ลำดับตอนที่ #71
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #71 : บทที่ 68 สามสาวกับลมปราณ
บทที่ 68
หลัาพวเราเสร็ธุระที่ร้านัุ็เลยวนันไปส่ภาริที่สมามนัล่าแล้ว่อยไปหา้าวเย็นทานัน
เราทาน้าวเย็นันที่ร้านอาหารใล้ๆโรแรม ร้านอาหารที่นี่่อน้าแพนิหน่อยแ่รสาิ็ีทีเียวเมื่อทานเสร็เรา็พาันลับโรแรมทันที หลัาลับมาถึห้อพัพวเรา็มานัุ่ยันที่ห้อนั่เล่นถึเรื่อวันพรุ่นี้ ในอนนั้นเอไวโอเล็ถามถึเรื่อเมื่ออนบ่ายที่ฟาร์ม
“ลาว์เรื่อที่นายพูที่ฟาร์มที่นายบอใ้ทริอะไรนั่น มันืออะไรแล้วะสอนให้พวเราทั้หมเลยหรอ” ไวโอเลถามผม
“ไม่ทั้หมหรอผมะสอนให้พวเธอแ่สามน” ผมหันไปหาฟีน่า ไวโอเลและเลอา
“แล้วสรอมับัสินล่ะ นายไม่สอนหรอ” ไวโอเลถามผม ผมหันไปมอหน้าสรอมและัสิน
“พวเราไ้เรียนแล้วน่ะ” สรอมอบ
“แล้วมันเป็นทริแบบไหนล่ะ” ไวโอเลหันมาถาม
“ริๆมันไม่ใ่ทริอ่ะไรหรอ ผมเรียมันว่าลมปรา” ผมอบออไป
“ลมปรา!!!” ฟีน่า เลอา และไวโอเลเอ่ยึ้นพร้อมัน
“มันืออะไรหรอลาว์ เป็นเวทย์มน์ใหม่หรอ” รั้นี้ฟีน่าเป็นนถาม
“มันไม่ใ่เวทย์มน์หรอรับ ถ้าะให้ยัวอย่าอืม....” ผมิสัพัว่าะยัวอย่ายัไี
“เอาแบบนี้ผมะพูามที่ผมเ้าในะรับ ามที่ทุนรู้าำราว่าเวทย์มน์ือพลัานธรรมาิที่มีอยู่รอบๆัวเรา เวลาเราะร่ายเวทย์มน์เรา้อยืมพลัานารอบๆัวมาเพื่อร่ายเวทย์มน์ ถู้อมั้ยรับ” เมื่อผมถามบทุน็พยัหน้าานั้นผม็พู่อ
“ส่วนลมปรานั้นเป็นพลัที่เิึ้นาภายในสู่ภายนอ ึ่มันะเร่ประสิทธิภาพ่าๆอร่าายไม่ว่าะวามเร็ว วามแ็แร่ หรือแม้ระทั่ารฟื้นฟู” หลัาพวเธอไ้ฟั็ยัูๆ ้อสาธิสินะ
“ั้นทุนูนี่นะรับ” านั้นผม็หยิบมีออมา เร่โรลมปราไปรวมันที่มือ่อนะเอาปลายมีหันลมาที่มือผม
ึ !! ผมปลายมีลไป
“รี๊ !!” เสียสามสาวรี๊ึ้นพร้อมัน ส่วนสรอมหน้าีเล็น้อยไม่นึว่าผมะทำอะไรแบบนี้ มีเพียัสินที่นั่มอเยๆ หมอนี่มันลืมาหลับอีละหรอ
“นายทำอะไรอนายเนี่ย ถ้าเลือออายะทำยัไ” ไวโอเลึมือผมเ้าไปูทันที เพราะเธอนั่อยู่ใล้ผมที่สุ
“นี่มันอะไรัน นาย” ไวโอเลหลัาูมือผมแล้ว็หันหน้าึ้นมามอผม้วยวามใ
“เป็นไบ้าไวโอเลแผลแย่มาหรอให้เราูบ้า” านั้นฟีน่าและเลอา็ยื่นหน้าเ้ามาู
“ไม่เลย แผลมันื้นมาๆ ถึะมีเลือไหลออมาแ่ อนนี้มัน่อยๆสมานันแล้ว” ไวโอเลบอ
“โหน่า็เห็นันัๆว่าลาว์เอามีลไป แถมเลือ็ออ้วย” ฟีน่าเธอูใานั้น็ับมือผมไปูบ้า
“เอ๋ แผลใล้ปิสนิทแล้วริๆ้วย” ฟีน่าเมื่อสัเเห็น็พูออมา
“นายแทลไปไม่ลึใ่มั้ยหรือใ้ลอะไร” ไวโอเลที่ยัไม่หายสสัยถามผม
“ถ้าลัวผมใ้ล ั้นสรอมนายเอามีนี่แทมาที่แนผมหน่อยสิ” ผมยื่นมีให้สรอม
“เฮ้นายเอาริหรอเ็บัวฟรีนะเพื่อน” ผมพยัหน้าานั้นผม็เร่โรลมปราเ็มที่่อนะยื่นแนอี้าไปรหน้าสรอม
“เอาเลย” ผมบออีรั้ สรอมูลัเล่อนะพยัหน้า
“ถ้าบาเ็บอย่ามาโทั้นนา” สรอมบอ่อนะแทมีลมา
รี๊!!! เสียพวผู้หิรี๊้วยวามหวาเสียว
ึ !! เสียมีแทลมาที่แนผมแ่ราวนี้อย่าว่าเป็นแผลเลย แ่ะทะลุผิวั้นนอผมยัทำไม่ไ้ ที่ผมสามารถแทเ้ามือัวเอไ้เมื่อรู่เป็นเพราะผมโรลมปราไป้วย ผมอยาให้เห็นถึผลอารฟื้นฟู
“นี่มันไม่น่าเื่อริๆเลย ผิวนายหนาอย่าับพวผิวอพวมนุษย์รึ่สัว์แน่ะ” สรอมบอ่อนะืนมีให้ผม ถึเ้าะแทลไปไม่แรแ่็ถ้าผมไม่โรลมปรามีน่าะเ้าไปลึสัสอถึสามเ็นเลยล่ะ
“ทุนเห็นรึยันี่ล่ะือผลอลมปรา” ผมหันไปบอ
“นายไม่้อมาพูเลย อใหม” ไวโอเลพูึ้นมาส่วนนอื่นๆพยัหน้า
“แ่ะีหรอะุลาว์ที่ะสอนลมปรานี่ให้ับน่าอาาัร” เลอาหันมาถาม
“็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่รับ” ผมไม่่อยัวล
“แุ่ลาว์เป็นนออาาัรโรฮานนะะ ถึเราะไม่ไ้เป็นศัรูันแ่ยัไ็นละอาาัรัน” อืมสมับเป็นลูสาวพ่อ้าเลยนะ ิถึผลไ้ผลเสียลอ
“ไม่้อัวลหรอรับเลอา” ผมหันไปบอเธอ
“นที่ผมะสอนให้ผม้อมั่นใ่อนว่าเป็นนีมีุธรรม ถ้าเิเ้าเอาสิ่ที่ผมสอนไปใ้ในทาที่ไม่ี หรือเอาไปใ้่มเหนอื่น ่อให้เป็นเพื่อน หรือเป็นใร็ามผมนี่ล่ะะามไป่าเ้าเอ” ผมพูออมา่อนะปล่อยรัสีอำหิออไปโยไม่รู้ัว
อึ !!!!! ผมไ้ยินเสียลืนน้ำลาย่อนะรู้ัวว่าเผลอไป
“ฮ่าๆ ผมล้อเล่นน่า” ผมแล้พูลบเลื่อน พวผู้หิเป่าปาโล่อันให่แู่เหมือนสรอมับัสินะไม่เื่อสินะ าที่เห็น
“แ่ะีริๆหรอะ” เลอายััวล
“ไม่เป็นไรน่า นาอ์ายออาาัรเเวียผมยัล้าสอนให้เลย” ผมหันไปหาสรอม
“ั้นอให้ำสัย์ว่าอาาัรเเวียะไม่มีวันหามาบเ้าหาอาาัรโรฮาน หลัาลับไปที่อาาัรั้นะไปทูลเส็แม่ั้นให้เอ” สรอมหันมาพูับผม้วยสีหน้าริั
“ไม่้อถึนานั้น็ไ้ ถึผมะรู้ันายไม่นานผม็มั่นใว่าพวนายเป็นนีนะ” ผมบไหล่สรอมเบาๆ
“นี่แล้วถ้าพวเราเรียนเราะทำแบบนายไ้ั้นหรอ” ไวโอเลถามผม
“อืมน่าะไ้นะ” ผมอบ่อนะหันไปถามสรอม
“อนนี้พวนายฝึไปถึั้นไหนแล้วล่ะ” ผมถาม
“ั้นถึั้นสอน่ะ ส่วนัสินถ้ายัฝึอย่า่อเนื่อเ้าบออีไม่ี่สัปาห์น่าะทะลวไปั้นที่สามแล้ว” อืมเพียสออาทิย์็ั้นสอแล้วสินะ
“แล้วอนนี้นายทำอะไรไ้บ้า” ที่ผมถามเพราะผม็ไม่รู้เพราะอนเ็ผมไม่เยทำลอผมฝึมันทุๆวันนโรลมปราไ้ทั้ัวไปเอ
“อืม... อนนี้ั้นรู้สึว่าร่าายแ็แรึ้นนิหน่อยับอึึ้นเล็น้อยเท่านั้นเอ” สรอมิสัพั่อนะอบออมา
“่วยอธิบายให้พวเราฟัที่สิลาว์ ถ้ามันทำให้แ็แร่ึ้นั้น็อยาะรู้เหมือนัน” ฟีน่าถามูเหมือนเธอ่อน้าะสนใ
านั้นผม็อธิบายให้ฟัเหมือนที่เยอธิบายให้สรอมและัสินไ้ฟัไปแล้วใ้เวลาอธิบายพร้อมยัวอย่าเือบรึ่ั่วโม่อนทุนะย่อย้อมูลหม
“สรุป็ือลมปราเป็นพลัาภายในร่าาย ่วยเสริมสร้าร่าายและเพิ่มประสิทธิภาพอร่าายประมาสามเท่าสินะะ” เลอาสรุป้อมูลที่ผมไ้อธิบายไปทั้หม
“ใ่แล้วล่ะ าที่ผมทลอูมัน็ประมานั้น แถมยัทำให้สามารถ่อสู้ไ้นาน้วยนะ ผมสามารถสู้เป็นั่วโมๆ ไ้สบายๆเลยล่ะ” ผมอบ
“ั้นนึออแล้ว อนนั้นที่นายให้ั้นี่หลัวิ่หนีแะสายลม ั้น็ว่าทำไมเหื่อนายไม่ออเลย แถมยัูไม่เหนื่อยอี้วย นายใ้ลมปรานี่เอ” ไวโอเละโนออมา
“็นะ” ผมยัไหล่่อนะหันไปมอทุๆนอ้าทำไมนิ่ัน
“นี่นายไปถึั้นนั้นแล้วั้นหรอ ไอ้เพื่อนทรยศ” สรอมเ้ามาบีบอผม
“ี่หลัสินะ!!” ฟีน่าพึมพัมพลาปล่อยรัสีอำหิออมานผมนี่เหื่อเลย นี่มันเิอะไรึ้นเนี่ย ส่วนเลอา็มอผมสลับับไวโอเลแล้วหน้าแ
“นี่อย่าพึ่เ้าใผิสิอนนั้นั้นแ่าแพลเท่านั้นลาว์เลยอาสา่วย่าหา” ูเหมือนไวโอเละรู้ัวแล้วว่าพูอะไรออไปึรีบแ้ัวให่
“ไอ้เพื่อนทรยศ !!!” สรอมยัไม่เลิบีบอผม เฮ้อวุ่นวายริๆ ว่าสถานาร์ะสบล็ใ้เวลาเือบสิบนาที
เมื่อทุอย่าสบลแล้วผม็เริ่มสอนลมปราทันทีโยให้ฟีน่าเป็นนแร
“ฟีน่า มานั่้านหน้าผมสิ เี๋ยวผมะถ่ายเทลมปราไปที่เธอเพื่อ่วยเปิุแรให้ เธออยับสัมผัสให้ี็พอานั้นเธอ็ลอวบุมมันู ถ้าไม่เ้าใยัไ่อยถามสรอมเอานะ” พวเรา่วยันย้ายเฟอร์นิเอร์ออไป้าๆนห้อรลาโล่เหมาะสำหรับนั่ฝึ
“่ะลาว์” ฟีน่าเินมานั่หน้าผมทันที ่อนที่ผมะยสอมือึ้นทาบหลัเธอเหมือนที่ทำับสรอมและัสิน
บ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น