ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมียบำเรอรัก (รีอัพ)

    ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 10/4

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 12.69K
      9
      23 มี.ค. 65






    มาอ่านต่อกันนะคะทุกคน


              ด้านวายุและสลินลดาที่ขึ้นรถออกจากโรงแรมทั้งสองก็ตรงไปยังหมู่บ้านชาวเขาทันที ภายในรถที่ทั้งสองโดยสารมามีเพียงความเงียบเท่านั้น แต่ภายในใจของทั้งสองต่างก็ว้าวุ่นไม่ได้สงบนิ่งดังเช่นที่แสดงภายนอก วายุที่นั่งกอดอกนิ่งเงียบอยู่ภายในใจของเขานั้นกลับคิดถึงช่วงเวลาที่นั่งรับประทานอาหารเมื่อเช้านี้ เขาสังเกตเห็นว่าวีรวัฒน์แอบมองส-ลินลดาอยู่หลายครั้ง ฝ่ายสลินลดาเองก็ค่อยหลบสายตาที่วีรวัฒน์ส่งมาให้ตลอดเวลาเช่นกัน แม้บนโต๊ะอาหารจะมีการสนทนากันอย่างสนุกสนานแต่มันก็เกิดจากการที่เดย่าเป็นคนจุดประเด็นขึ้นมาแทบทั้งนั้น ส่วนสลินลดาภายในใจของเธอก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่ภายในใจของเธอ ตอนที่เธอได้พบกับวีรวัฒน์ทำให้เธอได้รู้ความรู้สึกของตัวเองชัดเจนขึ้น ความรู้สึกดีๆที่เธอและวีรวัฒน์เคยมอบให้แก่กันตอนนี้สำหรับเธอมันเหลือแค่เพียงความเป็นเพื่อนที่ดีเท่านั้นที่เธอสามารถให้กับเขาได้ ตอนนี้สลินลดาเธอรับรู้หัวใจตัวเองแล้วว่าร่างกายและหัวใจของเธอตอนนี้เธอได้มอบให้กับวายุไปหมดแล้ว ทั้งตัวและหัวใจของเธอ เธอได้มอบมันไปให้กับผู้ชายใจร้ายที่ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

     

    ระหว่างที่ทั้งสองคนต่างคนต่างเงียบ เสียงโทรศัพท์ของวายุก็ดังขึ้นมาทำลายความเงียบนั้น เมื่อวายุมองดูที่หน้าจอโทรศัพท์ใบหน้าที่เคยปรากฏแต่ความบึ้งตึงก็มลายหายไปกลายเป็นใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มขึ้นมาทันที สลินลดาที่เห็นดังนั้นก็รับรู้ได้ทันทีเลยว่าผู้ที่โทรเข้ามาคงจะเป็นคนรักของเขา ดาราพรเป็นแน่ หญิงสาวจึงหันหน้าหนีออกไปยังนอกหน้าต่างเพื่อปกปิดความอ่อนแอที่เธอมีไม่ให้วายุได้เห็นความอ่อนแอของเธอ แต่มันก็ไม่สามารถกักเก็บมันเอาไว้ได้ หยาดน้ำตาของเธอเอ่อคลออยู่ภายในดวงตาคู่สวยก่อนที่มันจะไหลรินออกมาเพื่อช่วยบรรเทาความเสียใจของเธอ สำหรับคุณลดาคงเป็นแค่คู่นอนที่ทำหน้าที่บำบัดความใคร่ให้กับคุณก็เท่านั้นสินะคะ เป็นแค่นางบำเรอของคุณเท่านั้น ลดาจะมีค่ากับคุณก็แค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้นใช่ไหมคะ คุณวายุหญิงสาวรำพึงกับตัวเองอยู่แค่ภายในใจ แม้จะอยากถามออกไปใจจะขาด แต่ก็รู้อยู่แล้วว่าคำตอบที่จะได้รับนั้นมันคงไม่พ้นทำให้เธอเสียใจเป็นแน่

    “ว่ายังไงครับดารา วันนี้ไม่ทำงานหรอครับ” เสียงของวายุที่คุยอยู่กับดาราพรที่ดังมาอยู่ใกล้ๆยิ่งเพิ่มพูนความเสียใจให้แก่สลินลดาเป็นอย่างมาก น้ำเสียงที่อ่อนหวาน คำพูดที่อ่อนโยน ถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยต่อเธอคนนั้นมันช่างแตกต่างกับสิ่งที่เธอเคยได้รับเสียจริงๆ

    “ครับ อีกไม่กี่วันพี่ก็กลับแล้วครับ เอาไว้พี่กลับไปแล้วพี่จะรีบไปหานะครับ”

    ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ ดาราไปทำงานก่อนนะคะ ดารารักพี่ยุนะคะ' ดาราพรไม่ลืมที่จะบอกรักชายคนรักก่อนที่จะว่างสายเพื่อย้ำเตือนความรักระหว่างเธอและวายุ

    “ครับ พี่ก็รักดาราครับ” วายุเองก็บอกรักหญิงสาวกลับไปเช่นเดียวกัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าถ้อยคำบอกรักของเขาเมื่อสักครู่นี้มันได้กรีดลึกลงไปในความรู้สึกของหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขา  สลินลดายกมือบางขึ้นมาเพื่อเช็ดหยาดน้ำตาของตัวเองอีกครั้งหลังจากที่เช็ดมันไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง  ตลอดระยะเวลากว่าสองชั่วโมงที่ทั้งสองโดยสารรถยนต์คันเดียวกันจนมาถึงหมู่บ้านไร้ซึ่งเสียงสนทนาของทั้งสองโดยสิ้นเชิง พอมาถึงหญิงสาวก็รีบลงจากรถทันที และเดินเข้าไปยังศูนย์กลางของหมู่บ้าน ที่มีลักษณะเหมือนร้านขายผ้าที่ชาวบ้านนำมาขายที่ร้านเสียมากกว่า

    “เธอลงไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปหาที่จอดรถก่อน” ว่าจบวายุก็จอดรถเพื่อให้หญิงสาวได้ลงไปก่อน พอลงจากรถได้สลินลดาก็เดินเข้าไปภายในศูนย์ทันที

    “สวัสดีเจ้า” เมื่อเข้าไปภายใน สลินลดาก็ได้รับการทักทายด้วยภาษาเหนือทันที

    “สวัสดีค่ะ ดิฉันสลินลดาค่ะ ที่นัดกับคุณม่านฟ้าไว้นะคะ” สลินลดาทักทายกลับไปพร้อมบอกเหตุผลที่ตนมาในวันนี้ทันที ด้านวายุที่ถูกหญิงสาวทิ้งเอาไว้ก็เดินตามเข้ามาในร้านทันทีที่หาที่จอดรถได้

    “เชิญทางนี้เลยเจ้า คุณม่านฟ้ารออยู่แล้วเจ้า” เมื่อเห็นว่าทั้งสองมาพร้อมกันแล้วพนักงานในชุดพื้นเมืองก็พาทั้งสองไปพบกับผู้ดูแลศูนย์แห่งนี้ทันที

    “ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณม่านฟ้าเจ้า คุณสลินลดามาแล้วเจ้า” พนักงานสาวเคาะประตูก่อนที่จะเปิดประตูเพื่อให้ทั้งสองคนเข้าไปภายใน

    “เชิญเลยเจ้า กำลังรออยู่เลยเจ้า” 


    ............................................
    อ่านอย่างมีความสุขนะคะทุกคน



    อยู่กับไรท์ไปนานๆนะคะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×