[SF] Falling U Jr. x JB - [SF] Falling U Jr. x JB นิยาย [SF] Falling U Jr. x JB : Dek-D.com - Writer

[SF] Falling U Jr. x JB

โดย soolampoomz

ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้ามาใกล้... ...เธอกลับจะผลักไสฉันให้ออกห่าง...

ผู้เข้าชมรวม

1,316

ผู้เข้าชมเดือนนี้

1

ผู้เข้าชมรวม


1.31K

ความคิดเห็น


12

คนติดตาม


20
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  11 ส.ค. 57 / 15:36 น.

แท็กนิยาย

NiorB Bnior



ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
วูปค่ะ 555

ไม่ใช่อะไรอย่างที่หวังกันนะคะ ฮาาาา

ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    Title: Falling U

    Author : Soolampoom

    Genre: Boy x Boy,AU.

    Rate: PG                

     

    ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้ามาใกล้...

    ...เธอกลับจะผลักไสฉันให้ออกห่าง...

     

    แบบนี้มันไม่ถูกต้อง จินยอง...

     ขาเรียวก้าวเข้ามาใกล้คนตรงหน้าที่ตั้งแต่เขาพูดประโยคเมื่อกี้ออกไป

    ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองกันเลย

    ...ในขณะที่ฉันกำลังเกินเข้ามาใกล้...

    คนที่เอาแต่ก้มหน้าก้าวขาถอยหลังไปคล้ายไม่อยากได้รับการปลอบโยนจากอีกฝ่าย...

    การปลอบโยนจากคนที่เป็นต้นเหตุให้เขากำลังมีช่วงเวลาที่น่าอึดอันเช่นนี้

    ...เธอกลับผลักไสฉันให้ออกห่าง...

     

    ทุกอย่างมันเริ่มมาจากวันนี้ วันสุดท้ายของปีการศึกษา

    พวกเราทุกคนกำลังจะจบมัธยมปลาย

    ฤดูแห่งความภาคภูมิใจ ฤดูแห่งการลาจากเพื่อนชั้นมัธยมปลาย

    ความจริงมันก็ไม่ใช่ว่าจบไปแล้วจะแยกย้ายหายหน้ากันไปซะทีเดียว

    มีหลายคนได้เรียนที่เดียวกัน มันไม่ใช่การลาจากแบบถาวร

    แต่เขาคนนี้จะไม่รอให้มันนานไปกว่านี้แน่

    ความรู้สึกที่มีตอนนี้มันแทบจะล้นออกมาอยู่แล้ว ถ้ายังเก็บเอาไว้รอให้ใครคนใดคนหนึ่งตีตัวออกห่างไป คงทำใจไม่ได้แน่ๆ และเขาก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

     

    นี่จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด...

     

    หลังโรงเรียนเป็นสถานที่ที่ผมนัดเจอเขา แน่นอนว่ามันต้องเป็นช่วงเวลาที่ในโรงเรียนไม่มีใครด้วย

    เพราะถ้าคนอยู่เยอะ ผมก็ไม่กล้าพูดออกไปอยู่ดี

     

    แอบหวังว่าทุกอย่างจะผ่านได้ด้วยดี แต่กลับต้องเป็นฝ่ายหน้าหงายกลับมา เพราะเพื่อนสนิทตัวเองดันตอบกลับมาว่า

    ฉันคงรับความรู้สึกนายไม่ได้หรอกนะ จินยอง

    เจ็บดีมั้ยล่ะ...

     

    จินยอง...อย่าเป็นแบบนี้

    น้ำเสียงที่ฟังดูคล้ายคนไม่รู้จะทำอย่างไรกับสถานการณ์ตรงหน้าดี

    มือเรียวยกขึ้นหวังจะสัมผัสกลุ่มผมนิ่มของคนที่ยังก้มหน้าอยู่ แต่ก็ถูกปัดออกแทบจะทันที

     

    อย่าทำแบบนี้...นายปฏิเสธฉันนะแจบอม ปฏิเสธกันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมาเห็นใจกันหรอกนะ

    เสียงสั่นๆที่ฟังดูก็พอจะเดาได้ว่าคนพูดคงเสียน้ำตาไปแล้ว และตอนนี้คงกำลังปลอบใจตัวเองอยู่

    ฉันปฏิเสธความรู้สึกบางอย่างของนาย...แต่อย่างน้อย...เราก็เป็นเพื่อนกันได้

    สิ้นประโยคที่ดูคล้ายเป็นความหวังดี คนที่เอาแต่ก้มหน้าตลอดการสนทนาก็ยอมเงยหน้าขึ้นมาเสียที่ เผยให้เห็นตากลมแดงช้ำจากการปล่อยให้หลายน้ำใสจากความผิดหวังเล่นงานดวงตาคู่สวย

    จนทำเอาคนมองใจหายวาบ

    แจบอม...

    ฉันที่ก้าวผ่านความเป็นเพื่อนของเราไปแล้ว...

    จะให้กลับมายืนในตำแหน่งเดิม...มันไม่ง่ายหรอกนะ

    สำหรับนายอาจจะง่าย...แต่กับฉันที่เป็นคนล้ำเส้นเข้ามา...

    มันยากเกินไป...นายเข้าใจใช่มั้ย

     

    เป็นจินยองที่ก้าวเข้ามาทำลายระยะห่างตรงนี้อีกครั้ง  

    มือเรียวยกขึ้นมาสัมผัสข้างแก้มของอีกคน ที่คราวนี้ยืนนิ่งไม่ขยับถอยห่างไปไหน

    สองมือประคองใบหน้าคมของคนที่สูงกว่าไม่มาก

    ปลายนิ้วสอยเข้าท้ายทอยก่อนจะโน้มลงมา พร้อมกับริมฝีปากที่สัมผัสกันแผ่วเบา

     

    เป็นอิมแจบอมเองที่ต้องปิดตาลงอย่างหลีกไม่ได้

    เขาไม่สามารถทนต่อสายตาอีกคู่ที่ยังมองลึกเข้ามาจนทำให้หน้าร้อนขึ้นมาได้หรอกนะ

     

    สัมผัสนุ่มยามที่อีกฝ่ายบดเบียดริมฝีปาก

    ลำแขนเรียววาดล้อมรังลำคอยาวให้เข้ามารับองศาจูบได้ถนัดมากยิ่งขึ้น

     

    พอ...อือ...

    ครางฮือแผ่วในลำคอ สองมือถูกยกขึ้นคล้ายจะดันสัมผัสของอีกฝ่ายให้ออกห่าง

     

    นะ...นี่มันไม่ถูกต้อง

    เขาปฏิเสธจินยองไปแล้วนะ

    นี่จะมายืนนิ่งปล่อยให้ตัวเองโดยขโมยจูบได้ยังไงกัน

     

    อื้อ...ร้องประท้วงเบาๆ ยามที่รู้สึกได้ถึงกระดุมเสื้อนักเรียนที่ถูกปลดออก...

    ปาร์ค จินยองมือไวชะมัด

    ดะ...เดี๋ยว...พอแล้ว

    แทบจะหมดแรงดันอีกคนให้ออกห่างจากตัว ใบหน้าขาวก้มลงจนคางแทบจะชิดอก

    แก้มทั้งสองข้างปรากฏสีแดงระเรื่อจนคนมองอดที่จะยิ้มไม่ได้

     

    ทำแบบนี้ทำไม...ทั้งๆที่ฉันปฏิเสธนายแล้วแท้ๆ

    เอ่ยถามออกมาอย่างคนไม่มั่นใจ

    คราวนี้กลายเป็นว่า อิมแจบอมเป็นฝ่ายก้มหน้าไม่ยอมสบตาเพื่อนสนิทซะเอง            

     

    ฉันหน่ะ...ถ้าจะให้กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมคงไม่ได้หรอกนะ

    ยื่นมือออกไปคว้ามือของคนตัวสูงกว่าขึ้นมากุมไว้แนบอก

    แต่จะให้ตัดใจ และเลิกชอบแจบอมฉันก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

    กระชับมือให้แน่นขึ้น เมื่ออีกคนออกแรงทำท่าจะกระตุกมือหนี

     

    เพราะแบบนี้ ต่อให้นายปฏิเสธฉันอีกครั้ง...หรือสิบครั้ง

    ฉันก็จะบอกว่ารักนายแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ

    ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ

    จบประโยคด้วยรอยยิ้มที่จินยองมั่นในว่าดูดีที่สุดในชีวิตที่เคยยิ้มมา

    ลอบมองอีกคนที่ยังก้มหน้า และ แก้มที่ยังคงสีแดงระเรือไม่เปลี่ยน

     

    “…เข้านะ

    หืม...แจบอมว่าอะไรนะ

     

    ขยับเข้าใกล้คนที่ทำปากขมุบขมิบคล้ายอยากจะพูดอะไรซักอย่าง

    เหลือบมองคนที่เหมือนกำลังต่อสู้กับความคิดของตัวเอง

    ก่อนที่ประโยคเดิมก่อนหน้าที่จะถูกเอ่ยออกมา

    เพียงแต่คราวนี้ ปาร์ค จินยองให้ยินมันอย่างชัดเจน

    แม้ว่ามันจะแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ดังไปกว่าเสียงลมพัดซักเท่าไร

    แต่ก็เรียกรอยยิ้มกว้างให้ปรากฏบนใบหน้าได้

     

    พยายามเข้านะ...ปาร์ค จินยอง

     

    ไม่รู้ผมบอกคุณไปหรือยังว่าอิมแจบอมตอนนี้น่ารักขนาดไหน...

    .

    .

    .

    .

    แต่เขาน่ารักมากเลยล่ะ

    Fin.

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×