ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ✞ VIXX ✞ OS/SF

    ลำดับตอนที่ #1 : [VIXX] LEON | NEO | "ชา ฮัคยอน"

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 324
      3
      11 ก.พ. 58


    - ชา ฮัคยอน -




                 ชา ฮัคยอน เป็นคนน่ารำคาญ
                เขาจะคอยเข้าหาผมเสมอทุกครั้งที่มีโอกาสด้วยเหตุผลที่ว่าผมเป็นเพื่อนตลอดชีวิตของเขาและเขาชอบผมมากกว่าคนอื่น


    "เลโออ่า จองเลโอ~~~"

    "..."

    "อย่าเพิ่งกินสิ จอง เลโอ~"

    "..."

     

    "ย๊า เลโอ อย่าเพิ่งนอนสิ นายกินอีกแล้วเหรอ? เฮ้ อย่าเพิ่งกินสิ เราต้องกินพร้อมกันนะ"

    "..."

     

    "แทคอุนอ่า~"

    "..."

     

    ฮัคยอมแทบจะเข้าหาผมตลอดเวลา นิดหน่อยเขาก็ต้องได้เข้ามากวนประสาทผมให้ได้ซักนิดก็ยังดี วันๆนึงผมได้เสียงยินเสียงของเขามากกว่าเสียตัวเองพูดด้วยซ้ำ

     

     
     

    ชา ฮัคยอน เป็นตัวป่วน
               เขาจะคอยเข้ามาป่วนทุกครั้งเวลาผมทำอะไรอยู่ก็แล้วแต่ ไว้ว่าจะเล่นเกม ฟังเพลง หรือตอนที่กำลังคุยอยู่กับน้องๆ ป่วนแม้กระทั้งตอนผมกำลังนอน

     

    "เลโออ่า นายจะนอนแล้วเหรอตื่นมาคุยกับฉันก่อน~"

    "..."

     

    "จองเลโอ ฟังอะไรอยู่ ฟังด้วยคนดิ"

    "..."

     

    "แทคอุนอ่า แทคอุนนี่ วู้ว~"

    "..."

    ชาฮัคยอนจอมป่วนที่คอยแต่จะทำเสียงดังไปทั่วแล้วเล่นเป็นเด็กๆ

     

     

    ชา ฮัคยอน ชอบเข้ามาวุ่นวายในสมองของคนอื่น
               เขาจะคอยเข้ามาวิ่งวนอยู่ในความคิดของผมเสมอ  ไม่ว่าจะเป็นชาฮัคยอนหรือเอ็นเขามักจะทำให้ผมนึกถึงเขาเป็นคนแรก แม้จะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยก็เหอะ

     

     

    ในตอนที่พี่คิว เอ็มซีของงานวิชยูบีมายสตาร์ไลท์นิวเยียร์ปาร์ตี้กำลังให้ราบีเลือกตัวอักษรหนึ่งตัวในA-Rเพื่อที่จะเล่นเกมนิ้วมือหรรษาหรือแบบที่เกาหลีเรียกกันว่าเกมพูดความจริง

    โดยที่เขาจะให้เลือกตัวอักษรออกมาหนึ่งตัว ในนั้นจะมีข้อความที่ถ้าตรงกับตัวเราจะต้องพับนิ้วลง

    และเมื่อราบีเลือกตัวR ข้อความที่ออกมากก็ทำให้เคนต้องพับนิ้วลงเพราะในข้อความบนจอบอกว่าใครวาดรูปเก่งที่สุดพับนิ้วลง

     

    พอจะเข้าใจเกมแล้วใช่มั้ย แต่จริงๆผมไม่ได้สนใจซักเท่าไหร่เพราะยังไงผมก็เลือกไว้ในใจแต่แรกแล้วว่าจะเอาตัวอักษรตัวไหนเมื่อถึงตาผม

     

    "ต่อมาครับ เลโอเลือกไรครับ"

    "N.."

    ถึงจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆแต่ผมก็ยังนึกถึงชื่อเขาเป็นคนแรกอยู่ดี

     

     

     

    ชา ฮัคยอน เป็นผู้ช่วยชีวิต
               เขาจะคอยช่วยผมเกือบทุกทั้งที่ผมต้องการใครซักคน เพราะผมเป็นคนค่อนข้างขี้อายบวกกับแสดงออกไม่เก่งเลยกลายเป็นว่าผมไม่รู้จะรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้ายังไง

     

    "เดี๋ยว ผมยอมรับว่าทุกคนเต้นเซ็กซี่ แต่... เลโอคุณยังไม่ได้เต้นเลยนะครับ เหลือคุณนะครับ"เสียงเอ็มซีพูดออกมาเป็นภาษาไทยหลังจากบทลงโทษด้วยการเซ็กซี่แดนซ์จบลง ตามด้วยเสียงล่ามที่กำลังแปลเป็นภาษาเกาหลีให้ฟัง

    "นี่คือท่าเต้นที่ผมพยายามที่สุดแล้วนะครับ"การทำเรื่องแบบนี้มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูกจนไม่รู้จะแสดงออกมายังไงเลยได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วหันไปขอความช่วยเหลือจากราบี

     

    "น้องๆอ้อนวอนแล้วนะครับ อยากเห็นเซ็กซี่จริงๆ"ถึงราบีจะอธิบายการเต้นเซ็กซี่ของผมไปแล้วแต่ดูเหมือนแฟนๆจะอยากได้อะไรที่มากกว่าการที่ผมยืนปรบมือแล้วยิ้มอายๆ

    เสียงของเหล่าสตาร์ไลท์ยังคงเชียร์ให้ผมเต้นไม่หยุดจนตอนนี้ผมไม่รู้จะทำตัวยังไง ได้แต่นั่งทำตัวไม่ถูก

    "ไปดูเพลงต่อไปแล้วดูความเซ็กซี่ของเลโอเอาเถอะครับ"ฮัคยอนพูดขัดขึ้นมาเพื่อเบี่ยงประเด็นหลังจากเห็นผมนั่งทำตัวไม่ถูกอยู่นาน

    เขามักจะยื่นมือมาช่วยผมได้ทันเวลาทุกครั้งเมื่อผมต้องการ ถึงแม้ว่าในตอนนั้นเราจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆกัน

     

     

    ชา ฮัคยอน เป็นตัวดึงดูดสายตา
               เขาจะคอยทำให้ผมมองหาแต่เขาเสมอเวลาที่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ หรือแม้แต่บางทีที่เขานั่งอยู่ข้างๆสายตาของผมก็เอาแต่มองเขาอยู่ดี

     

    ชา ฮัคยอน เป็นผู้ชายชอบยั่ว
               เขารู้วิธีที่จะกระตุ้นให้ใครต่อใครหลงใหลในตัวเขาแบบนุ่มนวล 
    ท่าทางที่แสดงออกมาเหมือนคนทั่วไปที่ดูเหมือนไม่มีอะไรแต่เมื่อฮัคยอนทำกับกลายเป็นว่ามันดูดึงดูจนหยุดมองไม่ได้
     

    แต่ที่ยกให้ฮัคยอนเป็นคนชอบยั่ว เพราะเขามักจะเข้ามายั่วอารมณ์ผมแบบไม่ทันได้ตัว ผิวสีน้ำผึ้งกับคอระหงนั้นที่ทำให้ผมแทบอดใจไม่อยู่ทุกครั้งที่เขาเข้ามาใกล้ ยังไม่รวมรูปร่างที่เหมาะมือไปซะหมด ตั้งแต่เอวบางไปจนถึงสะโพกมนที่มักจะเผยให้เห็นเกือบทุกครั้งเวลาเจ้าตัวยกแขนหรือเต้นแรงๆ  ยิ่งเรียวขายาวที่มักจะใส่สกินนี่รัดรูปจนเห็นสัดส่วนได้ง่ายขึ้น แต่เพราะต้องหยุดความหืดกระหายของตัวเองไว้ จึงต้องต้องทำเป็นรำคาญเขาทุกครั้งเวลาที่โดนเข้าหา

     

    แต่ในความเป็นจริงความอดทนของทุกคนย่อมมีขีดจำกัด และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น เมื่อความอดทนที่มีมาตลอดถึงขีดสุด ทุกอย่างที่เคยอดทนไว้ก็จะระเบิดออกมา

    ในช่วงสายๆของวันที่เราเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในหอพักมีกระเป๋าเสื้อผ้ากับถุงของมากมายวางเกะกะอยู่ในห้องนั่งเล่น เมมเบอร์แต่ละคนต่างแยกย้ายกันพักผ่อนหลังจากที่ใช้เวลานั่งเครื่องมากว่าสี่ชั่วโมง มีแค่แต่ฮัคยอนเท่านั้นที่ยังคงนั่งแหมะอยู่ที่โซฟาหนังตัวยาว

     

    "ไม่ไปนอนหรือไง"ผมถามพรางเดินเข้าไปในครัวแล้วเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาดื่มแล้วมองคนที่ขยับคอตัวเองไปมา

     

    ดูท่าว่าจะปวด

     

    "นั่งเครื่องนานๆแล้วปวดคอ นายนวดให้หน่อยดิ"เขาว่าแล้วขยับหันหลังมาให้พรางเอามือบีบๆแถวๆต้นคอตัวเองเบาๆ

     

    "ไปอาบน้ำ"ผมพูดตัดบทแทบจะทันทีที่ฮัคยอนพูดจบจนทำให้คนที่นั่งอยู่หันมาทำหน้าบึ้งใส่ขึ้นมาทันใด

     

    "ไม่นวดก็บอกไม่นวดดิ ไม่ใช่ไล่ไปอาบน้ำ ชิ"คนหน้าบึ้งพูดกระแทกเสียงก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าห้องตัวเองไปก่อนจะออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนกับสายตาค้อนๆที่เฟี้ยงใส่หน้าผมทั้งที่ยังยืนถือแก้วน้ำอยู่เต็มๆ

     

    โดนงอนเขาแล้วสินะ

     

     

    เวลาผ่านไปซักพักใหญ่ๆที่ผมยังนั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมแก้วน้ำใบเดิมที่ยังไม่ได้เอาไปเก็บ นั่งมองประตูห้องน้ำที่ยังคงปิดสนิทและมีเพียงเสียงเพลงที่ดังคลอออกมาเบาๆ

     

    "เสร็จรึยังฮัคยอน"จนในที่สุดผมนั่งรอต่อไปไม่ไหวถึงเดินไปเคาะประตูเรียกคนข้างในที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะออกมาง่ายๆ

     

    "..."ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจนผมต้องเคาะเรียกอีกครั้ง

     

    "ชา ฮัคยอน ออกมาได้แล้ว"

    "..."คนข้างในยังคงเงียบจนผมเป็นห่วงไม่ได้ก่อนจะเปลี่ยนไปทุบประตูแรงๆแทน

     

    "ถ้านายไม่เปิดฉันจะไขกุญแจแล้วไปแล้วนะ"ผมยังคงทุบประตูห้องน้ำรัวๆแบบไม่กลัวว่าประตูจะพังและเมมเบอร์ที่เหลือจะตื่น

     

    จนในที่สุดเมื่อคนข้างในยังไม่มีท่าทีว่าจะเปิดออกมาผมถึงต้องเดินไปหยิบกุญแจห้องน้ำที่อยู่ในลิ้นชักใต้ทีวีมาใช้ แต่ภาพตรงหน้าแทบทำให้ผมสติแตกเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วกลับพบว่าคนที่พยายามเรียกอยู่นานกำลังหลับอยู่ในอ่างที่มีฟองสบู่อยู่เกือบเต็ม

     

    เปลือกตาบางปิดสนิท ริมฝีปากเล็กยกยิ้มอยู่น้อยๆเหมือนกำลังผ่อนคลายอยู่กับน้ำอุ่นๆและกลิ่นหอมๆของน้ำสบู่

    เพราะขนาดของอ่างที่ไม่ใหญ่มากทำให้เรียวขายาวต้องชันขึ้นมาจนเกือบทำให้เห็นเรียวขาเนียนสีน้ำผึ้งที่มีฟองเกาะอยู่ประปลาย

     

    หน้าอกเปลือยเปล่ากระเพื่อมไปตามจังหวะการหายใจที่สม่ำเสมอ เพราะการที่หัวทุยนั้นหนุนผ้าขนหนูที่พับไว้ที่ขอบอ่างทำให้คอระหงนั้นต้องเอนตามไปข้างหลังจนทำให้เผยช่วงคอยาวนั้นให้ได้อย่างชัดเจน

     

    ถ้าสภาพของฮัคยอนตอนนี้คืออ่อยกันแบบไม่รู้ตัว งั้นสภาพผมตอนนี้ก็คงเป็นไอ้หื่นที่ยืนมองคนช่างยั่วไม่วางตา

     

    ผมก้าวท้าวผ่านกรอบประตูเข้าไปโดยไม่ลืมที่จะหันไปเก็บลูกกุญแจที่เสียคาอยู่มาวางไว้ข้างในแล้วกดล็อกประตูซะ ก่อนนั่งลงที่ขอบอ่าง ไล่สายตาสำรวดเรือนร่างเปือยเปล่าที่โผล่พ้นฟองออกมาอย่างละเอียดก่อนจะเอ่ยเรียกปลุกคนที่หลับอยู่

     

    "ฮัคยอนอ่า~ ตื่นได้แล้ว"ผมก้มลงไปกระซิบเบาๆข้างหูก่อนจะหยุดค้างปล่อยให้ลมหายใจร้อนๆรินรดอยู่ที่ใบหู แล้วรอดูปฏิกิริยาตอบรับจากคนในอ่าง

    "ฮื้อ~"มีเพียงเสียงครางในรำคออย่างขัดใจเท่านั้นเมื่อถูกรบกวนการนอน หัวทุยขยับองศาหนีลมหายใจร้อนๆที่ยังรินรดอยู่ที่หู จนเผยให้เห็นคอระหงได้ชัดขึ้น

     

    "ฮัคยอนอ่า~ ถ้านายยังไม่ตื่นนายโดนฉันกินแน่ๆ"กระซิบปลุกคนหลับอีกครั้งแล้วขบเบาๆที่ใบหูก่อนจะไล่ริมฝีปากลงมาจูบซับหยดน้ำเล็กที่เกาะอยู่ที่รำคอ ดูเม้นเบาๆจนทิ้งรอยแดงไว้บางจุด และดูเหมือนจะไม่มีทางหยุดถ้าคนใต้ร่างยังไม่ตื่น

    "อื้อ นะ..นายทำอะไรเนี่ยจอง แทคอุน!"เมื่อถูกรบกวนหนักขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดคนที่หลับอยู่นานก็รู้สึกตัวกลับมานั่งหลังตรงแล้วทำหน้าตาตื่นใส่

     

    ผมปล่อยให้คนตัวเล็กเป็นอิสระก่อนจะผละออกมานั่งให้ดีๆเพราะโดนมือเล็กๆนั่นทั้งผลักทั้งทุบทันทีที่หันหน้ามาเห็น

     

    "เรียกตั้งนานไม่ยอมตื่น"

    "ไม่ตื่นก็สะกิดดิ จะมากัดคอฉันทำไม"มือเล็กวักน้ำขึ้นถูที่คอแรงๆอย่างอารมณ์เสีย แต่เพราะลุกขึ้นมานั่งหลังตรงแบบนี้ยิ่งทำให้เห็นผิวเนียนที่โผล่พ้นฟองสบู่ออกมายิ่งกว่าเก่า

     

    "ฮัคยอน"

    "อะไร"

    "นายนี่มันน่าฟัดชะมัด"ผมพูดก่อนจะดึงคอคนตัวเล็กเข้ามากดจูบเบาๆอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ค่อยๆจูบซับไปตามเรียวปากเล็ก ดูดดุนซ้ำๆจนขึ้นสีก่อนจะผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งเมื่อรู้สึกถึงแรงทุบตีจากคนในอ่าง

    “นายทำบ้าอะไรเนี่ย!”คนตัวเล็กโวยวายก่อนจะตีน้ำใสหน้าผมที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมหลบจนเปียกไปหมด

    “นายอยากยั่วกันเอง ช่วยไม่ได้”

    “ยั่วอะไร ใครยั่ว ไอ้บ้า ออกไปเลยนะ”ฮัยยอนยังคงตีใส่ผมไม่หยุดจะผมทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นยืนแล้วถลึงตาดุๆใส่จนในที่สุดคนตัวเล็กก็ต้องยอมหยุด

    “นาย เสร็จ ฉันแน่”ผมพูดเน้นย้ำทีละคำจนทำให้คนตัวเล็กเบิกตากว้างเพราะการกระทำหลังจากผมพูดจบ

    เสื้อยืดสีดำตัวบางที่ใส่อยู่ถูกถอดโยนมันทิ้งไปข้างๆแล้วก้าวขายาวลงไปอยู่ในอ่างใบเดียวกัน ก่อนจะนั่งคุกเข่าลงคร่อมทับสะโพกมนเอาไว้ให้อยู่ระหว่างขา

     

    ป้อนจูบร้อนแรงให้คนที่เพิ่งหายตกใจใส่แบบไม่ทันได้ตั้งตัว ลิ้นเล็กถดได้แต่ถดหนีเมื่อถูกไล่ปลายลิ้นชื้นแฉะไล่ต้อนเข้าไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ต้องยอมโอนอ่อนไปกับจูบที่ถูกมอบให้

    ตัวเล็กใต้ร่างเหมือนจะหลอมละลายจมไปกับอ่างเมื่อผมบดเบียดริมฝีปากลงไปให้แนบชิดยิ่งขึ้น จนต้องใช้แขนรั้งเอวเล็กให้เข้ามาเบียดชิดกันยิ่งขึ้น  

     

    "อะ..อื้อ"เสียงเล็กได้แต่ครางประท้วงอยู่ในคอเมื่อเริ่มหายใจไม่ค่อยออก ผมได้แต่ถอนจูบออกอย่างแผ่วเบาแต่ริมฝีปากของเรายังแตะกันอยู่

     

    "นายทำฉันหมดความอดทนแล้วชา ฮัคยอน"ผมพูดด้วยเสียงแหบพร่าเมื่อความต้องที่มีต่อคนใต้ร่างเริ่มมากขึ้นเรื่อย ริมฝีปากของเราสัมผัสกันทุกครั้งเมื่อใครคนใดคนหนึ่งขยับปากพูด

     

    "ฉันไปทำอะไรให้นานหมดความอดทนกันห๊ะ"คนตัวเล็กเถียงกลับมาทั้งที่ยังสูดลมหายใจเข้าปอด

     

    "นายชอบมายั่วให้ฉันคลั่งแล้วก็ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น นายไม่รอดแน่ หึหึ"

    "เฮ้ย!"เสียงเล็กๆยังพูดไม่ทันจบผมก็รั้งคนตัวบางให้สลับขึ้นมาคร่อมอยู่บนตักแล้วปล่อยตัวเองลงไปนั่งแช่ในน้ำแทน

     

    สภาพตอนนี้เลยกลายเป็นว่าฮัคยอนกำลังนั่งคร่อมตัวผมไว้ โดยมีแขนเล็กเกี่ยวอยู่ที่คอเพื่อประคองไม่ให้ตัวเองล้ม สะโพกเล็กเบียดลงมาเบาๆแถวหน้าขาเพื่อหาที่นั่งให้มั่นคง จนทำให้ผมต้องส่งมือไปบีบเค้นสะโพกมนอย่างสนุกมือ

     

    "อย่าเพิ่ง อ..อื้อ"เสียงหวานครางในรำคอเมื่อผมแกล้งไล่บีบเค้นไปตามเรียวขาเนียนก่อนจะค่อยๆฝังจมูกลงบนสันกรามไล่ต่ำลงมาตามรำคอยาว ตักตวงความหอมหวานจากผิวกายสีน้ำผึ้งทั้งที่มือยังคงสาระวนอยู่กับผิวเนียนใต้น้ำ

     

    "อื้อ.."เสียงหวานครางขึ้นเบาๆเมื่อผมไล่สันจมูกลงมาฟอนเฟ้นอยู่แถวแผงอกบาง ตวัดลิ้นเล่นไปกับยอดอกเล็ก ดูดดุนเบาๆจนคนบนร่างครางเสียงกระเส่าพร้อมเลื่อนฝ่ามือเล็กมาขยุ้มผมเพื่อระบายอารมณ์

     

    "อย่าครางดังมากนักสิ เดียวน้องๆตื่นมาได้ยินเข้าล่ะแย่เลย หึ"ผมละริมฝีปากออกมาก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมามองหน้าคนบนร่างที่เอาแต่กัดปากตัวเองเพื่อห้ามเสียงครางหวานๆนั้น

    เปลือกตาบางบลือขึ้นมองเล็กน้อยหลังจากผมพูดจบก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงมาให้อยู่ในระดับเดียวกัน  ริมฝีปากบางขยับมากระซิบบางอย่างที่ข้างหูด้วยเสียงแหบพร่า จนทำให้ผมอดที่จพยิ้มกับสิ่งที่ได้ยินไม่ได้

     

    "นายอย่าทำแรงแล้วกัน"ริมฝีปากบางเลื่อนกลับมาเป็นคนป้อนจูบให้ผมแทน ลิ้นเล็กค่อยๆไล่เกี่ยวกวัดกับลิ้นผมอย่างยั่วยวน ก่อนที่มือเล็กจะผละออกจากกลุ่มผมแล้วควานลงไปใต้น้ำเพื่อปลดหัวเข็มขัดผมออกด้วยมือข้างเดียว

     

    "ช่วยหน่อยสิ"เหมือนจะเป็นเรื่องยากเกินไปริมฝีปากบางจึงถอนออกมาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าพร้อมขบลงบนริมฝีปากล่างของผมอย่างอ้อนๆ

     

    "ยั่วเก่งจะเลยนะ"ผมพูดก่อนจะปล่อยมืออกจากสะโพกมนมาปลดหัวเข็มขัดออกก่อนจะดันร่างของตัวเองขึ้นเพื่อให้คนที่นั่งทับอยู่ดึงกางเกงออกไปจนร่างของเราเปลือยเปล่ากันทั้งคู่

    สั่นจมูกโด่งคลอเคลียไปตามผิวเนื้อเนียนสูดดมความหอมหวานจากกลิ่นสบู่ที่ยังคงติดอยู่ ขบเม้นริมฝีปากลงไปเบาๆสร้างรอยแดงๆเอาไว้จนทั่ว

     

    “อ๊ะ..”ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อผมยกตัวเขาขึ้น แขนเล็กกอดรอบคอผมแน่นด้วยความตกใจก่อนทีผมจะวางเขาลงบนขอบอ่างอาบน้ำแล้วตามไปซ้อนทับอย่างรวดเร็ว

    กดจูบลงบนริมฝีปากบางแล้วค่อยๆไล้จูบซับลงมาตามสันกรามจนถึงรำคอระหง ลากต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงยอดอกสีหวาน ตวัดลิ้นเล่นพอให้คนตัวบางได้หลุดเสียงครางออกมา

     

    “ครางหวานๆนะคนดี”ผมละริมฝีปากออกก่อนจะขยับไปกระซิบด้วยน้ำน้ำเสียงแหบพร่า

    “อะ..อืม”คนตัวเล็กครางรับด้วยเสียงสั่นๆก่อนที่บทรักร้อนแรงจะเริ่มขึ้นจริงๆซักที เสียงครางหวานดังก้อนไปทั่วห้องสี่เหลี่ยงปนไปกับเสียงหอบหายใจแรงๆจากแรงอารมณ์ของกันและกัน

     

    [VIXX] LEON | NEO | "ชา ฮัคยอน"

    ชา ฮัคยอน ก็คือชา ฮัคยอน
    คนที่เราไม่สามารถแต่งฟิคใสๆให้นางได้จริงๆ
    เรื่องนี้ยกให้พี่โบว์ตามคำเรียกร้องเลยค่ะ
    เพราะพี่โบว์เป็นเล่าโมเมนต์ในงานให้ฟัง เราไม่ได้ไป
    แต่แค่ได้ฟังก็ฟินแล้วค่ะ นิดๆหน่อยๆก็เอา
    ถ้าผิดพลาดหรือพิมพ์ผิดตรงไหนท้วงติกันได้เลยนะคะ

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×