก็ตหนังสีดำมาให้มันล่ะ ตอนแรกก็ให้ตั้งแต่หน้าบ้านแล้ว บังเอิญเห็นกระหังปากหมาเลยหมั่นไส้ ขอเก็บไว้ก่อน ให้มันมาง้อเอาเอง
สวนหน้าหมู่บ้าน
ผมรอมันมา 10 นาทีล่ะครับ ไอ้พี่บ้ามันไปตกถังขยะเปียกที่ไหนเปล่าว่ะ บอกให้คนอื่นรีบมา แต่ตัวเองดันมาช้า ของอ่ะ ไม่ต้องเอาแล้วมั้ง
ผมเล่นไลน์กับจงฮุนไปพยามมองหาไอ้พี่กระหังไป โว้ยยย..อีก 3 นาที ถ้ามันไม่มา ผมจะกลับบ้านล่ะนะ ของฝากก็อดซะเถอะ เล่นไลน์กับจงฮุนต่อดีกว่า
"ไอ้เด็กดำ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรคนเดียวว่ะ" เสียงคุ้นๆดังขึ้น ก่อนโทรศัพท์จะหลุดออกไปจากมือผม อ้าว..เชี่ยนี่ มาถึงก็เสียมารยาทเลย ผมมองคนที่กำลังเลื่อนโทรศัพท์ผมขึ้นลง นี่จะเผือกเรื่องของผมตั้งแต่ต้นเลยใช่ม่ะ
"ไอ้พี่โน่ เอาโทรศัพท์กูคืนมา" ผมพยายามคว้าของผมคืน แต่มันก็ดันชูให้สูงขึ้น ด้วยความสูงที่มีจำกัด ถึงพยายามแค่ไหนก็เอาไม่ถึงอยู่ดี
ผมมองคนที่แย่งโทรศัพท์อย่างเอาเป็นเอาตาย นั่นไง ลางสังหรณ์ผมนี่ไม่ผิดจริงๆ ไอ้เด็กดำมันแพ้ของขาวๆ เลยได้ผู้ชาย เกาหลีขาวๆห้อยตามมาด้วย หึงโว้ยยยย ! ไอ้เด็กดำมันจะรู้บ้างไหม ผมโครตหึงเลย เลยพิมพ์ข้อความนึงลงกลับไป
'I'm boyfriend's gun' แล้วถ่ายรูปตัวเองส่งกลับไป
"ไอ้เชี่ยโน่ มึงทำอะไรว่ะ" มันโวยวายก่อนจะแย่งโทรศัพท์ไปได้สำเร็จ และเลื่อนดูข้อความทีผมเพิ่งส่ง มันหน้าแดงครับ ผมเห็น ตาไม่ฝาดด้วย ไม่รู้มันเขินหรือโกรธ
ผมเลื่อนดูข้อความที่ไอ้พี่บ้าเพิ่งส่งไป มันบอกจงฮุนว่ามันเป็นแฟนผมครับ แล้วทำไมผมต้องเขินด้วยล่ะ ต้องโกรธมันสิเว้ยยย หลังจากข้อความที่ไอ้พี่โน่ส่งไป จงฮุนก็เงียบไปเลย
"ม...มึงทำบ้าไรว่ะ มึงไม่ใช่แฟนกูสักหน่อย" ถึงผมพอจะรู้ว่ามันมีความรู้สึกดีๆให้ผม แต่มันก็ไม่เคยแสดงออกชัดเจนเท่าวันนี้ วันๆมันก็กวนตีนผมไปตามเรื่องตามราว พอผมมีเรื่องเดือดร้อนก็มีมันคนแรกที่เข้ามาช่วยเหลือ และสายตาของมันที่มองผมว่าผมเป็นคนพิเศษของมัน แต่ผมก็ไม่ได้แสดงออกว่าผมรู้ เดี๋ยวมันได้ใจ
"แล้วอยากจะเป็นป่ะละ" มันพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้
"ใกล้ไปละสัด" ผมเบี่ยงหน้าหลบ แล้วผลักหน้ามันออก คนหรือหินครับ ผลักก็ไม่ไป มันเป่าลมใส่มือผม จนผมเองนี่แหละต้องชักมือออก มันสยิวอ่ะ
"กุหึง" ห่ะ! ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม
"รู้ไหม ว่าทุกครัังที่กูอยู่ใกล้มึง ใจกูมันสั่น แต่กูก็ไม่รู้จะพูดคำนั้นออกไปยังไง" มาเป็นเพลงเลยนะไอ้พี่โน่ คำไหนว่ะไอ้พี่โน่ ผมมองหน้ามันที่ตอนนี้หน้าแดงพอๆกับผมล่ะมั้ง
"อ...อะไร มึงพูดอะไรไอ้พี่โน่" ไม่รู้ว่าตอนนี้เสียงหัวใจใครดังกว่าใครแล้วครับ
"มึงอย่ามาแกล้งไม่รู้ในสิ่งที่กูพูดไอ้เด็กดำ" มันพูดแล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิม
"ก...กูจะรู้ได้ไง ในเมื่อมึงไม่บอกกูอ่ะ" ผมยังพยายามแกล้งมัน ดูก็รู้ว่าผมกำลังเป็นฝ่ายแพ้
"......." มันเงียบแล้วจ้องตาผม ตาเป็นประกาย
"ช....ชอบก็จีบ กูก่อนดิว่ะ" ผมตอบมันอย่างเขินๆแล้วหลบตามัน ถ้าจ้องตาไปมากกว่านี้ ผมคงหัวใจวายก่อนละครับ
พอผมได้ยินมันว่าอย่างนั้น ผมก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะจับหน้ามันมามองผม แล้วผมก็ก้มลงไปสัมผัสปากนุ่มๆของมันเบาๆและถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง นี่เค้าเรียกว่า แค่จุ๊บเว้ยไอ้น้อง มันมองผมอย่างอึ้งๆ
"วันนี้มัดจำไว้ก่อนนะ ถ้าเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ เดี๋ยวเฮียจัดหนักให้" ผมยิ้มชั่วร้ายส่งให้มัน ก่อนจะปล่อยมันเป็นอิสระ แล้วเดินออกมา
"ไอ้เชี่ยโน่ๆๆๆ" เสียงมันลอยมา ก่อนร่างของผมจะกองลงกับพื้น ใช่ครับ...มันถีบผม
"มึงไม่เอาของฝากใช่ม่ะ" มันว่าก่อนจะโยนถุงใบหนึ่งใส่ผมแล้วมันก็รีบวิ่งกลับบ้านไป
ผมหยิบของออกมาดู ก็เห็นแจ็กเก็ตหนังสีดำที่ผมเคยชี้ให้มันดูว่าผมอยากได้ แต่มันก็นานมาแล้วนะ ไม่นึกว่ามันจะจำได้ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมหลงมันได้ไงครับ เรื่องเมื่อกี้ที่บอกว่ามัดจำผมขอยกเลิกได้ไหม อยากกลับไปจัดหนักให้เลย แม่ง ไมน่ารักงี้ว่ะ ไอ้เด็กดำของผม
ไอ้พี่โน่แม่งทะลึ่งว่ะ ผมควรจะตกลงเป็นแฟนกับมันไหมเนี่ย รู็สึกว่าต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวแน่เลย ไอ้กระหังหื่น!
"ไอ้พี่โน่ มึงซักบ้างป่ะ เสื้ออ่ะ กูเห็นมึงใส่ทุกวันใส่มาเกือบเดือนละ แดดมันร้อนนะเว้ย" ผมว่ามัน มันบ้าป่ะครับ อากาศเมืองไทยก็ร้อน ดันใส่เสื้อหนังสีดำ อากาศทำให้กระหังเพี้ยนรึไง
"ก็ว่าที่แฟนซื้อให้ก็ต้องใส่ให้คุ้มสิครับ" มันยิ้มหล่อส่งให้ผม
"ว....ว่าที่แฟนอะไรของมึง" ผมเริ่มตะกุกตะกัก ทำไมมันขยันทำให้ผมเขินจังว่ะ
"ก็ถ้าอยากให้ถอดก็มาเป็นแฟนพี่สิครับ เดี๋ยวพี่จะถอด ถอดทั้งหมดเลย ทั้งของน้องและของพี่" มันยิ้มกวนตีนให้ผม
"อ...ไอ้กระหังลามก" ผมหน้าแดงทันที แล้วว่ามันก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้าน
"รีบๆยอมพี่นะครับไอ้เด็กดำ" เสียงมันลอยตามเข้ามา
ทำหน้าแบบนั้นอยากถูกจับฟัดรึไง อยู่ใกล้มันทุกวันนี้ ผมต้องข่มอารมณ์หื่นกามมากแค่ไหนใครจะรู้ แม่งเล่นทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันๆ ใครเล่าจะอดทนไหว !
-- - - - - - - - - -- - -- - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -
ตามมาติดๆกับเรื่องสั้นเรื่องที่ 2 เกิดอารมณ์คึกอยากแต่ง
เป็นยังไงกันบ้าง ติชมกันเข้ามาเน้อ
เค้ายินดีรับฟังทุกความคิดเห็นและนำไปปรับปรุง ><
เม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้คนแต่งน้าา ม๊วฟๆๆ ^^
ความคิดเห็น