คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 2/2
พอโซเฟียเดินห่างออกไปนิโคลัสก็เปิดประตูและก้าวเข้าไปภายในห้องนั้นทันที
แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงที่เธอเปิดเอาไว้ทำให้เขาสามารถเดินเข้าไปหาเธอได้ทันที
ก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงเคียงข้างเธอ
พลางเอื้อมมือไปปัดปรอยผมที่ตกลงมาปรกหน้าของเธอออกเบาๆ ดาราพรที่รู้สึกว่าถูกรบกวนก็ค่อยๆลืมตาขึ้นทันที
แต่เมื่อสายตาคุ้นชินกับความสว่างภายในห้องก็ทำให้เธอต้องเด้งตัวลงจากเตียงนอนทันทีที่เห็นว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอก็คือนิโคลัสนั้นเอง
“ฉันจำได้ว่าบอกให้เธอนอนพักที่ห้องไม่ใช่หรอ”
เขาส่งคำถาม ถามเธอออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความไม่พอใจ
“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
ดาราพรถามออกไปพร้อมกับขยับกายหนีไปยืนอยู่ตรงมุมห้องที่คิดว่าไกลจากเขาที่สุด
แต่นิโคลัสไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เขาลุกจากเตียงและค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอ
“เธอกล้าขัดคำสั่งฉัน” เขาเดินเข้าไปหาเธอหวังจะจับให้อยู่หมัด
แต่ดาราพรก็รีบกระโดดหนีไป
“ไอ้คนบ้าทำไมฉันต้องทำตามที่คุณบอกด้วย”
เธอบอกพร้อมกับจะวิ่งออกจากห้องไป แต่นิโคลัสก็ไวกว่า
เขาเข้ามาสวมกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแรง
“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว” เธอดิ้นรนสุดแรงหวังจะให้เขาปล่อย
แต่ก็เปล่านิโคลัสคลายอ้อมกอดก็จริงแต่เขาก็เปลี่ยนมาจูงมือของเธอแทน
“กลับกันได้แล้ว หมดเวลาเล่นซ่อนแอบของเธอแล้ว”
บอกจบเขาก็จูงมือเธอให้ออกจากห้องไป แต่ดาราพรก็พยายามขืนตัวเอาไว้
นิโคลัสจึงตัดสินใจเปลี่ยนจากจับมือเป็นอุ้มเธอออกจากห้องแทน
“โซเฟียช่วยด้วย” ดาราพรร้องเรียกเพื่อนสาวเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่พอเธอทำท่าจะเดินเข้าไปหา
บอดีการ์ดของนิโคลัสก็เดินเข้ามาขวางเธอเอาไว้เสียก่อน
“ผมขอพาเธอกลับก่อนนะครับ”
นิโคลัสหันมาบอกกับเจ้าของบ้านหลังน้อยก่อนที่จะอุ้มร่างบางออกไปขึ้นรถ
โดยที่คนในอ้อมแขนก็ดิ้นรนไม่หยุด
“ปล่อยสิ ฉันไม่ไป ปล่อยนะไอ้คนชั่ว ปล่อย” ดาราพรดิ้นรนแต่ก็ไม่สามารถทำให้นิโคลัสปล่อยเธอลงได้
“โซเฟีย” เธอยังคงเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสาว
แต่โซเฟียก็ได้แต่ยืนดูเพื่อนสาวถูกอุ้มออกจากบ้านไป เพราะถูกไมกี้ดึงตัวเอาไว้
“อย่าเข้าไปยุ่งดีกว่า ถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อน”
ไมกี้บอกกับเธอก่อนที่จะเดินตามเจ้านายออกไป
“ไมค์เปิดประตูที”
นิโคลัสร้องบอกให้คนสนิทเปิดประตูรถให้ก่อนที่จะยัดร่างของดาราพรเข้าไปภายในก่อนที่จะตามเข้าไป
พร้อมกับดึงตัวเธอเข้ามากอดเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอหนีไปไหนได้
“ออกรถเลยไมค์” นิโคลัสบอกเมื่อเห็นว่าไมเคิลขึ้นประจำที่คนขับแล้ว
เมื่อรถเคลื่อนตัวนิโคลัสก็คลายอ้อมกอดออก
พอถูกปล่อยเป็นอิสระดาราพรก็เขยิบตัวเองไปนั่งชิดประตูรถทันที
เธอนั่งหันหน้าออกไปนอกกระจกปล่อยให้น้ำตามันไหลรินลงมาช้าๆจากความเจ็บแค้นที่ไม่สามารถหนีเขาพ้น
“ไปที่เพนส์เฮาส์เลยไมค์”
นิโคลัสบอกกับไมเคิลก่อนจะหันไปมองคนข้างตัวที่แม้จะหันหลังให้
เขาก็รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่ ก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งพิงเบาะรถพลางยืดแขนไปคล้ายโอบกอดเธอเอาไว้
ราวๆหนึ่งชั่วโมงต่อมารถคันหรูก็มาจอดที่โรงแรมชื่อดังของปารีส
นิโคลัสก้าวลงจากรถก่อนที่จะบอกให้หญิงสาวที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ภายในรถลงมา
“ลงมาได้แล้ว” นิโคลัสบอกกับเธออีกครั้งเมื่อเธอยังคงนิ่ง
“พาฉันกลับห้องเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะกลับห้องของฉัน”
เธอบอกกับเขาและยังคงไม่ยอมขยับตัวไปไหน
“อ๊ายปล่อยนะ”
ดาราพรร้องเสียงหลงเมื่อนิโคลัสก้มลงช้อนร่างของเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขาและเดินเข้าไปในโรงแรมทันที
โดยไม่สนใจผู้คนที่มองอยู่เลยแม้แต่น้อย
พอเดินเข้ามาในห้องพักแล้วนิโคลัสก็โยนร่างของดาราพรลงบนเตียงทันทีก่อนจะขึ้นไปทาบทับร่างบางเอาไว้ทั้งตัว
“ปล่อยฉันนะ” ดาราพรร้องบอกให้เขาปล่อยเธอ
แต่ก็เปล่านิโคลัสกลับกอดรัดเธอเอาไว้แน่นยิ่งขึ้น
“เมื่อเช้าฉันบอกให้เธอนอนพักแล้วฉันจะกลับไปหา ทำไมไม่รออยู่ในห้อง ตะลอนออกไปข้างนอกทำไม”
นิโคลัสกระชากเสียงถามเสียงดัง ด้วยความโมโห
“แล้วทำไมฉันต้องฟังคำสั่งของคุณด้วย ปล่อยฉันสิ”
ดาราพรดิ้นรนและพยายามผลักร่างหนาที่อยู่ด้านบนตัวของเธอให้ออกไปให้พ้น
“ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ไม่ว่าฉันจะสั่งอะไรเธอก็ต้องทำตามทุกอย่างเข้าใจไหม”
เขาบอกออกมาเสียงดัง
“ไม่ฉันไม่ฟังปล่อยสิ ปล่อยฉันไอ้คนชั่ว ไอ้คนเลว ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต”
ดาราพรตอบปฏิเสธออกไปพร้อมก่นด่าชายหนุ่มที่อยู่เหนือร่างบางของเธอไม่หยุด
จนเมื่อนิโคลัสหมดความอดทนเข้าจึงก้มลงประกบปากหนาลงบนกลีบปากบางของเธอเพื่อให้เธอหยุดบริภาษเขาเสียที
ดาราพรเมื่อถูกจูบก็ยิ่งดิ้นรนเข้าไปให้
เพราเขาไม่ได้หยุดแค่เพียงเท่านั้นเขาส่งลิ้นหนาเข้ามาพัวพันกับลิ้นของเธอส่วนมือหนาก็ถูกยกขึ้นมาลูบไล้ไปทั่วร่างของเธอ
ดาราพรยิ่งขัดขืนยิ่งขึ้นเมื่อมือหนาเลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อของเธอ
“อย่านะ” เธอร้องห้ามทันทีเมื่อเขาลงมือปลดกระดุมเม็ดแรกออก
“ตอนนี้ฉันกำลังต้องการเธอ
ดังนั้นก็อยู่เฉยๆให้ความร่วมมือกับฉันดีกว่า”
นิโคลัสบอกพร้อมกับลงมือปลดกระดุมเสื้อของเธอออกจนแทบจะหมด
“อย่ามาพูดบ้าๆนะ ใครมันจะไปยอมกันละไอ้บ้า” ดาราพรร้องด่าเขาออกไป แต่นิโคลัสก็ไม่ได้สนใจเขายังคงมัวเมาอยู่กับซอกคอขาวผ่องหอมกรุ่นของเธอ
เขาขยับตัวเองและเธอเล็กน้อยเพื่อทำการถอดเสื้อและบราเซียของเธอออก
ดาราพรรีบยกมือขึ้นมาปิดบังทรวงสล้างของตนเองทันที แต่เขาก็ปัดมันออกไป
....................................
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะทุกคน
ไรท์ขอฝาก E-BOOK ด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น