[EXO] ✰ หัวไม้ ' {chanbaek}

ลำดับตอนที่ #1 : หัวไม้ : 00

          สิ้นเสียงปืนนัดแรกที่ทำให้คนรอบข้างแตกตื่น กลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นในการเริ่มเกมแค้นให้นักเลงสองกลุ่มที่เอาชื่อสถาบันเป็นเดิมพัน

          สลับฝีเท้าวิ่งกรูเข้าหากันด้วยอาวุธครบมือราวกับเป็นเช่นอาชีพ

          การประกาศความแข็งแกร่งของกลุ่มคนทั้งสองสร้างความหวาดกลัวให้ใครต่อใครเป็นจำนวนมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีมนุษย์หน้าไหนปราณีความบ้าเลือดที่กำลังพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องเลยสักคน

          เสียงคมมีดบาดผิวหนังกลายเป็นบทเพลงปลุกใจที่ทำให้เด็กวัยเรียนมีกำลังฮึดในการฝ่าฟันความเกรงกลัว

          ไม่มีใครกลัวความเจ็บ
 
         ไม่มีใครกลัวความตาย

          เผชิญหน้ากับทุกสิ่งอย่างที่ประเดประดังเข้ามาอย่างกล้าหาญ ทำทั้งหมดเพียงเพื่อความรักที่มีต่อพวกพ้อง

          ใครๆอาจจะมองว่าพวกเขาไร้สาระ น่ารำคาญ ก่อความวุ่นวาย แต่ถ้าถามถึงเหตุผลแล้วมันคือ...การปกป้อง

          ปกป้องสถาบัน

          ปกป้องพี่

          ปกป้องน้อง

          ปกป้องเพื่อน

          ปกป้องตัวเอง

          แม้จะต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดและความสูญเสีย แต่นั่นคือสิ่งที่สามารถทดแทนกันได้กับศักดิ์ศรีและชื่อเสียง

          บนโลกใบนี้ ใครผู้อ่อนแอกว่าย่อมเป็นฝ่ายแพ้เสมอไป

 

          และสุดท้ายก็จบลงในห้องขังภายในสถานีตำรวจ เดือดร้อนผู้ปกครองให้ต้องมาประกันตัวทุกครั้ง

          "ป๊าไปไหน?" คำถามเรียบเฉยดังขึ้นหลังจากก้าวพ้นเขตกักขัง

          "อยากเจอป๊าก็นอนในคุกสักคืนสิ"

          "ม๊าล่ะ?"

          "ม๊าก็อยู่กับป๊าไง"

          "ได้ไงอ่ะ?"

          "สมองมึงได้รับความกระทบกระเทือนป่ะเนี่ยแบคฮยอน ป๊ากับม๊าอยู่ด้วยกันเป็นชาติละ มึงมาถาม'ได้ไง'เพื่อ?" ผู้ปกครองในคืนนี้ขมวดคิ้วมุ่นกับคำถามโลกเกือบแตก

          "ก็ม๊าเป็นผู้หญิง ส่วนป๊าเป็นผู้ชาย มันจะดูไม่ดีหรือเปล่า?"

          "ถ้ามันดูไม่ดีมึงคงไม่ได้เกิดมาล้างผลาญท่านหรอก"

          "ผมรู้หรอกน่าว่าพี่เอาเงินตัวเองมาประกันตัวผม ช้ะ?" หยอกล้อคนเป็นพี่ด้วยการเอาไหล่กระแทกเบาๆข้างตัว "และพี่ไม่ได้บอกป๊ากับม๊าดั้ว ช้ะ? ช้ะ? ช้ะ?"

          "ขึ้นรถ" ถึงอย่างนั้นก็ยังคงตีหน้านิ่งเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาเคยโกรธ ใช่ ความโกรธมันกลายเป็นอดีตไปแล้วเมื่อแบคฮยอนง้อด้วยการเรียกเขาว่าพี่

          "ทำเป็นดุน่าพี่ชานยอล กลับไปทำแผลให้ผมด้วย" เท้าคางลงกับหลังคารถเพื่อบอกกับคนตรงข้ามก่อนจะโดนเมินเฉยและส่งยิ้มง้อเก้อ

          แบคฮยอนรีบผลุบหัวตามเข้ามานั่งในรถและยังไม่ละความพยายามในการส่งยิ้มหวานดั่งมิสยูนิเวิร์ส

          "กับพวกไหนอีกล่ะ?"

          "เยสสส!" คนตัวเล็กแสดงความดีใจออกหน้าออกตาหลังจากนั่งเงียบกันมาเกือบครึ่งทาง

          เพราะนั่นหมายความว่าชานยอลของเขาหายโกรธแล้ว

          "ยังไม่หายโกรธร้อยเปอร์เซ็นหรอกนะ ถึงบ้านแล้วง้อด้วย"

          "ครับที่รัก"

TBC.
#หัวไม้ชานแบค

สวัสดีปีใหม่ : )