คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : แววตา?
O_o
โอย...ปวดหัว เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย =O=;;; ก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นวะ ฉันโดนรถชนใช่มั้ย แล้วตายหรือยัง มีใครช่วยฉันไว้บ้างหรือเปล่า คนไทยยังใจดีอยู่มั้ย ฮือออ~ T^T
“อ้าว...ยังไม่ตายนี่ หนังเหนียวเหมือนกันนะ”
หน็อย! พอสติกลับมาก็ได้ยินเสียงที่ไม่อยากจะได้ยินจากใครบางคนเป็นคนแรกเลยนะ นี่แปลว่าเขาก็ยังพอมีน้ำใจช่วยพาฉันมาส่งโรงพยาบาลสิท่า ก็โอเค นับว่ายังมีสามัญสำนึกอยู่บ้าง ใจคอจะปล่อยให้ฉันนอนเน่าตายกลางถนนก็ให้มันรู้กันไป -_-;;;
“ฉันไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก ถ้ายังแฉนายไม่ได้น่ะ” ฉันพยายามลืมตาให้กว้างขึ้นแล้วดันตัวเองให้หลังเลื่อนขึ้นมาพิงหมอน ก่อนจะสอดสายตามองไปรอบๆ “เอ๊ะ! หนังสือ...หนังสือรุ่นของฉันล่ะ (“ ) ( “)”
“โห...เชื่อเลย จะตายอยู่แล้วยังจะห่วงหนังสือรุ่นอยู่อีก ห่วงตัวเองก่อนดีมั้ย หา!”
“บอกแล้วไง ฉันยอมตายดีกว่าล้มเลิกภารกิจนี้”
“ก็เลยวิ่งให้รถชนซะเลยว่างั้น?”
“ไม่ใช่ละ...นี่มันอุบัติเหตุ ถ้าตั้งใจวิ่งให้รถชนจริงๆ ป่านนี้ฉันตายไปนานแล้ว”
“โอ้โห...กล้าพูด ที่เธอไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะเจ้าของรถเขาเบรกทัน รถเลยกระแทกตัวเธอไม่แรงมากเท่าไหร่ ดีนะที่แข้งขาไม่หักเอาน่ะ ลองเขาไม่เบรกสิ ป่านนี้ร่างเธอกระเด็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ -_-;”
แง~ พูดแล้วก็หวาดเสียว ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเบรกไม่ทันอะไรจะเกิดขึ้น มิน่าล่ะ ฉันถึงไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรมาก แต่รู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวแล้วก็มีแผลช้ำแผลถลอกๆ เป็นจุดๆ ไป
“ช่างมันเถอะ...นายเอาหนังสือรุ่นมาเลยนะ ฉันต้องเอากลับไปคืนเจ้าของเขาอีก”
“เสียใจด้วยนะ...เผาทิ้งไปแล้ว :)”
หน็อยยย...ไอ้เลวเทเลอร์ กล้าดียังไงมาเผาของของคนอื่นทิ้งแบบนี้ อ๊ากกก อยากจะร้องไห้ U_U
“นะ...นาย! เผาทิ้งได้ไง เล่มนั้นฉันยืมคนอื่นมานะเฟ้ย!!!”
“เรื่องของเธอสิ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันนี่ :)”
“นี่นาย!” ฉันลุกพรวดขึ้น กะจะลงจากเตียงไปบีบคอเขาให้ตาย แต่อยู่ดีๆ เอวก็ปวดแปร๊บขึ้นมาเลยต้องยั้งเอาไว้ “โอยยย...ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮึ่ย!”
“ทำเป็นซ่าส์...เอาชีวิตให้รอดก่อนเถอะ นี่เธอเป็นหนี้บุญคุณฉันอยู่ด้วยนะ สำนึกซะบ้างสิ ไม่ใช่เอะอะก็คอยแต่จะหาเรื่องกันแบบนี้ ไม่น่ารักเอาซะเลย”
“โอ๊ย! ฉันจำเป็นต้องน่ารักกับคนอย่างนายด้วยเหรอ อีกอย่างนะ! ที่ฉันโดนรถชนก็เพราะนายนั่นแหละ มาวิ่งไล่ฉันทำไม นิสัยไม่ดี -_-+++”
“ฉันยังไม่ทันวิ่งเลยนะ เธอวิ่งของเธอเอง -*-”
เออ...จริง
“ก็นาย...”
♫ ♪~มะยัง ภันเต วิสุง วิสุง รักขะนัตถายะ ติสะระเณนะสหะ ปัญจะ สีลานิ ยาจามะ~♫ ♪
เฮ้ย! ตกใจ O_O เสียงบทสวดมนต์จากที่ไหนเนี่ย หลอนนะ ไหนบอกว่าฉันยังไม่ตาย แล้วทำไมมีเสียงพระสวดได้อ่ะ แงงง แต่นี่มันบทสวดอาราธนาศีลห้านี่นา ไม่ใช่บทสวดศพ ทำไมถึงมาดังในนี้ได้อ่ะ กรี๊ดดด น่ากลัว >O<
ฟุ่บ~
อีตาเทเลอร์กระตุกยิ้มก่อนจะล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง ขณะนี้มันกำลังสั่นได้ที่เลยจ้า งั้นก็แปลว่า...
“โทษที เสียงโทรศัพท์ฉันเอง ^^”
อะ...อะ...อะไรวะเนี่ยยยยยย =[]=
คนบ้าอะไรเอาเสียงสวดมนต์มาเป็นเสียงเรียกเข้ามือถือ หลอนนะเว้ยยย โอ้โห! แล้วทำมาใช้เสียงเรียกเข้าเป็นบทสวดอาราธนาศีลห้า แต่ตัวเองไม่เห็นจะทำสักข้อ โดยเฉพาะข้อมุสาวาทานี่ไม่มีโดยสิ้นเชิง ฉันเพิ่งเข้าใจสุภาษิตมือถือสากปากถือศีลก็วันนี้แหละ สร้างภาพชัดๆ!
“บ้านนายนับถือคริสต์ไม่ใช่เรอะ! ทำไมมาใช้เสียงเรียกเข้าเป็นบทสวดมนต์ของพุทธล่ะ”
“ก็ฉันชอบนี่ ฟังแล้วใจสงบดี ^^”
อื้อหือ? ได้แต่สงบไง ความหมายของมันไม่ได้เข้าไปเจาะกะโหลกส่วนไหนของเขาเลยใช่มั้ย ถึงได้ยังขยันทำชั่วอยู่แบบนี้เนี่ย =_=
♫ ♪~ ติสระเณนะ สะหะ ปัญจะ สีลานิ ยาจามะ~♫ ♪
“นี่อีกนิดฉันจะก้มลงกราบแล้วนะ -_-; ทำไมไม่กดรับสายสักทีล่ะ”
“แม่ฉันโทรมาน่ะ...ถ้ากดรับแล้วเธอห้ามส่งเสียงอะไรเข้ามาเด็ดขาดเลยนะ”
“แล้วทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย”
“ถ้าเธอไม่เชื่อ...คิดเอาเองแล้วกันว่าจะโดนอะไร อยู่ในสภาพแบบนี้เธอขัดขืนฉันไม่ได้แน่ๆ :)”
“ทำไม จะปล้ำฉันอีกเหรอ บอกแล้วไงว่าไม่กลัว ดีจะตาย ได้เป็นสะใภ้ท่านลอร์ด ชีวิตดี๊ดี~~~”
“ฉันจะจับเธอแก้ผ้าแล้วอัดคลิปส่งไปเพจ Youlike จบมั้ย”
“จบ!” ฉันรีบตอบโดยไม่ต้องคิด แค่ปล่อยให้เขารับสายคุณหญิงแม่ไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงอะไร อย่าเสี่ยงจะดีกว่า T^T “รีบๆ รับเถอะ ก่อนที่ฉันจะหนีไปบวชชีเร็วๆ นี้เพราะเสียงมือถือนายเนี่ย”
เทเลอร์พยักหน้าพลางกดรับสาย
“ฮัลโหล”
[อยู่ไหนคะลูก เพื่อนที่โดนรถชนเป็นยังไงบ้างแล้ว]
เสียงยัยคุณหญิงแม่ดังลอดโทรศัพท์ออกมาเป็นภาษาอังกฤษฉอดๆ แต่ดูจากคำพูดแล้ว แปลว่าไอ้หมอนี่ต้องโทรไปบอกแม่มาแหงๆ ว่ามีเพื่อนถูกรถชน เขาก็เลยต้องพามาส่งโรงพยาบาล กลายเป็นคนดีของสังคมไปอี้กกก
“เพื่อนยังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลยครับ ยัยนี่อาการไม่ค่อยดี หมอบอกว่าอาจจะตายได้”
ตายบ้านแกสิ! ไอ้เลวววววว -_-+++++
[ตายจริง! เพื่อนคนไหนคะเนี่ย น่ากลัวจังเลย >_<]
“คนที่ไปทำรายงานบ้านเราไงครับ”
[จริงเหรอลูก...โธ่ถังเอ๊ย...เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ให้ป้าแมรี่ทำข้อต่อไก่ทอดไปเยี่ยมหน่อยดีกว่า บัวลอยก็มีเหลืออยู่นะ ยังไม่บูดด้วย เดี๋ยวเอาราดข้าวไปเลยทีเดียว กลิ่นข้าวจะได้หอมๆ]
ม่ายยยยยยยยยยยย อย่ามายุ่งกับช้านนนนนน TOT
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหญิงแม่ หมอยังห้ามไม่ให้ยัยนี่ทานอะไร ตอนนี้ยังให้อาหารทางสายยางอยู่เลย J”
โอ๊ย! ไอ้...ไอ้ %$*(*%$$##&())(&%%$ ฉันควรจะด่าเขาเป็นภาษาอะไรดีถึงจะสาสม! บังอาจมาแช่งฉันว่าอาการโคม่าถึงขั้นนี้ได้ยังไง แต่...อภัยให้ไปก่อน อย่างน้อยเขาก็ช่วยเบรกข้อต่อไก่จากยัยคุณหญิงเอาไว้ได้ทันเวลาล่ะนะ U_U
[เหรอจ้ะๆ แย่จัง แล้วนี่ลูกจะกลับกี่โมงคะ ให้ลุงแซมขับรถไปรับมั้ย]
“วันนี้ผมคงไม่กลับครับคุณหญิงแม่ สงสารเพื่อน เค้าไม่มีใครมาเยี่ยมเลย ติดต่อญาติพี่น้องก็ไม่ได้ ผมกลัวว่าถ้าเกิดเค้าใกล้จะตายขึ้นมาแล้วอยากจะสั่งเสียอะไรทิ้งไว้เป็นครั้งสุดท้าย จะไม่มีใครคอยเอาข้อความไปบอกพ่อแม่เค้านะครับ”
โอ๊ย!!! ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ฉันจะตะโกนออกไปดีมั้ยว่าฉันยังไม่ตายโว้ยยย แต่...ก็ยังไม่อยากเห็นคลิปโป๊ของตัวเองใน Youlike เหมือนกันนะ
อดทนไว้มารี...เรื่องแค่นี้เอง
[โถ...น่าสงสารจัง ดีแล้วค่ะลูก เทเลอร์ของแม่ช่างมองการณ์ไกลและเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนมนุษย์ แม่ภูมิใจในตัวลูกจริงๆ]
“ครับคุณหญิงแม่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ คืนนี้ผมคงต้องนอนที่โรงพยาบาลนี่แหละ ตื่นเช้าค่อยอาบน้ำออกไปเรียน”
[จ้ะ! ขาดเหลืออะไรโทรมาบอกป้าแมรี่นะ ฝากบอกเพื่อนด้วยว่าแม่เป็นห่วง ขอให้หายไวๆ พระเจ้าคุ้มครองนะคะ]
“ครับ...ฝันดีนะครับ”
อีตาเทเลอร์วางสายไปแล้ว เขายัดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกงพลางหันมายักคิ้วใส่ฉัน
หน็อย! ยังจะมีหน้ามาทำท่าทางกวนประสาทใส่ฉันอีก เมื่อกี้เพิ่งจะแช่งฉันไปหยกๆ ไม่ใช่เรอะ!
“นายนี่มัน...ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี”
“บอกว่าฉันหล่อมากก็ได้ :P”
“เพื่อออ!” ฉันกลอกตาใส่เขาก่อนจะชี้นิ้วไปที่ประตูห้อง “กลับบ้านนายไปเลย ไม่ต้องมาอยู่เฝ้าฉันหรอก ฉันยังไม่ตายง่ายๆ แน่ ไม่ต้องห่วง”
“ไม่มีทาง...ฉันต้องเฝ้าเธอเอาไว้ไม่ให้คลาดสายตา ไม่งั้นเดี๋ยวก็เที่ยวตามสืบเรื่องของฉันอีก”
“โอ๊ย! พ่อคุณ สภาพฉันปานนี้จะมีเรี่ยวแรงไปสาระแนเรื่องของใครเขาได้ กลับไปเหอะ ฉันจะพักผ่อน ไม่ไปสืบอะไรแล้วน่า ดึกป่านนี้ด้วย ชาวบ้านชาวช่องเขาหลับกันหมดแล้ว”
“ไม่อ่ะ...จะนอนนี่ มีไรมั้ย” เทเลอร์ทิ้งตัวลงบนโซฟาเฝ้าไข้อย่างไม่แคร์สื่อ แถมยังดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวพร้อมหลับเสร็จสรรพอีกต่างหาก “ขี้เกียจกลับบ้าน กลับไปก็ต้องตื่นเช้าอีก นอนนี่ดีกว่า พรุ่งนี้จะได้ตื่นสายๆ หน่อย นี่ฉันต้องไปโรงเรียนคนแรกเกือบทุกวันเลยนะ น่าเบื่อจะตายไป”
นั่นไง! ก็ว่าอยู่ว่าทำไมหมอนี่ไปโรงเรียนเช้าจัง ที่แท้ก็คงโดนยัยคุณหญิงแม่บังคับสินะ อึดอัดมานานสิท่า พอได้โอกาสถึงรีบหนีไม่ยอมกลับบ้านซะเลย ไม่ใช่ว่าอยากจะอยู่เฝ้าเป็นเพื่อนฉันหรอก ไม่ต้องแปลกใจ -_-*
“เอาเถอะ! แล้วแต่นายละกัน ฉันนอนดีกว่า ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้ว”
“อืม...รีบๆ หายล่ะ เดี๋ยวไม่มีเธอมาคอยกวนใจแล้วชีวิตฉันมันจะว่างเกินไป ^^”
“ปกติก็ไม่เห็นจะเคยว่างอยู่แล้วนี่ ไม่ต้องทำมาพูดดีหรอก ชิ!”
“นั่นแหละ เออนี่...ฝันดีละกัน บาย”
ช่างเป็นการบอกฝันดีที่ทื่อที่สุดในโลก -_-; น่าสงสารยัยเออะไรนั่นเหมือนกันนะได้อีตาเทเลอร์เป็นแฟน คงเหมือนตกนรกทั้งเป็นอ่ะ เอ๊ะ! แต่ก็ไม่แน่หรอก เพราะเท่าที่เห็นเขาก็ดีกับทุกคนนี่หว่า ยกเว้นกับฉันเนี่ย =_=
แต่จะว่าไป...บางทีเขาก็ดูเหมือนจะทำดีกับฉันอยู่นะ แค่ไม่ยอมรับออกมาตรงๆ อ้างนั่นอ้างนี่ไปเรื่อย ไหนจะตอนที่ฉันเกือบโดนคนขับแท็กซี่ปล้ำ ไหนจะตอนโดนรถชนนี่อีก เขาจะไม่ช่วยก็ได้ ปล่อยให้ฉันตายไปสิ จะได้ไม่ต้องมีคนคอยหาเรื่องมาแฉเขา แต่อย่างน้อยการที่เขายังคอยช่วยเหลือฉันอยู่ มันก็พอบอกเป็นนัยๆ ได้นะว่าลึกๆ แล้วเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรมาก…
พอเห็นเทเลอร์คุยกับแม่แบบนั้นแล้ว ฉันก็เลยเพิ่งนึกได้ว่าลืมโทรบอกแม่ตัวเองเหมือนกัน T^T แต่ตอนนี้แม่น่าจะหลับแล้วมั้ง ไม่เป็นไรพิมพ์บอกไว้ในไลน์ก็ได้ เดี๋ยวบอกไปว่ามาค้างบ้านวิกกี้แล้วกัน แม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง พอพิมพ์เสร็จฉันก็พลิกตัวตะแคงข้างหันไปมองเทเลอร์ เขานอนหลับตาอยู่ แต่คงยังไม่หลับหรอก แอบเห็นว่ากระดิกเท้าเล่น หรือว่าฉันจะลองใจเขาดูอีกสักทีดีมั้ยนะ ลองดูว่ารอบนี้เขาจะยังคิดช่วยเหลือฉันอีกมั้ย เพราะมันไม่มีข้ออ้างอะไรให้เขาใช้ได้อีกแล้ว ถ้าเขาช่วยฉัน...ก็คงแปลว่าเขาอยากจะช่วยฉันจริงๆ
ลองดู!
กึ่ก...กึ่ก
ฉันเอาเท้าถีบเตียงให้ดังตึงตังจนเทเลอร์ต้องลืมตาขึ้นมามอง จากนั้นวิญญาณของออยในฮอร์โมนก็เข้าสิง ฉันแกล้งทำเป็นชัก ตาเหลือก กัดฟันกึ่กๆ ให้ดูน่ากลัวที่สุด สภาพเหมือนคนกำลังจะตาย หายใจไม่ออก พยายามดิ้นรนเอาตัวรอด มือและเท้าหงิกงอ ดีนะที่ฉากนั้นฉันดูซ้ำวนไปวนมาหลายรอบ พอลองมาทำดูบ้างก็เลยค่อนข้างจะเหมือน จนฉันเริ่มงงตัวเองแล้วเนี่ยว่าสรุปตูชักอยู่จริงๆ หรือเปล่าฟะ =_=
“เฮ้! ยัยหนูมาลี เกิดอะไรขึ้น เธอเป็นอะไรน่ะ O_o”
เทเลอร์สะดุ้งพรวดขึ้นมาทันที เขาดูตกใจมาก แล้วพอดีว่าฉันเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์เกินไปหน่อย ก็เลยเผลอกัดลิ้นตัวเองเข้าไปจริงๆ เลือดไหลเลย แงงง TOT แต่อยู่ดีๆ เทเลอร์ก็เอามือมายัดเข้าไปในปากฉัน O_o แล้วออกคำสั่งเสียงดัง
“กัดมือฉันเลย อย่ากัดลิ้นตัวเอง เดี๋ยวฉันจะรีบกดออดเรียกพยาบาลให้”
กึ่ก~กึ่ก
ฉันแกล้งกัดมือเขาจริงๆ แต่ก็พยายามจะยั้งไม่ให้แรงมาก นี่มืออ่ะ...มือล้วนๆ เลยนะ O_O ปกติเขาไม่ให้เอาอะไรยัดปากคนชักไม่ใช่รึไง หรือถ้าจะยัดก็ต้องใช้ผ้านุ่มๆ มาม้วน เพื่อที่ผู้ป่วยจะได้ไม่กัดลิ้นตัวเอง แล้วอีตานี่เป็นบ้าเหรอ ยัดมือเข้ามาทั้งดุ้น ถ้าฉันเกิดชักขึ้นมาจริงๆ แล้วออกแรงกัดแบบไม่ยั้ง มือเขาไม่ขาดคาปากฉันเลยเหรอ ฮือออ~ TOT
แหง็ก~แหง็ก
พอเทเลอร์ทำท่าจะขยับตัวไปกดปุ่มเรียกคุณพยาบาล ฉันก็แกล้งทำเป็นชักน้อยลง แล้วก็ปล่อยปากออกจากมือเขา ก่อนจะแกล้งไอสองสามทีเพื่อความสมจริง
“แค่กๆ มะ...ไม่เป็นไร ฉันโอเคแล้ว -O-”
“แน่ใจนะ” เทเลอร์เลิกคิ้ว พลางสะบัดมือสองสามครั้ง ฉันแอบเห็นมือเขาแดงแล้วก็บุ๋มเป็นรอยฟัน ถึงจะยั้งไว้บ้างแล้ว แต่เพื่อการแสดงที่สมจริงก็กัดไปไม่เบาอยู่ ก็ขนาดกัดลิ้นตัวเองเลือดออกได้อ่ะ คิดดูว่าอานุภาพของอินเนอร์มันร้ายแรงขนาดไหน “ฉันว่าเรียกพยาบาลมาดูหน่อยดีกว่า เดี๋ยวก็ชักอีกหรอก -_-;”
“ไม่เอาๆ เดี๋ยวโดนฉีดยา ฉันไม่ชอบเข็ม”
“อย่าดื้อน่า มันอันตรายนะรู้มั้ย เมื่อกี้ถ้าฉันไม่เอามือไปยัดไว้ให้เธอกัด เธอคงกัดลิ้นตัวเองขาดไปแล้ว”
ไม่มีทางย่ะ!
“ทำไมล่ะ...เป็นห่วงฉันเหรอ ^^”
ฉันแกล้งแหย่เขา แต่ก็ทำเอาเทเลอร์เงียบไปเหมือนกัน เขามองหน้าฉันนิ่ง แววตาดูอ่อนโยนลง แล้วก็ไม่ยอมตอบคำถามฉันด้วย นิ่งคิดอะไรอยู่เนี่ย...
ไม่นะ...อย่าบอกว่าเขาเป็นห่วงฉันจริงๆ เป็นไปไม่ได้น่า
“นั่นสิ” ในที่สุดเขาก็พึมพำออกมา “งงตัวเองว่ะ”
ดู...พูดจาให้มันดูตะมุตะมิน่ารักหน่อยก็ไม่ได้ ปกติถ้าเป็นในนิยายพระเอกจะต้องตอบว่า ‘ใช่!...ฉันเป็นห่วงเธอมาก’ อะไรทำนองนี้ไม่ใช่เหรอ อ้อ! แต่ลืมไปว่าอีตานี่ไม่ใช่พระเอก ตัวร้ายก็ต้องพูดจาป่าเถื่อนแบบนี้แหละถูกแล้ว พระเอกของชีวิตฉันมีแต่รุ่นพี่ไอคอนเท่านั้นแหละ คนอื่นไม่มีสิทธิ์!!!
“งงอะไรของนาย บ้าป่ะเนี่ย”
“บ้าไปเลยยังดีซะกว่า...จะได้ไม่ต้องมีความรู้สึก”
“ความรู้สึก?”
“ช่างเถอะ...ผู้หญิงอย่างเธอจะไปเข้าใจอะไร =_=”
“โหย...แล้วผู้ชายอย่างนายมันดีกว่าผู้หญิงอย่างฉันตรงไหนไม่ทราบ”
“เธอมันไม่มีหัวใจ”
“ใครบอกนายว่าฉันไม่มีหัวใจ”
“เคยรักใครบ้างรึเปล่าเถอะ”
อีตาเทเลอร์ยักไหล่พลางเดินกลับไปนั่งที่โซฟาของตัวเองตามเดิม ก่อนจะล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเล่น โธ่! ทำเป็นแก้เขินล่ะสิ ฉันรู้ทันหรอกนะ
“เคยสิ! ทำไมจะไม่เคย ตอนนี้ก็ยังรักอยู่”
“รักเลยเหรอ...อย่างเธอนี่รักใครเป็นด้วย?”
“ไม่ถึงกับรัก ก็แค่แอบชอบน่ะ แต่เขาคงไม่ชอบฉันหรอก เพราะฉันมันไม่ได้เรื่อง แต่เขาอ่ะ เพอร์เฟ็กต์มาก เป็นถึงปริ๊นซ์ของโรงเรียนเชียวนะ”
“ฉันเหรอ”
“แหวะ! อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ปริ๊นซ์โรงเรียนเราไม่ได้มีแค่นายคนเดียวนะคะ”
“งั้นก็ต้องเรียกอดีตปริ๊นซ์สิ แล้วเธอหมายถึงใคร...รุ่นพี่ไอคอนเหรอ”
“อืม...ใช่”
พูดถึงเขาแล้วฉันก็หน้าแดงขึ้นมาทันที แต่ก็แอบใจหวิวๆ อยู่เหมือนกันนะ ตอนนี้เขาคงเกลียดขี้หน้าฉันไปแล้วล่ะ TOT ทำให้ชมรมเสื่อมเสียไม่พอ ยังจะฝ่าฝืนคำสั่งไม่เขียนข่าวยอมรับผิดอีก แต่ช่างเถอะ ถ้าเขาจะยอมรับในตัวฉัน ก็ต้องยอมรับที่ฉันเป็นฉัน และฉันจะทำให้เขารู้ให้ได้ว่าฉันไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันไม่ได้ทำ!!!
“แล้วเคยบอกเขารึยังล่ะ”
“ยังหรอก...บอกไม่ได้ด้วย เพราะเขาไม่ชอบให้มีความรักตอนอยู่ในชมรมอ่ะ ถ้าขืนบอกไป โดนไล่ออกจากชมรมแน่ ตอนนี้ก็ยังร่อแร่ๆ อยู่เลย T^T”
“เคยคิดจะบอกมั้ย”
“ไม่รู้สิ...อาจจะบอกตอนที่รุ่นพี่เรียนจบมั้ง” ฉันยิ้มเจื่อนๆ แล้วอยู่ดีๆ ก็นึกขึ้นได้ ทำไมฉันต้องมานั่งเล่าความรักของตัวเองให้อีตานี่ฟังด้วยฟะ! ไร้สาระที่สุด >///<
“อย่างกับพวกนางเอกการ์ตูนตาหวานเลยเธอเนี่ย ฮ่าๆๆ ^O^”
นี่ไง! เล่าไปก็มาหัวเราะเยาะฉัน นิสัยแย่ -_-;
“ไม่ต้องมาขำเลยนะ เล่าเรื่องความรักของนายกับยัยเอให้ฟังบ้างสิ ไปเจอกันได้ไง”
เนียนหลอกถามดู เผื่ออีตานี่จะหลวมตัวเล่าแบบฉันบ้าง
“ไม่บอก...อย่ามาล้วงความลับจากฉันซะให้ยาก :P”
“นายนี่มัน! เจ้าเล่ห์ที่สุดเลยยย >O<”
“เชื่อเถอะว่าเธอไม่ได้อยากรู้หรอก เพราะถ้าเธอรู้เรื่องราวทั้งหมดขึ้นมาจริงๆ แววตาที่เธอมองฉันในตอนนี้อาจจะเปลี่ยนเป็นอีกแบบนึงไปเลยก็ได้”
“ทำไมอ่ะ O_o”
“ถ้าบอกก็สปอยล์สิ :)”
หน็อย!!! นี่พูดถึงตอนจบนิยายหรือความรักของตัวเองกันแน่ สปอยล์บ้าบออะไรกัน -*-
“แล้วนายคิดว่า...ตอนนี้ฉันมองนายแบบไหนอยู่”
“ไม่แน่ใจ”
“...?”
“เธอไม่แน่ใจว่า...จริงๆ แล้ว ฉันเป็นคนยังไงกันแน่ ^^”
โวะ~ รู้ทันอีก เป็นเทเลอร์ จิตสัมผัสหรือไงยะ มองตาฉันออกด้วย
“แล้วนาย...เป็นคนยังไงล่ะ”
“สักวันเธอก็จะรู้เอง นอนดีกว่า”
อ้าว! อะไรเนี่ย O_o อยู่ดีๆ อีตาเทเลอร์ก็หยิบหูฟังขึ้นมาเสียบกับโทรศัพท์มือถือแล้วทิ้งตัวลงนอนหน้าตาเฉย ทิ้งข้อความและคำพูดไว้ให้เป็นปริศนาทำให้ฉันนอนไม่หลับอีกแล้ว...
แววตาของฉันจะเปลี่ยนไปงั้นเหรอ
เขาหมายความว่ายังไงกัน -_-???
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ปล. เห็นหลายๆคนบอกว่า ชอบอัพเต็มตอน แต่วันเว้นวันมากกว่า พี่เลยอัพเต็มให้เลยนะจ๊าา ฝากด้วยน้าา
ความคิดเห็น