คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แฟนเพื่อน
คำว่าเพื่อนบางครั้งก็ทำให้ฉันได้รู้บางสิ่งที่มากกว่า “เพื่อน” บางครั้งที่ใกล้ชิดนายรอยยิ้มที่มุมปากฉันก็ผุดขึ้นแล้วมันก็ควบคุมบางอย่างในใจยากซะเหลือเกิน หัวใจเหมือนมีผีเสื้อบินนับร้อยๆตัว มันล่องลอยและเบ่งบานราวกับดอกไม้แรกแย้ม หลายต่อหลายครั้งที่ฉันพยายามที่จะทำความเข้าใจและพยายามถามหาความในใจที่ซ่อนอยู่ แต่เพราะคำว่าเพื่อนมันทำให้ฉันต้องถูกจำกัดความรู้สึกในใจทุกครั้งที่ต้องใกล้กับนาย
มันดีแล้วหรอที่ราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ?
ท้องฟ้ายามเย็นของกรุงโซลปรากฏภาพของเด็กหนุ่มร่างสูงยืนถือหนังสือเป็นชั้นๆบนมือทั้งสองที่ประสานช้อนรองน้ำหนักไว้ เด็กชายอีกคนที่ตัวเล็กกว่ากำลังค่อยๆเปิดดูหนังสือในมือ ดวงตาสีนิลดำรวมทั้งจมูกที่เป็นสันของเค้าทำให้ใบหน้านั้นยิ่งดูมีเสน่ห์น่ารักราวกับเด็กสาว
“แล้วอันนี้มันอ่านว่า มิสุ หรอ แปลว่าน้ำ”
เด็กหนุ่มที่ยืนถือหนังสือเป็นตั้งยืนมองร่างบางก่อนจะชะโงกหน้าแล้วพยักหน้าตอบรับ
“ใช่ เรียวอุคนายลองเปิดหน้าต่อไปซิมีอีกหลายคำที่นายต้องจำนะจะไปสอบอยู่แล้ว”
เด็กหนุ่มตัวเล็กย่นคิ้วเข้าหากันก่อนจะก้มมองไปในหนังสือ กระเป๋าหิ้วข้างตัวถูกใส่กระดาษสีขาวที่ดูยับย่นออกมา หัวกระดาษเขียนวันเวลาเข้าสอบชิงทุนไปต่างประเทศ คนที่เดิมตามช้าๆก็เอ่ยบอกเมื่อใบโน้ตกระดาษจะหล่นออกมาอยู่รำร่อ
“เรียวอุค นายเก็บกระดาษเข้าห้องสอบดีๆหน่อยมันจะร่วงอยู่แล้ว”
“อ๋อ ขอบใจมากๆ”
ร่างเล็กปิดหนังสือก่อนจะใส่กระเป๋าสะพายข้าง สายตาเล็กหันมองคนที่สูงกว่าก่อนจะยื่นมือทั้งสองรับหนังสือที่คนตัวใหญ่ถือมาให้ตลอดทาง
“มาชั้นถือเองขอบใจมาก”
“ไม่เป็นไร อีกหน่อยเดียวก็ถึงบ้านนายแล้ว”
คนตัวใหญ่กว่าพูดก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินต่อ “เดินไปเหอะน่า ลำพังกระเป๋าสะพายข้างนายก็จะไม่ไหวแหละ ฮ่าๆ”
เรียวอุคย่นคิ้วเข้าหากันก่อนจะวิ่งตามไป เค้าพยายามจะดึงกระเป๋าสะพายข้างออกหากแต่คนตัวใหญ่ก็ยังคงแกล้งไม่ยอมให้ถือ
“เฮ๊ยย โอ๊ยย ”
หากผ่านช่วงเวลาคำว่า เพื่อน ไปได้ ผมก็อยากจะไปยืนในฐานะใหม่ ในคำว่า แฟน แต่มองคนคนนี้ทีไรก็เหมือนว่ามันเป็นไปไม่ได้ รู้สึกให้ตายผมกับเค้าก็ได้แค่เพื่อน
ที่ห้องเรียน
“เอาหล่ะนักเรียนทุกคน วันนี้เรามาเริ่มคาบแรกของวิชาจิตวิทยา วันนี้อยากให้นักเรียนเขียนประวัติแล้วก็บอกเพื่อนสนิทในห้องของนักเรียนมานะจ๊ะ”
ครูสาวบอกนักเรียนในห้องที่ยังคงคุยกันส่งเสียงจอแจ เมื่อทุกคนได้กระดาษใบงานแล้ว เสียงที่คุยกันจอแจเมื่อกี้ก็ค่อยๆเงียบลงไป ผ่านไปสักพักทุกคนก็ทำงานจนเสร็จ รอเพียงเวลาเนะนำตัวและพรีเซนใบงานตัวเอง
เรียวอุคนั่งอยู่ริมห้องข้างๆคยู เค้าหันมาก่อนจะแอบยื่นขนมให้ร่างสูง “อืม พอดีเลยเบื่อๆ”
คยูรับมาก่อนจะใส่เข้าไปในปาก เค้ากระแอมไอทันทีเมื่ออาจารย์ชี้มาที่ตัวเค้า
“ไม่ คนข้างๆเธอเรียวอุคยืนขึ้นซิจ๊ะ”
ร่างเล็กรีบเก็บห่อขนมก่อนจะหันมองคยู คยูยืนขึ้นก่อนจะรอฟังคำถามของอาจารย์
“อืม โจวคยูฮยอนบอกหน่อยได้ไหมจ๊ะใครคือเพื่อนสนิทของเธอ”
“………………………………..”
คยูไม่ได้ตอบคำถามนั้น หากแต่เงียบ เงียบจนทุกคนในห้องหันมอง รวมทั้งคนนั่งข้างๆด้วย เรียวอุค
“คะ..คยู..”
ร่างเล็กกระตุกชายเสื้อก่อนจะเงยหน้ามองคยู คยูยังนิ่งเค้าถอนหายใจก่อนจะพูดออกไปทั้งที่ในใจไม่อยากจะเอ่ยคำนี้
“เพื่อนสนิทคนเดียวของผมชื่อ…”
แต่เค้าก็เงียบไป ร่างสูงเอื้อมมือจับข้อมือเล็กก่อนจะบีบน้อยๆ
ไม่ใช่….ชั้นไม่อยากให้นายเป็นเพื่อนชั้น…
“ชื่ออะไรจ๊ะ” ครูสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นคยูเงียบไปอีกแล้ว คยูหันมองเรียวอุคก็พบกับดวงตาที่สงสัย เค้าแอบหวังลึกๆว่าเรียวอุคจะเข้าใจเค้าสักนิด หากแต่ดวงตานั้นก็ไม่มีอะไรกลับมานอกจากความสงสัยในตัวเพื่อน
“บอกชื่อนายได้ใช่ไหม”
เค้าถามเมื่อเรียวอุคมองจ้องมาด้วยความแปลกใจ คยูเงียบก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
“คนที่ผมสนิทด้วยคือ คิมเรียวอุค”
ผมโกหก…คนที่ผมไม่อยากสนิทด้วยคือคิมเรียวอุค… ยิ่งสนิทก็ยิ่งได้แค่คำว่าเพื่อน…
ถ้าต้องสนิทในฐานะเพื่อนแบบนี้ ผมขอเป็นคนแปลกหน้ากับเค้าซะยังจะดีกว่า..
ผ่านคาบชั่วโมงเช้าของการเรียนไปก็เข้ามาในคาบเรียนบ่ายเด็กๆในชั้นเรียนเริ่มส่งเสียงอยากกลับบ้านและดูเหมือนคาบเรียนบ่ายจะเป็นการเรียนรอเวลาเพื่อจะกลับบ้านมากกว่าการรับเอาความรู้เข้าไปในหัวซะอีก
“แล้วนายว่ายังไงหรอคยูเค้าดูเป็นคนดีไหม”
“อือ นายอย่าเพิ่งรีบร้อนเลยดูๆไปก่อน”
“หรอ แต่เค้ามาขอชั้นคบนะตอนนี้ชั้นก็ยังว่างนายว่าไม่ดีหรอ?” ร่างเล็กถามก่อนจะกดข้อความหยุกหยิกส่งไปให้คนปลายสาย
“อย่าไปตกลงเลย..” ร่างสูงพูดก่อนจะถอนหายใจ เค้าลุกก่อนจะมองหน้าฮยอกแจที่ดูจะจับผิดในสีหน้าเค้า
“อยากกินอะไรไหม ฉันจะไปข้างล่างหน่อย”
“ไม่หล่ะๆ”
คยูมองหน้าฮยอกแจก่อนที่ใบหน้านั้นจะส่ายหน้า พร้อมกับก้มหน้าจดงานบนโต๊ะ คยูก็ขอหยิบมือถือจากมือเรียวอุคไปด้วย เค้าบอกเมื่อร่างเล็กดูตกใจกับการกระทำของร่างสูง
“ทำงานก่อน เดี่ยวค่อยคุยกันก็ได้”
เค้าปิดฝาพับมือถือก่อนจะเดินออกไปจากห้อง เรียวอุคโวยวายเล็กน้อยทันทีที่คยูก้าวพ้นไปจากห้อง เค้าหันมองหน้าฮยอกแจก่อนจะพูด
“คยูนี่แปลกจริง”
“บางทีก็หวงนายแปลกๆนะ เค้าชอบนายหรือเปล่า?”
“เฮ๊ย! จะไปชอบได้ไงเราเพื่อนกัน”
“ไม่เคยคิดเอะใจบ้างหรอไง ฉันว่าเค้าชอบนายนะ”
“ไม่หรอกน่า”
“ดูแลห่วงใย โทรหา กันท่า และก็ถนุถนอมเป็นพิเศษ” ฮยอกแจพูดก่อนจะยกปากกาขึ้นเตะริมฝีปาก เรียวอุคมองก่อนจะส่ายหน้า
“ก็เหมือนคนทั่วไปแหละน่า”
“ไม่หรอกน่า ฉันว่าเค้าชอบนาย” ฮยอกแจพูดก่อนจะมองหน้าเรียวอุค “พนันได้เลย คยูชอบนาย”
เรียวอุคมองกลับก่อนจะหายใจยาวๆ “จะไปชอบฉันได้ยังไง ถ้าเค้าชอบฉันจริงๆฉันก็ต้องรู้ซิ ”
“อ้าว ก็นายไม่รู้สึกแบบเค้าหรือเปล่าก็เลยไม่รู้ คนที่คิดกับคนไม่คิดหน่ะมันรู้สึกรับรู้ไม่เหมือนกันหรอกนะ”
เรียวอุคก้มมองสมุดก่อนจะพูดออกเบาๆ
“พอเหอะน่า ฉันไม่อยากคิดมากเอาเป็นว่าพนันได้เลยว่าคยูไม่ชอบฉัน”
“มันอาจชอบมากแต่ปากมันแข็ง..หรืออาจจะกลัวเสียเพื่อนหล่ะมั้ง”
ฮยอกแจจรดปลายปากการิมปากอีกครั้งก่อนจะหรี่ตามองเรียวอุค
“ลองดูไปเหอะ”
เรียวอุคส่ายหน้าก่อนจะชโงกหน้าออกไปหน้าห้องเค้าเรียกซองมินที่เดินอยู่คู่กับรุ่นพี่ฮันกยอง ร่างบางยิ้มหวานก่อนจะพูดขอยืมมือถือ
“อ่า ซองมินยืมมือถือโทรหาพี่ซีวอนแปปนึงซี่”
“ห๊ะ อ๋อได้ๆ”
เรียวอุครีบรับมือถือมาไว้ก่อนจะกดเบอร์ซีวอนที่จำได้ขึ้นใจแล้วรีบโทรหารุ่นพี่ทันที
“ครับพี่ซีวอน เย็นนี้ผมว่างนะครับที่พี่นัดไว้แห่ๆ จะไปกันตอนไหนครับ”
“//อืม งั้นพี่ไปรับที่ห้องเรียนเลยแล้วกันนะ ตอนเย็นอีกสักครึ่งชั่วโมง”
“อ๋อครับๆแค่นี้นะครับผมยืมของเพื่อนโทร”
“//ครับ เดี่ยวเย็นๆพี่ไปหานะ”
“ครับรุ่นพี่”
เรียวอุควางสายก่อนจะส่งคืนให้ซองมินก่อนจะบอกขอบใจ เค้าหันซ้ายหัวขวาก่อนจะลนลานวิ่งเข้าห้องไปเมื่อเห็นคยูที่มองเค้ามาแต่ไกลด้วยสายตาไม่พอใจ
“เมื่อกี้โทรหาใคร”
“มะกี้หรอ..เออ..พอดีว่าๆ”
“นายติดคุยมือถือเล่นส่งข้อความทั้งวัน การบ้านไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน..เมื่อไหร่จะหัดแบ่งเวลาสักที”
เรียวอุคงุ้มหน้าก่อนจะพูดบอกเสียงเบา “ครับเพื่อนครับต่อไปจะสนใจเรียนให้มากขึ้น”
“เออ” คยูพูดก่อนจะวางแก้วน้ำสามใบบนโต๊ะเค้าขยับเลื่อนให้ฮยอกแจและเรียวอุคทันที
“คยูตอนเย็นฉันไม่ว่างกลับด้วยนะ”
“อะไรจะไปไหน” คยูพูดทันทีด้วยเสียงเข้ม ฮยอกแจเงยหน้าก่อนจะมองหน้าคยูและเรียวอุคสลับกัน
“จะไปๆ ไปกับพี่ซีวอน”
“กลับบ้านดีกว่ามั้ง” คยูพูดก่อนจะก้มหน้าปิดสมุด ในใจรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็พูดออกมาไม่ได้
“พี่เค้าจะไปส่งฉันที่บ้านเอง”
“ใครบอกนายว่าเค้าจะไปส่ง” คยูพูดก่อนจะไล่เปิดสมุดไปเรื่อยๆเค้าไม่ได้ตั้งใจอ่านหากแต่ตั้งใจฟังคนตัวเล็กจะหาข้อมาอ้าง
“ฉันแค่คิดว่าพี่เค้าน่าจะ…”
“แน่ใจว่าเค้าจะไม่ส่งนายเข้าปากเค้าเอง เสียไปแล้วจะไปร้องเรียกเอากับใคร ไว้ใจเค้าได้แล้วหรอ?”
คยูพูดก่อนจะเงยหน้ามองเรียวอุคที่นิ่งมองคยู
“แต่ฉันนัดกับพี่เค้าไว้แล้ว”
คยูปิดสมุดทันทีก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเค้าส่งมือถือให้เรียวอุคก่อนจะบอกคนตัวเล็ก
“เปิดไว้ตลอดหล่ะ จดที่อยู่ที่นายจะไปมาให้ฉันด้วยแล้วกัน”
“อ่าไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยสักพักฉันก็กลับแล้วน่า” เรียวอุคพูดก่อนจะหยิบมือถือมาแล้วกดเปิดอ่านข้อความทันที
“ฉันเป็นห่วง” คยูพูดก่อนจะหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาแล้วให้เรียวอุคบอกที่อยู่ที่จะไป เค้าโน้ตไว้ในมือถือก่อนจะกดปิด ฮยอกแจนั่งฟังบทสนทนาเงียบๆก็พยักหน้าเบาๆกับความคิดตัวเอง
“งั้นวันนี้ฉันขอกลับก่อนแล้วกันนะ เรียวอุคตอนเย็นเดี่ยวโทรหาไปหล่ะคยู”
คยูยกมือโบกลาฮยอกแจก่อนจะนั่งมองหน้าเรียวอุค
“แล้วนายยังไม่กลับหรอคยู”
“ไม่” คยูตอบก่อนจะนั่งเอาขาไขว่ห้างเค้าหยิบแก้วน้ำขึ้นจิบก่อนจะเปิดหนังสือไล่อ่านไปทีละหน้าๆ ทั้งที่ก็ไม่มีอะไรเข้าหัวหรอก
“อ่าพี่ซีวอน” เรียวอุคลุกขึ้นเต้นผ่าวๆเหมือนเด็ก เค้ายิ้มก่อนจะคว้าเป๊แล้วสะพายทันที
“ไปกันครับ” ซีวอนยิ้มก่อนจะมองคยูที่เงยหน้ามองเค้า ใบหน้าร่างสูงนิ่งสนิทก่อนที่วินาทีต่อมาจะเสยะยิ้มขึ้นที่มุมปาก
“……………………..” ซีวอนมองด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะหันบอกเรียวอุค
“ไปเลยไหมมาพี่ถือกระเป๋าให้”
“สะพายไปเองนั่นแหละเรียวอุค มีอะไรก็เปิดกระเป๋าเอามีดจ่อคอพวกที่มันไว้ใจไม่ได้” คยูพูดก่อนจะก้มอ่านหนังสือ เรียวอุคหันมองก่อนจะมองหน้าซีวอนที่มองกลับไปที่คยู
“พี่ไม่ใช่โจรใช่เสือ ทำไมนายพูดอย่างนั้น”
“เสือผู้หญิงยังไงมันก็ไม่ทิ้งลาย” คยูพูดก่นจะยิ้มมุมปาก เค้าพูดอีกครั้งก่อนจะมองหน้าเรียวอุค
“ดูแลตัวเองหล่ะ อย่ากลับดึกมาก”
เรียวอุคพยักหน้าก่อนจะเกาะแขนซีวอน “ป๊ะๆไปกันครับพี่” ซีวอนหันมองคยูก่อนจะพยักหน้าให้เรียวอุค เมื่อทั้งสองจากไปคยูก็ยกขาขึ้นยันโต๊ะ เค้าหายใจแรงก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋าลุกเดินจากไป
“ห๊ะ!!!คบกัน”
“อือ ^^” เรียวอุคยิ้มบอกฮยอกแจก่อนจะยิ้มละไมให้คยูที่เพิ่งเดินมาวางกระเป๋าในชั้นเรียน
“อะไรใครคบใคร” คยูถามก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ เค้านั่งลงก่อนจะหยิบสมุดในกระเป๋าเขียนลายมือหยุกหยิกแต่ทันทีที่ได้ยินเรียวอุคพูดตอบเค้าก็วางปากกา
“ก็ฉันตอบตกลงพี่ซีวอนเค้าไปว่าจะคบด้วย”
“เฮ๊ย! ทำไมเขียนไม่ติดว่ะ” คยูสะบัดปากกาทิ้งทันทีก่อนจะดันสมุดเข้าไปเก็บในกระเป้ ฮยอกแจเงยหน้ามองก่อนจะหยิบปากกาจากพื้นมาลองขีดๆดู “อะไรก็เขียนลื่นดีนิ”
“อ่างั้นก็รักกันนานๆหล่ะกัน” ฮยอกแจที่เห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรก็อวยพรเรียวอุค ร่างบางยิ้มรับก่อนจะหันหน้ามองคยูบ้าง
“อวยพรเพื่อนซิคยู” ฮยอกแจบอกก่อนจะเสยหน้ามองเรียวอุค “เพื่อนรอฟังนายอยู่เร็วคยู”
คยูนิ่วหน้าก่อนจะพูดออกมา “เออๆ”
“เฮ๊ยได้ไงอวยพรดีๆดิ”
“มีแฟนแล้วก็อย่าลืมเพื่อนแล้วกัน” คยูพูดก่อนจะลุกขึ้นเค้ามองหน้าฮยอกแจก่อนจะถามด้วยเสียงมีอารมณ์
“กินไรป่าว เดี่ยวจะลงไปหาไรกินที่โรงอาหาร”
“มะไม่หรอก เสียงทำไมต้องมีอารมณ์เนี่ยคยู” ฮยอกแจพูดก่อนจะมองหน้าร่างสูง คยูไม่ตอบหากแต่เดินออกไปจากห้องทันที แปลกวันนี้ไม่ยักหันมาถามเรียวอุคก่อนว่าจะกินอะไรไหม
“เหนะมันออกอาการเลย” ฮยอกแจพูดเสียงที่พอให้เรียวอุคนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆตัวได้ยิน ร่างบางหันมาก่อนจะพูดเมื่อเห็นสีหน้าฮยอกแจดูมีลับลมคมนัย
“เค้าหวงเพื่อนนายก็รู้”
“อ้าว แล้วทำไมไม่หวงฉันบ้างหล่ะ”
“อ้าวก็นาย..” เรียวอุคพูดก่อนจะหยุดเสียงไป เค้าก็ไม่รู้จะบอกว่ายังไงเหมือนกันรู้แต่คยูแค่หวงเค้าเท่านั้นเอง
“ไม่มีอะไรหรอกน่าเอาเถอะๆ”
“เดี่ยวมันจะไม่พ้นแตกคอกันเองนะเรียวอุค ระวังตัวไว้หน่อย” ฮยอกแจพูดก่อนจะเปิดสมุดอ่านเค้าเกะลูกอมก่อนจะส่งเข้าปากแล้วเลื่อนมาแบ่งเรียวอุคให้กินด้วย
“ของบางอย่างก็แบ่งไม่ได้นะ” เรียวอุคที่กำลังหยิบก็วางมือก่อนจะถามฮยอกแจ
“อ้าวไม่ให้ฉันกินแล้วเขยื่อนถุงมาให้ทำไมหล่ะ”
“ไม่ใช่ชั้นหมายถึงของอย่างอื่น ที่มันแบ่งกันใช้ไม่ได้”
ฮยอกแจหรี่ตาก่อนจะพูด “อย่างเช่นตัวนายไง”
เรียวอุคหยักไหล่ก่อนจะหยิบลูกอมและเกะกิน เค้ายิ้มก่อนจะคิดถึงหน้าซีวอน
ตกเย็นรุ่นพี่ซีวอนในฐานะแฟนใหม่หมาดๆก็มารับเรียวอุค คยูที่ปกติต้องกลับบ้านทางเดียวกับคนตัวเล็กก็ยืนมองก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
“แล้วจะกลับกับซีวอนหรือไงวันนี้”
“อือ” เรียวอุคตอบก่อนจะชะโงกหน้าออกไปนอกห้องยิ้มให้รุ่นพี่ที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ห้องเรียนตัวเอง
“กี่วัน”
เรียวอุคหันมาทันทีเพราะสงสัยในคำพูดคยู “กี่วันอะไรคยู”
“จะกลับด้วยกันกี่วันหรือจะกลับกันตลอดไปเลยจนกว่าจะเลิกกัน” คยูพูดก่อนจะสะพายเป้ขึ้นหลังเค้าเดินสวนเรียวอุคออกไปก่อนจะมองหน้าซีวอน
“………………………………..”
ไม่มีอะไรออกมาจากปากหากแต่ว่าแววตาคยูดูหาเรื่องจนซีวอนที่ถูกมองต้องเอ่ยปากเรียก
“นี่น้องมีอะไรหรือเปล่า” คยูที่ถูกเรียกก็หยุดเดินก่อนจะพูดแบบไม่หันไปมอง
“ไม่มี”
เค้าเดินจากไป พร้อมกับใบหน้าที่ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ฮยอกแจที่ยังไม่ได้กลับก็นั่งใส่รองเท้ารอคยูที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นเรียน
“เฮ๊ยกลับบ้านด้วยดิแก”
คยูหันมองก่อนจะบอกฮยอกแจ “มาดิ” ฮยอกแจมองคยูก่อนจะรีบใส่รองเท้าแล้ววิ่งตามไปเค้ากระตุกไหล่ร่างสูงก่อนจะถามเมื่อเห็นว่าวันนี้ไม่ค่อยพูดอะไรเลย
“เป็นไรไม่ค่อยพูดเลยวันนี้”
“อารมณ์ไม่ดี ” คยูพูดก่อนจะดึงแขนออกจากมือฮยอกแจ “ก็แล้วนายหวงเรียวอุคขนาดนั้นเลยหรอ”
“เออ” คยูตอบแบบไม่คิดเค้าหันมองรถซีวอนที่ขับออกไปก่อนจะมองเรียวอุคที่เปิดหน้าต่างมาโบกมือ
“เออ บายบ๊ายเว๊ย” ฮยอกแจพูดก่อนจะยกไม้ยกมือโบกมือ คยูที่ยืนนิ่งก็ถูกฮยอกแจจับมือขึ้นยกโบก
“เฮ๊ย ไม่โบกเว๊ย อย่าดึงดิว่ะ” คยูสะบัดมือออกจากมือฮยอกแจก่อนจะล้วงกระเป๋าทำท่าไม่รู้สึกรู้สา
“เอาน่าไงก็เพื่อนเรา”
“อือ ไงก็เพื่อน” คยูพูดราวกับบอกตัวเอง เค้าเดินก้าวเท้าไปช้าๆ ก่อนจะเงียบและไม่พูดอะไรตลอดทางจนถึงทางแยกระหว่างทางบ้านเค้าและฮยอกแจคยูก็หันบอกลาก่อนจะเดินไปตามลำพัง
ขอบตาเค้าเริ่มร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงใบหน้าเรียวอุคที่ไม่เคยรับรู้อะไรในใจสักอย่าง
ถ้าไม่คุ้นเคยกันขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อน ชั้นคงไม่ชั่งใจคิดนานขนาดนี้หรอก…
บางคนต้องพยายามหักห้ามใจให้ไม่รักใครบางคน ผิดกลับบางคนที่ไม่ต้องมานั่งทำใจเก็บไว้ ผมเป็นหนึ่งในสองประเภทนี้ที่รู้สึกว่ารักแต่ต้องหักห้ามใจเอาไว้ เพราะจะบอกไปก็กลัวเสียเพื่อน ไม่บอกก็เสียใจ แถม..ตอนนี้ยังเสียนายนั่นไปอีก
…..ผมไม่อยากสนิทกับเค้าไม่อยากได้คำว่าเพื่อนจากเค้า เพราะ..คำว่าเพื่อนทำให้เค้าไม่เห็นบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจผม..…
“นายคิดอะไรในใจอย่าคิดว่าคนอื่นดูไม่ออกนะคยู ยิ้มให้เรียวอุคมันหน่อยมันก็ไม่รู้สึกดีหรอกนะที่เห็นเพื่อนไม่ชอบแฟนตัวเองหล่ะ”
คยูหันมองฮยอกแจก่อนจะผุบหมอบคาโต๊ะ เค้าไม่ได้นอนเลยทั้งคืน นอนไม่หลับ…ไม่ได้โทรหาเรียวอุคเพราะโทรไปก็สายไม่ว่างตลอด
“โทรหาใครแต่เช้าเรียวอุค” คยูถามก่อนจะฝืนยิ้มฝืดๆ ทั้งที่ก็ไม่อยากจะยิ้มสักนิด
“อ๋อ โทรหาพี่ซีวอนหน่ะบอกเค้าว่าถึงโรงเรียนแล้วจะโทรหา”
“แล้วนี่กินอะไรรึยัง”
“อือ กินมาแล้วกับพี่ซีวอน”
คยูนิ่งก่อนจะหลุดไปอยู่อีกโลกนึงในหัวมีแต่เสียงตะโกนของตัวเค้าเอง เรียวอุคเอาแต่พูดเรื่องซีวอนทั้งวันที่อยู่ในกลุ่มเพื่อนอีกทั้งยังคุยมือถือไม่ยอมพูดอะไรกับเค้าและฮยอกแจเหมือนเคย
พี่ซีวอน! พี่ซีวอน! พี่ซีอน! ไอ้ซีวอนเว๊ย!!!!!
คยูลุกจากโต๊ะก่อนจะหัวเสียใส่เรียวอุคทันทีที่ร่างบางจะพูดถึงซีวอนอีก
“ฟังเรื่องเดิมๆฉันรำคาญ”
คยูพูดก่อนจะหยิบสมุดแล้ววางลงบนโต๊ะอย่างแรง “ลอกการบ้านเสร็จหรือยังถ้ายังก็ทำงานให้เสร็จ”
“อ่า…” เรียวอุคหยุดนิ่งก่อนจะลุกขึ้นเค้ามองหน้าคยูก่อนจะพูดออกมา
“ทำไมนายต้องหงุดหงิดทุกทีเวลาฉันมีแฟน”
คยูมองหน้าเรียวอุคก่อนจะพูดเมื่อซีวอนก็เดินมาข้างหลังพอดี
“ก็หวง”
“ว่าอะไรนะ”
ซีวอนพูดก่อนจะมองหน้าคยู แววตาทั้งสองส่อแววไม่ดี
“ก็หวงแฟนพี่ไง” เค้าพูดก่อนจะมองหน้าซีวอน หน้าคยูไม่เป็นมิตรเอามากๆ ซีวอนมองหน้าคยูเค้ากำหมัดก่อนจะถลาเข้ามาดึงขอเสื้อคยูเค้าง้างหมัดก่อนจะหยุดเมื่อเรียวอุคร้องขอ
“พี่ครับอย่า!”
“ไงหรือมึงจะเอา!” คยูสถกคำหยาบออกไปก่อนจะดึงคอเสื้อซีวอนแล้วกระชากออก เค้ายกมือผลักอกซีวอนก่อนจะพูดอีกครั้ง
“หรือมึงจะเอา! ทำไมก็กูหวงเรียวอุคแล้วมึงจะทำไมกู”
คยูหน้ามืดพูดออกไปด้วยความขาดสติ ซีวอนที่ได้ฟังก็ง้างหมัดก่อนจะพุ่งใส่หน้าคยูเต็มๆ
อั่กๆ!
“ถุย!”คยูพ่นน้ำเลือดออกจากปากกก่อนจะเดินเข้าไป ด้วยความขายาวเค้ายกเท้าก่อนจะถีบเข้าเต็มๆที่ลำตัวซีวอน ก่อนจะตามไปซัดหมัดเข้าที่หน้าคนหล่ออีกครั้ง ฮยอกแจเห็นท่าไม่ดีก็รีบเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนจะตะโกนบอกให้ทั้งสองหยุดทะเลาะกัน
“เฮ๊ยๆ หยุดเว๊ยหยุด!”
“คยู! พี่ซีวอนหยุด!” เรียวอุคพูดห้ามแต่ดูเหมือนทั้งสองยังคงไม่ยอมจะปล่อยจากกันง่ายๆคยูดึงคอเสื้อซีวอนซีวอนก็ดึงทึ้งขอเสื้อคยูทั้งสองประจันหน้ากันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้ไม่มีใครยอมใคร..
“มึงไม่มีสิทธิ์หึง กูเป็นแฟนกัน” ซีวอนพูดก่อนจะมองหน้าคยู
“สิทธิ์ของกู”
“พอได้แล้วทั้งสองคนนั่นแหละ!” เรียวอุคเดินเข้ามาแยกก่อนจะดึงคยูให้ออกห่างจากซีวอนหากแต่เพื่อนตัวดีก็สะบัดตัวเรียวอุคออก
“กูรู้นะว่ามึงหวังอะไรจากตัวเพื่อนกู” คยูพูดก่อนจะมองหน้าซีวอน เรียวอุคมองคยูก่อนจะหันมองซีวอน
“หมาหวงก้าง มึงก็ทำได้แค่เห่าหล่ะว่ะ” ซีวอนพูดเบาๆให้คยูได้ยินคนเดียว เค้าหันมองเรียวอุคก่อนจะมองหน้าคยู
“แล้วมึงคอยดูว่าเค้าจะเลือกใคร เพื่อน หรือแฟน”
คยูดึงขอเสื้อซีวอนไว้ก่อนจะง้างหมัดขึ้นต่อย ซีวอนที่โดนอัดหน้าเข้าไปก็ง้างเต็มแรงต่อยเข้าที่หน้าคยู ร่างสูงที่โดนต่อยเข้าเต็มๆก็ออกแรงถีบคนตัวใหญ่ให้ล้มลงไปกองส่วนตัวเค้าก็หงายไม่เป็นท่า
คยูนอนโอดโอยไม่แพ้ซีวอนเลย เรียวอุคที่ยืนมองก็วิ่งเข้าไปหาซีวอน คยูพยุงตัวขึ้นก่อนจะได้ฮยอกแจที่เข้ามาประคองไว้ เค้ามองร่างบางก่อนจะหันหน้าหนีสายตาซีวอนที่กระหยิ่มยิ้มย่องมองมา
หลังจากที่แยกกันแล้วคยูกับซีวอนก็ไปทำแผล ซีวอนออกไปกับเพื่อนสาวในชั้นเรียน ส่วนเรียวอุคก็ขออยู่ดูแลเพื่อนตัวเองก่อน
“พี่ซีวอนครับผมขอโทษนะครับ ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วย”
“อืม พี่ไม่เป็นไรพี่ก็ทำเค้าไปเยอะ”
ซีวอนพูดก่อนจะโอบไหล่หญิงสาวที่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน เค้ามองมาที่เรียวอุคก่อนจะยิ้มบาง
“คืนนี้พี่คงไมได้โทรหาเรานะ”
“อืม ครับงั้นพี่ก็ดูแลตัวเองนะครับ” เรียวอุคพูดก่อนจะยืนส่งซีวอนเมื่อพี่ซีวอนเดินจากไปเค้าก็ถอนหายใจก่อนจะรีบเข้าไปดูอาการคยู
“บ้าไปแล้วหรือไง!นายจะบ้าแล้วหรอ”
คยูที่นอนอยู่บนเตียงให้ฮยอกแจทำแผลให้ก็มองจ้องตาเรียวอุคทันที
“นี่หรอไม่ลืมเพื่อน ดูคำพูดนายเข้าซิ!”
“ก็แล้วมาเจ็บเองแบบนี้นี่นะ!” เรียวอุคพูดก่อนจะมองหน้าคยู
“เออ! ก็แล้วห่วงทำไมหล่ะ” คยูมีอารมณ์มั่ง เค้าพูดเสียงดังก่อนจะลุกขึ้นทันที ฮยอกแจรีบเก็บอุปกรร์ทำแผลออกห่างก่อนจะค่อยๆบอกเพื่อนทั้งสองคนให้เลิกทะเลาะกัน
“เอาน่าๆเลิกทะเลาะกันเหอะน่า ทะเลาะให้มันได้อะไร”
“ไม่ได้ห่วง!จริงก็ไม่ต้องมาแคร์ ! ” คยูพูดก่อนจะนิ่งไปเมื่อเรียวอุคยืนกำหมัดแล้วร้องไห้
“เออ เอาเข้าไปดราม่าเข้าไป เฮ๊ยเลิกงองแงงกันเหอะน่านายสองคนน่านะ” ฮยอกแจพูดก่อนจะเงียบปากไปเมื่อพูดเท่าไหร่ก็รู้สึเหมือนไม่มีใครจะฟัง
“ห่วงใครก็ไปดูแลคนนั้นไป” คยูพูดก่อนจะเดินเบียดตัวเรียวอุคออกไปจากห้อง เค้าถูกมือฮยอกแจดึงรั้งไว้แต่คยูก็ดึงมือ ฮยอกแจออก
“คยูอย่าทำแบบนี้ซิ” ฮยอกจรั้งคยูไว้อีกหากแต่ร่างสูงก็พูดออกมาเหมือนจะไมได้ตอบแค่ฮยอกแจคนเดียว
“ช่างเถอะ เดี่ยวนี้เค้าก็ไม่ค่อยฟังฉันแล้วนี่ จะทำอะไรไปก็ได้แค่รำคาญ ถึงจะห่วงใยแค่ไหนก็มองไม่ออกหรอกว่าฉันรู้สึกยังไง”
เรียวอุคหันมองคยูก่อนจะถามเมื่อร่างสูงกำลังจะเดินก้าวออกไปจากห้อง
“ก็แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่านายรู้สึกยังไง! ” เรียวอุคพูดทั้งน้ำตา คยูหันมองหน้าเรียวอุคก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
“จะรู้ไปทำไม ความลับนี้มันเป็นของฉัน”
“ก็บอกมาซิ!...ฮึก..”
เรียวอุคพูดอีกครั้งก่อนจะมองหน้าคยู ร่างสูงหลบสายตาร่างบางเค้ากลั้นใจฟังเสียงสะอื้นของเรียวอุค ในใจทั้งดวงเจ็บระบมไปหมด…
ริมปากยกขึ้นด้วยความชั่งใจก่อนจะเงยหน้ามองเรียวอุค
“ฉัน…..”
โปรดติดตามตอนต่อไป หมึกสีฟ้า ^^
พูดกันนิดหน่อย สวัสดีค่ะมากันอีกเรื่องแล้วนะค่ะสำหรับฟิคเรื่งนี้ มีคำหยาบคายเช่นกูหรือมึงค่ะ ใครลูกคุณหนูเท้าแดงๆรับไมได้ออกไปเลยค่ะ 3/01/54 สวัสดีปีใหม่นะค่ะ มีความสุขกันมากมาก ถือว่าเปิดฟิคเป็นการให้ของขวัญนะค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=pAPdeoh2ptk OPV YeRyeoตัวใหม่ค่ะ ยังไงไปดูได้นะค่ะ ปิดปีใหม่ไม่มีอะไรทำ 55 ทำเล่นๆ
อ๊อ มีคำผิดตรงไหนรบกวนคอมเม้นบอกไว้ด้วยนะค่ะ จะได้ออกมาดีเนอะ
ชอบหรือเปล่า แฮ่ๆ ^^ หวังว่าจะมีผลการตอบรับดีนะค่ะ ^^
[ทุกการคอมเม้นของคุณคือกำลังใจขอบคุณสำหรับการตอบรับ ถ้าเราวางของไว้แล้วมีคนเดินมาดูชื่นชมเสร็จแล้วเดินผ่านไปคงไม่รู้สึกดีหรอกใช่ไหมค่ะ เมื่อเราทุ่มเทที่จะทำของออกมาแต่ถูกชื่นชมแล้วจากไปโดยไร้คำพูด ]
ความคิดเห็น