คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หึงครั้งที่1
Nightmare Club
ท่ามกลางเสียงดนตรีที่มีจังหวะเร้าใจส่งเสียงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ บรรยาการศสลัวสลัวในคลับพร้อมแสงไฟหลากสีสันที่ส่องแสงวูบวาบภายในคลับหรู มีกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งนั่งดื่มกินน้ำเมาสีเหลืองทองอร่ามที่ร่ายล้อมไปด้วยผู้หญิงอีกสี่คนนั่งอยู่ข้างๆ
‘เฮ้ย ไอ้ตงตง’ เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาทางด้านหลังของโต๊ะ
‘ไอ้นิว’
‘เออ ช่วงนี้มึงเป็นยังไงบ้างวะ’
‘ก็ดีว่ะ แล้วมึงอะ’
‘เรื่อยๆว่ะ มีดีมีร้ายเป็นธรรมดาเว้ย’ ชายหนุ่มตอบ
‘แล้วนี่คนสวยกูไม่มาเหรอวะ’ ชายหนุ่มถามถึงหนุ่มร่างบางหน้าสวยของกลุ่ม
‘คงมามั้ง มันบอกว่าดูก่อน’
‘ถ้าคนสวยไม่มา กูว่าคนแถวนี้คงรอเก้อวะ’ นิวพูดออกมาพร้อมกับแขวะเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเบาๆ
‘หึ กูโทรตามคนสวยดีกว่าจะได้รู้ว่ากูควรอยู่รอหรือเปล่า’
ตรื้ด ตรื้ด ตรื้ด ติ๊ด
(ฮัลโหล ว่าไง) ชายหนุ่มหน้าสวยของกลุ่มเอ่ยถามมาด้วยน้ำเสียงที่หวานดั่งน้ำผึ้ง
‘คนสวยจะมาไนท์แมร์ไหมคะ เพื่อนคนอื่นเขามากันหมดเลยนะ’ นิวตอบกลับปลายสาย แต่สายตากลับเลือบมองไปที่ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งตรงข้ามกัน สองสายตาที่จ้องมองกันราวกับรับรู้ถึงความรู้สึกของอีกคน
ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงของปลายสาย
(อืม เราเพิ่งแต่งตัวเสร็จ กำลังออกไปไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึง)
‘โอเคครับ ขับรถดีนะไม่ต้องรีบขับมาก ผมเป็นห่วง’
(ฮะ…)
ติ๊ด
หลังจากที่นิววางสาย เขาก็รับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกขุ่นมัวที่แผ่ออกมาจากที่นั่งฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มตาน้ำข้าวจ้องเขม็งมาที่เพื่อนสนิทอย่างไม่ปิดบังสายตา
‘หึ’ เสียงหัวเราะในลำคอที่ดังออกมา ยิ่งทำให้ชายหนุ่มตรงข้ามอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม
‘เป็นไงบ้างวะ หนูเดียร์มามั๊ย’ ตงตงที่เดินกลับมาที่โต๊ะเอ่ยถามขึ้น
‘กำลังมา’
‘แล้วทำไมไอ้ธาดาทำหน้าแบบนั้นวะ อารมณ์เสียมาจากไหนอีกล่ะ เมื่อกี้ยังดีดีอยู่เลย’ ตงตงถามด้วยสีหน้าที่งุนงง
‘ไม่มีอะไร แค่หมาแถวนี้มันกวนตีน’
‘ในคลับมันมีหมาเข้ามาได้ด้วยเหรอวะ’
นิวที่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดังสนั่น ก่อนจะเสมองไปที่ธาดาเพื่อนอีกสนิทอีกคนในกลุ่ม ที่เขานั้นได้รับรู้ความลับของอีกคนโดยบังเอิญ นั่นคือเพื่อนคนนี้แอบชอบหนุ่มหน้าหวานของกลุ่มตั้งแต่สมัยมัธยม ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ความลับนี้แต่เขาก็ไม่ได้บอกเพื่อนในกลุ่มให้รับรู้ เพราะยังไงซะกฎของกลุ่มคือ ‘ห้ามคบกันภายในกลุ่ม’
เสียงเพลงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณด้านนอกคลับที่ใหญ่ที่สุดบริเวณเขตนอกเมือง มีชายหนุ่มหน้าหวานก้าวเดินลงจากรถคันหรูราคาเกือบห้าสิบล้าน ค่อยๆเดินเข้าไปในคลับหรู
‘ขอตรวจบัตรด้วยครับ’ เสียงการ์ดรักษาความปลอดภัยเอ่ยขึ้นหลังจากที่ชายหนุ่มเดินเข้ามา
เดียร์หยิบบัตรวีวีไอพีขึ้นมาให้การ์ดดู หลังจากที่การ์ดหนุ่มร่างใหญ่เห็นตัวอักษรสีทองในบัตรของคนร่างเล็ก เขาก็รีบก้มหัวให้ก่อนจะเปิดประตูให้เดียร์เข้าไปในทันที
‘ดีเว้ยพวกมึง’ เพื่อนหน้าหวานเดินเข้ามาที่โต๊ะประจำของกลุ่ม ก่อนจะทักทายเพื่อนด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่หารู้ไม่ว่าเพื่อของตนนั้นกำลังอยู่อึ้งตาค้างกับชุดที่ร่างบางใส่มา เสื้อเชิ้ตซีทรูลายลูกไม้สีดำที่ร่างบางปลดกระดุมเสื้อออกถึงสามเม็ด ทำให้เห็นเนินอกสีขาวอมชมพูที่สั่นไหวตามลมหายใจของร่างบาง ไหนจะกางเกงยีนส์สีซีดที่มีรอยขาดตามสไตลล์แฟชั่นของวัยรุ่นทำให้ชุดที่ร่างบางใส่มานั้นดูมีออร่าเปร่งประกายมาตั้งแต่หน้าคลับ
ต้นน้ำได้แต่มองเพื่อนหน้าสวยแบบอึ้งๆ เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะเปลี่ยนมาใส่ชุดที่เซ็กซี่ขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ต้นน้ำเห็นเดียร์ใส่ชุดแบบนี้ ส่วนเพื่อนคิดไม่ซื่ออย่างธาดาก็ตกใจไม่แพ้กัน ร่างบางที่เขาคิดว่าเป็นคนน่ารักๆใสๆตลอด ตอนนี้กับเป็นคนที่เซ็กซี่สุดๆในขณะนี้ สายตาของเขานั้นไม่สามารถละออกจากเนินอกสีขาวอมชมพูของเพื่อนได้เลย หากไม่มีเสียงจากร่างบางดังขึ้น
‘ไอ้ตงตง มึงจะมองหน้าอกกูอะไรขนาดนั้นฮะ แล้วก็ต้นน้ำหุบปากได้แล้วมั้ง’ เสียงหวานเอ่ยขึ้นพรางหัวเราะออกมาเบาๆ
‘โอ๊ย…มึงก็ให้กูมองหน่อย นานๆทีมึงจะใส่เสื้อแหวกอกมาขนาดนี้’
‘ใช่ๆ นี่มันใช่เด็กแว่นเรียนดีห้องคิงจริงๆเหรอวะ กูไม่อยากจะเชื่อ!’ ตงตงเอ่ยเสริมเพื่อนทันที
‘คนนี้แหล่ะ เดียร์ตัวจริงเสียงจริง’ เดียร์เอ่ยตอบ
‘ว้าว สงสัยคืนนี้จะมีดาวดวงใหม่แล้วว่ะมึง’
‘ใครวะ’
‘ก็นี่ไง น้องเดียร์แมวน้อยคนใหม่’ ก่อนที่นิวจะเทน้ำเมาใส่แก้วเสริฟให้กับร่างบาง
เชียร์!
‘เอ่อ…แล้วทำไมเดียร์ถึงใส่ชุดแบบนี้ล่ะ’น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยของต้นน้ำเอ่ยขึ้นกลางวงโต๊ะ
‘ก็พี่พลอยน่ะสิ ได้ยินว่าเดียร์จะมาเที่ยว เลยจับเราแต่งตัวแบบนี้อะ’
‘สมแล้วที่เป็นเจ้าแม่สายแฟชั่น นึกถึงเจ้แกแล้วขนลุกเลยว่ะ อึ๋ย’ นิวพูดถึงลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้าแบรนด์ของวัยรุ่น ในสมัยวัยรุ่นที่เขาชอบไปเล่นเกมส์ที่บ้านของเดียร์ชอบถูกเจ้พลอยจับไปทดลองเสื้อผ้าแบบต่างๆนานนับครึ่งวัน โดยที่วันนั้นเขาไม่ได้เล่นเกมส์อะไรเลย
‘แล้ววันนี้มึงคึกอะไรวะ ทำไมมาเลี้ยงเหล้าพวกกู’ เดียถามตงตงที่หน้าแดงกล่ำอย่างกับถูกแต่งหน้ามา
‘พี่กูเลี้ยงเว้ย เห็นเฮียแกบอกว่าจะเลี้ยงเพื่อนที่กลับมาจากต่างประเทศ กูก็เลยขอกินด้วยแต่ขอกินกับพวกมึงแทนเพื่อนเฮีย’
‘ห่ะ แล้วเฮียมึงก็ให้อะนะ’ ทุกคนในกลุ่มต่างก็จับจ้องมาที่ตงตง
‘เออ ไม่ต้องไปสนใจพี่กูหรอก มาไปเต้นกันดีกว่า’ ตงตงลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะดึงแขนของเดียร์ที่นั่งข้างๆกันให้ยืนขึ้นก่อนจะพาไปที่ด้านหน้าเวที
‘นี่นิว เดียร์แต่งตัวแบบนั้นไปเต้นจะไม่เป็นไรเหรอ’ต้นน้ำหันมาถามนิวที่นั่งดื่มข้างๆด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเพื่อน
‘ไม่เป็นไรหรอก ไอ้ตงตงมันดูแลได้ ยกเว้น…’ นิวหยุดพูดก่อนจะมองไปที่ธาดา แล้วยกยิ้มมุมปากให้ธาดา
‘ยกเว้นอะไรเหรอ’
‘เดียร์มันจะไปกับคนอื่นด้วยความสมัครใจไงล่ะ’
ธาดาที่ได้ยินดังนั้น ก็รีบลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะทันที นิวมองตามหลังธาดาก่อนที่จะหัวเราะออกมาด้วยความสนุกที่ปั่นหัวธาดาได้
ร่างบางใส่เสื้อเชิ้ตซีทรูสีดำกับกางเกงยีนส์สีซีดขาสั้น ที่ช่วยขับให้ผิวสีขาวอมชมพูดูโดดเด่นน่าหลงใหล ท่ามกลางเหล่านักท่องเที่ยวราตรี ยืนโยกซ้ายโยกขวาอยู่หน้าเวทีด้วยท่าทีที่กรึ่มๆ จากอาการเมาน้ำสุราสีเหลืองทองที่ส่งกลิ่นหอมหวานเย้ายวนใจให้คนร่างบางลองจิบขึ้นมาดื่มจนได้สามารถวางแก้วลงได้
ธาดาที่นั่งหน้าบูดบึ้งตึงถมึงใส่คนอื่นที่โต๊ะ ได้แต่อารมณ์เสียเพราะเขาไม่สามารถเดินเข้าไปหาร่างบางได้ หน้าเวทีที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ลุกขึ้นไปแดนซ์ ทำให้ที่ตรงนั้นแน่นเบียดเสียดกันจนไม่สามารถเดินได้ จนเขาต้องกลับมานั่งดื่มที่โต๊ะและได้แต่หันมองไปทางร่างบางอยู่บ่อยๆแทน
“ตงงงง”เสียงเรียกยานเหมือนคนเมาดังขึ้น
“ว่าไงมึง” ตงตงก้มหน้าลงเพื่อให้ได้ยินเสียงเพื่อนชัดขึ้น
“เค้าเมาแล้วอ่า”ว่าจบร่างบางก็เอาหัวพิงที่หน้าอกของตงตงทันที
“เฮ้ย ยืนดีๆดิวะ มึงไหวปะเนี่ย” ตงตงรีบจับเพื่อนที่ตัวเริ่มไหลลงนั่งกลับพื้นให้ยืนขึ้น
“ม่ายยย เอะ..ไหวววสิ” ร่างบางตอบกลับทั้งที่ตาปิด
“กูว่าไม่ว่ะ เดี๋ยวกูพามึงไปพักที่ห้องข้างบนเอง” ว่าจบตงตงก็อุ้มร่างบางขึ้น แล้วเดินขึ้นไปที่ชั้นสามของร้านที่เป็นห้องพักสำหรับคนสนิทเท่านั้นที่จะเข้าพักได้
“ฮึบ มึงนอนไปนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพากลับบ้าน” วางร่างบางลงเตียงนอนเสร็จเขาก็ห่มผ้าให้ ก่อนจะเดินไปเปิดแอร์ในอุณหภูมิสิบแปดองศาที่เพื่อนชอบเปิดเป็นประจำให้ แล้วออกจากห้องไป
“อ้าว ไอ้เล็ก”
“พี่ใหญ่ นี่เลี้ยงเพื่อนเสร็จแล้วเหรอ” ตงตงเอ่ยถามพี่ชายเจ้าของร้านที่เดินสวนขึ้นมาขึ้น
“ยังไม่เสร็จเว้ย กูแค่จะเดินไปเอาไวน์ที่ซื้อมาไปกิน แล้วมึงขึ้นมานอนเหรอ”
“เปล่า ผมเอาเพื่อนมานอนคนหนึ่งนะ มันเมาหนักคงขับรถกลับไม่ไหว”
“เออๆ”
“ผมไปหนุกต่อละเฮีย” ตงตงเดินลง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาเพื่อนคนอื่นๆแล้วเดินมาที่โต๊ะประจำกลุ่ม
“ตง เดียร์ไปไหนว่ะ” เสียงเมาของธาดาถามถึงเพื่อนร่างบางทันทีที่ตงตงเดินมาถึงโต๊ะ
“กูพามันไปพักล่ะ มึงไม่ต้องห่วงหรอก แล้วคนอื่นอะ”ตงตงถามเพื่อนคนอื่นๆทันทีที่กลับมาแล้วเห็นธาดานั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว
“นู้น” นิวกับต้นไม้ที่เดินกลับมาจากห้องน้ำก็เดินกลับมาพอดี
“นี่ก็ดึกแล้ว เราว่ากลับกันเถอะนะ พรุ่งนี้มีเรียนด้วย” ต้นน้ำเอ่ยขึ้นเมื่อก้มมองดูนาฬิกาที่ปรากฎเวลาตีสองกว่าแล้ว
“เออกูก็ว่างั้นแหละ เดี๋ยวกูต้องแวะไปส่งต้นน้ำอีกกว่าจะถึงคอนโดก็น่าจะตีสี่เลย”นิวพูดเสริมขึ้นมาทันที
“แล้วเดียร์ล่ะ” ต้นน้ำเอ่ยขึ้นหลังสังเกตว่าไม่เจอเพื่อนคนสวยที่ออกไปเต้นกับตงตง
“กูพามันขึ้นไปพักข้างบนละ เมาหนักคงขับรถไม่ไหว”
“เดี๋ยวกูขับไปส่งเดียร์เอง”
“ไม่ต้องเลยมึงไอ้ธาดา สภาพมึงตอนนี้ก็ไม่ต่างกับไอ้เดียร์หรอก อีกอย่างคอนโดมึงกับบ้านเดียร์มันคนละทางกัน”
“แต่…”
“ไม่มีแต่ครับ ไปกลับๆ ตื่นกันให้ทันเข้าคาบแรกนะเว้ยเรา” ตงตงดันหลังเพื่อนให้เดินไปทางหน้าร้าน
“ไปครับเดี๋ยวผมจะส่งเพื่อนทุกคนขึ้นรถกลับอย่างปลอดภัยเอง”
“แล้วมึงไม่กลับด้วยเหรอ” นิวเอ่ยถาม
“กูว่าจะอยู่ต่ออีกนิดนึงว่ะ แต่มึงไม่ต้องห่วงพรุ่งนี้กูตื่นทันแน่นอน”ว่าแล้วก็ตบที่หน้าอกของตัวเองสองสามที
“ให้มันจริงเถอะ”
“แน่นอนสิวะ”
หลังจากที่รถของเพื่อนขับออกไป ตงตงก็เดินกลับเข้าไปในร้านต่อ ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเสียงเพลงและแสงไฟระยิบระยับ ตงตงที่ดื่มน้ำเมาอย่างสนุกสนานอยู่นั้นเต็มไปด้วยอารมณ์มัวเมา เป็นวันเวลาเดียวกันกับเพื่อนร่างบางที่นอนในห้องพักได้เกิดเหตุการณ์ที่เขาไม่สามารถย้อนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกตลอดกาล
ความคิดเห็น