คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 10/4
ด้านวายุและสลินลดาที่ขึ้นรถออกจากโรงแรมทั้งสองก็ตรงไปยังหมู่บ้านชาวเขาทันที
ภายในรถที่ทั้งสองโดยสารมามีเพียงความเงียบเท่านั้น
แต่ภายในใจของทั้งสองต่างก็ว้าวุ่นไม่ได้สงบนิ่งดังเช่นที่แสดงภายนอก
วายุที่นั่งกอดอกนิ่งเงียบอยู่ภายในใจของเขานั้นกลับคิดถึงช่วงเวลาที่นั่งรับประทานอาหารเมื่อเช้านี้
เขาสังเกตเห็นว่าวีรวัฒน์แอบมองส-ลินลดาอยู่หลายครั้ง ฝ่ายสลินลดาเองก็ค่อยหลบสายตาที่วีรวัฒน์ส่งมาให้ตลอดเวลาเช่นกัน
แม้บนโต๊ะอาหารจะมีการสนทนากันอย่างสนุกสนานแต่มันก็เกิดจากการที่เดย่าเป็นคนจุดประเด็นขึ้นมาแทบทั้งนั้น
ส่วนสลินลดาภายในใจของเธอก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่ภายในใจของเธอ
ตอนที่เธอได้พบกับวีรวัฒน์ทำให้เธอได้รู้ความรู้สึกของตัวเองชัดเจนขึ้น
ความรู้สึกดีๆที่เธอและวีรวัฒน์เคยมอบให้แก่กันตอนนี้สำหรับเธอมันเหลือแค่เพียงความเป็นเพื่อนที่ดีเท่านั้นที่เธอสามารถให้กับเขาได้
ตอนนี้สลินลดาเธอรับรู้หัวใจตัวเองแล้วว่าร่างกายและหัวใจของเธอตอนนี้เธอได้มอบให้กับวายุไปหมดแล้ว
ทั้งตัวและหัวใจของเธอ เธอได้มอบมันไปให้กับผู้ชายใจร้ายที่ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
ระหว่างที่ทั้งสองคนต่างคนต่างเงียบ
เสียงโทรศัพท์ของวายุก็ดังขึ้นมาทำลายความเงียบนั้น
เมื่อวายุมองดูที่หน้าจอโทรศัพท์ใบหน้าที่เคยปรากฏแต่ความบึ้งตึงก็มลายหายไปกลายเป็นใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มขึ้นมาทันที
สลินลดาที่เห็นดังนั้นก็รับรู้ได้ทันทีเลยว่าผู้ที่โทรเข้ามาคงจะเป็นคนรักของเขา
ดาราพรเป็นแน่
หญิงสาวจึงหันหน้าหนีออกไปยังนอกหน้าต่างเพื่อปกปิดความอ่อนแอที่เธอมีไม่ให้วายุได้เห็นความอ่อนแอของเธอ
แต่มันก็ไม่สามารถกักเก็บมันเอาไว้ได้
หยาดน้ำตาของเธอเอ่อคลออยู่ภายในดวงตาคู่สวยก่อนที่มันจะไหลรินออกมาเพื่อช่วยบรรเทาความเสียใจของเธอ
‘สำหรับคุณลดาคงเป็นแค่คู่นอนที่ทำหน้าที่บำบัดความใคร่ให้กับคุณก็เท่านั้นสินะคะ
เป็นแค่นางบำเรอของคุณเท่านั้น ลดาจะมีค่ากับคุณก็แค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้นใช่ไหมคะ
คุณวายุ’ หญิงสาวรำพึงกับตัวเองอยู่แค่ภายในใจ
แม้จะอยากถามออกไปใจจะขาด
แต่ก็รู้อยู่แล้วว่าคำตอบที่จะได้รับนั้นมันคงไม่พ้นทำให้เธอเสียใจเป็นแน่
“ว่ายังไงครับดารา
วันนี้ไม่ทำงานหรอครับ” เสียงของวายุที่คุยอยู่กับดาราพรที่ดังมาอยู่ใกล้ๆยิ่งเพิ่มพูนความเสียใจให้แก่สลินลดาเป็นอย่างมาก
น้ำเสียงที่อ่อนหวาน คำพูดที่อ่อนโยน
ถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยต่อเธอคนนั้นมันช่างแตกต่างกับสิ่งที่เธอเคยได้รับเสียจริงๆ
“ครับ
อีกไม่กี่วันพี่ก็กลับแล้วครับ เอาไว้พี่กลับไปแล้วพี่จะรีบไปหานะครับ”
‘ค่ะ
งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ ดาราไปทำงานก่อนนะคะ ดารารักพี่ยุนะคะ' ดาราพรไม่ลืมที่จะบอกรักชายคนรักก่อนที่จะว่างสายเพื่อย้ำเตือนความรักระหว่างเธอและวายุ
“ครับ
พี่ก็รักดาราครับ” วายุเองก็บอกรักหญิงสาวกลับไปเช่นเดียวกัน
โดยที่ไม่รู้เลยว่าถ้อยคำบอกรักของเขาเมื่อสักครู่นี้มันได้กรีดลึกลงไปในความรู้สึกของหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขา
สลินลดายกมือบางขึ้นมาเพื่อเช็ดหยาดน้ำตาของตัวเองอีกครั้งหลังจากที่เช็ดมันไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง
ตลอดระยะเวลากว่าสองชั่วโมงที่ทั้งสองโดยสารรถยนต์คันเดียวกันจนมาถึงหมู่บ้านไร้ซึ่งเสียงสนทนาของทั้งสองโดยสิ้นเชิง
พอมาถึงหญิงสาวก็รีบลงจากรถทันที และเดินเข้าไปยังศูนย์กลางของหมู่บ้าน
ที่มีลักษณะเหมือนร้านขายผ้าที่ชาวบ้านนำมาขายที่ร้านเสียมากกว่า
“เธอลงไปก่อนแล้วกัน
เดี๋ยวฉันไปหาที่จอดรถก่อน” ว่าจบวายุก็จอดรถเพื่อให้หญิงสาวได้ลงไปก่อน
พอลงจากรถได้สลินลดาก็เดินเข้าไปภายในศูนย์ทันที
“สวัสดีเจ้า”
เมื่อเข้าไปภายใน สลินลดาก็ได้รับการทักทายด้วยภาษาเหนือทันที
“สวัสดีค่ะ
ดิฉันสลินลดาค่ะ ที่นัดกับคุณม่านฟ้าไว้นะคะ”
สลินลดาทักทายกลับไปพร้อมบอกเหตุผลที่ตนมาในวันนี้ทันที
ด้านวายุที่ถูกหญิงสาวทิ้งเอาไว้ก็เดินตามเข้ามาในร้านทันทีที่หาที่จอดรถได้
“เชิญทางนี้เลยเจ้า
คุณม่านฟ้ารออยู่แล้วเจ้า”
เมื่อเห็นว่าทั้งสองมาพร้อมกันแล้วพนักงานในชุดพื้นเมืองก็พาทั้งสองไปพบกับผู้ดูแลศูนย์แห่งนี้ทันที
“ก๊อก ก๊อก
ก๊อก คุณม่านฟ้าเจ้า คุณสลินลดามาแล้วเจ้า”
พนักงานสาวเคาะประตูก่อนที่จะเปิดประตูเพื่อให้ทั้งสองคนเข้าไปภายใน
“เชิญเลยเจ้า
กำลังรออยู่เลยเจ้า”
ความคิดเห็น