คาถารักพันชาติ ตอน นางนิราศ

เพลงบุญ ลูกสาวคนเดียวของเจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลในระดับจังหวัดต้องตายเพราะความไว้ใจ วิญญาณนั้นได้ล่องลอยสู่ร่าง “กลิ่นจันทน์” ภรรยาของ “หมื่นพินิจวาจา” ล่างฝรั่งสังกัดกรมพระคลังสินค้าในรัชกาลที่ 3

แม่หญิงผู้งามพร้อมสรรพทว่าอาภัพรัก ลุ่มหลงรักใคร่สามีที่ไม่เคยอาลัยใยดี แถมยังตั้งข้อรังเกียจเดียดฉันท์ อีกทั้งร่างกายก็อ่อนแอขี้โรค นางขาดสติขนาดเรียกร้องความสนใจของสามีด้วยการ “ผูกคอตาย”

โอ้...แม่เจ้า คิดได้ไงฟระเนี่ย?!

งานนี้ถ้าคิดว่าหล่อนจะลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเอง สร้างความโดดเด่นจนผู้คนตกตะลึงตาค้าง ตามล้างตามล่าแก้แค้นคนที่คิดไม่ดีกับเจ้าของร่างนี้แล้วล่ะก็...คิดผิดถนัด

มันเรื่องอะไรที่หล่อนจะต้องเปล่งรัศมีความโดดเด่นดึงดูดปัญหาด้วยเล่า มิสู้ตีเนียนเป็นแม่หญิงผู้โง่เขลาบูชาความรักแบบหน้ามืดตาบอดปิมดีกว่าหรือ? ใครๆ จะได้เอือมระอาจนไม่อยากพบหน้า แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่...หล่อนรังเกียจหมื่นพินิจวาจาเป็นอย่างยิ่ง

หมอนี่ใช้วาจาจิกกัดเชือดเฉือนได้เป็นเลิศสมกับบรรดาศักดิ์ที่ได้รับเสียจริงๆ

ทว่าในสายตาหมื่นพินิจวาจานั้น

นางหาใช่แม่หญิงคนเก่าดังที่หลายคนเข้าใจไม่ หากแต่เป็นใครอีกคนที่แผกแตกต่างออกไป อาจเป็นเพราะสายตาที่นางมองดูเขานั้นมิเหมือนเก่า มันมิได้มีความรักใคร่ผูกพันหรือเทิดทูนบูชา แต่เป็นการดูหมิ่นดูแคลน การเยาะเย้ยถากถาง มิหนำซ้ำยังกล้าขอหย่าขาด

มันมากเกินกว่าจะยอมรับได้ !

แล้วชีวิตคู่แบบฝ่ายหนึ่งหลอกให้หลงทาง

อีกฝ่ายล่อให้เผยตัวตนจะจบลงเช่นไร?