The Peace and Freedom
สงครามในสายตาของใครหลายๆคนอาจจะมีแต่สร้างความิพนาศทำลายล้างไม่จบสิ้น เรื่องสั้นเรื่องนี้จะทำให้ทุกท่านเห็นมุมมองของคนๆหนึ่งที่มีต่อจุดสิ้นสุดของสงคราม แล้วท่านจะรู้ว่าสงครามเมื่อสงบลงมันจะเป็นยังไง
ผู้เข้าชมรวม
1,256
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
1.25K
อัปเดตล่าสุด : 25 ส.ค. 51 / 18:37 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
"ขอบคุณที่อ่านะคร้าบ
หวังว่าคุณจะชอบเรื่องนี้
แต่ถ้าไม่ชอบ
ไม่เปนไร
แล้วเจอกัน
เดี๋ยวจะมีเรื่องใหม่
รอได้เลยนะคร้าบ
ขอให้ผู้อ่านและเยี่ยมชมทุกท่าน
โชคดี"
Red Pencil
นี่ก็เป็นคำกล่าวของเจ้าของผลงานนะครับ มันเป็นเพื่อนเราเองล่ะ ก็ขอให้ช่วยติชมให้มันหน่อยก็แล้วกันนะ
ขอความกรุณาด้วยนะครับ(โค้งคำนับงามๆสามที)
ขอบคุณล่วงหน้านะครับท่านผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
The Peace
"ท่านรับ!!! ผม้อารอหนุนโย่วนเลยนะรับ ผม้านไม่ไ้ถ้าไม่มีอหนุนนะรับ!!!"
นาวิโยธินหนุ่มรายานสถานาร์ให้ผู้บัับบัาอเาฟัผ่านทาวิทยุ บรรยาาศอนนี้เ็มไป้วยนเ็บ
นาย เสียปืน เสียระเบิ เสีย่าๆปนันมั่วไปหมเมื่ออทัพแแห่สหภาพโเวีย้อารยึ
ถนนบริเวสะพาน
โยผสานระหว่าทัพบและทัพอาาศเพื่อทำลายแนวป้อันอนาวิโยธินสหรั
"ใเย็นๆ่อนสิ อย่าเพิ่่วนสรุป" นายพลอบำออเา
"ท่านรับ ะให้ผมทำยัไล่ะรับ ผมะเละอยู่แล้วนะรับ!!!"
"ุ้อสบสิอารม....์...."
"ห่าโว้ย สบสิอารม์ั้นเรอะ !!! ไอ้พวหมูรัสเียนั่นมันมีอะไรมัน็นมาถล่มเราหมเลย รถถั ทหารราบ
เรื่อบิน เอามันมาหมเล้ยยยย!!! ผมไม่ใ่ผู้มีพลับ้าบออะไระไปสู้ับมันนะโว้ย!!! ผม้อารอหนุน
โน่วนเลยนะรับ!!!"
เสียที่อบลับมาาในวิทยุ่าแ็ระ้ายิ่นั
"ไ้เลยรับถ้านั่นือำสั่!! บอลาานฟรานิสโไ้เลย ไอ้เวรเอ๊ย!!!" านั้นเาึโยนวิทยุทิ้แล้วว้าปืน
ไรเฟิลู่โมM4* านั้นึวิ่เ็มฝีเท้าออาบัเอร์ไปที่แนวรบอเา เารู้ีมาลอว่าะเิอะไรึ้น
เาูออที่ีนทุ่มำลัสุัวเพื่อยึรุ
ถอนำลับาส่วนมา้านีน และแน่นอน เมื่อถอนำลัส่วนให่มาแล้วแนวรบ็ะอ่อนแอ
และะถูยึอย่า่ายายโย
U.S.S.R.(
อนนี้เาวิ่มาถึแนวอเาแล้ว เามอไปรอบๆและรีบประเมินสถานาร์โยทันที เาูออเลยว่า
ใระพินาศเมื่อฝ่ายนั้นมีรถถัอยถล่มะที่เามีเพียทหารราบ ใระเละเป็นโ๊เมื่อฝ่ายนั้นมีทหาร
มามายอยยิถล่มะที่ฝ่ายเามีเพียลุ่มทหารระิ๋วเียวที่แทบะไม่เหลือยุทโธปร์
"เวรเอ๊ย!!!"เาสบถ่อนะวิ่ไปหลบหลัระสอบทรายับทหารอเา
"สถานาร์เป็นไบ้ารับท่าน"พลทหารนหนึ่ถามโยไม่มอหน้าผู้นำอร้อยอเา
"ุิว่าไล่ะ ไอ้นายพลบ้านั่นแม่็ไม่ยอมส่อหนุนมา แล้วไอ้หัวแพวนั้น็ไม่รู้ั
หมมาันเรื่อยๆ ไอ้เรา็้อมารัษาที่มั่นที่นี่อี เฮ้อ "
"เอาน่า ็ถือะว่าเป็นโอาสีที่ะไ้เหรียล้าหาละันรับ"
"ุพร้อมนะ"
"พร้อม!"
ทันในั้นเอพวเาึเริ่ม ยิ
นาวิโยธินหนุ่มยิสู้้าศึอเาไปับพวพ้อ ยินหมุ อัุใหม่เ้า ยิ ว้าระเบิ
ใ้ทุอย่าที่เามี แ่เาและลุ่มทหารอันระิ๋ว็ไม่สามารถ้านทานศัรูที่มาว่าอย่าสุั้วไ้
พวเาึเริ่มแหล
"เฮ้ย!!!ระวั"ทหารนหนึ่ะโนแ่้าไปแล้ว เรื่อบินเ็ทMig-29**ทิ้ระเบิถล่มแนวระสอบ
ทราย บัเอร์ และทหารเือบทั้หม นระุย
นายร้อยนเียวอลุ่มระโหลบพ้นารัศมีระเบิไ้ทันอย่าหวุหวิ เารีบวิ่มาหลบ
อยู่หลัรถฮัมวี่อย่ารวเร็ว มือวารีบัปืนพออมาเพราะอนระโเาทิ้ปืนยาวไปแล้ว
เาพยายามิว่าะทำอย่าไรี โยไม่รู้เลยว่า ปาระบอปืนให่อรถถัT-90***ำลัเล็
มาที่รถ านั้น็ ปั!!!
รถันนั้นมอยู่ใ้อเพลิทันทีส่วนัวเาระเ็นไปยับริเววิทยุที่อยู่
วิทยุอันเียวับที่เาว้าทิ้ไปเมื่ออนแร
มีเสียนัออมาาวิทยุ "ส่ทหารและเรื่อบินไปที่นั่นโย่วนเลย เร็วเ้าเ่!!"
นั่นือสิ่สุท้ายที่เาำไ้ ่อนที่สิสุท้ายอเาะับวูบล...
...............................................................................
เาื่นึ้นมาในห้อทีู่เ่าๆโทรมๆ แู่ๆแล้วน่าะเป็นห้อพัฟื้นในโรพยาบาล เามอไปรอบๆ เห็นนๆ
หนึ่ใส่เสื้อาวน์สีาวเปื้อนราบสีน้ำาลึู่ๆแล้วน่าะเป็นหมอำลันั่ิบาแฟอยู่ เาึพูึ้น
"หมอ......"
ายนนั้นหันวับมา
"อ่าว นี่ฟื้นแล้วเรอะ ผมนึว่าุะอยู่ในสภาพนั้นไปลอีวิะอี"
"นี่....มันเิอะไรึ้นเนี่ย..?"
"อ๋อ ูเหมือนุะโนแรระเบิอัน่ะ"
"แรระเบิ....? อ๋อใ่ อนนั้นเอ แล้วทำไมผมถึมาอยู่รนี้ไ้ล่ะ"
หมอหัวเราะเล็น้อย"็มีนสุ่มาน่ะสิ เาว่าเห็นุบาเ็บหนั"
"ละ...แล้วสรามอนนี้ไปถึไหนแล้วล่ะ ผม้อไปรบ่อสิ"
หมอนนั้นมอออไปนอหน้า่า
"ไม่มีสรามแล้วล่ะเพื่อน ะไม่มีาร่าหรือทำลายอีแล้ว วามสบสุ และ อิสรภาพ มาเยือนแล้ว"
เาใเล็น้อย"หา....?แ่ทำไม...."
ยัไม่ทันที่ทหารหนุ่มะพูบ หมอนนั้น็สวนึ้นมาทันวัน
"นาย้อพันะเฮ้ย! เป็นนป่วย็นอนพัไปสิ อี5วันานายถึะยับไ้ อย่าถามอะไรมาไ้ไหม! ัน
ะไ้ไปัที"
แล้วหมอนนั้น็ลุาเ้าอี้ แล้ว้าวอย่ารวเร็วไปที่ประูห้อเพื่อะออไปาห้อ แ่่อนที่าอ
หมอะ้าวพ้นประูออไป ทหารนนั้น็ถามว่า
"แล้วนี่ผมหลับไปี่ปีเนี่ย"
หมอนนั้นอบโยไม่มอหน้าอเา
"7ปี" านั้น็เินออาห้อไป ทิ้ให้เาอยู่รนั้น
ะที่วันเวลาผ่านไป นาวิโยธินสัเว่าอาหารที่เาินนั้นทำไมมีแ่อาหารเ่าๆ แ่เ็บไ้นาน(เ่นอาหาร
ระป๋อ) ทำไมเาไม่เห็นใรเลยนอาเาและหมอนนั้น ระหว่าที่เาหลับนั้นมันเิอะไรึ้น
และรู้สึลาแลใับประโยที่หมอพูไว้
"ไม่มีสรามแล้วล่ะเพื่อน ะไม่มีาร่าหรือทำลายอีแล้ว วามสบสุ และ อิสรภาพ มาเยือนแล้ว"
และแล้ววันที่5็มาเยือน เาื่นึ้นมารู้สึีึ้นที่าเายับไ้ แ่็แปลใพอสมวรที่เาไม่เห็นหมออย่าเย
เห็นแ่อาหารและุอเา เารีบัารอาหารให้หมและเปลี่ยนุาุนไ้เป็นุยูนิฟอร์มอเา
เาเินออมาาห้อพร้อมทั้ิในใ "หมอไปไหน? แล้วนี่มันเิอะไรึ้น" แ่สิ่ที่เาเห็นลับเป็นเพียทาเินอรพ.เ่าๆ เาเริ่มทบทวนเรื่อทั้หม"สราม าปรัหัพั วามสบสุและอิสรภาพ"ทันในั้นเอ
เา็เรื่อนึออ
"ไม่น่า"เาพูลอยๆึ้นมานเียวแล้วรีบวิ่อย่าเ็มฝีเท้าไปที่ทาอออโรพยาบาล
เมื่อเาออมาาโรพยาบาล ภาพที่เาเห็นทำให้เา้อะลึ ภาพอเมือที่พัพินาศเ็มไป้วยา
ปรัหัพั และวามวินาศสันะโร อนนี้เาเ้าใถึวามหมายที่แท้ริอหมอนนั้นแล้ว
"วามสบสุและ อิสรภาพ"
ในเมื่อสรามรั้นี้ทำลายทุสิ่ สรามที่เิเพียเพราะ วามิที่แ่า
เิาน้ำมืออนเรานี่เอ สรามที่่าฝ่าย่าพูว่าเพื่อวามสบสุและอิสรภาพ และ็ไ้มาริๆ
เมื่อไม่เหลืออะไรให้ทำลายอีแล้ว ทุสิ่เหลือเพียาเท่านั้น ไม่มีอะไรเหลือ ไม่มีริๆ......
วามสบสุ(Peace)และอิสรภาพ(Freedom)ที่ทุน้อารือเ่นนี้รึ
By Red Pencil
ผลงานอื่นๆ ของ Head Phone ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Head Phone
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น